ร้ายมารักซะเลย (Heartless)

      "แบมพี่ว่าเราเลิกกันเถอะนะ"

แบม // ไม่นะคะ พี่ป๊อปแบมรักพี่ป๊อปนะ

ป๊อปปี้ // แบมพี่รักแบมไม่ได้จริงๆ เราเลิกกันเถอะพี่เชื่อว่ายังไงซะแบมก็ต้องเจอคนที่ดีกว่าพี่

และที่สำคัญไร่เราสองคนก็เป็นศัตูรกัน ถ้าพี่ของแบมรู้เข้าแบมจะแย่นะ

แบม // พี่ป๊อปพี่เป็นคนที่ดีสำคัญแบมนะ แบมรักพี่ (แบมกอดป๊อปแน่น) แบมไม่สนใจว่าจะเป็นยังไง แบมรู้แค่ว่าแบมรักพี่

ป๊อปปี้ // แบมพี่ต้องไปแล้วปล่อยพี่เถอะ (ป๊อปแกะมีแบมออกแล้วแล้วเดินจากไป)

   ที่ป๊อปต้องบอกเลิกแบมเพราะป๊อปต้องเดินทางไปทำงานที่ต่างประเทศเป็นเวลานาน และไม่อยากให้แบมรอจึงตัดสินใจบอกเลิกแบมเพื่อเปิดโอกาศให้แบมได้เจอคนที่ดีกว่า

แบม // พี่ป๊อปป.... ฮือ.... (แบมเรียกชื่อป๊อปทั้งน้ำตา)

แบมกลับมาที่บ้านพร้อมกับอาการเศร้าๆ

โทโมะ // แกเป็นอะไรยัยแบม (แบมไม่พูดอะไรได้แต่ก้มหน้า)

บอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะว่าแกเป็นอะไร

แก้ว : ดุอะไรน้องอีกตาโมะ (แก้วเดินออกมาดูหลังจากที่ได้ยินเสียงดัง)

โทโมะ // ยัยแบมซิครับพี่แก้ว เป็นอะไรก็ไม่รู้ไม่ยอมพูดยอมจาเอาแต่ก้มหน้า

แก้ว // เดี๋ยวพี่จัดการเองแกมีอะไรก้ไปทำเถอะ

โทโมะ // ครับ

แก้ว // มาหาพี่สิแบม

แบมเดินเข้ามาหาแก้วพร้อมกับร้องไห้ออกมา

แบม // ฮือ... พี่แก้ว

แก้ว // พี่ว่าเราขึ้นข้างบนดีกว่าเดี๋ยวตาโมะมันมาได้ยินเข้าแกจะแย่เอา

(แก้วพาแบมขึ้นไปคุยบนห้อง)

แก้ว // ไหนบอกพี่มาสิเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้

แบม // แบม ฮือ... พี่ป๊อปเขาบอกเลิกแบมคะพี่แก้ว

แก้ว // ห๊ะ !!! นี่แกแอบคบกับคนไร่นั้นหรอยัยแบมแกก็รู้ว่าคนไร่นั้นมันเป็นศัตูรกับเรา

มันทำให้พ่อของเราต้องตายแกจำไม่ได้หรออ(แก้วโกรธมากที่แบมแอบคบกับป๊อป)

แต่เมื่อมองดูแบมที่ตอนนี้ทั้งกลัว ทั้งเสียใจ แก้วเลยเลิกดุแบม

แก้ว // เลิกร้องไห้ได้แล้ว พี่จะไม่โกรธแกที่แกแอบคบกับคนไร่นั้น แต่ต่อจากนี้ไปแกเลิกติดต่อกับมันซะแกเห็นไหมว่ามันไม่ได้รักแกจริงเลยสักนิดเดียว

แบม // แต่แบมรักพี่ป๊อปนะคะ พี่แก้ว...

โทโมะยืนฟังอยู่นาน ทนไม่ไหวจึงเข้ามาในห้อง

โทโมะ // แต่มันไม่ได้รักแกเลิกยุ่งกับมันซะไม่งั้นพี่จะส่งแกไปเรียนที่โรงเรียนประจำ

แบม // พี่โมะ แบมทำไม่ได้... พี่อยากจะส่งแบมไปไหนก็ตามใจเถอะคะยังไงซะพี่ป๊อปเขาก็ทิ้งแบมไปแล้ว ฮือ ...

โทโมะ // แกกล้าลองดูกับฉันหรอยัยแบม พี่แก้วออกมา

(โทโมะปิดประตูห้องของแบมพร้อมกับใส่กุญแจล็อคเอาไว้ด้วย)

แก้ว // โมะพี่ว่าแกทำเกินไปนะ นั้นมันน้องเรานะเว้ย

โทโมะ // ไม่เกินไปหรอกครับพี่แก้ว พี่แก้วช่วยจัดการเรื่องโรงเรียนประจำของยัยแบมให้ผมด้วยนะครับ

แก้ว // ได้แต่แกอย่าใจร้ายกับน้องมันนักเลยนะโมะ 

โทโมะ // ผมไม่ทำอะไรมันไปมากกว่านี้หรอกคับแค่ต้องการจะสั่งสอนยัยแบมมันซะหน่อยก็เท่านั้น

    สัปดาห์ต่อมา... แบมย้ายไปเรียนที่โรงเรียนประจำ

แก้ว // รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆ ด้วยนะยัยแบม พี่รักแกนะ (แก้วเข้าไปกอดแบม)

แบม // คะพี่แก้ว แบมก็รักพี่นะคะ

โทโมะ // ไม่ต้องล่ำลาอะไรมากหรอกคับพี่แก้ว ทุกวันหยุดผมจะให้คนไปรับยัยแบมกลับมาแน่นอน

แบมไม่สนใจโทโมะแล้วก็เดินขึ้นรถไป สภาพแบมตอนนี้ผอมลงไปมาก เพราะเอาแต่ร้องไห้ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน

โทโมะ // ออกรถได้แล้ว ไป

    ช่วงปิดเทอมแบมก็กลับมาอยู่บ้าน

แบมเอาแต่เปิดดูรูปที่ถ่ายกลับป๊อปปี้ และข้อความเก่าดู  วันๆไม่ยอมทำอะไรได้แต่ดูรูปแล้วก็ร้องไห้

วันต่อมาแบมหนีออกจากบ้านไปเพื่อจะไปไร่นีระสิงห์ เผื่อจะได้ข่าวเกี่ยวกับป๊อปบ้าง

แบมเดินข้ามถนนไปเผื่อจะไปที่ไร่นู้นแต่ ก็มีรถคันหนึ่งวิ่งมาเร็วมากและแบมก็ไม่ได้ดูถนนมัวแต่เม่อดูไร่ของป๊อปจนโดนรถชนในที่สุด

โทโมะ // ยัยแบมแกอยากเป็นอะไรไปนะ ทำใจดีๆไว้(โทโมะจำมือแบมพร้อมกับวิ่งตามรถเข็นไปจนถึงหน้าห้องฉุกเฉิน)

พยาบาล // ญาติผู้ป่วยรอด้านนอกนะคะ

แก้ว // เยัยแบมเป็นบ้างโมะ

โทโมะ // พึ่งเขาฉุกเฉินไปครับพี่แก้ว

มาติดตามกันต่อว่าแบมจะรอดรึป่าวนะคะ

ฝากเม้น โหวตด้วยคะ

# AB