นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี
8.5
19)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเลิกเรียนแล้ว
"ฟางไปทานข้าวกันไหม๊ครับ"
"ไปก้ได้จร้า แตจ่ว่าที่ไหนอ่ะ"
"บ้านปีอปไง จะำด้รู้จักแม่ปีอปด้วยเน้น"
"อะ เอะ...มันจะดีเหรอ"
"ดีที่สุดเลยครับ"
ขว้าข้อมือฟางโดยไม่ลืมที่จะหันมาบอกลาเพื่อนๆ
"ทุกคนฉันกับฟางไปก่อนน๊ะ"
"เออๆ...ไปรถคว่ำกันหล่ะ"เขื่อนพูด
เพี้ยยยย!!! เฟยืฟาดฝ่ามือลงบนแขนเขื่อน
"โอ๊ยยย!!! เจ็บคร๊าบบบ พอแล้วคร๊าบที่ดาร์ลิ่งตีเค้าไมอ่า"
"ไปแช่งเพื่อนเพื่อนอย่างงงั้นได้ยังๆไงหล่ะ"ทำหน้าย่นใส่เขื่อน
"ก็โธ่...เฟย์มีที่ไหนคนขับรถหงายอ่ะ ดูดิทุกคนเค้าก็ขับรถคว่ำกันหมดแหละ ขับรถหงายก็ตายดิ๊55555"
เขื่อนยิ้มเริ่งร่า แต่เฟย์เริ่มหน้างอแล้วเพราะมุขของเขื่อนทำเธอหน้าแตกซะหมอไม่รับเย็บเลย เขื่อนรเลยต้องง้อด้วยการพาไปเลี้ยงไอติม
"แก้ว โทโมะไปด้วยกันไหม๊" เฟย์ยิ้มหน้าบานผิดกับเมื่อกี้เลย
"ไม่ดีกว่า เฟย์ไปกับเขื่อยเหอะจร้าา"
"ไปดีๆ ขับรถคว่ำหล่ะไอ้เขื่อน"
เขื่อน เฟย์หัวเราะและพากันออกไป
"กลับบ้านเลยไหม๊แก้ว หรืออยากไปไหน"
"แวะร้ายเครื่องเขียนซื้อกระด่าหน่อยได้ไหม จะทำรายงานอ่ะ"
"อ๋ิิอ...งั้รไปเดินห้างกันซักพักไหม ยังไม่เคยพาแก้ววไปเดินเที่ยวเลย ไปกันน๊ะ"
"อือ...ก็ได้"โทโมะเอื้อมมือมาโอบไหล่แก้วแล้วพากันเดินไปที่รถ
ในรถ
แกร่ก แกร่ก แคว๊กก~
"หาอะไรเหรอแก้ว"โทโมะชะโงกหน้ามาดู
"หารายงานที่ยืมยัยเฟย์มาเป็นตัวอน่างอ่ะ มันหายไปไหนก็ไม่รู้"
พลิกคว่ำพลิกหงายกระเป๋าเป็นการใหญ่แต่ก็ยังหาไม่เจอ
"ลืมไว้ใต้โต๊ะรึเปล่า"
"อาจจะใช่ งั้นเดี๋ยวมาน๊ะ"
รีบวิ่งลงจากรถ ขึ้นไปบนห้องเรียนแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบ
"หาอะไรอยู่เหรอค๊ะรุ่นพี่"ผู้หญิงคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาแก้ว
"เธอ"แก้วยังคงจำเธอได้ดียัยเด็กที่สาดน้ำใส่เธอจนป่วยเมื่อไม่กี่วันก่อน
"เกลค่ะ พี่แก้ว"น้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนหวานช่างขักกับท่าทางที่ดูน่ากลัวของเธอยังไงแปลกๆ แก้วเมื่อกฃหาไม่เจอตั้งใจจะเดินออกมฃทันที
"หารายงานอยู่รึเปล่าค่ะ"
"อือใช่"แก้วยังคงคิดเกลรู้ได้ไงว่าเธอหารายงานอยู่
"พอดีเกลเห็นอยู่เล่มหนึ่งไม่รู้ว่าจะใช่เล่มเดียวกับที่พี่แก้วหารึเปล่า"
หยิบกระเป๋าแล้วเปิดเอาเศษกระดาษมาโปรยใส่หน้าแก้ว ใช่แล้ว!!!มันคือรายงานของเฟย์ที่แก้วหาอยู่ แต่มันไม่เหลือสภาพรายงานซะแล้ว ถุกฉีกจนไม่มีชิ้นดีเลย
"เธอทำอย่างนี้ทำไม"แก้วเริ่มมีน้ำโห
"สะใจไง!!"หันหลังเดินออกไป
"เธอต้องการอะไรกันแน่้"แก้วตะโกนถามไล่หลังเกลไป เมื่อได้ยินแก้วถามรีบหันแล้วเดินกลับมา
"ก็เลิกยุ่งกับพี่โทโมะของฉันซะทีซิ"(ของเธอที่ไหนยัยบ้า)
"ถ้าเรื่องนี้คงจะไม่ได้"แก้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงท้าทาย
"แกจะลองดีกับฉันใช่ไหม๊ ได้!!"(ยัยรุ้นน้องนิสัยไม่ดีพูดจาไำม่เพราะ)
ในขณะที่เกลเงื้อมือขึ้น
"แก้วหาเจอไหม ไม่เจอก็กลับกับเหอะ"เสียงโทโมะดังมาจากหลังห้อง
"อือๆ คงไม่เจอแล้วหล่ะ กลับกันเหอะ"หันไปพูดกับโทโมะที่กำลังเดินมา
"อ้าววว...เกลทำไมมาอยู่นี้หล่ะ"
"อ๋อ พอดีผ่านมาแถวนี้เห็นมีคนอยู่เลยเดินเข้ามาดูหน่ะคะ งั้นเกลไปก่อนดีกว่าคะ"ชิ่งเดินออกไปเลย
"แล้วนี้มันเศษกระดาษอะไรเต็มไปหมดเลยอ่ะแก้ว"ก้มลงหยับขึ้นมาดูแต่แก้วไวกว่าขว้าไปก่อน แล้วก้มลงกวาดเศษที่เหลือลงกระเป๋าให้หมด
"ช่างมันเหอะเราไปกันดีักว่า"พูดแล้วเดินนำโทโมะออกไป โดยไม่รู้ว่าเธอเก็บเศษกระดาษไปไม่หมด โทโมะจึงเก็๋บมาดู
"โดย นางสาวพรปวีร์ นี้มันรายงานเฟย์นิ ทำไมเป็นแบบนี้หล่ะ"โทโมะเริ่มนึกอะไรได้ในใจแต่ยังคงเงียบแล้วเดินตามแก้วออกมา
ห้างKZ
แก้วหยิบกระดาษไปคิดเงิน และเดินไปดูของจุบจิบที่ร้านถัดไป โทโมะได้แต่เดินตามเงียบๆอย่างใช่ความคิด
"แก้ว"ตัดสินใจอยู่นานก่อนที่จะเรียก
"ห๊า"หันกลับมาหาโทโมะ
"ทำไมรายงานเฟย์ถึงโดนฉีกหล่ะ"
"มะ โมะรู้ได้ไง"โทโมะล้วงเศษกระดาษที่เก็บได้ออกมา
"ใครเป็นคนทำ"
"อะ เออ...ไม่มีใครทำหรอกน่า"แก้วยังคงไม่บอก(ทำไมไม่บอกว่ายัยเด็กนั่นทำอ่ะม๊าาา)
"ไม่มีแล้วมันจะขาดได้ไง"เริ่มขึ้นเสียง
"..."
"เกลทำใช่ไหมี"
"ปะ เปล่า"
"แก้วอย่าปิดบังโมะ มีอะไรใครทำอะไรทำไมไม่บอกโมะ โมะเป็นแฟนแก้วน๊ะ อยากดูแลและปกป้องคนที่โมะรักให้ดีที่สุด แต่ทำไม่แก้วไม่ยอมบอกโมะปล่อยให้คนอื่นเค้าแกล้งทำไม!!"
"มะ ไม่มีจริงๆ"แก้วยังคงปฎิเสธ
"แก้ว!!!"โทโมะตะคอกใส่ เพราะแก้วยังคงดื้อไม่ยอมบอก เค้ารู้แล้วว่าเกลเป็นคนทำ แต่แค่อยากให้แก้วบอกเค้าเอง เกลจะแผลงฤทธิ์ใส่ทุกคนที่เข้าใกล้โทโมะซึ่งเรื่องนี้ตัวโทโมะก็รู้
"โมะตะคอกทำไม"หยาดน้ำตาเริ่มเอ่อล้นขอบตา ตั้งแต่ที่คบกันมาโทโมะยังไม่เคยตะคอกใส่เธอเลยแล้วครั้งนี้มันคืออัฃะไรกัน
"แก้วก็แค่บอกมาว่าใครทำ เมื่อก่อนไม่เห็นเคยยอมให้ใครแกล้ง แต่นี้เป็นอะไรไปยอมเค้าทำไม"โทโมะยัึงคงตะคอกไม่หยุดด้วยความที่โมโหแก้วที่ปากแข็ง
"ก้เพราะโมะไง!! ถ้าแก้วไม่ยอมเดี๋ยวโมะก็ไม่สบายใจ ที่ไม่พูดเดี๋ยวโมะก็ไปหาเรื่องเค้า เค้าเป้นแฟนคลับโทโมะน๊ะ" ยกมือขึ้นปาดน้ำตาแล้วเดินออกไป โทโมะยืนอึงอยู่นาน ที่แก้เวไม่บอกกลัวว่าเค้าจะมีปัญหานี้เอง คิดไปแล้วเค้าเองก็ผิดที่ไปตะคอกใส่แก้ว แต่เค้าห่วงถึงได้ทำลงไป
"อะไรกันว่ะเนี่ย!!"โทโมะสบถเสียงดังลั่นจนพนักงานต่างหลบตากันเหลิกหลัก และแล้ววันนี้ทั้งแก้วและโทโมะก็แยกกันกลับบ้า่น
บ้านศิริมงคลสกุล(ห้องนอนแก้ว)
ฟึ่บ!! เขวียงกระเป๋าแล้วนอนฟุบหน้าลงกับเตียงนุ่ม
"ฮึก ฮือ ฮือออ~แก้วทำเพราะโมะยังมาว่าอีก"ร้องให้เสียงดังลั่นจนกวินเดินมาเคาะปรพตู
ก๊อก ก๊อก~
"แก้วเป้นอะไรรึเปล่า"
"ฮึก ~เปล่า"เปิดประตู
"ไอ้โมะมันก็เป็นห่วงอย่าคิดมากเลยน่า"โอบน้องสาวอย่างปลอบโยน
"ฮึก ฮือ...พี่รู้ได้ไง"
"รู้ละกันรน้า...เราก็อย่าน้อยใจไปเลย มันห่วงแก้วจริงๆพี่รับประกันได้" กวิืนปลอบแก้วซักพักจนเลิกร้องไห้
"เออ...เดี๋ยวพี่จะกลับอเมกาน๊ะแล้วอยู่นี้อย่าดื้อน๊ะ"
"หะ ห๊า อะไรจะกลับแล้วเหรอ"
"เรามีเรียน พี่ก็มีเรียนเหมือนกันนิ๊"
"ไม่อยากให้กลับเลย"
"ก็มีไอ้โมะมันดูแลอยู่จะกลัวอะไร"
"โมะใจร้าย"แก้วบ่น
"บอกแล้วมันใจร้ายเพราะมันห่วงไง"
"พี่นี้รู้ดีจังน๊ะ"
"ก็เป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อนจะไม่รู้ได้ไง ไปดีกว่าเลิกเสียใจแล้วทำรายงานได้แล้วเดี๋ยวก็ส่งไม่ทันหรอก ส่งพรุ่งนี้ไม่ใช่ไง"
เดินออกไป
"แล้วพี่มารู้ได้ไงว่าแก้วมีรายงานที่ต้องทำ"พูดกับตัวเอง แต่ว่ากวินกลับเดินเข้ามาอีกพร้อมรายงานในมือและส่งให้แก้ว
"พี่ไปเอามันมาจากไหน"รายงานเฟย์ที่เหมือนของเดิมมาก แต่มันโดนฉีกไปแล้วนิ๊
"้เหอะน่า ทำเสร็จแล้วก็รีบนอนเดี๋ยวไอ้หมาหน้าห้องมันจะฟุ้งซ่านไม่ยอมกลับบ้าน"พูดแล้วพยักเพยิดไปทางหน้่าห้องของแก้ว แต่พอแก้วมองไปก็ไม่เห็นจะมีอะไร
"ยังไงแก้วก็ขอบคุณพี่มากน๊ะ รักพี่ที่สุดเลยอ่ะ"ยิ้มให้พี่ชาย
"เก็บไว้บอกคนที่เอามันมาตัวจริงดีกว่า พี่มันก็แค่คนส่งของ555"มองไปทางหน้าห้องอีกแล้วแถมคราวนี้ยักคิ้วด้วย แก้วมองตามแต่ก็ยังเห็นแต่ความว่างเปล่าเหมือนเดิม และกวินก็เดินออกไป
"พี่กวินรไปเอามันมาได้ไง"พลิกดูที่รายงานเหมือนเดิมทุกประการ แล้วเดินไปที่คอมตัวโปรด แต่แล้วก็แบนสายตาไปที่BB
"โทรบอกยัยเฟย์ก่อนดีกว่า
"ฮัลโหลเฟย์"
(อือหือ)
"คือฉันบังเอิญทำรายงานแกหายอ่ะ"
(ก็โทโมะเอาไปปริ้นใหม่แล้วไงยังไม่ได้เหรอ เฟย์!!)มีเสียงเขื่อนโหดๆตามมาด้วย
"หะ ห๊ะ อะไรนะ"
(อะ เปล่าไม่มีไร เท่านี้น๊ะคือว่าฉันยังไม่อยากตายอ่ะ)เสียงตะกุกตะกับแปลกๆ
"อืมๆๆ"
ตื้ด~
ไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปก่อนที่จะได้รายงานเล่มใหม่ของเฟย์มาให้ม๊าของเรา
....................................................................................
จบไปอีกตอนไวมาอัพต่อน๊ะค๊ะ เม้น+โหวดเยอะน๊ะค๊ะ
จุฟฟฟฟ ม๊วฟฟฟฟ
"ฟางไปทานข้าวกันไหม๊ครับ"
"ไปก้ได้จร้า แตจ่ว่าที่ไหนอ่ะ"
"บ้านปีอปไง จะำด้รู้จักแม่ปีอปด้วยเน้น"
"อะ เอะ...มันจะดีเหรอ"
"ดีที่สุดเลยครับ"
ขว้าข้อมือฟางโดยไม่ลืมที่จะหันมาบอกลาเพื่อนๆ
"ทุกคนฉันกับฟางไปก่อนน๊ะ"
"เออๆ...ไปรถคว่ำกันหล่ะ"เขื่อนพูด
เพี้ยยยย!!! เฟยืฟาดฝ่ามือลงบนแขนเขื่อน
"โอ๊ยยย!!! เจ็บคร๊าบบบ พอแล้วคร๊าบที่ดาร์ลิ่งตีเค้าไมอ่า"
"ไปแช่งเพื่อนเพื่อนอย่างงงั้นได้ยังๆไงหล่ะ"ทำหน้าย่นใส่เขื่อน
"ก็โธ่...เฟย์มีที่ไหนคนขับรถหงายอ่ะ ดูดิทุกคนเค้าก็ขับรถคว่ำกันหมดแหละ ขับรถหงายก็ตายดิ๊55555"
เขื่อนยิ้มเริ่งร่า แต่เฟย์เริ่มหน้างอแล้วเพราะมุขของเขื่อนทำเธอหน้าแตกซะหมอไม่รับเย็บเลย เขื่อนรเลยต้องง้อด้วยการพาไปเลี้ยงไอติม
"แก้ว โทโมะไปด้วยกันไหม๊" เฟย์ยิ้มหน้าบานผิดกับเมื่อกี้เลย
"ไม่ดีกว่า เฟย์ไปกับเขื่อยเหอะจร้าา"
"ไปดีๆ ขับรถคว่ำหล่ะไอ้เขื่อน"
เขื่อน เฟย์หัวเราะและพากันออกไป
"กลับบ้านเลยไหม๊แก้ว หรืออยากไปไหน"
"แวะร้ายเครื่องเขียนซื้อกระด่าหน่อยได้ไหม จะทำรายงานอ่ะ"
"อ๋ิิอ...งั้รไปเดินห้างกันซักพักไหม ยังไม่เคยพาแก้ววไปเดินเที่ยวเลย ไปกันน๊ะ"
"อือ...ก็ได้"โทโมะเอื้อมมือมาโอบไหล่แก้วแล้วพากันเดินไปที่รถ
ในรถ
แกร่ก แกร่ก แคว๊กก~
"หาอะไรเหรอแก้ว"โทโมะชะโงกหน้ามาดู
"หารายงานที่ยืมยัยเฟย์มาเป็นตัวอน่างอ่ะ มันหายไปไหนก็ไม่รู้"
พลิกคว่ำพลิกหงายกระเป๋าเป็นการใหญ่แต่ก็ยังหาไม่เจอ
"ลืมไว้ใต้โต๊ะรึเปล่า"
"อาจจะใช่ งั้นเดี๋ยวมาน๊ะ"
รีบวิ่งลงจากรถ ขึ้นไปบนห้องเรียนแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบ
"หาอะไรอยู่เหรอค๊ะรุ่นพี่"ผู้หญิงคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาแก้ว
"เธอ"แก้วยังคงจำเธอได้ดียัยเด็กที่สาดน้ำใส่เธอจนป่วยเมื่อไม่กี่วันก่อน
"เกลค่ะ พี่แก้ว"น้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนหวานช่างขักกับท่าทางที่ดูน่ากลัวของเธอยังไงแปลกๆ แก้วเมื่อกฃหาไม่เจอตั้งใจจะเดินออกมฃทันที
"หารายงานอยู่รึเปล่าค่ะ"
"อือใช่"แก้วยังคงคิดเกลรู้ได้ไงว่าเธอหารายงานอยู่
"พอดีเกลเห็นอยู่เล่มหนึ่งไม่รู้ว่าจะใช่เล่มเดียวกับที่พี่แก้วหารึเปล่า"
หยิบกระเป๋าแล้วเปิดเอาเศษกระดาษมาโปรยใส่หน้าแก้ว ใช่แล้ว!!!มันคือรายงานของเฟย์ที่แก้วหาอยู่ แต่มันไม่เหลือสภาพรายงานซะแล้ว ถุกฉีกจนไม่มีชิ้นดีเลย
"เธอทำอย่างนี้ทำไม"แก้วเริ่มมีน้ำโห
"สะใจไง!!"หันหลังเดินออกไป
"เธอต้องการอะไรกันแน่้"แก้วตะโกนถามไล่หลังเกลไป เมื่อได้ยินแก้วถามรีบหันแล้วเดินกลับมา
"ก็เลิกยุ่งกับพี่โทโมะของฉันซะทีซิ"(ของเธอที่ไหนยัยบ้า)
"ถ้าเรื่องนี้คงจะไม่ได้"แก้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงท้าทาย
"แกจะลองดีกับฉันใช่ไหม๊ ได้!!"(ยัยรุ้นน้องนิสัยไม่ดีพูดจาไำม่เพราะ)
ในขณะที่เกลเงื้อมือขึ้น
"แก้วหาเจอไหม ไม่เจอก็กลับกับเหอะ"เสียงโทโมะดังมาจากหลังห้อง
"อือๆ คงไม่เจอแล้วหล่ะ กลับกันเหอะ"หันไปพูดกับโทโมะที่กำลังเดินมา
"อ้าววว...เกลทำไมมาอยู่นี้หล่ะ"
"อ๋อ พอดีผ่านมาแถวนี้เห็นมีคนอยู่เลยเดินเข้ามาดูหน่ะคะ งั้นเกลไปก่อนดีกว่าคะ"ชิ่งเดินออกไปเลย
"แล้วนี้มันเศษกระดาษอะไรเต็มไปหมดเลยอ่ะแก้ว"ก้มลงหยับขึ้นมาดูแต่แก้วไวกว่าขว้าไปก่อน แล้วก้มลงกวาดเศษที่เหลือลงกระเป๋าให้หมด
"ช่างมันเหอะเราไปกันดีักว่า"พูดแล้วเดินนำโทโมะออกไป โดยไม่รู้ว่าเธอเก็บเศษกระดาษไปไม่หมด โทโมะจึงเก็๋บมาดู
"โดย นางสาวพรปวีร์ นี้มันรายงานเฟย์นิ ทำไมเป็นแบบนี้หล่ะ"โทโมะเริ่มนึกอะไรได้ในใจแต่ยังคงเงียบแล้วเดินตามแก้วออกมา
ห้างKZ
แก้วหยิบกระดาษไปคิดเงิน และเดินไปดูของจุบจิบที่ร้านถัดไป โทโมะได้แต่เดินตามเงียบๆอย่างใช่ความคิด
"แก้ว"ตัดสินใจอยู่นานก่อนที่จะเรียก
"ห๊า"หันกลับมาหาโทโมะ
"ทำไมรายงานเฟย์ถึงโดนฉีกหล่ะ"
"มะ โมะรู้ได้ไง"โทโมะล้วงเศษกระดาษที่เก็บได้ออกมา
"ใครเป็นคนทำ"
"อะ เออ...ไม่มีใครทำหรอกน่า"แก้วยังคงไม่บอก(ทำไมไม่บอกว่ายัยเด็กนั่นทำอ่ะม๊าาา)
"ไม่มีแล้วมันจะขาดได้ไง"เริ่มขึ้นเสียง
"..."
"เกลทำใช่ไหมี"
"ปะ เปล่า"
"แก้วอย่าปิดบังโมะ มีอะไรใครทำอะไรทำไมไม่บอกโมะ โมะเป็นแฟนแก้วน๊ะ อยากดูแลและปกป้องคนที่โมะรักให้ดีที่สุด แต่ทำไม่แก้วไม่ยอมบอกโมะปล่อยให้คนอื่นเค้าแกล้งทำไม!!"
"มะ ไม่มีจริงๆ"แก้วยังคงปฎิเสธ
"แก้ว!!!"โทโมะตะคอกใส่ เพราะแก้วยังคงดื้อไม่ยอมบอก เค้ารู้แล้วว่าเกลเป็นคนทำ แต่แค่อยากให้แก้วบอกเค้าเอง เกลจะแผลงฤทธิ์ใส่ทุกคนที่เข้าใกล้โทโมะซึ่งเรื่องนี้ตัวโทโมะก็รู้
"โมะตะคอกทำไม"หยาดน้ำตาเริ่มเอ่อล้นขอบตา ตั้งแต่ที่คบกันมาโทโมะยังไม่เคยตะคอกใส่เธอเลยแล้วครั้งนี้มันคืออัฃะไรกัน
"แก้วก็แค่บอกมาว่าใครทำ เมื่อก่อนไม่เห็นเคยยอมให้ใครแกล้ง แต่นี้เป็นอะไรไปยอมเค้าทำไม"โทโมะยัึงคงตะคอกไม่หยุดด้วยความที่โมโหแก้วที่ปากแข็ง
"ก้เพราะโมะไง!! ถ้าแก้วไม่ยอมเดี๋ยวโมะก็ไม่สบายใจ ที่ไม่พูดเดี๋ยวโมะก็ไปหาเรื่องเค้า เค้าเป้นแฟนคลับโทโมะน๊ะ" ยกมือขึ้นปาดน้ำตาแล้วเดินออกไป โทโมะยืนอึงอยู่นาน ที่แก้เวไม่บอกกลัวว่าเค้าจะมีปัญหานี้เอง คิดไปแล้วเค้าเองก็ผิดที่ไปตะคอกใส่แก้ว แต่เค้าห่วงถึงได้ทำลงไป
"อะไรกันว่ะเนี่ย!!"โทโมะสบถเสียงดังลั่นจนพนักงานต่างหลบตากันเหลิกหลัก และแล้ววันนี้ทั้งแก้วและโทโมะก็แยกกันกลับบ้า่น
บ้านศิริมงคลสกุล(ห้องนอนแก้ว)
ฟึ่บ!! เขวียงกระเป๋าแล้วนอนฟุบหน้าลงกับเตียงนุ่ม
"ฮึก ฮือ ฮือออ~แก้วทำเพราะโมะยังมาว่าอีก"ร้องให้เสียงดังลั่นจนกวินเดินมาเคาะปรพตู
ก๊อก ก๊อก~
"แก้วเป้นอะไรรึเปล่า"
"ฮึก ~เปล่า"เปิดประตู
"ไอ้โมะมันก็เป็นห่วงอย่าคิดมากเลยน่า"โอบน้องสาวอย่างปลอบโยน
"ฮึก ฮือ...พี่รู้ได้ไง"
"รู้ละกันรน้า...เราก็อย่าน้อยใจไปเลย มันห่วงแก้วจริงๆพี่รับประกันได้" กวิืนปลอบแก้วซักพักจนเลิกร้องไห้
"เออ...เดี๋ยวพี่จะกลับอเมกาน๊ะแล้วอยู่นี้อย่าดื้อน๊ะ"
"หะ ห๊า อะไรจะกลับแล้วเหรอ"
"เรามีเรียน พี่ก็มีเรียนเหมือนกันนิ๊"
"ไม่อยากให้กลับเลย"
"ก็มีไอ้โมะมันดูแลอยู่จะกลัวอะไร"
"โมะใจร้าย"แก้วบ่น
"บอกแล้วมันใจร้ายเพราะมันห่วงไง"
"พี่นี้รู้ดีจังน๊ะ"
"ก็เป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อนจะไม่รู้ได้ไง ไปดีกว่าเลิกเสียใจแล้วทำรายงานได้แล้วเดี๋ยวก็ส่งไม่ทันหรอก ส่งพรุ่งนี้ไม่ใช่ไง"
เดินออกไป
"แล้วพี่มารู้ได้ไงว่าแก้วมีรายงานที่ต้องทำ"พูดกับตัวเอง แต่ว่ากวินกลับเดินเข้ามาอีกพร้อมรายงานในมือและส่งให้แก้ว
"พี่ไปเอามันมาจากไหน"รายงานเฟย์ที่เหมือนของเดิมมาก แต่มันโดนฉีกไปแล้วนิ๊
"้เหอะน่า ทำเสร็จแล้วก็รีบนอนเดี๋ยวไอ้หมาหน้าห้องมันจะฟุ้งซ่านไม่ยอมกลับบ้าน"พูดแล้วพยักเพยิดไปทางหน้่าห้องของแก้ว แต่พอแก้วมองไปก็ไม่เห็นจะมีอะไร
"ยังไงแก้วก็ขอบคุณพี่มากน๊ะ รักพี่ที่สุดเลยอ่ะ"ยิ้มให้พี่ชาย
"เก็บไว้บอกคนที่เอามันมาตัวจริงดีกว่า พี่มันก็แค่คนส่งของ555"มองไปทางหน้าห้องอีกแล้วแถมคราวนี้ยักคิ้วด้วย แก้วมองตามแต่ก็ยังเห็นแต่ความว่างเปล่าเหมือนเดิม และกวินก็เดินออกไป
"พี่กวินรไปเอามันมาได้ไง"พลิกดูที่รายงานเหมือนเดิมทุกประการ แล้วเดินไปที่คอมตัวโปรด แต่แล้วก็แบนสายตาไปที่BB
"โทรบอกยัยเฟย์ก่อนดีกว่า
"ฮัลโหลเฟย์"
(อือหือ)
"คือฉันบังเอิญทำรายงานแกหายอ่ะ"
(ก็โทโมะเอาไปปริ้นใหม่แล้วไงยังไม่ได้เหรอ เฟย์!!)มีเสียงเขื่อนโหดๆตามมาด้วย
"หะ ห๊ะ อะไรนะ"
(อะ เปล่าไม่มีไร เท่านี้น๊ะคือว่าฉันยังไม่อยากตายอ่ะ)เสียงตะกุกตะกับแปลกๆ
"อืมๆๆ"
ตื้ด~
ไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปก่อนที่จะได้รายงานเล่มใหม่ของเฟย์มาให้ม๊าของเรา
....................................................................................
จบไปอีกตอนไวมาอัพต่อน๊ะค๊ะ เม้น+โหวดเยอะน๊ะค๊ะ
จุฟฟฟฟ ม๊วฟฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ