นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

8.5

เขียนโดย tietang

วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 13.56 น.

  29 ตอน
  264 วิจารณ์
  66.81K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

โรงพยาบาล

"คนไข้ไม่เป็นอะไรมาก เป็นไข้หวัดให้น้ำเกลือหมดถุงก็กลับบ้านได้แล้วหล่ะครับ"

"อ๋อ...ขอบคุณครับ"

เมื่อคุยกับหมอเรื่องอาการแก้วที่ไม่ได้เป็นอะไรมากอย่าที่โทโมะตกใจเสร็จ เดินไปหาแก้วที่ยังคงหลับตาพริ้มอย่างเหนื่อยอ่อน

"โมะ..."

"ห๊ะ...เป็ยงัยบ้าง"

"ไม่เป็นไรซักหน่อย แต่ขอน้ำกินได้ป่าว"ยิ้มทั้งที่ใบหน้าแทบจะไม่มีเลือดอยู่แล้ว โทโมะรีบเดินไปรินน้ำใส่แก้วมาให้

"เฮ้ยย!รู้ไหม๊โมะตกใจหมดเลย เข้ามาอยู่ๆแก้วก็พับลงไป แล้วทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองป่วยตอนเย็นๆยังดีๆอยู่เลยนะไปทำอะไรมา"เดินขึ้นไปนั่งบนเตียวแก้ว

"ไม่ได้เป็นไรเปียกฝนนิดหน่อย ไม่ต้องสนใจหรอกน่าาา"(ม๊าโกหกป๊า) ยังไม่ยอมบอกโทโมะจริงๆด้วย

"แต่รู้ไม๊มีคนเค้าห่วงเนี่ย"

"คนไหนน๊าเป็นห่วง ไม่เห็นมีสักหน่อย"พูดลอกหน้าลอยตาไส่โทโมะ

ฟอด~

"ก็คนนี้ไง"ก้มลงมากระซิบที่ใบหู และทำท่าว่าจะไม่หยุดแค่นั้นเลื่อนหน้าลงมาใกล้ไบหน้าแก้วแทนกำลังจองประกบปากแก้ว

"อ้าวววว~ยัยแก้วเ็นไงบ้างเนี่ย"กวินมาพอดีเลยอดเลย555

"เฮ้ย~"โทโมะถอนหายใจก่อนหันไปมองหน้ากวินอย่างอาฆาต

"อะไรไอ้โมะ แก้วดูมันมองพี่"กวินเดินเข้ามาใกล้ๆแก้วแกล้งบอกน้องสาวให้จัดการโทโมะ แต่แก้วจะไปทำอะไรได้เธอรักโทโมะจะตายไป

"มาทำไมว่ะไอ้กวิน!!เห้ยย"

"ทำไม มาแล้วไงหรือแกจ้องจะกินน้องฉันห๊าร"รู้ไม๊เค้ากินกันไปนานแล้ว

"อะ เออ~พี่กวินไปดีกับโทโมะเมื่อไหร่เนี่ย"แก้วงงไปหมดมััวแต่มอง2คนคุยกันไปมาจนสงสัยว่าไปสนิทกันตอนไหน

"ก๊........."

"แก้วเป็นไงบ้างลูกแม่เป็นห่วงแทบแย่"แม่-พ่อแก้วเดินเข้ามา โทโมะรีบยกมือขึ้นไหว้เหมือนรู้หน้าที่

"ไม่เป็นไรคะแม่เป็นไข้เฉยๆเดี๋ยวก็กลับแล้ว"ยิ้มให้ พ่อยังคงไม่ได้สนใจแก้วมากมายนักแต่หกันไปสนใจโทโมะมากกว่า

"อ้าวแล้วนั่นใครหล่ะ"พ่อพูดแล้วพยักเพยิดหน้าไปทางโทโมะ

"อ๋อ...แฟนแก้วมันไงหล่อใช่ม๊า"กวินชิงตอบก่้อนที่แก้วจะทันหาข้อแก้ตัว

"พี่กวิน!"จะพ่นไฟใส่กวินแล้ว

"หล่อซิพ่อหล่อกว่าพ่อตอนหนุ่มๆซะอีกนะเนี่ย"แม่พูดเหมือนจะถูกใจว่าที่ลูกเขย

"แม่พ่องอลแล้ว"พ่ฮทำท่าทางงอลแม่ของแก้วจริงๆจนแม่ต้องเค้าไปโอ๋เหมือนเด็กๆ

"พ่อโตแล้วอายลูกบ้าง"แม่ยิ้มเขิน

"ช่างมันดิ๊ อ้าวแล้วเราชื่ออะไีร ทำไมคตุ้นหน้ายังไงบอกไม่ถูก เคยเจอกันมาก่อนไหม๊เนี่ย"ขมวดคิ้วเป็นปมจองหน้าโทโมะไปด้วย

"ชื่อโทโมะครับ"

"ไม่คุ้นได้ไงตอนที่อยู่อเมกามันมาค้่างกับเราตั้งอาทิตย์็นึง"พ๋อแก้วถึงกับอ๋อเลยทีเดียว

"ใช่เป็นเรานี้เอง ตอนเด็กว่าน่าตาดีแล้ว โตมาหล่อกว่าตอนเด็กเยอะ หล่อซะกินไอ้กวินมันขาดเป็นเสี่ยงๆเลยน๊ะเนี่ย"พ่อแก้วพูดด้วยอารมณ์ดี โทโมะรู้สึกโล่งใจไม่น้อยเลยที่ทั้งพ่อและแม่แก้วไม่มีปัญหาที่เค้าคบกับแก้ว คงเป็นเพราะท่านอยู่เมืองมานานเลยติดนิสัยของฝรั่งที่ไม่ค่อยจะปิดกันลูกเหมือนคนไทยมากนัก

คุยกันอยู่พักนึ่งแม่ก็ชวนพ่อกลับ

"เออ...โทโมะจะวางไปส่งยัยแก้วได้ไหม๊ลูกพอดีว่าแม่ต้องไปส่งพ่อที่สนามบิน ส่วนเจ้ากวินมันมีธุระอะไรของมันก็ไม่รู้"แม่ถามโทโมะ

"อ๋อ...ว่างครับเดี๋ยงผมไปส่งให้เอง"จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกลับบ้านเหลือก็แต่โทโมะกับแก้ว

"ปะน้ำเกลือหมดแล้วเดี๋ยวโมะไปส่งบ้าน"ปากก็พูดไปมือก็กดเรียกพยาบาลมาปลดสายน้ำเกลือออก

"ไม่ต้องมาทำพูดดี รู้จักกับพี่กวินทำไมไม่บอก"แก้วทำหน้ามู่ทู่ งอนโทโมะยกใหญ่

ฟอด~

"อ้าวถ้าบอกวันนั้นก็ง้อแก้วไม่สำเร็จหรอกน่ะ แต่มันก็บังเอินมากกว่าที่เแรกโมะก็ไม่รู้ มารู้อีกทีก็ตอนที่ไอ้กวินมาโทรมาบอกว่าจะกลับไทยแล้วจะแนะนำให้รู้จักกับน้องมัน คุยไปคุยมาน้องมันเป็นแก้วเฉยเลย เลยได้โอกาส"ยิ้มกว้างบีบจมูกคนงอนเล่น

"แหมถ้าแก้วไม่รู้วันนี้ คงไม่บอกกันใช่ไหม๊"

"ก้กะจะบอกนี่แหละ อย่างงอนน่าที่รัก กลับบ้านกันเดี๋ยวโมะไปส่ง"พยาบาลเดินเข้ามาปลดสายน้ำเกลือพอดี

"มาครับ"โทโมะยื่นมือออกไปให้แก้วจับ

"เดินได้แล้วเก่ง"แก้วดื้ออยากจะเดินเอง แต่แค่ลงมาพ้นขอบเตียงจะเดินก้าวแรก ก็ลมพับลงไป

ฟึ่บ~

"เก่งแล้วเดินได้ ไงคนเก่ง"โทโมะยิ้มล้อๆแก้วก้มลงอุ่มแก้วเดินออกจากห้องไป

"โมะแก้วเดินได้ อายคนอื่นเค้า"

"ไม่เป็นไรโมะไม่อาย อายทำมคนอุ้มหล่อขนาดนี้"

"รู้แล้วหล่ะว่าหล่ออ"เอามือโอบคอโทโมะอย่างจงใจแกล้งโทโมะเลยแกล้งกลับด้วยการก้มลงมาหอมแก้มทามกลางสายตานับร้อยคู่ที่อยู่ระหว่างทางเข้าออกโรงพยาบาล

"ชื่นใจเดี๋ยวกลับไปต่อที่คอนโดโมะดีกว่า"

"หึ ไม่เอาอ่าโมะชอบรุนแรง"แก้วส่ายหน้าจนผมกระจาย แล้วหลบสายตาหวานด้วยการซุกหน้าลงที่อกโทโมะปล่อยให้โทโมะอุ่มไปจนถึงรถ

บรื้น~

"งั้นแวะบ้านแก้วก่อนดีกว่า"โทโมะพูดทั้งที่สายตายังอยู่ที่ถนน

"ต้องแวะอยู่แล้วแก้วไม่ไปกับโมะหรอกแบร่"แกล้งโทโมะโดยเอาสีเมจิเขียนที่หน้าและตามลำตัวโทโมะจนเลอะเทอะ ถือว่าโทโมะขับรถอยู่แก้วเลยเต็มที่

"ถ้าโมะสิวขึ้นน๊ะแก้ว คืนนี้จะไม่ให้ได้นอนเลยคอยดู"

"ไม่กลัวหรอก5555"

หน้าบ้านศิริมงคลสกุล

"รออยู่นี้เดี๋ยวโมะมา"บอกรวดเร็วก่อนที่จะลงรถไป

"เดี๋ยวมาอุ้มแก้วลงจะเข้าบ้าน"โทโมะไม่อยู่รอฟังแล้วเค้ารีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ซักพักลงมาพร้อมชุดนักเรียนแก้วในมือ

 

คอนโดโทโมะ

โทโมะอุ้มแก้วมาวางลงบนโซฟาก่อนที่จะเดินไปล้างหน้าจากสีที่แก้วเขียนเอาไว้

"แก้วกินข้าวไหม๊เดี๋ยวโมะสั่งให้"

"ไม่เอา ไม่เอา จะกลับบ้าน"แก้วงอแงเหมือนเด็ก

"วันนี้ไม่ทำอะไรหรอกน่า รอให้หายก่อนเดี๋ยวค่อยคิดบันชี ตกลงกินอะไรดีครีับสุดที่รัก"

"ไม่เอาอิ่มน้ำเกลือแล้วอยากนอนมากกว่า"แก้วบ่น โทโมะเลยอุ้มแก้วนอนที่เตียงแล้วตัวเองกอดตัวแก้วแน่นแล้วหลับตาเฉยเลย

"โมะ โมะ"ปลุกคนที่นึกจะหลับก้บ

"...."

"โมะ เอาแขนออกไปทีอึกอัด"ยกมือโทโมะออก

"ไม่เอากอดกันอุ่นดี ไหนบอกง่วงหลับไปเลยพรุ่งนี้เช้าเจอกันที่รัก"เก้ยใบหน้าหล่อมาหอมแก้มแก้วแล้วหลับต่อ

 

เช้าแล้วที่ โรงเรียน

โทโมะพยุงแก้วมาจนถึงห้องมีเสียงพูดเรื่องแก้วกับโทโมะมากมาย แต่พอโทโมะเดินมาเสียงนินทาทั้งหลายก็จบลงทันท่ี

 

้ห้องเรียน

"ไอ้โมะเกินหน้าเกินตาไปล่ะ"เขื่อนแซว

"ทำไม่ได้แล้วอย่ามาพูดไอ้เขื่อน"โทโมะเย้ยเขื่อน

"ดาลิ่งดูซิไอ้โมะมันว่าเขื่อนอ่า ไม่ยอมนะ ดาลิ่งยอมเขื่อนบ้างซิ"พูดแล้วมองไปยังเฟย์

"ถ้าขอกันขนาดนี้จะเอาลูกปืนพ่อเฟย์ใช่ไหม๊เนี่น"เฟย์แหย่เขื่อน

ในขณะที่คุยหยอกล้อในหมู่เพื่อนอย่างมีความสุก ยังมีสายตาคู่หนึ่งจับจองมาที่แก้วด้วยความอาฆาต

"มีความสุขไปให้พอเถอะ เดี๋ยวความสุขของเธอมันจะหมดลงไปในไม่ช้านี้หล่ะยัยทอมบ้า!!"

 

......................................................................................................

ฝากคร้าาาาฝากอีกแล้วววเพื่อนๆอ่านแล้วช่วยเม้น โหวดหน่อยนะค๊ะ

ขอบคุณล่วงหน้าคร้าาา5555 จุฟฟฟม๊วฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา