Love Story. นิยามรักของฉันและเธอ ( TK )
เขียนโดย 
FaTK
วันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 21.03 น.
แก้ไขเมื่อ 6 เมษายน พ.ศ. 2556 13.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) Love you forever..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" ฮึก โมะ!" เบลล์น้ำตาหล่นทันทีที่โทโมะบอกเลิกทางอ้อม ?
" เบลล์ใจเย็น โมะรักแก้ว โมะขอโทษนะ " โทโมะพยายามจับมือเบลล์แต่เธอก็สบัดออกอยู่หลายครั้ง
" ฮึก โมะเลือกมัน! ฮือ โมะใจร้าย ทิ้งเบลล์ทำไม... เบลล์ทำอะไรผิด ฮือ " เบลล์ร้องโฮจนคนในห้องมองกันเป็น
ตาเดียว
" ฟังโมะนะ เบลล์ไม่ได้ทำอะไรผิด โมะต่างหากที่ผิด เผลอใจไปรักคนอื่น ทั้งที่เบลล์รักโมะมากแท้ ๆ แต่โมะก็ยัง
ทำร้ายคนที่รักโมะได้ลงคอ โมะมันเลวจริงๆ " โทโมะก้มหน้า เบลล์ปาดน้ำตาแล้วพูดต่อว่า...
" ใช่! แกมันเลว ชั้นรักแกมากเท่าไหร่ ? ทุ่มเทเท่าไหร่ ? แล้วชั้นเคยมีใครบ้างไหม! ฉันมีแกคนเดียวแท้ ๆ ทั้งที่
ฉันก็เป็นดารา แต่ต้องทิ้งงานเพื่อมาคบกับไอ้ผู้ชายธรรมดาๆ ไม่มีอันจะกินแบบแก! ฉันคิดผิดจริง ๆ นายไม่น่าเข้า
มาในชีวิตชั้นเลย... โทโมะ" เบลล์พูดแล้วน้ำตาโรยรินอาบสองแก้ม
" เบลล์... " โทโมะเสียงเบา
" อยากจะจบก็จบ! ชั้นก็ไม่อยากทนอยู่กับผู้ชายเฮงซวยแบบแกแล้วเหมือนกัน! " เบลล์พูดแล้ววิ่งออกจากห้อง
" ขอโทษ... " โทโมะพูดเสียงเบากับตัวเอง
____ บ้านแก้ว ____
หลังจากเบลล์เข้าไปในห้อง แก้วก็เลยตัดสินใจกลับบ้าน เลยไม่รู้เรื่องอะไรดี ๆ ที่เกิดขึ้น แต่มันอาจจะเป็นเรื่องร้าย
สำหรับแก้วก็ได้ใช่มั๊ย ?
" แก้ว " เสียงทุ้มเรียกแก้ว แก้วจึงค่อย ๆ หันไปมอง 'เควิน' นั่นเอง...
" สวัสดีคะพี่เควิน " แก้วส่งยิ้มเบาบาง
" ครับน้องแก้ว จะไปกันได้หรือยังครับ ?" เควินถาม ทำเอาแก้วทำหน้างง
" ไปไหนค่ะ ?" แก้วถาม
" เอ้า แม่น้องแก้วยังไม่ได้บอกน้องแก้วอีกเหรอครับว่าจะพี่จะพาน้องแก้วไปพบพ่อพี่ที่ 'โรงแรม' ของพี่เอง "
เควินเน้นหนักคำว่า 'โรงแรม' แก้วหวั่น ๆ แต่เควินก็พูดดักขึ้นมาว่า...
" พบเรื่องงานนะครับ อย่าคิดเป็นอย่างอื่น " แก้วมองหน้าเควินแบบลังเล แล้วตอบตกลงในที่สุด
.. เควินขับรถแบบช้า ๆ เมื่อมาถึงโรงแรมเขาก็เดินไปคุยกับพนักงานแล้วหันมามองหน้าแก้ว แก้วก็ส่งยิ้มเจื่อน ๆ
แบบคนไม่รู้เรื่อง แล้วเควินก็พาแก้วมาห้องหนึ่งภายในโรงแรม มีเตียงใหญ่สีครีมตั้งอยู่กลางห้องและมีดอกไม้ส่ง
กลิ่นหอมอ่อน ๆ คละคลุ้งทั่วห้องให้ความรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก
" แก้ว " แก้วที่กำลังเพลินกับการชมห้องก็หันหน้ามาหาเควินที่เรียกเธอ แต่แล้ว...
โบ๊ะ! ผ้าสีขาวอัดมาที่จมูกของเธอ เธอสูดมันเข้าไปอย่างเต็มปอด ตายแล้ว! มันคือยาสลบใช่มั๊ย !?
" เป็นของพี่นะแก้ว " เควินอุ้มสาวน้อยขึ้นไปบนเตียงอย่างนุ่มนวล แล้วขึ้นคร่อมอย่างไม่รอช้า
" ขนาดหลับยังสวยเลยนะ " เควินเขามือลูบไล้ข้างแก้มเนียนแล้วก้มลงไปจุมพิตเบา ๆ
" อื้อ " แก้วขยับตัวเล็กน้อย
" เอาเลยเหรอ ? ได้ " เควินก้มลงไปซุกไซร้คอขาวเนียนของแก้วทั้งสองข้าง มือสองมือค่อย ๆ ปลดกระดุมที
ละเม็ด
- ก้อก ๆ -
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เควินขัดใจอย่างมากแต่ก็ตะโกนออกไป
" ใคร!"
" อะแฮ่ม... ผ๋มเอาวายมาให้กั๊บ " เสียงข้างนอกแปลกมาก เหมือนคนบีบจมูกพูดยังไงยังงั้น
- แอ๊ดดดดด -
พลั่ก !
เมื่อเควินเปิดประตูมา โทโมะ! ก็ถีบอัดเข้าหน้าท้องเต็ม ๆ ทำเอาเควินล้มตึงลงไปกับพื้น
" เห้ย! " เควินร้อง
" แกทำอะไรแก้วห้ะ! ไอ้เลว! " โทโมะชี้หน้าเควินที่ล้มกับพื้น แล้วปล่อยหมัดใส่แบบไม่ยั้ง
" โอ๊ย ๆ " เควินยกมือขึ้นบัง
" เจ็บมั๊ยล่ะ! นี่มันยังไม่สาสมกับที่แกทำกับแก้ว! " โทโมะพูดแล้วปล่อยหมัดใส่อีกจนเควินหมดสติไป เขาจึงวิ่ง
ไปหาร่างบางที่นอนไม่ได้สติบนเตียง ก่อนจะอุ้มออกมา
" แก้ว! ตื่นสิ ตื่น ๆ " โทโมะพยายามเขย่าตัวแก้วแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะฤทธิ์ยาสลบ เมื่อโทโมะเหลือบไปมองสิ่ง
หนึ่งก็ถึงกับตาถลึง !
กระดุมที่เควินปลดออกมันเห็นไปถึงไหนต่อไหน โทโมะรีบติดกระดุมให้แก้วทันทีแล้วยัดเข้ารถแบบเร่งรีบ
" เอาไงดีว่ะ! ไปบ้านฉันก่อนแล้วกันนะแก้ว " โทโมะหันมาพูดกับร่างไร้สติแล้วขับรถออกไป
TOMO TALK ::
ถึงบ้าน...ผมรีบพายัยแก้วลงจากรถทันทีแล้วเดินตรงไปที่ห้องนอนของผม วันนี้แม่ไม่อยู่ไปนั่งสมาธิที่วัดใกล้บ้าน
กว่าจะกลับก็คงพรุ่งนี้ ตอนนี้ผมโกรธจัดมาก ยิ่งเห็นหน้าแก้วที่โดนมันปู้ยี้ปู้ยำมา ผมยิ่งอยากกลับไปฆ่ามัน!
" แก้ว นอนนี่นะ " ผมวางแก้วลงกับเตียงเบา ๆ
" อื้อ " แก้วดีดตัวแล้วคว้ามือผมไว้ ซึ่งทำให้ผมเสียหลักเป็นอย่างมาก จนล้มตึงไป...ไปจูบเธอ!
" แก้วอย่า " แก้วผลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบน แล้วคร่อมผม
" เห้ย! กะ... แก้ว เธอเมายาสลบเหรอ " ผมพูด แล้วเธอก็ก้มลงมาจูบปากผมแบบบดขยี้และผละออกจ้องหน้าผม
ทั้งที่ตาหรี่จนจะปิดอยู่แล้ว
" เอิ๊ก " แก้วเรอแล้วปลดกระดุมเสื้อผมออกแล้วเอาปากจูบตั้งแต่สะดือไล่ขึ้นมาถึงปาก ซึ่งสร้างความเสียวซ่านให้
ผมมาก นี่ผมมีอารมณ์ร่วมกับเธองั้นเหรอ!?
" แก้ว ขอโทษนะ " ผมทนไม่ได้แล้วล่ะสิ พลิกตัวแก้วให้ลงมาอยู่ด้านล่างแล้วค่อยๆ ปลดกระดุมของเธอออกจน
หมดทุกเม็ดแล้วเอาเสื้อออกจากตัวเธอ ตอนนี้เหลือแต่บราสีแดงของเธอ ผมจึงเอื้อมมือไปปลดตะขอข้างหลังแล้ว
โยนมันทิ้งไป เผยให้เห็นเนินอกขาว และผมก็เอื้อมมือไปคลึงสองข้าง แก้วครางออกมาเบา ๆ
" อ่า... " ผมก้มลงไปดูดเนื้อนุ่มจนเป็นรอยช้ำ และเคลื่อนหน้าไปซุกไซร้ซอกคอขาวของเธอแล้วค่อย ๆ ถอด
กระโปรงของเธอ และกางเกงของตัวเองออก
" เจ็บหน่อยนะ " ผมไม่รอช้าเอาแกนกายเข้าไปตักตวงความสุขจากเรือนร่างของเธออย่างเบามือ
" โอ๊ย " แก้วร้อง ผมจึงเคลื่นหน้าไปจูบเธอเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ขยับตัว แก้วก็ครางออกมาเป็นจังหวะ
" อ่า ๆๆๆ อื้ม... " ผมเริ่มเร่งความเร็วขึ้น น้ำขุ่นไหลออกมากระเซ็นแซ่จนเปรอะเตียงไปหมด
" อ่าส์... " แก้วคราง
ผ่านไปร่วมครึ่งชั่วโมง กิจกรรมของเรายังไม่จบสิ้น ผมเร่งจังหวะทั้งเร็วและแรงจนรู้สึกเหนื่อย และรู้สึกว่าตัวเอง
ได้ปล่อยน้ำไปอย่างเต็มที่สำเร็จแล้ว! ผมค่อย ๆ เอาของตัวเองออกมาช้า ๆ แล้วล้มลงนอนหายใจรัว ๆ พร้อมกับ
ดึงแก้วเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ผมจะไม่มีวันปล่อยผู้หญิงคนนี้แน่...จะรักษาให้ดีเลย...
NC NC NC NC แย๊กกกกกกกกก ><"
เม้น+ติดตาม+โหวต ให้ไรเตอร์หน่อยน้า #คิดถึง #รัก #รีดเดอร์ ' Juppppp.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
