ร้ายมารักซะเลย (Heartless)

 
 
ความเดิมตอนที่แล้ว
พยาบาล // ญาติผู้ป่วยรอด้านนอกนะคะ
แก้ว // เยัยแบมเป็นบ้างโมะ
โทโมะ // พึ่งเขาฉุกเฉินไปครับพี่แก้ว
 
ต่อจากตอนที่แล้ว
ผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่าๆได้  สักพักหมอก็เปิดประตูออกมา โทโมะกับแก้วรีบเดินตรงเขาไปหาหมอคนนั้นทันที
โทโมะ // น้องสาวผมเป็นยังไงบ้างครับหมอ
หมอ // เออ…คือเสียใจด้วยนะครับ น้องสาวของคุณเขาเสียแล้ว ทางเราพยายามช่วยอย่างเต็มที่แล้ว หมอเสียใจด้วยจริงๆครับ
แก้วได้ยินอย่างนั้นถึงกับเข่าอ่อนเป็นลมล้มลงทันที
โทโมะ // พี่แก้ว
วันต่อมาก็จัดงานศพ จนมาถึงวันนี้วันที่จะต้องฌาปนกิจ
แต่วันนี้กลับมีแขกที่ไม่รับเชิญมา นั้นก็คือป๊อปปี้
โทโมะ // แกมาทำไม ที่นี่ไม่ต้อนรับแก ออกไปซะ
(โทโมะผลักป๊อปปี้อย่างแรง)
ป๊อปปี้ // ฉันแค่ต้องการมาแสดงความเสียใจก็แค่นั้น
แก้ว // นายออกไปจากงานเราซะ ออกไปเดี๋ยวนี้เลยฉันไม่อยากเห็นน่านาย (แก้วทั้งผลักทั้งดันป๊อปให้ออกไป) นายมันเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องสาวฉันต้องเป็นแบบนี้ (แก้วพูดออกมาทั้งน้ำตา)
ป๊อปปี้ // ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้เลย ฉันขอโทษ…จริงๆ
โทโมะ // แกพูดว่าขอโทษงั้นหรอ (โทโมะกระชากเสื้อป๊อปปี้)
ป๊อปปี้ // นายจะทำอะไรฉันก็ทำเถอะ ถ้าทำฉันแล้วจะช่วยให้นายสบายใจและหายโกรธฉันได้
โทโมะ // ไม่มีวันที่ฉันจะเลิกเกลียดครอบครัวของแก ไม่มีวัน
แก้ว // โมะพี่ว่าแกพอเถอะ แกทำอะไรลงไปตอนนี้ยัยแบมก็ไม่ได้ฝืนขึ้นมาหรอก นายก็กลับไปได้แล้วไม่มีประโยชน์ที่จะมาขอโทษ
ป๊อปปี้เดินขึ้นรถไปแบบเศร้าๆ น้ำตาคลอ
 
หลายวันต่อมาหลังจากทุกอย่างเข้าที่ เรียบร้อย
โทโมะ // พี่แก้วครับผมว่าเราควรจะเอาอะไรมาปลูกเพิ่มพื้นที่ที่เหลือดีครับ
แก้ว // พี่ว่าเอาสตอเบอรี่มาปลูกดีไหม
โทโมะ // ก็ดีนะครับ ยัยแบมชอบทานด้วย (โทโมะพูดเสียงเศร้านิดๆ)
งั้นผมเข้าไปในเมืองไปซื้อเมล็ดพันธุ์แล้วก็อุปกรณ์ต่างๆ นะครับ
เออ…พี่แก้วผมอาจจะแวะไปหาลุงแชมหน่อยนะ ไม่ได้ไปเยี่ยมแกนานเลยไม่รู้เป็นไงบ้าง
แก้ว // จ้า แต่อยากกลับมาดึกนักนะพี่เป็นห่วง
โทโมะ // ครับบผม
 
โทโมะขับรถมาถึงในเมือง ซื้อเมล็ดพันธุ์และอุปกรณ์ต่างๆจนเสร็จ
ก็ปาไม่ประมาณสองชั่วโมงจะได้
โทโมะ ขับรถไปเพื่อจะไปที่บ้านของลุงแชมผู้เชี่ยวชาญทางด้านการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชต่างๆ แต่ระหว่างทางไปบ้านลุงแชมรถติดมากๆ
และอยู่ดีๆก็มีเสียงดัง ตูม!!! มาจากหลังรถของเขา
โทโมะ // อะไรกันเนี่ย (เขาเดินลงจากรถไปดู)
ฟาง // ขอโทษนะคะ คะ คือ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะชนท้ายรถของคุณเลยขอโทษจริงๆนะคะ
โทโมะ // ขับรถยังไงของเธอ ไม่ดูรึไงว่ามีรถอยู่ข้างหน้านะ
ฟาง // ฉันขอโทษจริงๆคะ ฉันรีบไปหน่อยเลยหยีบแบกไม่ทัน
นี่คะ (ฟางยื่นเงินให้โทโมะแบบสั่นๆ)  ค่าเสียหาย
โทโมะ // ฉันไม่ต้องการเงิน ถามจริงเธออายุเท่าไรกัน ขับรถยังไงไม่รู้กฏจราจรรึไงกันฮ่ะ
ตอนนี้หน้าของฟางซีดมากๆเลย เพราะเขาฟังโทโมะบ่นจนตอนนี้เขากำลังจะ…
ฟาง // แหวะ !!! นั่นคือเสียงแห่งความวิบัต
โทโมะ // ยี้!!! อะไรของเธอเนี่ย เหม็นเป็นบ้าเลย ยัยผู้หญิงบ้า
ฟาง // เออ… คือ ฉะฉันขอโทษนะคะ (ฟางหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเพื่อจะเช็ดอวกที่เสื้อของโทโมะ)
    ปรี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก และเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น
ผู้คนบนบนรถ // ปรี๊กๆๆ คุณจะคุยกันอีกนานไหม คนอื่นเขารีบ จะไปคุยกันก็ไปคุยกันที่อื่นดิ  เสียเวลา
ตอนนี้ไฟเขียวแล้วเป็นสัญญาณที่ต้องไป
โทโมะกับฟางต่างแยกย้ายกันไปขึ้นรถ
โทโมะ // ฝากไว้ก่อนนะยัยบ้า (แล้วก็รีบขับรถออกไปทันที)

ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
เม้นโหวตกันเยอะๆด้วยคร๊าา
# AB