Sorry I love you

 
 
ณ โรงพยาบาล
 
 
 
 
~ Tomo Talk ~
 
   ผมมองคนที่หลับคาอกของขอมมาตลอดคืน ยัยนางแบบนี้ทำให้ผมหลงไหลแถบคลัง แก้วสะดุ้งตื่นจากอ้อมอกของผม ก่อนที่ผมจะจูบหน้าผากหญิงสาว แล้วเดินตรงไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ ผมได้ยินเสียงประตูห้องแก้วเปิดในขนาดอาบน้ำ ผมไม้ได้ออกมาดูหรอกครับว่าใครมาเยี่ยมแก้ว จนกระทั่งได้ยินเสียงคุยกัน 
 
~ เกลมาขู่แก้ว ~
 

 
เกล // : พี่แก้วค่ะ เท้าน่ะเจ็บมากไหมค่ะ 
 
แก้ว // : เจ็บค่ะ แต่ยังหาตัวการที่ทำไม่ได้เลยน่ะค่ะ 
 
เกล // : เกลเนี่ยแหละค่ะ พี่แก้วควรจะเลิกยุ่งกับของเกลเสียทีน่ะค่ะ 
 
แก้ว // : อะไรหรอค่ะ ที่เป็นของเกล ช่วยพูดให้พี่กระจ่างหน่อยสิค่ะ 
 
เกล // : ก็พี่โมะยังไงล่ะค่ะ 
 
แก้ว // : เอิ่มถ้าเป็นของชิ้นนั้น รู้สึกว่าเขาจะเป็นฝ่ายมาหาพี่เองน่ะค่ะ ไม่ใช่พี่เป้นฝ่ายไปหาเขา 
 
เกล // : อยากโดนมากกว่านี้หรอไงค่ะ พี่แก้ว ( ผลักแก้วตกจากเตียงนอน )
 
แก้ว // : อะ โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย ทะ เท้า 
 
~ Kevin Talk ~
 

 
 
 ผมเปิดประตูเข้ามาเห็นพี่แก้วล้มลงอยู่ที่พื้นก็รีบไปประครองพี่แก้วขึ้นเตียง คนในห้องน้ำออกมาก็ตกใจ พร้อมคาดคั้นเกลเต็มที่ พร้อมถามพี่แก้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่พี่แก้วบอกว่าเธอตกลงมาเอง ผมล่ะไม่อยากจะเชื่อ ยิ่งถ้าทางแอีบแบ๊ว บีบน้ำตาของผู้หญิงที่ชื่อเกลแล้วด้วย ดูแล้วมันชวนให้ไม่น่าสงสารเอาเสียเลย 
 
เควิน // : พี่แก้วจะทานข้าวต้มกุ้งเลยไหมครับ 
 
แก้ว // : ทานเลยค่ะ 
 
เกล // : พี่โมะค่ะ พาเกลไปห้างหน่อยสิค่ะ น๊ะ 
 
โทโมะ // : ถ้าน้องเกลอยากไป ก็ไปเองสิครับ พี่จะอยู่ดูแก้ว 
 
เควิน // : คุณไปกับคุณเกลเถอะครับ ผมดูแลคู่หมั้นของผมเอง มาครับพี่แก้วเดี๋ยวผมป้อนให้
 
แก้ว // : ขอบคุณค่ะ น้องเควิน 
 
โทโมะ // : ไม่่ต้องป้อนหรอกครับ เดี๋ยวแก้วผมดูแลเอง คุณช่วยพาเกลไปห้างแทนผมด้วยก็แล้วกัน
 
เกล // : แต่พี่โทโมะค่ะ เกล 
 
โทโมะ // : ไม่มีแต่ครับ เที่ยวให้สนุกน่ะครับ 
 
   หลังจากที่โทโมะไล่เกลกับเควินออกไปเที่ยวห้างได้สำเร็จ ชายหนุ่มก็ป้อนข้าวต้มกุ้งให้แก้วทานจนหมด ก่อนจะค่อย ๆ หยิบยาให้ทาน พร้อมคะยั้นคะยอถามเรื่องที่เธอตกจากเตียงอย่างละเอียด จนได้ความจริงจากปากของหญิงสาว เกลนี่อันตรายกว่าที่ผมคาดการณ์ไว้มากเลยทีเดียว