นิยายเพลงรู้ไหม

“อืม ๆ ป่ะกลับบ้าน”ร่างบางเอ่ย

“นี้อะ กระเป๋าแก้ว ” ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับยืนกระเป๋าให้กับร่างบาง

“ ขอบคุณนะ โทโมะ ป่ะเรากลับบ้านกัน ” ร่างบางกล่าวขอบคุณร่างสูง แล้วเดินนำหน้าร่างสูงไปที่ ที่จอดจักรยานของทั้งคู่ ร่างสูงได้แต่ยืนยิ้ม แล้วก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายคนร่างบาง ร่างบางคงไม่รู้ซินะว่ามีใครแอบถ่ายรูปเธอจากด้านหลังอยู่ เมื่อร่างสูงถ่ายรูปร่างบางเสร็จ ก็เดินตามร่างบางไปที่ ที่จอดจักรยาน เมื่อมาถึงก็เหมือนกับทุกครั้งที่ทั้งสองนำรถจักรยายมา

เนื่องจากบ้านของทั้ง 2 อยู่ใกล้ๆกับโรงเรียนไม่มากนัก และบ้านของทั้งคู่ก็อยู่ใกล้กัน ทั้ง 2 เลยเดินมาด้วยกัน หรือปั่นจักรยานมาด้วยกันเป็นประจำ

“ รีบขึ้นมาแก้วฝนตกแล้ว ” ร่างสูงเอ่ยบอกร่างบาง เมื่อเขาเห็นฝนตกปรอยๆ

“ อืม ” ร่างบางเอ่ยตอบร่างสูง ก่อนที่จะไปนั่งบนที่นั่งของจักรยานที่อยู่ด้านหลัง

“ แก้วนี้อะ ร่มกางไว้นะ จะได้ไม่เปียกมาก แล้วกอดเอวโมะไว้ด้วยจะได้ไม่ตก ” ร่างสูงเอ่ยบอกร่างบาง ก่อนที่จะยืนร่มให้คนร่างบาง

“ ..... ” ร่างบางพยักหน้าตอบ ก่อนที่จักรยานของทั้ง 2 จะเคลื่อนออกไปจากที่จอดรถ

ร่างบางได้แต่กอดร่างสูงที่ปั่นจักรยาน แต่ร่างสูงจะรู้ไหมคนที่ร่างบางกอดนั้นคือ คนที่ร่างบางรัก ยิ่งร่างบางอยู่ใกล้กับร่างสูงมากแค่ไหน ยิ่งได้กอดยิ่งทำให้ใจสั่น ร่างบางอยากบอกคำนี้กับคนร่างสูงเหลือเกิน แต่คงไม่ได้ในเมื่อเขาคิดกับเราแค่ “ เพื่อนสนิท ”

Tomo say

ฉันอยากให้เธอกอดฉันแบบนี้ทุกวัน อยากให้เธอบอกรักฉัน อยากให้มีคนคิดถึง แต่ก็คงได้แค่ฝันในเมื่อเธอ บอกว่าฉันเป็น “ เพื่อนสนิท ” ของเธอ ฉันก็คงได้แค่แอบรักเธอใช่ไหม แต่ถึงยังไงสักวันฉันต้องบอกความรู้สึกในใจของฉันให้เธอรู้สักวัน

รู้ไหมในวันนี้ไม่เหมือนเก่า รู้ไหมใครแอบเหงาคิดถึงเธอ 

รู้ไหมอยากบอกรัก แต่กลัวเก้อ  ทนไม่ไหวที่จะห้ามใจ ไม่ให้รักเธอ 

และในที่สุดร่างสูงก็ปั่นจักรยานมาถึงหน้าบางของร่างบาง

“ ขอบคุณนะ โทโมะที่มาส่งแก้ว กลับถึงบ้านโทรมาบอกด้วยนะ แล้วอย่าลืมสระผมหละ อือกินยาไว้ด้วยนะเดี๋ยวเป็นหวัด ขอบคุณอีกครั้งนะที่มาส่ง ” ร่างบางพูดกับร่างสูง

“อืมๆ แก้วด้วยนะเข้าไปในบาง ก็อย่าลืมสระผมหละ กินยาไว้ด้วยยิ่งป่วยง่ายอยู่ เขาบ้านได้แล้วนะแก้ว เดี๋ยวก็ได้ป่วยจริงๆหรอก โมะถึงบ้านแล้วโมะโทรบอกนะ บายนะครับ ” เมื่อร่างสูงพูดกับร่างบางเสร็จก็ปั่นจักรยานออกไป เพื่อจะกลับบ้านของเขา ซึ่งอยู่ไม่ใกล้จากบ้านของร่างบางหนัก แต่ร่างสูงหารู้ไม่ว่ามีคนยังยืนอยู่หน้าบ้านอยู่ มองเขาจนหลิบตา แล้วก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน

บ้านของร่างสูง

เมื่อร่างสูงมาถึงบ้านก็รีบโทรบอกล่างบางทันทีเผื่อร่างบางเป็นห่วงเขา

“ แก้วโมะถึงบ้านแล้วนะ สระผมหรือยัง กินยาด้วยนะ ” ร่างสูงเอ่ย ทำให้คนปลายสาย ได้แต่ยิ้มกับตัวเอง

( อืม ๆ แก้วสระผมแล้ว กินยาแล้ว ส่วนโมะรีบไปอาบน้ำเลย แล้วก็กินอย่าด้วยนะ ) ร่างบางพูด เลยทำให้ร่างสูงได้แต่ยิ้มกับตัวเอง

“ คร๊าบ บบบบบบ โมะไปอาบน้ำแล้วนะคร๊าบ ไปแล้ว อย่าลืมทำการบ้านด้วยนะ ” ร่างสูงเอ่ย

( อืมๆ บายนะโมะ ) ร่างบางเอ่ย

“โมะไปแล้วคร๊าบ บายนะ ” ร่างสูงเอ่ย ก่อนที่จะกดวางโทรศัพท์ แล้วลืมไปอาบน้ำ

เมื่อร่างสูงอาบน้ำเสร็จ เขาก็ออกมานั่งคิดว่าจะบอกกับร่างบางยังไง เขาอยากบอกเธอ แต่เธอจะรับได้ไหม ในเมื่อเธอเห็นเขาเป็นแค่ “ เพื่อนสนิท ” ของเธอ  สักวันเขาต้องบอกให้เธอให้ได้

แอบคิดเข้าข้างตัวเองบ่อย อย่างน้อยเธอคงมีใจให้ฉัน 

ก็ทุกๆ ทีที่พบกัน ยิ่งเจอยิ่งทำให้หวั่นไหว 

บ้านของร่างบาง

เมื่อร่างบางวางโทรศัพท์ลงหลังจากที่คุยกับร่างสูง ร่างบางก็ได้แต่นอนคิดแล้วคิดอีกว่า ร่างสูงคิดยังไงกับเธอกันแน่ เป็นห่วงเธอ ดูแลเธอ เหมือนกับร่างสูงแอบชอบเธอ แต่ถึงยังไงเขาคงไม่ชอบเธอหรอก ในเมื่อเขาให้เธอแค่ “ เพื่อนสนิท ” ร่างบางคิดไปคิดมาอยู่บนที่นอนได้เผลอหลับไป โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน

วันต่อมา…

ไรเตอร์ทำให้ทุกคนค้างอีกแล้ว

วันนี้นั่งแต่งแล้วไม่มึน

แต่มันเป็นเพราะความเหนื่อยล้าจากการใช้แรงงานของครู

ที่ใช้ให้ไรเตอร์กับเพื่อนขนคอม + โต๊ะ ขึ้นไปไว้อาคารเรียนใหม่

ซึ่งอยู่ชั้น 3 ไรเตอร์ขออัพให้แค่นี้ก่อนนร้า 

พรุ่งนี้ไรเตอร์อาจอัพให้นะ