นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

"..."ฉันพยายามแกะมือเค้าออกแต่เค้าไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
"แก้วอย่าไปไหนอีกเลย ได้ไหม โมะอยู่ไม่ได้นะถ้าไม่มีแก้ว"คำพูดของเค้าทำให้ฉันน้ำตาซึมอีกรอบ ดีหน่อยที่ยังไม่ได้หันหน้ากลับไปหา
"..."
"แค่คุยกันหน่อยได้ไหม"
".."
"นะแก้ว"
"อืม...มีอะไรหล่ะ"พยายามขืนเสียงให้เปมือนปกติที่สุดกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นตามมา อยู่เค้าก้จับตัวฉันให้พลิกกลับไปเผชิยหน้ากับเค้า ฉันเกร้งตัวอยู่ได้พักนึงก้ต้องยอมหันไปเพราะสู้แรงเค้าไม่ได้
"แก้ว!!"โมะตกใจที่ฉันร้องไห้(รึป่าว)
"..."น้ำตายังคงไหลอย่างไม่ขาดสายยิ่งได้เห็นหน้าคนที่คิดถึงมานานมันทำให้ยิ่งน้ำไหลลงมามากกว่าทุกครั้ง
"แก้วโมะขอโทด อย่าร้องไห้ได้ไหม"พูดเสียงเศร้าแล้วเอือมมือมาเช้ดคราบน้ำตาออกให้อย่างเบามือ
"ที่โมะมา่แค่อยากอธิบายว่า...ที่พนันตอนแรกก็กะว่าสนุกๆจิงๆนั่นแหละ"ฉันเบื้อนหน้าหนีทันที นี้เค้าจะซ้ำเติมความโงาของฉันไปกถึงไหนเนี่ย เค้าจับหน้าฉันให้กลับมามองที่เค้าเหมือนเดิม
"...แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แก้วเหมือนส่วนหนึ่งที่โมะตามหาอยู่ รู้สึกใจเต็นทุกครั้งที่อยู่ใกล้ และควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือนว่าแค่ได้ยืนข้างๆแก้วเฉยๆไม่ต้องทำอะไรก็มีความสุขแล้ว และเหตุผลทั้งหมดที่ทำให้โมะเป้นแบบนี้ก็เพราะ...มะ โมะรักแก้วจริงๆนะ"
"ฉัีนไม่เชื่อและจะไม่มีวันเชื่อตลอดไป"ฉันต้องใช้ความอดทนต่อจิตใจตัวเองอย่างมาก่อนจะกลั้นใจพูดคำนั้นออกไป ล้วเดินถอยห่างออกมา
ขวับ~
"อย่ามายุ่ง"ฉันพยายามสบะดข้อมือให้หลุดจากการจับของเค้า แต่เค้าจับมันไว้แน่นเกินแรงของฉันที่จะสบัดออกไปได้
"แล้วจะให้โมะทำยังไง ต้องทำยังไงถึงจะยอมเชื่อ แค่สักครั้งก็พอ"เค้ายังคงเว้าวอนฉัน
"..."
แอ๊ด~
"ก็ทำอย่างนี้ไง ไอ้..."พี่กวินมาได้ไงเนี่ย มาตั้งแต่เมื่อไหร่
"O_O"
"พอแล้ว พอแล้ว!!พี่กวินบอกว่าพอได้แล้ว"ให้ตายเถอะพี่กวินไม่ฟังฉันเลย
ผลั่วว~%$&$5X!*&%^()_$#@
ฉันตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก ตกใจและก็เป็นห่วงโทโมะด้วยเค้าไม่ตอยโต้อะไรเลยปล่อยให้พี่กวินชกเอา ชกเอาอย่างเดียว ฉันเลยตัดสิ้นใจเอาตัวเขาไปขว้างโทโมะเอาไว้แล้วผลก็คือ
ผลั่วว
"แก้ว/แก้ว"โทโมะกัยพี่กวินพูดพร้อมกัน
"โอ้ยย"ฉันเอามือกุมหน้าไว้ รู้สึกชาไปทั่วทั้งบริเวณใบหน้าเลยที่เดียว
"แก้วเข้ามาทำไม"สีหน้าที่กวินเดือดมาก
"พอแล้งพี่กวินอย่าทำร้ายเค้าเลย แก้วขอหล่ะ"
"แต่ทั้งๆที่มันทำแก้วเสียใจ ร้องไห้เนี่ยนะ"
"ไม่เป็นไร ช่างเหอะแก้วไม่ได้เป็นอะไรมาก"
"นี่คงรักมันใช่ไหมห๊า"
"ใช่แก้วรักเค้า รักมาก พี่กวินอย่าทำอะไรเค้าเลยน๊ะแก้วขอร้อง"
"แก้ว/แก้ส"พูดพร้อมกันอีกแล้ว
"แต่พี่ว่า..."
"ผมขอโอกาสครับ"เค้าพูดทรกมาก่อนที่พี่กวินจะพูดจบอีก
"..."พี่กวินเงียบเหมือนจะใช้ความคิด
"นะครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลแก้วอย่างดี ไม่ทำให้เธอเสียใจอีก"ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะหายโกรธนายเลยมาพูดงี้ได้เนี่ย
"โอกาสมีครั้งเดียวใช่มันให้เต็มที่แล้วกับ"พูดจบแล้วเดินออกไปทิ้งให้ฉันอยู่กับโทโมะอีกแล้ว
โทโมะเดินตรงมาที่ฉันด้วยสภาพสะบักสะบอมมาก
"แก้วยกโท..."
ฟึ่บ!~
"โมะ โมะ...เป็นอะำไร"ดูเหมือนเค้าจะเป็นลมฉันเลยต้องลากเค้าไปที่เตียง แล้วไปหยิบอุปกรณ์มาทำแผลให้ แต่ถึงใบหน้าจะมีบาดแผลแต่เค้าก็ยังคงความหล่อได้ไม่มีที่ติอยู่ดี
"โมะ...ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย"ฉันพูดพลางจับี่แผลโมะน้ำตาหยดลใบหน้าของเค้า ในขณะที่ฉัยเอื้อมมือจะเช็ดมันออก
หมับ~จับมือฉัน
"แก้วยกโทดให้โมะแล้วใช่ไหม"
"..."
"แก้ว"
"หะ ห๊ัะ"
"พูดกับโมะแสดงว่าหายโกรธแล้วใช่ไหม"
"..."
"หายโกรธรึยังน้า รึต้องให้ไปคุยกับพี่ชายโดยตรง"
"อย่านะจะไปให้เค้าชกอีกรึไง"
"ยังงี้แสดงว่าหายโกระแล้ว"
"..."
"ใครนะ ที่บอกว่า ใช่รัก รักเค้ามากด้วย"ยิ้มล้อเลียนฉัน
"..."
"แก้วโกรธได้น๊ะเดี๋ยวโมะก็ง้อจนหาย แต่อย่าเกลียดโมะไดมะ..."ฉัยเอานิ้วชี้เตะที่ปากคนช่างพูดนั้น
"หายโกรธแล้วน่า"โมะยิ้มกว้างออกมา
"ถ้ารู้ว่าโดนต่องแล้ว แก้วจะหายโกรธยอมโดนไปนานแล้ว"
"ถ้าทำแบบนี้อีกจะไม่คุยด้วยแล้วนะ ไปยอมให้พี่กวินต่อยไดไง"
"แล้วแก้วหล่ะมาขว้างทำไม ดูซิเจ้บเลยเห้นไหม"จับที่มุมปากของฉันที่เป็นสีเขียวช้ำๆ
"ขว้างก็เพราะระ รักไง นอนได้แล้วจะได้หายไวๆ"
"แค่มีแแก้วอยู่ใกล้ๆโมะก็หายแล้ว"โมะยิ้มอีกแล้ว
"โมะบ้า"
"บ้ารักแก้วไง"
"ไม่คุยแล้วนอนไปเลย"ฉันลุกขึ้นรแต่เค้ากลับดึงแขนไวทำให้ฉันล้มไปอยู่บนตัวเค้าแล้วเค้าก็กอดจันแน่นแล้วหลับไปเฉยเลย ถึงตาจะหลับแต่พอจะแกะมืออกมือกลับกอดแน่นยิ่งกว่าเดิมอีก และฉันก้หมดแรงหลับไปพร้อมกับเค้าจนได้
 
ฉันตื่นก่อนเลยไปอาบน้ำแต่กลับมาก็ไม่เห็นเค้าแล้ว
"โมะ โมะ "ฉันเดินตามหาไปดรื่อยในบริเวณบ้านพัก
หมับ ฟอด~
"โมะ"กอดฉันอยู้ด้านหลังแล้วเอาคางเกยพักไวที่ไหลฉัน
"ตามหาโมะเหรอ"
"แล้วไปไหนมาหล่ะ"
"ไปตาแก้วแต่ไม่เจอเลยกลับมาก้โดนแก้วตามหาแล้วว"ยิ้มกว้างอีกครั้ง
ฟอด~
"หอมจังเลย"หอมได้หอมใหญ่เลยนะ
"โมะเอาใหญ่แล้วนะ"ฉันมองเค้าดุๆ
"ก็รักอ่ะ หอมไม้ได้เหรอ หรือต้องมากกว่าหอม
"..."
"เงียบแปลวาอนุญาตินะ"พูดจบก้ประกบปากลงมาที่ปากฉัน เค้าบรรจงจูบพยายามถ่ายทอดว่าเค้าคิดถึงฉันมากไม่แพ้ที่ฉันคิดถึงเค้าเลย ริมฝีปากอุ่นๆเฝ้าประทับวนเวียนอยุ่ที่ปากฉันเป้นเวลานานก่อนที่จะไล้ลงมาที่ซอกคอขาวหนุ่ม และประทับตราว่าต่อจากนี้เค้าคือเจ้าของฉัน และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เค้าพาฉันมายังเตียงหนานุ่ม
"โมะ...ไม่เอาอย่างนี้"ฉันประท่วงอู่อี๊อยู่ในลำคอ
"หืมห์...แล้วอย่างไหนหล่ะ"พูดแล้วมองหน้าฉัน รู้สึกเหมือนโดนไฟเผาร้อนไปทั้งหน้าเลยแกล้งหลับตา
ปี่เพื่อหลบสายตาหวานฉำ่ที่มันจะทำให้ฉันเขิญไปมากกว่านี้
"แก้วน่ารักจัง"
ฉันยังคงหลับตา แล้วเค้าก็เริ่มกลับไปจูบทีี่เปลือกตาฉันเหมือนเป็นการเรียกให้ลืมตา แล้วมือของเค้าก็ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อฉันจนไม่เหลือซักชิ้นก่อนจะจูบไปทั้่วร่ายงกาย ร่างกายของวฉันไม่มีส่วนไหนที่เค้าไม่ได้สัมผัสและแตะต้อง แล้วเค้าก็พยายามเอาของของเค้าสอดใส่ลงมาที่ตัวฉัน
"โอ๊ยย...เจ็บ"ฉันร้องออกมาวสุกเสียง
"ทนอีกนิดเดียวที่รัก"พูดพร้อมเพิ่มแรงกดลงไปอีก
"อื้อ ไมใ่เอาแล้วเจ็บ"ร่างกายฉันทั้งสั่นทั้งร้องไห้ เค้าจึงจูบซับน้ำตาที่อยู่บริเวณขอบตา
"..."
"โมะเอาออกไปนะอื้อ~"เคา้ายังคงไม่หยุดการกระทำนั้น ยังคงทำต่อไปกและยิ่งทวีคูณความเร็วและแรงจนฉันสะท้านไปทั้งร่าง
"มะ โม..."ปิดปากฉันด้วนริมฝีปากอุ่น
"อะ อะ...ฮึก อื้อ..."ฉันและเค้าต่างครางสลับกันไปมาแล้วเมื่อเค้าถึงที่สุดก็ล้มลงมานอนแนบกายฉันเหมือนต้นไม้ใหญ่โดนพายุกระหนำแล้วหักโคนลงมา แต่มือเคายังคงกอดก่่ายร่างกายฉันไม่สิ้นสุดแล้วเราก้หลับไปพร้อมกันอีกครั้ง
....................................................................................
มาแล้วๆๆๆ ขอโทดที่ช้าไปนีสสแอบไปกินข้าวมาอะจ๊ะ
รีบพิมพ์ไปนิดอาจมีผิดมากหน่อย ขอบคุณที่อ่านกันน๊ะคร๊าา