นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

8.5

เขียนโดย tietang

วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 13.56 น.

  29 ตอน
  264 วิจารณ์
  66.80K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17) เปียก~

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

SENT GRANDFRANS

ซุบซิบ ~%+^&$*&^#$%()+_(*

ทันทีที่แก้วก้าวลงจากรถสปอร์ทคันหรูที่โทโมะไปรอรับตั้งแต่เช้า

"เดี๋ยวโมะไปเก็นรถก่อนนะคร๊าบแล้วเจอกันที่ห้องนะ"

"จ๊ะ"

แก้วเดินฝ่าฝูงนักเรียนมากมายเพื่อที่จะเดินขึ้นตึกเรียนแต่ขณะที่เดินอยู่

"นี่เหรอแฟนพี่โทโมะ"

"อร้าย!!ตายแล้วเธอคนนั้นจะรู้ไหม๊เนี่ยว่ากำลังจะเจอกับอะไร"มองแก้ว

"แล้วยัยนั้นจะเจออะไรหล่ะ"

"ก็เจอยัยเด็กเกลไง"

"ใชาๆใครๆก็รู้ว่ายัยเด็กบ้านั่นคลั่งโทโมะจะตาย"

"โอ๊ะน่าเป็นห่วงจริงๆ"

แก้วยืนนิ่งได้แต่ฟังเรื่องราวที่นักเรียนส่วนใหญ่กำลังสนทนากันอยู่อย่างงงว่าใครคือเกล

 

แล้วการเรียนในอาทิตย์แรกก็ผ่านไปด้วยดี

 

"แก้วจ๋า วันนี้โมะมีงานช่วยไอ้เขื่อนแก้วจะรอกลับพร้อมโมะหรือว่าจะกลับก่อนครับ"

"งั้นแก้วกลับก่อนดีกว่า คิดถึงแม่"

"อะไรอ่าคิดถึงแต่แม่ ไม่ยอมคิดถึงโมะบ้างเลย"พูดอ้อนๆแล้วโอบร่างเล็กเข้าใกล้ตัว

"พอแล้วน่า...แก้วจะกลับแล้ว"พยายามจะเดินแต่โทโมะรั้งไว้

"โมะไม่ได้กินแก้วมาหลายวันแล้วน๊ะ หิ๊ววหิ้ว คืนนี้ไปกินที่บ้านได้ไหม๊"เอาจมูกชนจมูกแก้ว

"หือ...คิดแต่เรื่องนี้ตลอดเลยน้าไม่คุยด้วยแล้วกลับนะ...ที่รัก"แก้วบีบจมูกโทโมะกอนจะหอมแก้มและวิ่งไปอย่างรวดเร็ว 

แก้วเดินมาเรื่อยจนถึงหน้าอาคารเรียนตั้งใจจะโทรบอกให้คนที่ย้านมารับ

ซู่ว์!!!

"โอ้น...อะไรเนี่ย"แก้วบ่นแล้วก้มมองดูสถาพตัวเองที่เปียกซก เงยหน้าขึ้นมองหาที่มาของน้ำสกปรกนั้น แล้วก็เห็นรุ่นน้องตาพองคนนั้น ที่เธอเคยเอาน้ำสาดหน้าตอนเค้ามาเรียนใหม่ๆ 

"ไง ยัยทอมเป็นทอมแต่ดันดัดจริตมทาชอบผู้ชาย แล้วผู้ชายมีมากมายไม่คบมาคบกับพี่โทโมะของฉันทำไม!"เสียงเธอตะโกนลงมาจากชั้นหนึ่ง

"..."แก้วได้แต่เก็บอารมณ์โกรธไว้ไม่อยากมีเรื่องเลยตัดสิ้นใจเดินออกไปทั้งที่ร่างกายเปียกชึ่มไปด้วยน้ำสกปรกนั่น

 

หน้าโรงเรียน

"แก้ว!!แกไปโดนอะไรมา ไมสภาพแบบนี้อ่ะ"เฟย์รีบวิ่มมายืนหน้าแก้วแล้วถามทันที

"อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ แล้วฟางหล่ะไปไหน"(ม๊าโกหก)

"อ๋อไปกับป๊อปน่ะ แล้วนี่กลับบ้านไงอ่ะกับพร้อมกันไหม๊"

"อือก็ดีเหมือนกัน"

 

บ้านศิริมงคงสกุล

แก้วเดินลงมาจากรถเฟย์แล้วรีบขึ้นบ้านทันทีเพื่อที่จะไม่ให้แม่เห็นสภาพอันเปียกแฉะของเธอ

"แก้ว!!"

"อะ ห๊าพี่ีกวิน"ชะงักเท้าที่กำลังจะขึ้นบันได

"แล้วนี่เราเล่นน้ำที่ไหนมาเนี่ย เปียกดุไม่ได้เลยนะ"มองแก้วตั้งแต่หัวไล่ลงมา

"ป่าวววอ้าวแล้วแม่ไม่อยู่เหรอ"รีบเปลี่ยนเรื่องทันที

"ไม่อยู่ไปดินเนอร์กับพ่อ"

"อ๋อ แก้วไปน๊ะกินข้าวเลยไม่ต้องรอ อยากนอน"บอกแล้ววิ่งเร็วขึ้นห้อวงไปเลย

"อ้าวววเฮ้ย!! แก้วเดี๋ยวดิ๊ยังไม่ได้ตอบเลยว่าไปทำอะไรมา"พูดไม่ทันจบแก้วก็ปิดประตูห้องไปแล้ว

 

กลางคืน

แอบมีเธออย่างนี้ ก็ดีล่ะ~

(แก้วจ๋า)

"อืม"

(คิดถึงแก้วไปหาได้ไหม๊)

"อย่าเลย"ตอบเสียงออย

(เป็นอะไรรึป่าวทำไม่เสียงแลเพลียๆอะครับ)น้ำเสียงเป็นห่วง

"เปล่าๆ"

(เปิดหน้าต่างเดี๋ยวนี้เลย)

"อือๆ"ขานรับเสียงแผ่วเบา

ตื้ด~

วางสายแล้วค่อยๆเดินมาเปิดหน้าต่าง

แอ๊ด~

"ไหนดูซิว่าเป็นอะไร"

ฟุบ

"แก้ว แก้ว..."ทันทีที่โทโมะกระโดดลงมาแก้วก็ล้มพับลงไปโทโมะรีบช้อนตัวแก้วไปที่เตียง

"โอ้ยตัวร้อนจี๋เลยไปทำอะไรมาเนี่ย"สะดุงมือเล็กน้อยเมื่อมือหนาสัมผัสโดนหน้าผากแก้ว พยายามเขย่าให้แก้สรู้สึกแต่เหมือนไม่ได้ผลเลยตัดสินใจกระโดดกลับออกไปแล้วเข้ามาทางหน้าบ้านใหม่

"แกมาทำอะไร"กวินถาม

"ผมมาหาแก้วครับ"

"นี้มันกี่โงแล้วเนี่ย"ก้มมองนาฬิกา

"แก้วไม่สบายมากครับ ผมว่าพาแก้วไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่าไหมแล้วเราค่อยคุยกันทีหลัง"น้ำเสียงรีบร้อบขึ้นเรื่อยๆ

"แล้วนายมารู้ได้ไงห๊า"

"อยากรู้ว่าปวยจริงไหม๊ก็ไปดูซิ"

"นายมันขี้โม้"กวินยังคงทำสีหน้าไม่เชื่อ

"โอ้ยไอ้กวินมันคอคาดบาดตายมานั่งเล่นอยู่ได้พอแล้ว"พูดแล้วเดินเข้าบ้านไปเลย

"แหมเล่นนิดหน่อยก็ไม่ได้เลยนะไอ้โมะ"เดินตามไปติดๆ

"แล้วแกรู้ได้ไงว่าน้องฉันป่วย"

"ปีนหน้าต่างมา"ตอบอย่างไม่สนใจนักเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งขึ้นบรรไดไปแล้ว

ล๊อก ประตูห้องแก้วมันล๊อก

"ไอ้วินไปเอากุญแจมาเร็ว"กวินเดินไปซักพัก ยังไม่ยอมมาซักที

โครง โครง~~ผ่าง

ทันทีที่ประตูพีงลงโทโมะรีบเดินไปอุ้มแก้วทันที

"กุญแจได้แล้วไอ้โมะ อ้าววว"ยืนงงแล้ววิ่งตามโทโมะลงไปข้างล่าง

"ไอ้วินบอกแม่แกด้วยว่าแก้วป่วยฉันจะพาแก้วไปโรงพยาบาล"ขึ้นรถได้โทโมะก็เหยียบคันเร่งจนมิด

................................................................................................

สั่นไปหน่อยน๊ะค๊ะ เม้น+โหวด เหมือนเดิมเม้นมากมายโหวดมากๆ อ่ะ(เข้าตัวเองตลอดอ่า)

อย่าลืมติดตามกัยต่ออย่าพึ่งเบื่อกันน๊ะค๊ะ (แล้วจูๆกวินสนิทกับโทโมะได้ไง?)ใครเดาได้ก็ปรบมือเย้ๆๆ

ใครเดาไม่ออกเดี๋ยวมาเฉลยจร้าาาาาาา จุฟม๊วฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา