นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

"..."ฉันพยายามแกะมือเค้าออกแต่เค้าไม่ยอมปล่อยง่ายๆ

"แก้วอย่าไปไหนอีกเลย ได้ไหม โมะอยู่ไม่ได้นะถ้าไม่มีแก้ว"คำพูดของเค้าทำให้ฉันน้ำตาซึมอีกรอบ ดีหน่อยที่ยังไม่ได้หันหน้ากลับไปหา

"..."

"แค่คุยกันหน่อยได้ไหม"

".."

"นะแก้ว"

"อืม...มีอะไรหล่ะ"พยายามขืนเสียงให้เปมือนปกติที่สุดกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นตามมา อยู่เค้าก้จับตัวฉันให้พลิกกลับไปเผชิยหน้ากับเค้า ฉันเกร้งตัวอยู่ได้พักนึงก้ต้องยอมหันไปเพราะสู้แรงเค้าไม่ได้

"แก้ว!!"โมะตกใจที่ฉันร้องไห้(รึป่าว)

"..."น้ำตายังคงไหลอย่างไม่ขาดสายยิ่งได้เห็นหน้าคนที่คิดถึงมานานมันทำให้ยิ่งน้ำไหลลงมามากกว่าทุกครั้ง

"แก้วโมะขอโทด อย่าร้องไห้ได้ไหม"พูดเสียงเศร้าแล้วเอือมมือมาเช้ดคราบน้ำตาออกให้อย่างเบามือ

"ที่โมะมา่แค่อยากอธิบายว่า...ที่พนันตอนแรกก็กะว่าสนุกๆจิงๆนั่นแหละ"ฉันเบื้อนหน้าหนีทันที นี้เค้าจะซ้ำเติมความโงาของฉันไปกถึงไหนเนี่ย เค้าจับหน้าฉันให้กลับมามองที่เค้าเหมือนเดิม

"...แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แก้วเหมือนส่วนหนึ่งที่โมะตามหาอยู่ รู้สึกใจเต็นทุกครั้งที่อยู่ใกล้ และควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือนว่าแค่ได้ยืนข้างๆแก้วเฉยๆไม่ต้องทำอะไรก็มีความสุขแล้ว และเหตุผลทั้งหมดที่ทำให้โมะเป้นแบบนี้ก็เพราะ...มะ โมะรักแก้วจริงๆนะ"

"ฉัีนไม่เชื่อและจะไม่มีวันเชื่อตลอดไป"ฉันต้องใช้ความอดทนต่อจิตใจตัวเองอย่างมาก่อนจะกลั้นใจพูดคำนั้นออกไป ล้วเดินถอยห่างออกมา

ขวับ~

"อย่ามายุ่ง"ฉันพยายามสบะดข้อมือให้หลุดจากการจับของเค้า แต่เค้าจับมันไว้แน่นเกินแรงของฉันที่จะสบัดออกไปได้

"แล้วจะให้โมะทำยังไง ต้องทำยังไงถึงจะยอมเชื่อ แค่สักครั้งก็พอ"เค้ายังคงเว้าวอนฉัน

"..."

แอ๊ด~

"ก็ทำอย่างนี้ไง ไอ้..."พี่กวินมาได้ไงเนี่ย มาตั้งแต่เมื่อไหร่

"O_O"

"พอแล้ว พอแล้ว!!พี่กวินบอกว่าพอได้แล้ว"ให้ตายเถอะพี่กวินไม่ฟังฉันเลย

ผลั่วว~%$&$5X!*&%^()_$#@

ฉันตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก ตกใจและก็เป็นห่วงโทโมะด้วยเค้าไม่ตอยโต้อะไรเลยปล่อยให้พี่กวินชกเอา ชกเอาอย่างเดียว ฉันเลยตัดสิ้นใจเอาตัวเขาไปขว้างโทโมะเอาไว้แล้วผลก็คือ

ผลั่วว

"แก้ว/แก้ว"โทโมะกัยพี่กวินพูดพร้อมกัน

"โอ้ยย"ฉันเอามือกุมหน้าไว้ รู้สึกชาไปทั่วทั้งบริเวณใบหน้าเลยที่เดียว

"แก้วเข้ามาทำไม"สีหน้าที่กวินเดือดมาก

"พอแล้งพี่กวินอย่าทำร้ายเค้าเลย แก้วขอหล่ะ"

"แต่ทั้งๆที่มันทำแก้วเสียใจ ร้องไห้เนี่ยนะ"

"ไม่เป็นไร ช่างเหอะแก้วไม่ได้เป็นอะไรมาก"

"นี่คงรักมันใช่ไหมห๊า"

"ใช่แก้วรักเค้า รักมาก พี่กวินอย่าทำอะไรเค้าเลยน๊ะแก้วขอร้อง"

"แก้ว/แก้ส"พูดพร้อมกันอีกแล้ว

"แต่พี่ว่า..."

"ผมขอโอกาสครับ"เค้าพูดทรกมาก่อนที่พี่กวินจะพูดจบอีก

"..."พี่กวินเงียบเหมือนจะใช้ความคิด

"นะครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลแก้วอย่างดี ไม่ทำให้เธอเสียใจอีก"ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะหายโกรธนายเลยมาพูดงี้ได้เนี่ย

"โอกาสมีครั้งเดียวใช่มันให้เต็มที่แล้วกับ"พูดจบแล้วเดินออกไปทิ้งให้ฉันอยู่กับโทโมะอีกแล้ว

โทโมะเดินตรงมาที่ฉันด้วยสภาพสะบักสะบอมมาก

"แก้วยกโท..."

ฟึ่บ!~

"โมะ โมะ...เป็นอะำไร"ดูเหมือนเค้าจะเป็นลมฉันเลยต้องลากเค้าไปที่เตียง แล้วไปหยิบอุปกรณ์มาทำแผลให้ แต่ถึงใบหน้าจะมีบาดแผลแต่เค้าก็ยังคงความหล่อได้ไม่มีที่ติอยู่ดี

"โมะ...ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย"ฉันพูดพลางจับี่แผลโมะน้ำตาหยดลใบหน้าของเค้า ในขณะที่ฉัยเอื้อมมือจะเช็ดมันออก

หมับ~จับมือฉัน

"แก้วยกโทดให้โมะแล้วใช่ไหม"

"..."

"แก้ว"

"หะ ห๊ัะ"

"พูดกับโมะแสดงว่าหายโกรธแล้วใช่ไหม"

"..."

"หายโกรธรึยังน้า รึต้องให้ไปคุยกับพี่ชายโดยตรง"

"อย่านะจะไปให้เค้าชกอีกรึไง"

"ยังงี้แสดงว่าหายโกระแล้ว"

"..."

"ใครนะ ที่บอกว่า ใช่รัก รักเค้ามากด้วย"ยิ้มล้อเลียนฉัน

"..."

"แก้วโกรธได้น๊ะเดี๋ยวโมะก็ง้อจนหาย แต่อย่าเกลียดโมะไดมะ..."ฉัยเอานิ้วชี้เตะที่ปากคนช่างพูดนั้น

"หายโกรธแล้วน่า"โมะยิ้มกว้างออกมา

"ถ้ารู้ว่าโดนต่องแล้ว แก้วจะหายโกรธยอมโดนไปนานแล้ว"

"ถ้าทำแบบนี้อีกจะไม่คุยด้วยแล้วนะ ไปยอมให้พี่กวินต่อยไดไง"

"แล้วแก้วหล่ะมาขว้างทำไม ดูซิเจ้บเลยเห้นไหม"จับที่มุมปากของฉันที่เป็นสีเขียวช้ำๆ

"ขว้างก็เพราะระ รักไง นอนได้แล้วจะได้หายไวๆ"

"แค่มีแแก้วอยู่ใกล้ๆโมะก็หายแล้ว"โมะยิ้มอีกแล้ว

"โมะบ้า"

"บ้ารักแก้วไง"

"ไม่คุยแล้วนอนไปเลย"ฉันลุกขึ้นรแต่เค้ากลับดึงแขนไวทำให้ฉันล้มไปอยู่บนตัวเค้าแล้วเค้าก็กอดจันแน่นแล้วหลับไปเฉยเลย ถึงตาจะหลับแต่พอจะแกะมืออกมือกลับกอดแน่นยิ่งกว่าเดิมอีก และฉันก้หมดแรงหลับไปพร้อมกับเค้าจนได้

ฉันตื่นก่อนเลยไปอาบน้ำแต่กลับมาก็ไม่เห็นเค้าแล้ว

"โมะ โมะ "ฉันเดินตามหาไปดรื่อยในบริเวณบ้านพัก

หมับ ฟอด~

"โมะ"กอดฉันอยู้ด้านหลังแล้วเอาคางเกยพักไวที่ไหลฉัน

"ตามหาโมะเหรอ"

"แล้วไปไหนมาหล่ะ"

"ไปตาแก้วแต่ไม่เจอเลยกลับมาก้โดนแก้วตามหาแล้วว"ยิ้มกว้างอีกครั้ง

ฟอด~

"หอมจังเลย"หอมได้หอมใหญ่เลยนะ

"โมะเอาใหญ่แล้วนะ"ฉันมองเค้าดุๆ

"ก็รักอ่ะ หอมไม้ได้เหรอ หรือต้องมากกว่าหอม

"..."

"เงียบแปลวาอนุญาตินะ"พูดจบก้ประกบปากลงมาที่ปากฉัน เค้าบรรจงจูบพยายามถ่ายทอดว่าเค้าคิดถึงฉันมากไม่แพ้ที่ฉันคิดถึงเค้าเลย ริมฝีปากอุ่นๆเฝ้าประทับวนเวียนอยุ่ที่ปากฉันเป้นเวลานานก่อนที่จะไล้ลงมาที่ซอกคอขาวหนุ่ม และประทับตราว่าต่อจากนี้เค้าคือเจ้าของฉัน และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เค้าพาฉันมายังเตียงหนานุ่ม

"โมะ...ไม่เอาอย่างนี้"ฉันประท่วงอู่อี๊อยู่ในลำคอ

"หืมห์...แล้วอย่างไหนหล่ะ"พูดแล้วมองหน้าฉัน รู้สึกเหมือนโดนไฟเผาร้อนไปทั้งหน้าเลยแกล้งหลับตา

ปี่เพื่อหลบสายตาหวานฉำ่ที่มันจะทำให้ฉันเขิญไปมากกว่านี้

"แก้วน่ารักจัง"

ฉันยังคงหลับตา แล้วเค้าก็เริ่มกลับไปจูบทีี่เปลือกตาฉันเหมือนเป็นการเรียกให้ลืมตา แล้วมือของเค้าก็ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อฉันจนไม่เหลือซักชิ้นก่อนจะจูบไปทั้่วร่ายงกาย ร่างกายของวฉันไม่มีส่วนไหนที่เค้าไม่ได้สัมผัสและแตะต้อง แล้วเค้าก็พยายามเอาของของเค้าสอดใส่ลงมาที่ตัวฉัน

"โอ๊ยย...เจ็บ"ฉันร้องออกมาวสุกเสียง

"ทนอีกนิดเดียวที่รัก"พูดพร้อมเพิ่มแรงกดลงไปอีก

"อื้อ ไมใ่เอาแล้วเจ็บ"ร่างกายฉันทั้งสั่นทั้งร้องไห้ เค้าจึงจูบซับน้ำตาที่อยู่บริเวณขอบตา

"..."

"โมะเอาออกไปนะอื้อ~"เคา้ายังคงไม่หยุดการกระทำนั้น ยังคงทำต่อไปกและยิ่งทวีคูณความเร็วและแรงจนฉันสะท้านไปทั้งร่าง

"มะ โม..."ปิดปากฉันด้วนริมฝีปากอุ่น

"อะ อะ...ฮึก อื้อ..."ฉันและเค้าต่างครางสลับกันไปมาแล้วเมื่อเค้าถึงที่สุดก็ล้มลงมานอนแนบกายฉันเหมือนต้นไม้ใหญ่โดนพายุกระหนำแล้วหักโคนลงมา แต่มือเคายังคงกอดก่่ายร่างกายฉันไม่สิ้นสุดแล้วเราก้หลับไปพร้อมกันอีกครั้ง

....................................................................................

มาแล้วๆๆๆ ขอโทดที่ช้าไปนีสสแอบไปกินข้าวมาอะจ๊ะ

รีบพิมพ์ไปนิดอาจมีผิดมากหน่อย ขอบคุณที่อ่านกันน๊ะคร๊าา