นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

WRITER SAY
"อือห์... แก้วเร็ว"น้ำเสียงของโทโมะสั่นเครือมากขึ้นทุกที
"มัน ทะ ทำไงอ่า"
"อะไรก็ได้ที่แก้วอยากทำ"โทโมะยังคงจับมือของแก้วให้สัมผัสแกนกายของเค้าเมื่อแก้วเริ่มชินจึงปล่อยมือตนออก แก้วลูบไล้อย่างกล้าๆกลัวๆ มือนุ่มสัมผัสกับแกนกายแข็งแกร่งอย่างเต็มไม้เต็มมือพลางลูบขึ้นลงช้าๆ ปากแก้วอ้อยอิ่งอยูที่ลำตัวของโทโมะเธอจูบสะเปพสะไปหมดอย่างไม่เป็นภาษา แล้วทันใดนั้นโทโมะก็ช้อนร่างแก้วขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำพาเดินมายังฝักบัวแล้วดันร่างกายของแก้วจนชิดผนังห้อง แล้วย่อตัวลงคุกเข่า
"มะ โมะ จะทำอะไร"
"วันนี้โมะยังไม่ได้กินแก้วเลยขอกินหน่อยน่ะ หิ้ว~แล้ว"พูดหยอกล้อ แล้วซุกหน้าลงกับเนินสวย มือหนาค่อยๆแยกกลีบกุหลาบให้แย้มบานออก ปลายลิ้นๆ ดูดเม้มวนอยู่บนยอดเกสร แล้วแทรกผ่านเข้าไปดูดกลืนน้ำหวานจากช่องน้อย ใช้นิ้วกดบริเวณเกสรไว้สร้าความเสี่ยวซ่านให้กับแก้วอย่างมาก
"อะ อื๊อ อื๊อ...โมะ" แก้วทนความเสี่ยวซ่านไม่ไหวจนต้องร้องครางครวญออกมา ยิ่งทำให้ธารน้ำหวานหลั่งออกมาอย่างไม่ขาดสาย แต่โทโมะก็กลืนกินมันจนไม่มีเหลือ
"อ๊ะ อ๊าา........."แก้วเริ่มหอบหายใจแรงขึ้น
"อะ อ๊ะ อ๊า....โมะแก้วใจจะ ขะ ขาดแล้ว... ฮึก อ๊า..."จากมือที่เกาะอยู่ที่ผนังห้อง แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นขนขยุ่มลงที่ผมของโทโมะดันให้ศรีษะโทโมะแนบลงไปกับเนินสวยของตน อย่างเผลอตัว
"อะ อ๊ะ อ๊าาา......ไม่ไหวแล้วโมะ"โทโมะถอนปลายลิ้นออกจากช่องน้ำหวานอย่างเสียด้ายแต่ก็เบนความสนใจมาที่อกอวบอิ่มคู่สวยแทน ในขณะที่ปากยังคงทำหน้าที่ มือไม่อยู่นิ่งบีบคลึงยอดบัวอีกข้างอย่างเมามันส์  ใช้ขาแยกเรียวขาแก้วออกแล้วค่อยสอดแกนกายเข้าไปอย่างลึกจึนร่างบางสะดุ้งเฮือก
"โอ้ย..."แต่ความขับแน่นในร่างกายแก้วก็สร้างความเจ็บให้แก่โทโมะไม่น้อย โทโมะค่อยๆเร่งจัวหวะจากช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ   
"ฮึก อ๊ะ อ๊าา อ๊า..............."
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาาาาาาาาาา"ทั้งโทโมะและแก้วต่างครวนครางด้วยความเสี่ยวพอกัน โทโมะเร่งจังหวะให้เร้วขึ้นอีก และครั้งสุดท้ายเค้าทำให้มันจมลึกจนร่างกายแทบจะหลอมรวมเป็นร่างเดียวกัน น้ำรักได้เข้าสู่กายสาวอย่างท่วมท้นจนเลอะออกมารอบนอก ใช้แขนช้อนขาหญิงสาวขึ้นมาแล้วอุ่มกลับไที่เตียงโดยยังไม่ยอมถอนร่างกายออก
"อึก อือ...โมะมันจะหลุด~"
"ไม่หรอกแก้ว"พูดพร้อมดันแกนกายเข้าไปอีกครั้งก่อนถึงเตียง แต่แล้วร่างบางก็สลบขาอ้อมแขนเอาซะดื้อๆ
"อ้าววว หมดกันเลยที่นี้ "โทโมะจึงถอนกายออกมาแล้วเปลี่ยนเป็นนอนกอดแก้วไว้แทน
 
"โอ้ยยย "แก้วส่งเสียงร้องออกมาแทบจะทันทีที่ขยับกาย
"มาโอ้ยอะไรยังไม่ทันทำอะไรซักเท่าไหร่เลยมาเป็นลมซะก่อนนี้55"โทโมะกลั่วเสียงหัวเราะออกมา
"อย่ามาล้อน๊ะเดี๋ยวงอนเลยนิ๊"ลุกจากเตียงเิดินไปเข้าห้องน้ำ
"ปะไปกินข้าวกันโมะ แก้วหิ้ว"ยืนมือไปให้คนที่นอนไม่ยอมลุกจับขึ้นมา แล้วพากันเดินจะออกไปข้างนอก
 
 
"เฮ้ย!!อะไรว่ะเนี่ย"เป็นจังหวะเดียวกันที่เขื่อนเปิดประตูเข้ามา
"อะ อ้าวมากันตั้งแต่เมื่อไหร่ เข้าบ้านคนอื่นไม่ยอมเคาะเดี๋ยวโทรแจ้งความเลยดีไหมเนี่ยห๊าา"โทโมะบ่นเขื่อนเบาแล้วยิ้มให้กับเฟย์ ฟาง ป๊อปปี้
"อ้าววถ้าเคาะก็ไม่เห็นนะซิว่าโมะ แก้วสวีทกันแค่ไหน"
"ยัยเฟย์!!"แก้วน่าแดงจนแทบจะพ่นไฟไ้ด้อยู่แล้ว
"โธ่ ฟางกับป๊อปเป็นห่วงโมะแทบแย่ แต่ที่ไหนได้แอบมาหวานกันซะก่อน"
"เออไอ้โมะว่าแต่ว่ากลับกรุงเทพเลยไหม๊เนี่ย"ป๊อปปี้เดินแหวกเข้ามาถาม
"ยังก่อนว่าจะเที่ยวอีกหน่อ......"
เพี้ยยย...
"แก้วตีโมะทำไมเจ็บน่ะคร๊าบบ"โทโมะมองหน้าแก้วอ้อน
"เฮ้ยยยไอ้โมะให้มัน้อยๆหน่อย"เขื่อนแซว
"โมะชอบมั่วไม่อยู่ต่อหรอกป๊อปจะกลับวันนี้แล้วหล่ะ"พูดหันไปทางป๊อปปี้
"แก้ว!!คอแกไปโดนอะไรมาเนี่ยแดงเชี่ยวห๊าาา"เฟย์มองมาที่คอของแก้ว
"บะบะ บ้า ไม่ไรสักหน่อยอย่าไปสนใจมันเลย"เอาผ้าพันคอมาพันให้มิดชิดกว่าเดิม
"เฮ้ยๆๆๆ เดี๋วยแก้วนี้มันรอย!!!"เขื่อนเอามือปลดผ้าพันคอแก้วลงอย่างอยากรู้อยากเห็น แล้วมองที่รอยแดงเป็นจ้ำๆที่คอแก้ว ทันทีที่โทโมะเห็นก็ส่งสายตาพิฆาตมาทางเขื่อนทันที
"ไอ้เขื่อน!!แกแอบดูอะไรของแฟนแัน ห่วงนะโว้ยย"โทโมะออกอาการหึงแม้แต่กับเพื่อนตนเอง
"นี่ไอ้โมะที่หลังก็เบาๆหน่อย ดูดิแก้วช้ำไปทั้งตัวเลย"เขื่อนแซว
"ทำเหมือนตัวเองไม่เคยทำหล่ะ"
"ฉันทำแต่แค่ตรีตราจองดาร์ลิ่งฉันไว้ก่อน ไม่ได้ทำแบบแกซะหน่อย"ว่าแล้วเขื่อนเอามือโอบเอวเฟย์ เฟย์ยิ้มเขิน เขื่อนก็เลย
ฟ๊อด~
"เขื่อน!!"
"จ๋าดาร์ลิ่ง นิดหน่อยเอง"
ในมุึมที่ลับตาป๊อปปี้หอมแก้มฟางเบาก่อนพากันขอตัวลงไปกินข้าวพร้อมเขื่อนเฟย์ปล่อยให้โทโมะแก้วเก็บของเตรียมกลับกรุงเทพ และแล้วโทโมะกับแก้วก้ไม่ได้กินข้าวจนได้
 
 
.........................................................................................
โอ้ตอนนี้เอ็นซีมากมาย ต้องขอบคุณเพื่อนๆที่ช่วยกันกลั่นกรองความคิดกว่าจะมาเป็นเอ็นซีที่สยิวป่นแปลกๆ5555
เม้น+โหวดเหมือนเดิมเพื่อเรียกกำลังไจกันหน่อยน๊ะตอนนี้ไรเกิดอาการเพลียจิตอีกแล้วเม้นกันน้อยทำให้แต่งไป
เพลียจิตไปด้วย(ไรเพ้อเหมือนโรคจิตเลยอ่าา)