นิยายเพลงรู้ไหม

 
วันต่อมา…
ทั้ง 2 คนก็มาเรียนพร้อมกันเหมือนปรกติ แต่ที่ไม่ปรกติ ก็คือ คนร่างบางวันนี้เหมือนจะนิ่งๆไป ไม่คอยพูดเหมือนทุกเช้า
“ แก้วเป็นอะไรไป งอนโมะเหรอ” ร่างสูงเอ่ยถามคนร่างบาง ด้วยความสงสัย
“ เปล่าหรอกโมะแก้ว แค่อยากรู้ว่าโมะคิดยังไงกับแก้วกันแน่ ” ร่างบางเอ่ยขึ้น ทำให้ร่างสูงอึ้งไปสักพัก
“ เอ่อ... โมะขอเวลาสักพักนะ เดี๋ยวโมะจะบอกแก้วทุกอย่าง แต่ตอนนี้เราไปห้องซ้อมดนตรีกันเหอะ ” ร่างสูงเอยตอบร่างบาง ทำให้ร่างบางยิ่งสงสัยมากขึ้น
 
Tomo say
 
แก้วอยากรู้เรื่องที่ผมคิดยังไงกับเธอ ผมดีใจนะที่เธอถามผมอย่างนี้ มันยิ่งทำให้ผมมันใจมากขึ้น กล้ามากขึ้นที่ผมจะบอกคำนั้นกับเธอ แต่ถึงยังไงก็ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะผมยังไม่กล้าพอที่จะเธอตอนนี้ ในเมื่อเธอถามผมตรงๆ ผมจะกล้าบอกเธอได้ยังไง
 
จากเพื่อนที่รู้จักเป็นคนที่รู้ใจ ก็ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป 
จะทำยังไงก็ไม่เหมือนเดิม 
 
Kaew say
 
โมะทำไมโมะยังไม่บอกแก้วว่าโมะคิดยังไงกับแก้ว ถ้าโมะบอกว่าคิดยังไงกับแก้ว แล้วคิดแบบเดียวกับแก้ว แก้วจะได้ไม่ต้องแอบคิดไปคนเดียวว่าโมะแอบมีใจให้แก้ว แต่ทำไมโมะไม่บอก ทำให้แก้วยิ่งสงสัยนะ แต่ถึงยังไงแก้วก็จะรอวันที่โมะพร้อมจะบอกว่าคิดยังไงกับแก้ว
 
ณ ห้องซ้อมดนตรี
 
“ ในที่สุดก็ถึงสักที ห้องซ้อมดนตรีอะไรอยู่ซะหลังโรงเรียน เหนื่อยนะรู้ไหม ” ร่างบางเอ่ยขึ้น แล้วทำท่านวดขา
“ บ่นอีกแล้วนะแก้ว เราก็เดินมาที่ห้องซ้อมดนตรีทุกวัน น่าจะชินได้แล้วนะ มาโมะนวดขาให้ ” ร่างสูงบ่นร่างบางก่อน ที่จะคอยๆนั่งลงไปนวดขาให้
“ ขะ ขอบคุณนะโมะ ที่เป็นห่วงแก้ว ” ร่างบางเอ่ยขึ้น ทำให้ร่างสูงพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พยักนร้ารับคำที่ร่างบางเอ่ย
“ อืม... แก้วอยากรู้ใช่ไหมว่าโมะคิดยังไงกับแก้วกันแน่ ” ร่างสูงเอ่ยถามร่างบาง
“  อืม ม มมมม ” ร่างบางเอ่ยขึ้น
“ งั้นแก้วรอถึงวันเกิดแก้วก่อนนะ แล้วโมะจะบอก โมะสัญญาเลยว่าโมะจะบอกแก้วว่าโมะคิดยังไงกับแก้ว สัญญากับโมะได้ไหมว่าจะรอโมะ ” ร่างสูงเอ่ย ทำให้คนร่างบางแอบยิ้มอยู่เล็กน้อย
“ อืม ๆ แก้วสัญญาว่าแก้วจะรอโมะบอก แก้วสัญญา ” ร่างบางเอ่ยขึ้น ร่างสูงแอบดีใจอยู่ข้างในที่สัญญาว่าจะรอเขาบอกเธอว่า เขาคิดยังไงกับเธอ
 
แล้วก็เขาสู่โหมดเงียบ
 
เพื่อไม่ให้มันเงียบไปมากกว่านี้ ร่างสูงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
“ แก้วๆๆ งั้นเรามาเล่นเปียโนกันเถอะนะ ” ร่างสูงเอ่ยชวนร่างบาง
“ อืมๆๆ แล้วจะเล่นเพลงไรดี ” ร่างบางเอ่ย แล้วถามเรื่องเพลงที่จะเล่น
“ งั้นแก้วนั่งอยู่ดีกว่า เดียวโมะเล่นเอง ” ร่างสูงเอ่ย ทำให้คนร่างบางอยากรู้ว่าร่างสูงจะเล่นเพลงอะไร
“ อืมๆๆ ” คนร่างบางเอ่ยตอบร่างสูง แล้วก็ลุกขึ้นไปหยิบเก้าอี้ มานั่งใกล้ๆ เปียโนที่ร่างสูงจะเล่น
เมื่อเสียงเปียโนดังขึ้นเลย จนถึงท่อนเนื้อร้อง
“ แอบมองสายตาของเธออยู่ อยากรู้เธอคิดอะไรกับฉัน คิดว่าเป็นแค่เพื่อนกัน หรือมีอะไรปิดบังไว้ สบตาของเธอกับฉันหน่อย อย่างน้อยให้พอมีหวังได้ไหม ช่วยมองตอบฉันอย่างตั้งใจ ให้ใจฉันได้สัมผัสใจเธอ จากเพื่อนที่รู้จักเป็นคนที่รู้ใจ ก็ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป จะทำยังไงก็ไม่เหมือนเดิม รู้ไหมในวันนี้ไม่เหมือนเก่า รู้ไหมใครแอบเหงาคิดถึงเธอ รู้ไหมอยากบอกรัก แต่กลัวเก้อ ทนไม่ไหวที่จะห้ามใจ ไม่ให้รักเธอ แอบคิดเข้าข้างตัวเองบ่อย อย่างน้อยเธอคงมีใจให้ฉัน ก็ทุกๆ ทีที่พบกัน ยิ่งเจอยิ่งทำให้หวั่นไหว จากเพื่อนที่รู้จักเป็นคนที่รู้ใจ ก็ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป จะทำยังไงก็ไม่เหมือนเดิม รู้ไหมในวันนี้ไม่เหมือนเก่า รู้ไหมใครแอบเหงาคิดถึงเธอ รู้ไหมอยากบอกรักแต่กลัวเก้อ ทนไม่ไหว (ทนไม่ไหว) ได้แต่ห้ามใจ (ได้แต่ห้ามใจ) ไม่ให้รักเธอ (ไม่ให้รักเธอ) ” ร่างสูงร้องเพลง พร้อมกับเล่นเปียโนจบ แล้วหันหน้าไปมองคนร่างบาง
เมื่อร่างบางได้ยินเพลงที่ร่างสูงร้อง ยิ่งทำให้ร่างบางยิ่งสงสัยร่างสูงมากขึ้น มากขึ้นไปจากเดิน
 
Kaew say
 
โมะ โมะร้องเพลงนี้ให้แก้วฟังโมะคิดยังไงกับแก้วกันแน่ โมะร้องเพลงนี้มันยิ่งทำให้แก้วสงสัยมากขึ้นไปกว่าเดิม แก้วสงสัยนะ แก้วอยากรู้ว่าโมะคิดอะไรกับแก้วแล้ว แต่ยังไงก็คงอีกไม่นาน ในเมื่อใกล้จะถึงวันเกิดแก้วแล้ว แก้วจะรอวันที่โมะจะบอกแก้ว
 
Tomo say
 
อ๊าก กกก ผมทำอะไรลงไป ผมเล่นเพลงนี้ให้แก้วฟังได้ยังไง แก้วยิ่งสงสัยอยู่ว่าผมคิดยังไงกับเธออยู่ แต่ผมแค่อยากร้องเพลงเพื่อระบายความรู้สึกออกมา แต่มันยิ่งทำให้เธอสงสัย แต่ไม่เป็นไรในเมื่อผมยังไม่ได้บอกเธอ เธอก็ยังคงสงสัยต่อไป ผมสัญญากับเธอแล้วว่าผมจะบอกเธอในงานวันเกิดของเธอ ผมก็ต้องบอกเธอให้ได้ แต่การที่ผมบอกเธอมันอาจทำให้ความเป็นเพื่อนเราหายไปก็ได้
 
แล้วทุกอย่างก็ดำเนินตามปรกติ เหมือนทุกครั้งที่ร่างสูงทำให้กับร่างบาง แต่ที่ไม่เหมือนเดิม คือ ทั้ง 2 ไม่คอยพูดกันเหมือนทุกครั้ง (เนื่องจากไรเตอร์ขี้เกียจพิมพ์ เพราะยังไงมันก็เหมือนเดิม อิอิ )
 
22  มิ.ย  ปี โมะแก้ว >///< 
 
อัพให้แล้วนะรีดเดอร์ทุกคน น นนนนน ใกล้จะจบแล้วว วววว
แก้วจะได้รู้แล้วว่าโมะคิดยังไงกับแก้ว >///<
สัญญานะว่าจะเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วย