Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่ 20

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“ฮึ่ย! ใครมาอีกล่ะรำคาญ ไอ้ท้องบ้านี่ก็ อ๊าย! ถ้าไม่ใช่เพราะสมบัตินะฉันไม่ยอมให้แกเกิดมาหรอกไอ้มารหัวขน” ชลิดาบ่นออกมาอย่างรำคาญเราท้องที่ใหญ่แน่สิเธอท้องห้าเดือนแล้วนิ อะไรอะไรบนร่างกายเธอก็เปลี่ยนไปหมดมีเพียงนิสัยของเธอเท่านั้นที่ยังไม่เปลี่ยนเธอหวังจะจับโทโมะเหมือนเดิม เพราะว่าครอบครัวโทโมะเป็นถึงครอบครันนักธุรกิจพันล้าน ใครล่ะจะปล่อยให้หลุดมือไปได้!

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“รู้แล้วน่า เคาะอยู่ได้รำคาญ!” พูดจบชลิดาก็เดินไปเปิดประตูอย่างหัวเสีย แต่เมื่อเปิดประตูออกมาก็ต้องชะงัก

“คุณกับลูกสบายดีรึเปล่าครับดา ผมซื้อผลไม้ของบำรุงครรภ์มาให้คุณเยอะแยะเลยนะ ^^”

“ทะ..โทโมะทำไมคุณถึงมาที่นี่ เฮอะ!หรือว่าเพิ่งสำนึกได้ว่ามีฉันกับลูกในท้องอยู่ แล้วเมียคุณไปไหนแล้วล่ะ” เธอพูดก่อนนะยกยิ้มขึ้นแล้วพูดประชดเขาประชันเขา

“ก็คุณไงเมียผมรวมถึงคุณกำลังท้องลูกของผมอยู่นะครับ ไม่เอาน่า อย่าโกธรผมเลยนะ ผมกับแก้วเรามามีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว ผู้หญิงคนนั้นน่ะน่าเบื่อจะตายสู้คุณก็ไม่ได้ ขี้อ้อน เอาใจผมเก่ง” โทโมะพูดเอาใจพูดหญิงตรงหน้าทำเอาเธอคลี่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี อย่างน้อยเขาก็ยังโง่เชื่อเธอว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขาล่ะนะ แล้วสมบัติทั้งหมดจะไปไหนได้

“ตกลงคุณจะใจร้ายไม่ชวนผมเข้าห้องก่อนเลยเหรอครับดา ผมคิดถึงคุณใจแทบขาด”

“เชิญเข้ามาก่อนค่ะ” ชลิดาพูดพร้อมกันเดินนำเขาเข้าห้อง

“ดาครับเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ” โทโมะเป็นฝ่ายเปิดประเด็นก่อนทำเอาชลิดาดีใจแทบเต้นเมื่อแผนของเธอใกล้จะสำเร็จแล้ว แต่ก็ไม่วายทำฟอมร์ไว้ก่อนอย่างมีจริตตามฉบับที่เธอทำกับผู้ชายหลายๆคน

“คุณปล่อยให้ดากับลูกอยู่คนเดียวมาตั้งนาน ทำไมคุณถึงมาสำนึกได้ตอนนี้ล่ะ คุณรู้มั้ยดาคิดถึงคุณใจแทบขาด ดานอนร้องให้แทบทุกคืน ฮึก..ฮื่อๆ”

“ผมขอโทษนะครับที่รัก คุณให้อภัยผมนะผมสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างคุณไม่ทิ้งคุณกับลูกไปไหนอีก แต่งงานกับผมนะ” เขาพูดแล้วคว้าตัวเธอมากอดไว้ชลิดายิ้มอย่างดีใจในที่สุดสมบัติของตระกูลไทยานนท์ใกล้เข้ามาหาเธอทุกทีแล้ว

“แต่.....คุณแม่คุณจะยอมเหรอคะ คุณก็รู้ว่าท่านไม่ชอบดา” ชลิดาบีบน้ำตาร้องให้ออกมา

“คุณไม่ต้องห่วงหรอก คุณแม่น่ะเข้าใจคุณและก็ดีใจที่คุณจะมีหลานให้ท่านด้วย ตกลงแต่งงานกับผมนะครับ” “เอ่อ....ก็ได้ค่ะ” หึ!ในที่สุดก็ติดกับดักฉันจนได้นะโทโมะ !

.

.

.

 ภายในสถานที่บันเทิงแห่งหนึ่งในกรุงเทพ บรรดาวัยรุ่น หรือบรรดาคนที่รักสนุกต่างมาเที่ยวกันมากมาย เสียงเพลงดังกระจายไปทั่ว รวมถึงบรรดาหนุ่มสาวๆแข่งกันเต้นยั่วยวนบรรดาหนุ่มมากมาย รวมถึงเฟย์ ที่เข้ามานั่งยังที่ที่จองไว้แล้วเพื่อเตรียมตามล่าหาเหงื่อของเธอ ซึ่งก็ตรงกับใจเธอป๊ะ เมื่อชายหนุ่มคนนั้นเดินตรงมาหาเธอพร้อมกับเอ่ยทักทาย

“สวัสดีครับ ผมชื่อชัยยศนะครับ หรือเรียกสั้นๆว่ายศก็ได้นะครับ ไม่ทราบว่คุณชื่ออะไรเหรอครับคนสวย”  ไม่พูดเปล่าพลางสายตาก็จ้องมองเรือนร่างสวยมาวางตา

“เฟย์ค่ะ ยินดีที่ไดรู้จักค่ะสุดหล่อ” เฟย์พูดพร้อมกับเอามือไปลูบหน้าอกของชายหนุ่มตรงหน้าเบาๆด้วยสายตายั่วยวน ซึ่งก็ได้ผล ชายหนุ่มตรงหน้าคว้ามือเธอมาพร้อมกับสูดดมความหอมทั่วแขนแต่เธอก็ไม่ว่าอะไร เพราะมาอยากทำให้ผิดแผน

“ถ้าอยากต่อมากับฉันสิค่ะ สุดหล่อ” เธอลุกขึ้นเดินนำเขาไปยังหลังร้านซึ่งที่นี่ไร้ซึ่งผู้คน ก่อนที่เฟย์จะส่งสัญญาเรียกป๊อปปี้ เขื่อน และฟาง ออกมาจากที่ซ่อน พร้อมกับให้เขื่อนและป๊อปปี้จับชัยยศมัดไว้

“พวกแกมาจับฉันทำไม ฉันทำอะไรให้พวกแก!”

“เฮ้! ใจเย็นก่อนน่าเพื่อน ฉันว่าเรามาคุยกันดีๆดีกว่านะ หึๆ!” ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นน้อยคนนักที่จะเห็นเขาในมุมแบบนี้และอีกอย่างเขาก็มาอยากจะทำแบบนี้หรอกแต่เพื่อเพื่อนเขาก็ต้องทำ

“ก่อนจะคุยกับมันกูขออัดสั่งสอนมันสักหน่อย โทษฐานที่มันบังอาจลวนลามเมียกู!” พูดจบเขื่อนทำท่าพุ่งจะเข้าไปต่อยแต่ฌดนเฟย์และฟางห้ามไว้ก่อน

“ไอ่กบ ชักจะหึงไม่เข้าท่าแล้วนะ ที่ทำไปเพราะเหตุจำเป็นนะ อย่าโวยวายอีกไม่งั้นโดนตบ ไปกับฉันเลย พี่ฟางพี่ป๊อป เฟย์ฝากทางนี้ด้วยนะ เดี๋ยวไอ่กบมาอาละวาด”

“อืมๆ” ฟางและป๊อปปี้พยักหน้าแทนคำตอบ ก่อนที่เขื่อนจะโดนเฟย์ลากไปรอที่รถ ปล่อยให้ป๊อปปี้กับฟางจัดการเรื่องทางนี้

“แกมีอะไรจะคุยกับฉันว่ามา”

“ฉันจะพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมล่ะนะ ฉันได้ข่าวว่าแกเป็นหนี้บ่อนการพนันอยู่หลายล้านเลยนี่ หึ!” ป๊อปปี้พูดขึ้น “นี่แกรู้ได้ยังไง”

“ไม่จำเป็นหรอกน่าว่าฉันจะรู้ได้ไง ฉันว่าอย่างแกคงจะไม่มีปัญญาจ่ายหมดหรอก เพราะงั้นฉันมีข้อเสนอแกสนใจป่ะ?”

“ข้อเสนออะไร”

“แกก็แค่ร่วมมือกับพวกฉันทำบางอย่าง หนี้แกหกล้านที่แกเข้าบ่อยฉันจะจ่ายให้”

“แกรู้?”

“ใช่ เดี๋ยวใจเย็นก่อน ยังไม่หมดนะ ถ้าแกทำงานนี้สำเร็จ แกก็จะได้อีกห้าล้านเป็นค่าเหนื่อย เป็นไงคุมมั้ยล่ะ”

“ก็ได้ฉันตกลง”

“แกตกลงแล้วนะ ถ้าเกิดแกหักหลังฉันเมื่อไรแกคงจะรู้จุดจบแกดีนะ อ๋อ แล้วฉันจะบอกอีกอย่างนะ อย่าคิดจะหักหลังฉันเป็นอันขาด แกคงรู้ชื่อเสียงของตระกูลฉันดีนะ หึ!”  ป๊อปปี้พูดขู่ไว้ ถึงแม้ว่าตระกูลเขาจะเป็นมาเฟียแต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะเที่ยวฆ่าใครไปทั่ว แต่อย่าให้เขาโกรธไม่พอใจอะไรสักอย่างล่ะก้อรับรองเขาเก็บไม่เลือกนะ โดยนิสัยส่วนตัวของป๊อปปี้แล้วเขาเป็นคนอ่อนโยน ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์

“จะให้ฉันทำยังไงว่ามาสิ”

“...................................................................

แต่งไปแต่งมาไรเตอร์ชักจะงง 555 ตกลงพวกป๊อปปี้ เขื่อน ฟางและเฟย์ จะทำอะไรกันแน่และอีกอย่างความรู้ใหม่ ป๊อปปี้เป็นลูกมาเฟียจ้า(แค่ในเรื่องนะจ๊ะ) ไรเตอร์ไปก่อนดีกว่า บ๊ายบาย จุ๊บๆ ^^