Sorry I love you

ณ โรงพยาบาล

~ Kevin Talk ~

   แก้วเข้าไปทำแผลเรียบร้อยแล้ว หมอบอกว่าแก้วอาจจะต้องหยุดใช้ข้อเท้าสักพัก ผมอาสาเฝ้าแก้วเอง แต่ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ไล่ผมออกไปจากห้อง แต่ผมไม่ออกไปง่าย ๆ หรอก แก้วเลยบอกผมว่าอยากให้ผมไปพักผ่อนมาก ๆ พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมและดูแลเธอใหม่ก็ได้

แก้ว // : ไว้พบกันพรุ่งนี้น่ะค่ะ เควิน 

เควิน // : ครับพรุ่งนี้ แก้วอยากทานอะไรหรือเปล่าครับ เควินจะได้ให้ป้าแจ่มทำมาให้

แก้ว // : ขอเป็นข้าวต้มกุ้งก็ได้ค่ะ 

เควิน // : ครับยอดรัก Take Care น่ะครับ

แก้ว // : ค่ะ เควิน Take Care น่ะค่ะ 

~ โทโมะกระชากแก้วมากอด ~

โทโมะ // : ไงครับ คุณภรรยา คาสโนวี่ จะออดอ้อนกันต่อหน้าสามีอีกนานไหม

แก้ว // : ก็สเนห์เข้ามีไว้ให้บริหารนิค่ะ คุณมาเฟีย คาสโนวา ขนาดคุณยังมีสาว ๆ มาแสดงความเป็นเจ้าของเลย ไม่งั้นฉันก็คงไม่ต้องมาเจ็บแบบนี้หรอกค่ะ หึหึ

โทโมะ // : ก็ช่วยไม่ได้นิครับ ทำไมก่อนใส่รองเท้า ถึงไม่ดูให้ดีก่อนล่ะ 

แก้ว // : ยังมีหน้ามาว่าฉันอีกหรอห๊ะ ใครจะไปรู้ว่ามีเศาแก้วบ้า ๆ อบู่ข้างในรองเท้าล่ะ ขี้เกียจเถียงด้วยและไปเข้าห้องน้ำดีกว่า

โทโมะ // : มาเดี๋ยวผมอุ้ม 

แก้ว // : ไม่ต้องปล่อยแก้วเลยน่ะ ปล่อย 

โทโมะ // : ไม่ปล่อยไปง่าย ๆ หรอก ดวงใจของโมะ 

แก้ว // : แหวะ พูดซะเลี่ยนเลย

~ Keaw Talk ~

   โทโมะอุ้มฉันตัวลอยติดกับอกแกร่งขึกบึ้น น่าฟัดของเขา ตรงไปที่ห้องน้ำ เขาค่อย ๆ วางฉันลง แต่ไม่ยอมออกจากห้องน้ำ ฉันก็อายเป็นน่ะ แต่ชายหนุ่มจ้องฉันไม่วางตาเลย อย่างกับฉันเป็นของกินอย่างนั้นล่ะ 

แก้ว // : ออกไปได้แล้วค่ะ ที่รัก

โทโมะ // : ออกก็ได้ครับ เพราะว่าหน้าแก้วตอนเนี่ยมันแดงมาก ถ้ามีอะไรก็เรียกโมะน่ะครับ 

แก้ว // : ค่ะ คุณชายมาเฟีย 

   เมื่อหญิงสาวทำภารกิจเสร็จเรียบร้อย ก็เรียกชายหนุ่มมาอุ้มเธอกับไปที่เตียงของผู้ป่วย ก่อนที่ชายหนุ่มจะห่มผ้าให้หญิงสาวที่หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ พร้อมลูบไรผมของหญิงสาวเล่นก่อนจะพูดว่า

โทโมะ // : เวลาหลับนางแบบคนนี้ก็น่าจูบจริง ๆ 

แก้ว // : ได้ยินน่ะค่ะ นายมาเฟีย ว่าพูดอะไร 

โทโมะ // : ถ้าได้จริงแล้ว ดมะไม่เกรงใจล่ะน่ะ ( โดดขึ้นเตียงคนไข้และกอดไว้แน่น )

แก้ว // : อืม นายมาเฟีย เดี่ยวแก้วตกเตียงพอดี 

โทโมะ // : โมะไม่ให้ตกลงไปหรอก นอนที่อกของโมะแทนหมอนไปแล้วกันน่ะ หลับง่ายจริง ๆ ฝันดีน่ะครับ หวานใจของผม