นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี
tietang
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความย้อยเวลากลับไปก่อนที่จะได้รายงานเฟย์คืนมา
ร้าน ไวน์ ปาร์ตี้
เฟย์สะกิดเขื่อน
"เขื่อนใช่โมะรึเปล่าอ่ะ"
"ไหนๆ"เขื่อนหยีตาลงมอง แล้วเดินเข้าไปในร้าน
"ไง ไอ้โมะเป็นไรขึ้รมาเนี่ย ดื่มซะมากมายเชียว"จับแก้วมาตินี่ที่โทโมะกำลังจะกระดกเข้าปาก
"เปล่ามีปัญหานิดหน่อย"ดันมือเขื่อนออกแล้วกระดกมาร์ตินี่เข้าปากรวดเดียวหมด
"เฮ้ยๆๆ เบาๆหน่อยเดี๋ยวก็เมาตายหรอกไอ้บ้าแล้วเรื่องที่ว่าน่ะมันอะไร"
"แก้วอะดิ~"บ่นๆแล้วก็ยังไม่วายกระดกเข้าปากอีก
"แก้วอะไรเหรอโทโมะ เป็นอะไรกัน"เฟยืถามแล้วลากเก้าอี้มานั่ง
"ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า...........แก้วเลยโกรธฉันมากมายเลย"เล่าให้เขื่อนกับเฟย์ฟัง
"เฟย์ว่าเดี๋ยวก็หายแก้วรักโทโมะจะตายไป ตอนนี้คงแค่น้อยใจมากกว่า ว่าแต่ว่าใครน๊ะที่เป็นคนทำอ่ะ"
"อ๋อ...รุ่นน้องน๊ะชื่อเกล"
"ยัยนี้เหรอ...ได้ยินเพื่อนพูดกันว่าวันนั้นที่แก้วป่วยก็เพราะเปียกน้ำที่ยัยนั่นสาดลงมาจากตึก แต่เฟย์เป็นคนพาแก้วกลับบ้านวันนั้เองแต่แก้วไม่พูดเลยอ่ะว่าไปโดนอะไรมาบอกแค่ว่าตัวเองทำเปียกเองซะงัน"
"วันนั้นที่แก้วป่วย"โทโมะแล้วนึกถึงวันที่ไปหาแล้วแก้วป่วย
"ยัยเกลนี่แผลฤทธิ์แล้วว่ะไอ้โมะ ฉันเตือนแกแล้วให้ดูแลแก้วดีๆแล้วเป็นไงโดยยัยเด็กบ่าแกล้งซะแล้ว"เขื่อนพูด
"เอซิแล้วจะทำไงหล่ะทีนี้"
"เรื่องเกลพักไว้ก่อนแต่ตอนนี้ฉันว่ารีบหารายงานให้แก้วดีกว่าส่งพรุ่งนี้ไม่ใช่ไง"
"เออว่ะ เฟย์พอมีไฟล์งานเหลือไหม๊"หันหน้าไปมองเฟย์
"มีจร้าอยุ่ที่บ้าน"
"งั้นเขื่อนว่าเราไปบ้านเฟย์กันก่อนดีกว่า ไปปริ้นรายงานจะได้ให้ไอ้โมะรีบเอาไปให้แก้วดูไม่งั้น แก้วงมทำงานไม่ถูกแน่ๆยิ่งก่กๆอยู่ด้วย"เมื่อลงความเห็นเสร็จก็ไปบ้านเฟย์ เมื่อได้รายงานมาแล้วโทโมะก็บอกลาเฟย์เขื่อน
"ไปก่อนน๊ะเฟย์เขื่อน"
"อืมจ๊ะ"
ขับรถไปบ้านแก้ว แต่พอถึงหน้าห้องแก้วกลับไม่กล้าเข้าไปเพราะได้ยินเสียงแก้วร้องไห้ เดินถอยหลังออกมาเปลี่ยไปห้องกวินแทน
"ว่าไงไอ้น้องเขย"
"มีปัญหาช่วยที"
"มีปัญหาทีไร้ไอ้กวินตลอดอ่ะ"
"เออน่าช่วยหน่อย"ยื่นรายงานไปให้กวิน
"เอ้า มาให้ฉันทำไมเนี่ย"
"ไม่ได้ให้แก แต่ให้แกเอาไปให้แก้วที"เล่าเรื่องที่มาว่าโกรธกันอยู่
"เอออ รอแป๊บเดี๋ยวเดินไปบอกให้"เดินไปเคาะประตูเรียกแก้ว
..................
กลับมาโลกปัจจุบัน
แก้วนั้งพิมรายงานอย่างรวดเร้ว แต่เมื่อเหลือบมองไปเห็นกระจกเงาก็เห็นคนคุ้นตายืนมองเธออยู่ที่หน้าประตูนั่น คงแอบมองเธออยู่นานแล้ว แต่ตอนนี้คงไม่รู้ว่าถูกมองบ้างซะแล้ว แก้วหันหน้าไปหาโทโมะออกจะอึ่งเล็กน้อย
"มาทำไมหล่ะ"ถามน้ำเสียงนิ่ง โทโมะไม่ได้สนใจเดินเข้ามากอดแก้ว
"ปล่อยโมะ"
"อือ...ยังไม่หายงอนกันอีกเหรอ"
"ปล่อยโมะ"
"โห้ยยย ที่รักไอ้กวินมันไม่ข่วยพูดอะไรบ้างเลยเหรอ"
"ไม่ต้องมาให้พี่กวินช่วยเลย"แก้วแกล้งว่าทั้งที่จริงหายโกรธตั้งแต่เห็นหน้าโทโมะแล้ว บอกแล้วเธอใจแข็งกับโทโมะได้ไม่นานหรอก
"โอ้ย...อย่างอนกันเลยน้าเรามารักกันเหมือนเดิมดีกว่าเน้อ"พูดจาอ้อนๆแล้วกอดรัดร่างบางแน่นกว่าเดิมอีก
"ไม่ต้องมากอดเลยแก้วโกรธอยู่นะ"
"ถ้าโกรธอยู่ก็หายโกรธซิครับที่รัก"
"ใครที่รักใคร"
"อ้าวว แก้วก็ที่รักของโมะไง แล้วโมะก็ที่รักแก้วไงคร๊าบบ"
"เข้าใจผิดแล้ว"
"อ่า...โมะไม่เคยใครเลยน้าง้อแก้วคนแรกเลย"
"แล้วไง"
"ป่าว...แล้วตกลงไม่หายงอนใช่ไหม"น้ำเสียงเริ่มจริงจัง
"..."
"ได้"ทำเสียงเข้ม แต่จากกอดก็กลายมาอุ้มแก้วไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว จับใบหน้าเรียวขึ้นมารับจุมพิต
"ขอโทดครับ หายโกรธกันนะ ...ที่รัก"กระซิบแผ่วเบาที่ใบหูจนร่างบางข่นลุก
กดริมฝีปากลงบนเรียวปากนุ่มมือไม้ไม่อยู่สุกปลดนั่นปลดนี้จนเหลือแต่บราเซีย กอดจะฝั่งจมูกลงบนเนินหน้าอกแก้ว
"พอแล้วโมะ"
"หือ...ไม่เอาโมะไม่ได้กินที่รักมานานแล้วนะ"น้ำเสียงยังคงอ้อนไม่เลิก
"อือ...โมะ แก้วยังทำรายงานไม่เสร็จพรุ่งนี้ต้องส่ง"ร่างบางยังคงท้วงติง
"เดี๋ยวกินเสร็จโมะทำให้ก็ได้"
"ไม่อาวววว"ร่างบางส่ายหน้าแรงๆจนผมกระจายแต่เมื่อหยุดสายตาก็ประสานเข้ากับโทโมะพอดี โทโมะก้มลงมาจะจุมพิตอีก
ก๊อก ก๊อก~
"แก้วทำรายงานเสร็จรึยัง ไอ้หมาหน้าห้องกลับไปแล้วเหรอ"
เสียงของกวินทำให้ทั้งคู่หยุดหารหระโดยสิ้นเชิง โทโมะถึงกับขมวดคิ้วทันที
"ไอ้บ้ากวินมาทำไมตอนนี้ว่ะ"สบถให้คนที่ยืนเคาะประตูได้ยิน แก้วจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนเดินไปเปิดประตูให้กวิน
"อะไรของแกไอ้โมะ แล้วนี่ดีกันแล้วเหรอไงถึงเข้ามาได้เนี่ย"กวินเดินมานั่งที่โซฟาหันมาคุยกับโทโมะ แต่หน้าโทโมะตอนนี้จะพ่นไฟอยู่แล้ว
"แกมาทำไมว่ะ"
"อ้าวววก็มาดูน้องไม่ได้ไง"
"มีฉันจะกลัวอะไร"เสียงยังคงขุ่น
"แค่มาขัดนิดๆหน่อยทำมาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ที่มาขอให้ช่วยขัดเวลาส่วนตัวฉัน ยังไม่บ่นซักคำเลย"กวินได้ทีบ่นยาวเลย
"ว่าไงแก้ว หน้าแดงเชี่ยว"หันไปมองน้องสาว
"อะไร ใครน่าแดงไม่มีใครเค้าทำอะไรอย่างที่พี่คิดหรอกนะ"
"พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเลยบอกว่าหน้าแดงเฉยๆ ร้อนตัวน๊ะเรา"
"พอแล้วๆ ไอ้กวินไม่มีอะไรฉันจะช่วยแก้วทำรายงานแล้ว แกกลับไปเลย"
"ทำรายงานหรือทำอะไรเอาให้มันดีๆ555"
"ไอ้กวิน!!"
"เออๆไปแล้วไอ้นี่ยิ่งมีแฟนนี้เปลี่ยนไปเลยน๊ะ"พูดๆแล้วยอมเดินออกไป ในห้องก็คงเหลือแต่โทโมะกับแก้วอีกครั้งโทโมะมองหน้าแก้ว
"ไม่เอาแล้วโมะจะทำรายงาน"
"อ่านิดนึ่งไม่ได้หรอ"
"เมื่อกี้ให้ไปแล้วอ่ะ"
"อ่าไม่พอ~"เดินเข้ามาใกล้ๆนอนหนุ่นตักแก้ว
"แล้วเมื่อไหร่งานแก้วจะเสร็จหล่ะห๊ะ"
"แก้วอ่ะใจร้ายงอลแล้ว"หลับตาไม่มองหน้าแก้ว
"โมะ..."
"..."ยังคงหลับตานิ่งสงสัยจะงอนจริงๆแก้วรวบรวมความกล้าก้มลงเตะปากเธอกับปากโทโมะแล้วรีบเอาออกทันที
โทโมะลืมตาอย่างเสียดายที่ไม่ทันได้จูบตอบ
"อะไรอะแก้วโมะงอนง้อแค่นี้อ่ะ"
"พอแล้วโมะง่วงไหม๊ไปนอนก่อนได้นีะแก้วทำรายงานก่อน"
"ไม่แก้วไม่น้องโมะก็ไม่นอน" โทโมะอยู่ในสภาพนอนหนุ่นตักแก้วแล้วแก้วก็พิมพ์งานไปเรื่องๆ
"ที่รักเสร็จรึยัง"
"ยังเลยบอกว่าให้ไปนอนก่อนไง"
"ที่รักแหละไปนอนโมะทำต่อเอง"
"ไม่เอานี้มันงานแก้วน๊ะ"แก้วยังคงดื้อทั้งที่ตาจะปิดอยู่แล้ว เห็นอย่างนั้นโทโมะกระดกหัวขึ้นจับแก้วลงมานอนที่ตักแล้วตัวเองนั่นพิมงานให้ปแก้วต่อ
"โมะ"
"พอแล้วนอนนะครับที่รักเดี๋ยวโมะทำต่อให้เอง"ก้มลงมาจูบที่หน้าผากแก้ว แก้วที่ง่วงเต็มทียิ่งมีตักอุ่นให้นอนซักพักก็หลับไป
......................................................................................
ฝากด้วยน๊ะค๊ะเม้นกันมากๆโหวดกันเยอะๆน๊า
ไรเตอร์รู้สึกทดท้อใจมากกกกกกกกกไม่ไหวจะเคลียเลยอ่ะ:(
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
