รักใครไม่ได้อีก

 

 

 

คุย ....

 

  อ่า ... หวัดดีท่านผู้อ่านฟิคเน่าๆเรื่องนี้ ตอนนี้ก็เป็นตอนสุดท้ายที่ไรเตอร์จะเเต่งเเล้วเพราะไม่มีใคร

 

อ่านเลย (เเอบเสียใจอยู่เหมือนกัน TT^TT ) เเต่ว่าไรเตอร์จะเเต่งบทสรุปความรักของเเต่ละคนให้

 

เเต่ไรเตอร์อยากจะขออะไรบางอย่างก่อนไป คือ ช่วย เม้น โหวต เป็นครั้งสุดท้าย ให้ไรเตอร์หน่อย

 

ปล. ถ้ารักษาเเผลใจได้เมื่อไหร่ไรเตอร์คงมีฟิคเน่าๆมาให้อ่านอีกนะ TT

 

 

 

"สิ้นสุดปลายทาง"

 

 

5 เดือนผ่านไป

 

KOEN  TALK

 

  "เกิดเรื่องราวต่างๆมากมายเข้ามาในชีวิตผม ...เเต่สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเเต่เป็นการเปลี่ยเเปลง

 

ที่ทำร้ายจิตใจผมมากที่สุด"

 

 เฟย์ เพื่อนของผมเรารู้จักกันตั้งเเต่เด็กๆ ความผูกพันของเรามันค่อยๆก่อเกิดขึ้นมากลายเป็น

 

"ความรัก"    โดยที่เราทั้ง2ไม่รู้ตัวถึงเเม้ว่าผมจะไม่ค่อยชอบความเอาเเต่ใจของเธอ      

 

จนกระทั่งวันหนึ่ง....ฟ้าเพื่อนเฟย์เเละเธอก็เป็นเพื่อน

 

ของผม เธอบอกผมว่า "เฟย์น่ะเเอบชอบนาย    ถ้าอยากรู้ว่าจริงไหมนายก็ลองคบกัน

 

ฉันดูสิ"  ฉันว่ายัยเฟย์ต้อง หึงเเน่ๆ"  เเละผมก็เชื่อเธอ เเต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด

 

เฟย์ก็ยังคงเป็นเฟย์เหมือนเดิมเธอไม่ได้เเสดงอาการใดๆออกมา นอกจาก

 

"ความว่างเปล่าในดวงตาเธอ"     อยากจะบอกว่าผมเสียใจสุดๆเลยล่ะเเต่ก็เเค่เก็บ

 

ผมเก็บอาการเก่ง 55 เยี่ยมไปเลยใช่ไหมล่ะ "พวกคุณรู้ไหมว่าบางที่การที่เรา

 

ทำเป็นยิ้มหรือหัวเราะได้ที่จริงเเล้วน่ะ ....มันเป็นการกลบเกลื่อนความรู้สึกในใจจริงๆ

 

ที่เห็นว่าฉันยังยิ้มได้ เเต่ที่จริงในใจน่ะมัรเเทบจะขาดใจตายเเล้ว .."

 

 

 เเต่หลังจากนั้นไม่นาน ..โรคความจำเสื่อมที่เฟย์เป็นมันเริ่มจะลุกลามไปเรื่อยๆผม

 

เลยตัดสิ้นใจบอกพ่อของเฟย์  เเล้วพ่อของเฟย์ก็ตัดสิ้นใจพาเฟย์ไปอเมริกาเพื่อไป

 

หาหมอที่เชี่ยวชาญในการรักษาโรคของเฟย์ ซึ่งผมก็เห็นด้วย

 

"ถึงเเม้ว่าผมจะกลัวว่าเธอจะจำผมไม่ได้...ก็ตาม"

 

หลังจากนั้น 1 เดือนเฟย์ก็กลับมาผมไปรอเฟย์ที่สนามบินโดนมีฟ้าตามไปด้วย ....

 

เเละพอเฟย์มาถึงนั้นมันก็ทำให้ผมรู้ว่า...

 

"มันเป็นอย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด....เธอจำผมไม่ได้"

 

"เธอเดินผ่านผมไปเหมือนผมเป็นเป็นคนเเปลกหน้า  เเต่นั้นสิเธอลืมผมไปเเล้วจริงๆ

 

สำหรับเธอผมคือคนเเปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก เเต่สำหรับผมเธอคือคนเเปลกหน้าที่รู้จัก

 

กันดี  " 

เเละนั้นก็คือจุดจบปลายทางของผมกับเฟย์ ผมว่ามันดีเเล้วที่เธอจำผมไม่ได้ผมจะได้

 

ใช้เวลาในตอนนี้ลืมเธอออกไปจากหัวใจผม .. เเต่ผมก็ไม่รู้ว่าเวลามันจะเยียวยา

 

บาดเเผลในใจผมได้รึเปล่า ...  เเต่ถึงยังไงทั้งชีวิตผมตอนนี้ผมก็มั่นใจว่าผมคง

 

 

"รักใครไม่ได้อีกเเล้ว"

 

 

THE END

 

 

 

FAYE  TALK

 

 

        "เสียใจ  จนอธิบายเป็นคำพูดไม่ออก นอกจากคำว่าเสียใจคุณเคยเป็นอย่างนี้

 

 

ไหม..... ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเคยรึเปล่า เเต่สำหรับฉันเเล้วมันเคยเกิดขึ้น"

 

 

    เรื่องนี้มันเป็นความลับที่ไม่มีใครรู้นอกจากฉันกับฟ้าเพื่อนของฉัน  ฟ้าเป็นคนเดียว

 

 

ที่รูว่าฉันน่ะเเอบชอบเขื่อน  เเต่เเล้วไม่นาน คำว่า"เสียใจจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ออก

 

 

มันก็มาเยืยนฉันเมื่อฟ้าบอกกับฉันว่า..."

 

 

"นี่เฟย์ฉันมีข่าวดีมาบอกเขื่อนน่ะของฉันเป็นเเฟน เเล้วฉันก็ตอบตกลงเเล้วด้วย

 

 

เเต่ฉันอยากจะขออะไรเธออย่างนึงได้ไหม เธอช่วยทำเป็นไม่รู้สึกอะไรได้ไหมเวลาที่

 

 

เขื่อนอยู่กับฉันเดียวเขื่อนจะไม่สบายใจถ้ารู้ว่าเธอเองก็เเอบชอบเขื่อนอยู่เหมือนกัน"

 

 

นั้นเป็นคำพูดของฟ้าที่ขอร้องฉัน เเละฉันเองก็ยอมทำตาม...

 

จนกระทั่งเวลาผ่านไป อาการป่วยเป็นโรคความจำเสื่อมของฉันมันเริ่มลุกลามมากขึ้น

 

เขื่อนเลยบอกพ่อฉันเเละท่านก็ส่งตัวฉันไปรักษาที่อเมริกา  เเล้วพอฉันรักษาตัวเสร็จ

 

ฉันก็กลับมาที่ประเทศไทยภาพเเรกที่ฉันเห็นคือเขื่อนมายืนรอฉัน ฉันดีใจมากที่เขื่อน

 

ยังไม่ลืมฉัน เเต่สายตาฉันก็มองไปเห็นฟ้ายืนอยู่ข้างๆเขื่อน  ฉันถึงกับหุบยิ้มลงเเทบไม่ทัน

 

  "หึ ... ทั้ง2คนนั้นยังคงคบกันอยู่สินะ ดังนั้นฉันจะไม่ทำให้เทอทั้ง2คนต้องหนักใจ

 

 

ฉันตัดสิ้นใจทำเป็นจำ เขื่อนไม่ได้ จำฟ้าไม่ได้ ฉันกลั้นใจเดินผ่านทั้ง2คนไปก่อนที่

 

น้ำตาเม็ดโตของฉันจะร่วงหล่นไปไม่ขาดสาย

 

"เป็นอย่างนี้ล่ะดีเเล้ว สิ่งที่ฉันจะมอบให้นายได้ในตอนนี้ก็คือความรักที่ฉันมีให้นาย

 

เเต่มันเป็นความรักที่รู้จักคำว่า เสียสละ เสียสละให้นายไปเจอคนที่ดีกว่าฉัน เพราะ

 

สำหรับฉันเเล้วความรักมันไม่ใช่การครอบครองเเต่มันคือการเสียสละเผื่อคนที่เรารัก

 

ถึงเเม้ว่ามันจะเจ็บปวดก็ตาม เเต่มันก็เป็นความเจ็บปวดที่งดงามสำหรับฉัน"

 

 

เเละถึงฉันจะเสียสละให้ความรักครั้งเเต่ฉันก็คงจะ

 

 

"รักใครไม่ได้อีก"

 

 

 

 THE END   KF

 

 

-------------------------------------------

 

 

ต่อไปจะเป็นคู่  PF  นะค่ะ