Love Story. นิยามรักของฉันและเธอ ( TK )
เขียนโดย 
FaTK
วันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 21.03 น.
แก้ไขเมื่อ 6 เมษายน พ.ศ. 2556 13.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20) เริ่มใหม่ ?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแก้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ตอนนี้มือของโทโมะกุมมือของเธออยู่แบบไม่มีท่าทีว่าจะคลายออก สัมผัสอุ่น ๆ ที่
มือทำให้แก้วรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
" แก้ว ตื่นแล้วเหรอ " ชายตรงหน้าเมื่อรู้สึกตัวแล้วเห็นฝ่ายหญิงลืมตาขึ้นแล้ว ถามขึ้น
" อืม " แก้วตอบสั้น ๆ เมื่อนึกไปถึงภาพเบลล์ตอนที่เป็นห่วงโทโมะมันช่างน่าสงสารเธอเหลือเกิน หัวอกผู้หญิง
ด้วยกัน... แก้วถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียง
" ว้าย! " เมื่อแก้วลุกขึ้นโทโมะก็ใช้มือข้างที่จับมือกับแก้ว กระตุกเข้าหาตัวทำให้ริมฝีปากบาง จุ๊บที่แก้มขาวของ
เขาไปฟอดใหญ่
" นี่แหนะ! โทโมะ " แก้วดีดตัวออกจากโทโมะแล้วเอามือตีแขนเขาเบา ๆ
" อย่าสิ เจ็บนะ ไม่สงสารคนป่วยบ้างเหรอ " โทโมะทำหน้างอน ๆ แล้วเอามือลูบแขนตัวเองที่ถูกแก้วตีป้อยๆ
" โอ๋ ๆ ไม่ง้อหรอก! แบร่ " แก้วพูดพร้อมแลบลิ้นให้โทโมะก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป
" เธอนี่น้า " โทโมะส่ายหัวเบา ๆ
- นอกห้อง -
" แฟนฉันเป็นยังไงบ้าง! " เบลล์เดินปรี่มาหาแก้วทันทีที่เธอเดินออกมาจากห้อง
" ก็เป็นคนปกติธรรมดา " แก้วตอบเสียงเรียบ
" อี่นี่! " เบลล์ขึ้นเสียง
" อีไหน ? " แก้วถามแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับพฤติกรรมฝ่ายตรงข้าม
" กรี๊ดดดดดดด อีแก้ว! แกอย่ามากวนโอ๊ยกับฉันนะ! " เบลล์โวยวายลั่นโรงพยาบาล
" จุ๊ ๆ เบาหน่อยคะ โรงพยาบาลต้องการความเงียบ ถ้าจะกรี๊ดไปที่อื่นคะ " พยาบาลสาวเปิดประตูแล้วชะโงกหน้า
ออกมาตักเตือน
" หึ่ย! " เบลล์ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด พลางเดินกระทืบเท้าไปนั่งเก้าอี้เหมือนเดิม
" ฝากไว้ก่อน " เบลล์พึมพัม ๆ แต่แก้วได้ยิน
" ที่นี่ฝากแล้วไม่ให้คืนนะค่ะ " แก้วส่งยิ้มหวาน แต่ในใจพาดพิงถึงโทโมะเต็ม ๆ
" แก้ว! " เบลล์ลุกขึ้น
" จุ๊ ๆ " แก้วเอานิ้วชี้มาแตะปาก แล้วชี้ไปที่หน้าห้องพยาบาลสาวคนนั้น
" เออ! " เบลล์ทำเสียงไม่พอใจ แล้วนั่งเหมือนเดิม [จะลุกนั่งอีกนานมั๊ย ห่ะ -..-]
- แอ๊ดดดดดดด -
หมอเปิดประตูออก แล้วกวาดสายตามองเบลล์และแก้ว
" ใครเป็นญาติคนไข้ครับ " หมอถามขึ้น ทำเอาเบลล์ลุกแทบไม่ทัน
" ฉันค่ะ / ฉันค่ะ ! " เบลล์กับแก้วประสานเสียง แล้วหันมามองหน้ากันแบบหงุดหงิด
" ฉันต่างหากยัยปากเน่า! " แก้วพูด
" ฉันบ้างเหอะ ยัยไม้กระดาน! " เบลล์พูดพลางชี้ไปที่หน้าอกแก้ว ทำเอาแก้วรีบเอามือสองข้างปิด
" ไม้กระดานอะไรของแก! ฉันซ่อนรูปบ้างเถอะนะ " แก้วพูด
" อ๋อเหรอ ? ซ่อนเยอะไปนะบางที " เบลล์พูดแล้วปิดปากหัวเราะ แต่แก้วถึงกับลมออกหู
" เชอะ! ของเธอจะดีกว่าฉันเท่าไหร่กันเชียว ไหน! มาดูสิ " แก้วพูดพร้อมวิ่งไปหมายจะจับหน้าอกเบลล์ แต่เบลล์
หลบได้ทันพอดิบพอดี และวิ่งหนีแก้ว แก้วก็วิ่งตามไป กลายเป็นสงครามวัดขนาดไปในทันที =.,=
" เห้ย! อ้าว พวกคุณ! กลับมาก่อน! " หมอตะโกนไล่หลัง แต่ก็เหมือนว่าจะไม่ทันเสียแล้ว
BELL TALK ::
ฮึ่ย! ยัยนี่มันถึกชะมัด วิ่งตามมาแบบไม่รู้จักเหน็ด ไม่รู้จักเหนื่อย จนฉันต้องขอสงบศึก ไปนั่งพัก โอ๊ยย! เหนื่อย
มากกกกกกกกกก T^T
" ฉันบอกหมอไปแล้วนะว่าโทโมะญาติฉัน " ยัยแก้วพูดแล้วนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับฉัน
" แกพูดเองเออเองดีจังเนอะ! แล้วหมอว่าไง " ฉันถามพลางกระดกน้ำเข้าปาก
" บอกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ " ยัยแก้วตอบ
" ฉันไปหาโทโมะและ " ฉันพูดแล้วเดินเข้าไปในห้อง
- แอ๊ดดดดด -
" อ้าว เบลล์ " โทโมะค่อย ๆ ลุกขึ้นเอาตัวพิงกับผนักเตียง
" เป็นไงบ้างค่ะ " ฉันถาม
" ดีขึ้นแล้ว " โทโมะตอบสั้น ๆ
" แก้วล่ะ ? " โทโมะถาม ทำไมต้องถามถึงมันด้วย!
" ไม่รู้ " ฉันตอบแล้วเบนหน้าหนี
" เบลล์... " โทโมะเอื้มมือมาจับแขนฉัน
"..."
"เรื่องของเรา..."
"..."
" จบเถอะนะ "
อ๊ากกกกกกกกกกกก เมื่อกี้ไรเตอร์ลงไปแล้วแต่เน็ตมันหลุุดก็เลยได้ไปแค่ครึ่งตอนต้องมานั่งแก้ไขใหม่
เหนื่อยโฮกกก ! ถ้าเม้นท์เยอะตอนหน้าจะอัพ NC ให้เอามิ ? 5555. เอาละสิ เอาละสิ๊
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
