รักใครไม่ได้อีก
เขียนโดย TKKAEW
วันที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 18.10 น.
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2556 17.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
คุย ....
อ่า ... หวัดดีท่านผู้อ่านฟิคเน่าๆเรื่องนี้ ตอนนี้ก็เป็นตอนสุดท้ายที่ไรเตอร์จะเเต่งเเล้วเพราะไม่มีใคร
อ่านเลย (เเอบเสียใจอยู่เหมือนกัน TT^TT ) เเต่ว่าไรเตอร์จะเเต่งบทสรุปความรักของเเต่ละคนให้
เเต่ไรเตอร์อยากจะขออะไรบางอย่างก่อนไป คือ ช่วย เม้น โหวต เป็นครั้งสุดท้าย ให้ไรเตอร์หน่อย
ปล. ถ้ารักษาเเผลใจได้เมื่อไหร่ไรเตอร์คงมีฟิคเน่าๆมาให้อ่านอีกนะ TT
"สิ้นสุดปลายทาง"
5 เดือนผ่านไป
KOEN TALK
"เกิดเรื่องราวต่างๆมากมายเข้ามาในชีวิตผม ...เเต่สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเเต่เป็นการเปลี่ยเเปลง
ที่ทำร้ายจิตใจผมมากที่สุด"
เฟย์ เพื่อนของผมเรารู้จักกันตั้งเเต่เด็กๆ ความผูกพันของเรามันค่อยๆก่อเกิดขึ้นมากลายเป็น
"ความรัก" โดยที่เราทั้ง2ไม่รู้ตัวถึงเเม้ว่าผมจะไม่ค่อยชอบความเอาเเต่ใจของเธอ
จนกระทั่งวันหนึ่ง....ฟ้าเพื่อนเฟย์เเละเธอก็เป็นเพื่อน
ของผม เธอบอกผมว่า "เฟย์น่ะเเอบชอบนาย ถ้าอยากรู้ว่าจริงไหมนายก็ลองคบกัน
ฉันดูสิ" ฉันว่ายัยเฟย์ต้อง หึงเเน่ๆ" เเละผมก็เชื่อเธอ เเต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด
เฟย์ก็ยังคงเป็นเฟย์เหมือนเดิมเธอไม่ได้เเสดงอาการใดๆออกมา นอกจาก
"ความว่างเปล่าในดวงตาเธอ" อยากจะบอกว่าผมเสียใจสุดๆเลยล่ะเเต่ก็เเค่เก็บ
ผมเก็บอาการเก่ง 55 เยี่ยมไปเลยใช่ไหมล่ะ "พวกคุณรู้ไหมว่าบางที่การที่เรา
ทำเป็นยิ้มหรือหัวเราะได้ที่จริงเเล้วน่ะ ....มันเป็นการกลบเกลื่อนความรู้สึกในใจจริงๆ
ที่เห็นว่าฉันยังยิ้มได้ เเต่ที่จริงในใจน่ะมัรเเทบจะขาดใจตายเเล้ว .."
เเต่หลังจากนั้นไม่นาน ..โรคความจำเสื่อมที่เฟย์เป็นมันเริ่มจะลุกลามไปเรื่อยๆผม
เลยตัดสิ้นใจบอกพ่อของเฟย์ เเล้วพ่อของเฟย์ก็ตัดสิ้นใจพาเฟย์ไปอเมริกาเพื่อไป
หาหมอที่เชี่ยวชาญในการรักษาโรคของเฟย์ ซึ่งผมก็เห็นด้วย
"ถึงเเม้ว่าผมจะกลัวว่าเธอจะจำผมไม่ได้...ก็ตาม"
หลังจากนั้น 1 เดือนเฟย์ก็กลับมาผมไปรอเฟย์ที่สนามบินโดนมีฟ้าตามไปด้วย ....
เเละพอเฟย์มาถึงนั้นมันก็ทำให้ผมรู้ว่า...
"มันเป็นอย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด....เธอจำผมไม่ได้"
"เธอเดินผ่านผมไปเหมือนผมเป็นเป็นคนเเปลกหน้า เเต่นั้นสิเธอลืมผมไปเเล้วจริงๆ
สำหรับเธอผมคือคนเเปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก เเต่สำหรับผมเธอคือคนเเปลกหน้าที่รู้จัก
กันดี "
เเละนั้นก็คือจุดจบปลายทางของผมกับเฟย์ ผมว่ามันดีเเล้วที่เธอจำผมไม่ได้ผมจะได้
ใช้เวลาในตอนนี้ลืมเธอออกไปจากหัวใจผม .. เเต่ผมก็ไม่รู้ว่าเวลามันจะเยียวยา
บาดเเผลในใจผมได้รึเปล่า ... เเต่ถึงยังไงทั้งชีวิตผมตอนนี้ผมก็มั่นใจว่าผมคง
"รักใครไม่ได้อีกเเล้ว"
THE END
FAYE TALK
"เสียใจ จนอธิบายเป็นคำพูดไม่ออก นอกจากคำว่าเสียใจคุณเคยเป็นอย่างนี้
ไหม..... ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเคยรึเปล่า เเต่สำหรับฉันเเล้วมันเคยเกิดขึ้น"
เรื่องนี้มันเป็นความลับที่ไม่มีใครรู้นอกจากฉันกับฟ้าเพื่อนของฉัน ฟ้าเป็นคนเดียว
ที่รูว่าฉันน่ะเเอบชอบเขื่อน เเต่เเล้วไม่นาน คำว่า"เสียใจจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ออก
มันก็มาเยืยนฉันเมื่อฟ้าบอกกับฉันว่า..."
"นี่เฟย์ฉันมีข่าวดีมาบอกเขื่อนน่ะของฉันเป็นเเฟน เเล้วฉันก็ตอบตกลงเเล้วด้วย
เเต่ฉันอยากจะขออะไรเธออย่างนึงได้ไหม เธอช่วยทำเป็นไม่รู้สึกอะไรได้ไหมเวลาที่
เขื่อนอยู่กับฉันเดียวเขื่อนจะไม่สบายใจถ้ารู้ว่าเธอเองก็เเอบชอบเขื่อนอยู่เหมือนกัน"
นั้นเป็นคำพูดของฟ้าที่ขอร้องฉัน เเละฉันเองก็ยอมทำตาม...
จนกระทั่งเวลาผ่านไป อาการป่วยเป็นโรคความจำเสื่อมของฉันมันเริ่มลุกลามมากขึ้น
เขื่อนเลยบอกพ่อฉันเเละท่านก็ส่งตัวฉันไปรักษาที่อเมริกา เเล้วพอฉันรักษาตัวเสร็จ
ฉันก็กลับมาที่ประเทศไทยภาพเเรกที่ฉันเห็นคือเขื่อนมายืนรอฉัน ฉันดีใจมากที่เขื่อน
ยังไม่ลืมฉัน เเต่สายตาฉันก็มองไปเห็นฟ้ายืนอยู่ข้างๆเขื่อน ฉันถึงกับหุบยิ้มลงเเทบไม่ทัน
"หึ ... ทั้ง2คนนั้นยังคงคบกันอยู่สินะ ดังนั้นฉันจะไม่ทำให้เทอทั้ง2คนต้องหนักใจ
ฉันตัดสิ้นใจทำเป็นจำ เขื่อนไม่ได้ จำฟ้าไม่ได้ ฉันกลั้นใจเดินผ่านทั้ง2คนไปก่อนที่
น้ำตาเม็ดโตของฉันจะร่วงหล่นไปไม่ขาดสาย
"เป็นอย่างนี้ล่ะดีเเล้ว สิ่งที่ฉันจะมอบให้นายได้ในตอนนี้ก็คือความรักที่ฉันมีให้นาย
เเต่มันเป็นความรักที่รู้จักคำว่า เสียสละ เสียสละให้นายไปเจอคนที่ดีกว่าฉัน เพราะ
สำหรับฉันเเล้วความรักมันไม่ใช่การครอบครองเเต่มันคือการเสียสละเผื่อคนที่เรารัก
ถึงเเม้ว่ามันจะเจ็บปวดก็ตาม เเต่มันก็เป็นความเจ็บปวดที่งดงามสำหรับฉัน"
เเละถึงฉันจะเสียสละให้ความรักครั้งเเต่ฉันก็คงจะ
"รักใครไม่ได้อีก"
THE END KF
-------------------------------------------
ต่อไปจะเป็นคู่ PF นะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ