นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

SENT GRANDFRANS
ซุบซิบ ~%+^&$*&^#$%()+_(*
ทันทีที่แก้วก้าวลงจากรถสปอร์ทคันหรูที่โทโมะไปรอรับตั้งแต่เช้า
"เดี๋ยวโมะไปเก็นรถก่อนนะคร๊าบแล้วเจอกันที่ห้องนะ"
"จ๊ะ"
แก้วเดินฝ่าฝูงนักเรียนมากมายเพื่อที่จะเดินขึ้นตึกเรียนแต่ขณะที่เดินอยู่
"นี่เหรอแฟนพี่โทโมะ"
"อร้าย!!ตายแล้วเธอคนนั้นจะรู้ไหม๊เนี่ยว่ากำลังจะเจอกับอะไร"มองแก้ว
"แล้วยัยนั้นจะเจออะไรหล่ะ"
"ก็เจอยัยเด็กเกลไง"
"ใชาๆใครๆก็รู้ว่ายัยเด็กบ้านั่นคลั่งโทโมะจะตาย"
"โอ๊ะน่าเป็นห่วงจริงๆ"
แก้วยืนนิ่งได้แต่ฟังเรื่องราวที่นักเรียนส่วนใหญ่กำลังสนทนากันอยู่อย่างงงว่าใครคือเกล
 
แล้วการเรียนในอาทิตย์แรกก็ผ่านไปด้วยดี
 
"แก้วจ๋า วันนี้โมะมีงานช่วยไอ้เขื่อนแก้วจะรอกลับพร้อมโมะหรือว่าจะกลับก่อนครับ"
"งั้นแก้วกลับก่อนดีกว่า คิดถึงแม่"
"อะไรอ่าคิดถึงแต่แม่ ไม่ยอมคิดถึงโมะบ้างเลย"พูดอ้อนๆแล้วโอบร่างเล็กเข้าใกล้ตัว
"พอแล้วน่า...แก้วจะกลับแล้ว"พยายามจะเดินแต่โทโมะรั้งไว้
"โมะไม่ได้กินแก้วมาหลายวันแล้วน๊ะ หิ๊ววหิ้ว คืนนี้ไปกินที่บ้านได้ไหม๊"เอาจมูกชนจมูกแก้ว
"หือ...คิดแต่เรื่องนี้ตลอดเลยน้าไม่คุยด้วยแล้วกลับนะ...ที่รัก"แก้วบีบจมูกโทโมะกอนจะหอมแก้มและวิ่งไปอย่างรวดเร็ว 
แก้วเดินมาเรื่อยจนถึงหน้าอาคารเรียนตั้งใจจะโทรบอกให้คนที่ย้านมารับ
ซู่ว์!!!
"โอ้น...อะไรเนี่ย"แก้วบ่นแล้วก้มมองดูสถาพตัวเองที่เปียกซก เงยหน้าขึ้นมองหาที่มาของน้ำสกปรกนั้น แล้วก็เห็นรุ่นน้องตาพองคนนั้น ที่เธอเคยเอาน้ำสาดหน้าตอนเค้ามาเรียนใหม่ๆ 
"ไง ยัยทอมเป็นทอมแต่ดันดัดจริตมทาชอบผู้ชาย แล้วผู้ชายมีมากมายไม่คบมาคบกับพี่โทโมะของฉันทำไม!"เสียงเธอตะโกนลงมาจากชั้นหนึ่ง
"..."แก้วได้แต่เก็บอารมณ์โกรธไว้ไม่อยากมีเรื่องเลยตัดสิ้นใจเดินออกไปทั้งที่ร่างกายเปียกชึ่มไปด้วยน้ำสกปรกนั่น
 
หน้าโรงเรียน
"แก้ว!!แกไปโดนอะไรมา ไมสภาพแบบนี้อ่ะ"เฟย์รีบวิ่มมายืนหน้าแก้วแล้วถามทันที
"อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ แล้วฟางหล่ะไปไหน"(ม๊าโกหก)
"อ๋อไปกับป๊อปน่ะ แล้วนี่กลับบ้านไงอ่ะกับพร้อมกันไหม๊"
"อือก็ดีเหมือนกัน"
 
บ้านศิริมงคงสกุล
แก้วเดินลงมาจากรถเฟย์แล้วรีบขึ้นบ้านทันทีเพื่อที่จะไม่ให้แม่เห็นสภาพอันเปียกแฉะของเธอ
"แก้ว!!"
"อะ ห๊าพี่ีกวิน"ชะงักเท้าที่กำลังจะขึ้นบันได
"แล้วนี่เราเล่นน้ำที่ไหนมาเนี่ย เปียกดุไม่ได้เลยนะ"มองแก้วตั้งแต่หัวไล่ลงมา
"ป่าวววอ้าวแล้วแม่ไม่อยู่เหรอ"รีบเปลี่ยนเรื่องทันที
"ไม่อยู่ไปดินเนอร์กับพ่อ"
"อ๋อ แก้วไปน๊ะกินข้าวเลยไม่ต้องรอ อยากนอน"บอกแล้ววิ่งเร็วขึ้นห้อวงไปเลย
"อ้าวววเฮ้ย!! แก้วเดี๋ยวดิ๊ยังไม่ได้ตอบเลยว่าไปทำอะไรมา"พูดไม่ทันจบแก้วก็ปิดประตูห้องไปแล้ว
 
กลางคืน
แอบมีเธออย่างนี้ ก็ดีล่ะ~
(แก้วจ๋า)
"อืม"
(คิดถึงแก้วไปหาได้ไหม๊)
"อย่าเลย"ตอบเสียงออย
(เป็นอะไรรึป่าวทำไม่เสียงแลเพลียๆอะครับ)น้ำเสียงเป็นห่วง
"เปล่าๆ"
(เปิดหน้าต่างเดี๋ยวนี้เลย)
"อือๆ"ขานรับเสียงแผ่วเบา
ตื้ด~
วางสายแล้วค่อยๆเดินมาเปิดหน้าต่าง
แอ๊ด~
"ไหนดูซิว่าเป็นอะไร"
ฟุบ
"แก้ว แก้ว..."ทันทีที่โทโมะกระโดดลงมาแก้วก็ล้มพับลงไปโทโมะรีบช้อนตัวแก้วไปที่เตียง
"โอ้ยตัวร้อนจี๋เลยไปทำอะไรมาเนี่ย"สะดุงมือเล็กน้อยเมื่อมือหนาสัมผัสโดนหน้าผากแก้ว พยายามเขย่าให้แก้สรู้สึกแต่เหมือนไม่ได้ผลเลยตัดสินใจกระโดดกลับออกไปแล้วเข้ามาทางหน้าบ้านใหม่
"แกมาทำอะไร"กวินถาม
"ผมมาหาแก้วครับ"
"นี้มันกี่โงแล้วเนี่ย"ก้มมองนาฬิกา
"แก้วไม่สบายมากครับ ผมว่าพาแก้วไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่าไหมแล้วเราค่อยคุยกันทีหลัง"น้ำเสียงรีบร้อบขึ้นเรื่อยๆ
"แล้วนายมารู้ได้ไงห๊า"
"อยากรู้ว่าปวยจริงไหม๊ก็ไปดูซิ"
"นายมันขี้โม้"กวินยังคงทำสีหน้าไม่เชื่อ
"โอ้ยไอ้กวินมันคอคาดบาดตายมานั่งเล่นอยู่ได้พอแล้ว"พูดแล้วเดินเข้าบ้านไปเลย
"แหมเล่นนิดหน่อยก็ไม่ได้เลยนะไอ้โมะ"เดินตามไปติดๆ
"แล้วแกรู้ได้ไงว่าน้องฉันป่วย"
"ปีนหน้าต่างมา"ตอบอย่างไม่สนใจนักเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งขึ้นบรรไดไปแล้ว
ล๊อก ประตูห้องแก้วมันล๊อก
"ไอ้วินไปเอากุญแจมาเร็ว"กวินเดินไปซักพัก ยังไม่ยอมมาซักที
โครง โครง~~ผ่าง
ทันทีที่ประตูพีงลงโทโมะรีบเดินไปอุ้มแก้วทันที
"กุญแจได้แล้วไอ้โมะ อ้าววว"ยืนงงแล้ววิ่งตามโทโมะลงไปข้างล่าง
"ไอ้วินบอกแม่แกด้วยว่าแก้วป่วยฉันจะพาแก้วไปโรงพยาบาล"ขึ้นรถได้โทโมะก็เหยียบคันเร่งจนมิด
................................................................................................
สั่นไปหน่อยน๊ะค๊ะ เม้น+โหวด เหมือนเดิมเม้นมากมายโหวดมากๆ อ่ะ(เข้าตัวเองตลอดอ่า)
อย่าลืมติดตามกัยต่ออย่าพึ่งเบื่อกันน๊ะค๊ะ (แล้วจูๆกวินสนิทกับโทโมะได้ไง?)ใครเดาได้ก็ปรบมือเย้ๆๆ
ใครเดาไม่ออกเดี๋ยวมาเฉลยจร้าาาาาาา จุฟม๊วฟฟฟฟ