City Hunter [กองปราบจิตป่วน] ตอน อัญมณีแห่งหัวใจ
9.5
ออมอนี่cake
แชร์นิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter"
ตอน อัญมณีแห่งหัวใจ ตอนที่ 2
“งานที่จะทำล่ะครับบอส?”
“จับโจรเหรอคะ?”
“สืบคดี?”
“ตามหาอัญมณีแห่งหัวใจ”
“เห...นี่พ่อจะให้พวกเราไปเป็นโจร?”
“งานโชว์สินค้าจะจัดขึ้นวันมะรืน หาทางเอามันมาให้ได้....มันเป็นของที่ถูกขโมยมาจากพิพิธภัณฑ์ ABC”
“งานนี้จัดขึ้นในโลกมืดสินะคะเจ้านาย?”
“หนูแก้วฉลาดที่สุด บอสรักหนูแก้วจังเลย”
“แฮ่ม....บอสครับ ทำอะไรก็อย่าให้มันล้ำหน้านักนะครับเดี๋ยวโดนใบแดงไม่รู้ด้วยนะ”
“ฉันจะกอดลูกสาวฉัน แกเกี่ยวอะไร? ไอลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
เมื่อ เข้าห้องทำงานลับๆที่มีอยู่ในบ้าน บอสก็เปิดประเด็นภารกิจใหม่ที่ต้องตามพวกเขาทุกคนบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาสะสาง สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าผู้เป็นพ่อจะให้พวกเขาเข้าไปขโมยของ? งานถนัดนะนั่น สอบถามได้ความว่า พวกโลกมืดขโมยสิ่งของล้ำค่าออกมาจากพิพิธภัณฑ์ที่มีชื่อเสียงใจกลางกรุง สืบจนรู้แล้วว่ามันจัดที่ไหนอย่างไร แต่ไม่มีความสามารถจะไปเอาคืนมาได้ งานอันตรายที่ FBA หรือ ตร.สากลไม่มีสิทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้อง
บอสบอกว่า คนบ้าเท่านั้นที่จะทำงานพรรค์นี้ได้
แต่ถึงจะบ้าก็หน้าตาดีนะคร้าบ....
{{{{{{{
“ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเชียวคุณชายผีดิบ”
“จูบโมะหน่อยสิครับ”
“...จุ๊บ...อ้อนอะไรเนี่ย?”
“นี่มันจูบแบบเด็กๆนะ โมะโตแล้วนะครับ โหย.....”
“ไม่เอา บอกมามีอะไร?”
“อัญมณีแห่งหัวใจ..แก้วรู้จักหรือเปล่าครับ?”
“ไม่อ่ะ”
หลัง จากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินเช็ดผมเข้ามานั่งที่หน้ากระจกในห้องนอน เหลือบมองชายคนรักนั่งทำหน้าอย่างคนใช้ความคิดอยู่ที่ปลายเตียง ก่อนจะได้รับรู้ว่าคนหล่อคิดอะไรอยู่ เด็กโข่งเอาแต่ใจก็ไม่ยอมเลิกอ้อน
เดินไปนั่งลงที่ตักกว้างแล้วกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากหนาอีกครั้งของวัน
{{{{{{{
“ทับทิมสีแดงสดที่สามารถสะท้อนหัวใจของผู้ครอบครองได้ อายุกว่า 2,000 ปี จากขุมทรัพย์ของซาฟารี”
“สะท้อนหัวใจของผู้ครอบครอง...คืออะไร?”
“โมะก็ยังไม่เคยเห็นจริงๆสักที เค้าเล่ากันว่าเมื่อเรามองไปที่ทับทิมนั้นมันจะปรากฏให้เห็นถึงสิ่งที่หัวใจของเราคิดออกมา”
“แล้วเครียดอะไร ก็แค่ไปเอามาก็จบไม่ใช่เหรอ?”
“มันไม่ง่ายแบบนั้นสิครับที่รัก สินค้าราคามากกว่าหมื่นล้าน...ยังเดาไม่ออกเลยว่ามันจะเก็บรักษายังไง?”
“แก้วกับพี่เฟย์จะเข้าไปสืบที่ ดีว่า เอง”
“แม่ทูนหัวเคยกลัวอะไรบ้างไหมครับเนี่ย?”
“นอกจากโมะ ก็ไม่มีอะไรที่แก้วต้องกลัวแล้วอ่ะ”
“เฮ้อ....ว่าจะพาไปเที่ยวภูฏานซะหน่อยช่วงซัมเมอร์”
“โอ๋ๆๆ ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวนี่นามีโทโมะอยู่ทั้งคนอ่ะเนอะๆๆๆ...ฟอด...”
เอน หลังเล็กๆพิงไหล่หนาที่เวลานี้กลายเป็นเก้าอี้มีชีวิตให้เธอนั่ง ชายหนุ่มโอบเอวบางไว้อย่างที่เจ้าตัวชอบทำพร้อมกับก้มสูดดมกลิ่นแชมพูจากผม นุ่มนิ่มนานสองนาน จึงได้เอ่ยถึงประวัติสิ่งของที่เจ้านายให้ไปนำกลับมา ของสวยของงามที่น่าสนใจกับประวัติที่น่าค้นหา เจองานมาหลายรูปแบบไม่ได้คิดว่าจะเป็นปัญหาอะไร
แต่ ชายหนุ่มกลับบอกถึงราคาที่แพงลิบลิ่วนั้น ก็พอจะเดาออกได้ว่าคงจะไม่ง่ายที่จะนำกลับมา เธอจึงคิดจะใช้ตัวช่วย เพราะจะให้วิ่งเข้าไปเอาแล้วกลับมาได้แบบชิวๆคงไม่ได้ ตัวช่วยของเธอ “ดีว่า”
ร้าน ขายของชำเล็กๆ ที่มีประตูลับให้ลงไปยังชั้นใต้ดิน สถานที่อันตรายสำหรับบุคคลอันตรายต่อสังคม ถ้าคุณมือสกปรกไม่พอ ไม่มีสิทธิ์เข้าไปย่างกราย
ก่อน จะอดไปเที่ยวเพราะปากพาจนจึงรีบบรรจงจูบหนักๆที่ข้างแก้มของคนตัวใหญ่เอาใจ เสียหน่อย คนรักก็เอาแต่ค่อนขอดว่าเธอมันแมนเกินหญิงไม่เคยจะกลัวอะไรเลยบนโลกใบนี้ ไม่รู้ว่าพูดเพราะห่วงหรือเบื่อความแมนเกินเพศของเธอกันแน่ ก็มีเขาอยู่ข้างๆแบบนี้จะเหลืออะไรให้กลัวอีกล่ะ
จริงหรือเปล่า....บางทีก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน
{{{{{{{
“เฟย์กับแก้วเข้าไปที่ ดีว่า นะ ป๊อบปี้กับโทโมะเดี๋ยวเข้าไปที่หน่วยใหญ่กับฉัน”
“ค่ะ//ครับ”
“บอสดูไม่ห่วงยายเด็กแสบนั่นเท่าไหร่เลยนะครับวันนี้”
“เป็นไปไม่ได้...ถ้าให้เดาป่านนี้บอสโทรบอกให้เจมส์ยกพวกไปคุ้มกันแล้วว่ะ ...นั่นไงพูดไม่ทำขาดคำ 555+”
“เจมส์อย่าให้คลาดสายตานะรู้ไหม นั่นลูกสาวผมเอง”
ตื่น เช้าขึ้นมาได้ก็รีบเตรียมตัวออกไปทำหน้าที่ของแต่ละคน อยากให้เสร็จเร็วๆเหมือนกัน ตาข้างขวากระตุกตั้งแต่เริ่มก้าวออกจากบ้าน ลางสังหรณ์ชักไม่ค่อยดี ก่อนจะแซวผู้เป็นพ่อเสียหน่อยที่ยอมปล่อยให้ลูกสาวคนโปรดไปในที่อันตรายๆแบบ นั้นได้โดยไม่ทำอะไรเลย
สุดท้ายก็ผิดคาด ยังไงซะแก้วใจก็ลูกรักนี่นะ....รักมากๆเสียด้วย
{{{{{{{
“ไฮ วิเวียน”
“คิวตี้ ไฮ มิสยูจุ๊บๆ....ไปไหนมาตั้งนาน ไม่เจอยูเลย?”
“ออกเที่ยวน่ะ นี่คิตตี้พี่สาวไอ วิเวียนไออยากไปที่นั่น วันนี้...ได้ไหม?”
“หึหึ หูเร็วตาไวจริงนะ รู้ด้วยเหรอว่าจะมีประมูล คราวนี้ยูอยากได้อะไรล่ะ? ไอจะได้ไม่แข่ง”
“เปล่า ไอแค่อยากพาพี่สาวเข้าไปเดินเล่น ได้ใช่ไหมล่ะ?”
“ฮะฮะฮะ ใครจะกล้าขัดใจควีนของโจ๊กเกอร์ได้ล่ะ จริงไหม? อีก 3 ชม.เจอกัน ตอนนี้พวก FBA กำลังตามไออยู่ ไปล่ะ”
แยก ตัวจากหน่วยก็เริ่มปฏิบัติภารกิจทันที โดยเธอและพี่เฟย์จะต้องเข้าไปที่ ดีว่า เพื่อหาทางลงไปยังชั้นใต้ดินที่ที่มีอีกโลกหนึ่งซ่อนอยู่ โลกมืด โลกที่ไร้ซึ่งแสงสว่าง โลกที่เต็มไปด้วยผู้ก่อการร้าย ไม่มีกฎหมายมีแต่กฎหมู่ ไม่มีความผิดมีแต่ความถูกต้องเท่านั้น สถานที่อันตรายที่เธอเข้าไปเหยียบมากกว่า 3 ครั้ง กับผู้ชายที่มีอำนาจมากที่สุดของที่นั่น....โจ๊กเกอร์ คิงของโลกมืด
และเธอคิวตี้...ควีนของเขา
{{{{{{{
“ไปรู้จักคิงของโลกมืดนั่นได้ยังไงกันน่ะแก้ว?พี่สงสัยมาตลอดแต่ก็ไม่กล้าถามเราสักที กลัวโทโมะมันบ้าขึ้นมา”
“..............................”
ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter"
ตอน อัญมณีแห่งหัวใจ ตอนที่ 2
“งานที่จะทำล่ะครับบอส?”
“จับโจรเหรอคะ?”
“สืบคดี?”
“ตามหาอัญมณีแห่งหัวใจ”
“เห...นี่พ่อจะให้พวกเราไปเป็นโจร?”
“งานโชว์สินค้าจะจัดขึ้นวันมะรืน หาทางเอามันมาให้ได้....มันเป็นของที่ถูกขโมยมาจากพิพิธภัณฑ์ ABC”
“งานนี้จัดขึ้นในโลกมืดสินะคะเจ้านาย?”
“หนูแก้วฉลาดที่สุด บอสรักหนูแก้วจังเลย”
“แฮ่ม....บอสครับ ทำอะไรก็อย่าให้มันล้ำหน้านักนะครับเดี๋ยวโดนใบแดงไม่รู้ด้วยนะ”
“ฉันจะกอดลูกสาวฉัน แกเกี่ยวอะไร? ไอลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
เมื่อ เข้าห้องทำงานลับๆที่มีอยู่ในบ้าน บอสก็เปิดประเด็นภารกิจใหม่ที่ต้องตามพวกเขาทุกคนบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาสะสาง สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าผู้เป็นพ่อจะให้พวกเขาเข้าไปขโมยของ? งานถนัดนะนั่น สอบถามได้ความว่า พวกโลกมืดขโมยสิ่งของล้ำค่าออกมาจากพิพิธภัณฑ์ที่มีชื่อเสียงใจกลางกรุง สืบจนรู้แล้วว่ามันจัดที่ไหนอย่างไร แต่ไม่มีความสามารถจะไปเอาคืนมาได้ งานอันตรายที่ FBA หรือ ตร.สากลไม่มีสิทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้อง
บอสบอกว่า คนบ้าเท่านั้นที่จะทำงานพรรค์นี้ได้
แต่ถึงจะบ้าก็หน้าตาดีนะคร้าบ....
{{{{{{{
“ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเชียวคุณชายผีดิบ”
“จูบโมะหน่อยสิครับ”
“...จุ๊บ...อ้อนอะไรเนี่ย?”
“นี่มันจูบแบบเด็กๆนะ โมะโตแล้วนะครับ โหย.....”
“ไม่เอา บอกมามีอะไร?”
“อัญมณีแห่งหัวใจ..แก้วรู้จักหรือเปล่าครับ?”
“ไม่อ่ะ”
หลัง จากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินเช็ดผมเข้ามานั่งที่หน้ากระจกในห้องนอน เหลือบมองชายคนรักนั่งทำหน้าอย่างคนใช้ความคิดอยู่ที่ปลายเตียง ก่อนจะได้รับรู้ว่าคนหล่อคิดอะไรอยู่ เด็กโข่งเอาแต่ใจก็ไม่ยอมเลิกอ้อน
เดินไปนั่งลงที่ตักกว้างแล้วกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากหนาอีกครั้งของวัน
{{{{{{{
“ทับทิมสีแดงสดที่สามารถสะท้อนหัวใจของผู้ครอบครองได้ อายุกว่า 2,000 ปี จากขุมทรัพย์ของซาฟารี”
“สะท้อนหัวใจของผู้ครอบครอง...คืออะไร?”
“โมะก็ยังไม่เคยเห็นจริงๆสักที เค้าเล่ากันว่าเมื่อเรามองไปที่ทับทิมนั้นมันจะปรากฏให้เห็นถึงสิ่งที่หัวใจของเราคิดออกมา”
“แล้วเครียดอะไร ก็แค่ไปเอามาก็จบไม่ใช่เหรอ?”
“มันไม่ง่ายแบบนั้นสิครับที่รัก สินค้าราคามากกว่าหมื่นล้าน...ยังเดาไม่ออกเลยว่ามันจะเก็บรักษายังไง?”
“แก้วกับพี่เฟย์จะเข้าไปสืบที่ ดีว่า เอง”
“แม่ทูนหัวเคยกลัวอะไรบ้างไหมครับเนี่ย?”
“นอกจากโมะ ก็ไม่มีอะไรที่แก้วต้องกลัวแล้วอ่ะ”
“เฮ้อ....ว่าจะพาไปเที่ยวภูฏานซะหน่อยช่วงซัมเมอร์”
“โอ๋ๆๆ ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวนี่นามีโทโมะอยู่ทั้งคนอ่ะเนอะๆๆๆ...ฟอด...”
เอน หลังเล็กๆพิงไหล่หนาที่เวลานี้กลายเป็นเก้าอี้มีชีวิตให้เธอนั่ง ชายหนุ่มโอบเอวบางไว้อย่างที่เจ้าตัวชอบทำพร้อมกับก้มสูดดมกลิ่นแชมพูจากผม นุ่มนิ่มนานสองนาน จึงได้เอ่ยถึงประวัติสิ่งของที่เจ้านายให้ไปนำกลับมา ของสวยของงามที่น่าสนใจกับประวัติที่น่าค้นหา เจองานมาหลายรูปแบบไม่ได้คิดว่าจะเป็นปัญหาอะไร
แต่ ชายหนุ่มกลับบอกถึงราคาที่แพงลิบลิ่วนั้น ก็พอจะเดาออกได้ว่าคงจะไม่ง่ายที่จะนำกลับมา เธอจึงคิดจะใช้ตัวช่วย เพราะจะให้วิ่งเข้าไปเอาแล้วกลับมาได้แบบชิวๆคงไม่ได้ ตัวช่วยของเธอ “ดีว่า”
ร้าน ขายของชำเล็กๆ ที่มีประตูลับให้ลงไปยังชั้นใต้ดิน สถานที่อันตรายสำหรับบุคคลอันตรายต่อสังคม ถ้าคุณมือสกปรกไม่พอ ไม่มีสิทธิ์เข้าไปย่างกราย
ก่อน จะอดไปเที่ยวเพราะปากพาจนจึงรีบบรรจงจูบหนักๆที่ข้างแก้มของคนตัวใหญ่เอาใจ เสียหน่อย คนรักก็เอาแต่ค่อนขอดว่าเธอมันแมนเกินหญิงไม่เคยจะกลัวอะไรเลยบนโลกใบนี้ ไม่รู้ว่าพูดเพราะห่วงหรือเบื่อความแมนเกินเพศของเธอกันแน่ ก็มีเขาอยู่ข้างๆแบบนี้จะเหลืออะไรให้กลัวอีกล่ะ
จริงหรือเปล่า....บางทีก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน
{{{{{{{
“เฟย์กับแก้วเข้าไปที่ ดีว่า นะ ป๊อบปี้กับโทโมะเดี๋ยวเข้าไปที่หน่วยใหญ่กับฉัน”
“ค่ะ//ครับ”
“บอสดูไม่ห่วงยายเด็กแสบนั่นเท่าไหร่เลยนะครับวันนี้”
“เป็นไปไม่ได้...ถ้าให้เดาป่านนี้บอสโทรบอกให้เจมส์ยกพวกไปคุ้มกันแล้วว่ะ ...นั่นไงพูดไม่ทำขาดคำ 555+”
“เจมส์อย่าให้คลาดสายตานะรู้ไหม นั่นลูกสาวผมเอง”
ตื่น เช้าขึ้นมาได้ก็รีบเตรียมตัวออกไปทำหน้าที่ของแต่ละคน อยากให้เสร็จเร็วๆเหมือนกัน ตาข้างขวากระตุกตั้งแต่เริ่มก้าวออกจากบ้าน ลางสังหรณ์ชักไม่ค่อยดี ก่อนจะแซวผู้เป็นพ่อเสียหน่อยที่ยอมปล่อยให้ลูกสาวคนโปรดไปในที่อันตรายๆแบบ นั้นได้โดยไม่ทำอะไรเลย
สุดท้ายก็ผิดคาด ยังไงซะแก้วใจก็ลูกรักนี่นะ....รักมากๆเสียด้วย
{{{{{{{
“ไฮ วิเวียน”
“คิวตี้ ไฮ มิสยูจุ๊บๆ....ไปไหนมาตั้งนาน ไม่เจอยูเลย?”
“ออกเที่ยวน่ะ นี่คิตตี้พี่สาวไอ วิเวียนไออยากไปที่นั่น วันนี้...ได้ไหม?”
“หึหึ หูเร็วตาไวจริงนะ รู้ด้วยเหรอว่าจะมีประมูล คราวนี้ยูอยากได้อะไรล่ะ? ไอจะได้ไม่แข่ง”
“เปล่า ไอแค่อยากพาพี่สาวเข้าไปเดินเล่น ได้ใช่ไหมล่ะ?”
“ฮะฮะฮะ ใครจะกล้าขัดใจควีนของโจ๊กเกอร์ได้ล่ะ จริงไหม? อีก 3 ชม.เจอกัน ตอนนี้พวก FBA กำลังตามไออยู่ ไปล่ะ”
แยก ตัวจากหน่วยก็เริ่มปฏิบัติภารกิจทันที โดยเธอและพี่เฟย์จะต้องเข้าไปที่ ดีว่า เพื่อหาทางลงไปยังชั้นใต้ดินที่ที่มีอีกโลกหนึ่งซ่อนอยู่ โลกมืด โลกที่ไร้ซึ่งแสงสว่าง โลกที่เต็มไปด้วยผู้ก่อการร้าย ไม่มีกฎหมายมีแต่กฎหมู่ ไม่มีความผิดมีแต่ความถูกต้องเท่านั้น สถานที่อันตรายที่เธอเข้าไปเหยียบมากกว่า 3 ครั้ง กับผู้ชายที่มีอำนาจมากที่สุดของที่นั่น....โจ๊กเกอร์ คิงของโลกมืด
และเธอคิวตี้...ควีนของเขา
{{{{{{{
“ไปรู้จักคิงของโลกมืดนั่นได้ยังไงกันน่ะแก้ว?พี่สงสัยมาตลอดแต่ก็ไม่กล้าถามเราสักที กลัวโทโมะมันบ้าขึ้นมา”
“..............................”
ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
