City Hunter [กองปราบจิตป่วน] ตอน อัญมณีแห่งหัวใจ
ออมอนี่cake
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter"
ตอน อัญมณีแห่งหัวใจ ตอนที่ 3
“ไปรู้จักคิงของโลกมืดนั่นได้ยังไงกันน่ะแก้ว?พี่สงสัยมาตลอดแต่ก็ไม่กล้าถามเราสักที กลัวโทโมะมันบ้าขึ้นมา”
“เค้า เป็นเหมือนเหรียญอีกด้านหนึ่งของโทโมะค่ะพี่เฟย์ เหมือนหยินหยาง มีแค่ใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้ แต่ก็อยู่ร่วมกันแบบสันติไม่ได้เหมือนกัน แก้วเจอเค้าที่ดีว่าเมื่อปีที่แล้ว และบังเอิญเข้าไปไขปริศนาอะไรนั่นแหล่ะค่ะให้เจ้านายก็เลยได้เจอกับโทโมะ คนหนึ่งคือจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ อีกคนเป็นตำรวจลับๆที่มีความสามารถเกินควบคุม”
ระหว่าง รอลงไปยังที่หมาย ก็พากันไปเดินเที่ยวชมเมืองหาร้านอาหารอร่อยข้างทางทานเป็นการฆ่าเวลา แล้วพี่สาวแก้มบุ๋มก็เอ่ยถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอ เขา และคิงของโลกมืดที่เจ้าตัวสงสัยมานาน ก่อนจะเล่าให้พี่เฟย์ฟัง ภาพในอดีตก็ค่อยๆหมุนคืนกลับมาหาเธออีกครั้ง ทั้งความสุขและความเจ็บปวดแค่ในช่วงสั้นๆมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย
เธอ เจอคิงถูกกลุ่มวัยรุ่นทำร้ายอยู่ข้างทางรถไฟ ที่เธอแอบหนีคุณแม่ขึ้นไปเที่ยวรอบเมืองตัวคนเดียว ลงรถไฟมากลับพบชายหนุ่มนอนกุมหัวกุมท้องอยู่จึงเข้าไปดู หาน้ำหาอาหารมาให้ แน่ล่ะแม่สอนว่าเจอคนตกทุกข์ต้องช่วยเหลืออย่าดูดาย ลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็เอาแต่ตามเธอแจ มารอเธอที่สถานีรถไฟตลอดทั้งอาทิตย์ที่อยู่ที่นั่น พาเธอเที่ยวชมรอบเมืองโดยไม่บ่นอะไรสักคำ
“คบกับผมได้ไหมครับคิวตี้...”
“..............................”
ก่อนหมดซัมเมอร์ เขามาลาพร้อมกับขอคำตอบที่เขาเฝ้าถามเธออยู่ทุกวัน
@@@@@@@@@@@@@
“แก้ว เจอผู้ชายคนนั้นก่อนโทโมะ? มิน่าล่ะหมอนั่นถึงได้หัวฟัดหัวเหวี่ยงตลอดเมื่อแก้วต้องไปที่นั่น ...ความรู้สึกว่าตัวเองมาทีหลัง เหมือนเป็นคนแพ้”
“คิคิ”
โท โมะกับเธอเจอกันที่ร้านเล็กๆ แต่จะให้เรียกว่าเจอก็คงจะไม่ใช่ทั้งหมด ต้องพูดว่าทะเลาะกันอย่างรุนแรงดูจะถูกมากกว่า คิดแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้เด็กโข่งตัวโตหน้าญี่ปุ่นพูดสำเนียงฝรั่งปร๋อ ยืนเถียงกับเธอเป็นชั่วโมงแค่เรื่องตุ๊กตาเคโรโระตัวละไม่กี่บาท ยังไงก็ไม่ยอมจะแย่งเธอให้ได้ แม้ว่าเธอจะหยิบทีหลังแต่เธอก็เห็นก่อนนะ! (จริงเหรอ?)สุดท้ายเธอก็ได้ไปเพราะบิดาของเด็กโข่งเข้ามาเคลียให้ โดยแลกกับการแก้ปริศนาง่ายๆให้นิดหน่อยประมาณว่าลุงจนปัญญาจริงๆ
“หนูแก้วเก่งจัง ลุงแก้ตั้งนานก็แก้ไม่ได้ เอ้านี่ เคโรโระของหนูจ้ะ ไปทำงานกับลุงนะ”
“พ่อได้ไงอ่ะครับ ผมเห็นก่อนนะ!! ฮึ่ย !! จะให้ยายนี่ไปอยู่กับเรา? ไม่เอานะครับ พ่อ !!!”
“ขอบคุณค่ะ...อะไรนะคะ??”
และแล้วก็ได้เข้ามาอยู่ในกองปราบจิตป่วน City Hunter โดยไม่ได้เจตนา
@@@@@@@@@@@@@
“แต่ หัวใจของแก้วอยู่ที่โทโมะ...มันอยู่ที่เขาเสมอ ถึงแก้วจะไม่ได้เจอโทโมะ หัวใจดวงนี้ก็ไม่สามารถไปอยู่ที่ใครคนอื่นได้ โจ๊กเกอร์เค้าก็รู้นะคะความจริงข้อนี้”
“แต่ว่าแก้วก็ยังเป็นที่หนึ่งในใจเค้า?....”
“แต่ครั้งนี้อาจไม่เป็นอย่างนั้น เค้าอาจจะไม่ไว้ใจแก้วอีกแล้วก็ได้นะคะ”
ถูก ขอให้เข้าไปอยู่ที่บ้านของเด็กโข่งโดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เนื่องจากคุณแม่ของเธอต้องกลับประเทศไทยด่วนจึงไม่อยากให้อยู่คนเดียว แรกๆก็ดูจะเกลียดเธอเข้าไส้เพราะคนในบ้านต่างเทใจมาให้เธอหมด เธอทำอะไรก็ดูขัดหูขัดตาผีดิบไปเสียทุกอย่าง กลางคืนช่วยงานที่กองปราบลับๆของบ้านกับโทโมะเด็กโข่งผู้เอาแต่ใจ กลางวันไปอ่านหนังสือในห้องสมุดและเดินเล่นกับเพื่อนผู้อ่อนโยนอย่างโจ๊ก เกอร์
"แก้ว!!!เธอจะคบกับฉัน....ได้ใช่ไหม?"
"....เห?...อะไรนะคะ"
เมื่อหมดซัมเมอร์เด็กโข่งก็เข้ามาขอคำตอบที่ถามเธอเพียงแค่ครั้งเดียว
หัวใจของเธอเป็นของเขาตั้งแต่วันนั้น...วันที่แย่งตุ๊กตาเคโรโระ
@@@@@@@@@@@@@
“อยากมาดูอะไรครับครั้งนี้ที่มา?”
“อัญมณีแห่งหัวใจ....อยากได้ไม่ใช่อยากดู”
“เห...เป็นครั้งแรกที่ควีนอยากได้ของประมูล ชักสนุกแล้วสิ...ถ้าผมประมูลมาได้ จะได้อะไรตอบแทนกันนะ?”
“คุณจะได้รู้ว่าจริงๆแล้วในหัวใจของฉันมีใครอยู่...”
โจ๊ก เกอร์ หรือคิงของโลกมืดไม่ใช่วัยรุ่นไก่กาทั่วไป ที่เขาบังเอิญถูกกลุ่มวัยรุ่นรุมทำร้ายในวันนั้น เพราะเขาหนีลูกน้องออกมาเที่ยว ปรกติแล้วไม่มีใครเข้าใกล้เขาได้เลยในระยะ 1 เมตร
เขา เล่าให้เธอฟังทุกครั้งที่เจอกัน งานของเขา หัวขโมยแห่งโลกมืด เปลี่ยนของสกปรกให้เป็นของสะอาดได้ภายในพริบตา รับจ้างฆ่าโดยไม่ทิ้งร่องรอย ได้ฟังครั้งแรกก็คิดไปเองว่าไอเด็กบ้านี่ถ้าจะมีปัญหากับสมองขั้นรุนแรง ก็เลยไม่อยากขัด ความฝันของเด็กๆมัน จู่ๆก็พาเธอไปที่นั่นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว กลัวเหลือเกิน....ไม่น่าไปว่ามันบ้าเลยให้ตาย
ดีนะที่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้
เขา สารภาพว่าทังรักทั้งหลงเธอ เหมือนอย่างที่โทโมะเป็น เขากับโทโมะไม่มีอะไรที่เทียบกันไม่ได้ทั้งอายุ รูปร่างหน้าตา การศึกษา ความสามารถ...มีเพียงอย่างเดียวที่แตกต่างกัน เขาเหมือนอยู่ในด้านมืดไม่เคยเห็นแสงไฟ เฝ้าแต่คิดว่าโลกช่างไร้ความยุติธรรม แต่โทโมะเปรียบเหมือนแสงสว่าง มองโลกในแง่ดี มีความคิดในทางบวกเสมอ
แม้จะรู้ว่าเธอเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่เขา แต่เขาก็เฝ้ารำพันว่าจะรอวันนั้น
วันที่เธอจะหันกลับไป...เขายังคงจะยืนอยู่ที่เดิมเพื่อรอ รอควีนของคิง
@@@@@@@@@@@@@
“มิยูกิเป็นไงบ้าง? ดื้อเหมือนเดิมล่ะสิ แค่กๆๆ”
“คุณเป็นอะไร? ไปหาหมอหรือยัง?....พาฉันไปดูยาที่คุณมีเดี๋ยวนี้เลย!”
“เพราะ อย่างนี้ไง ผมถึงตัดใจจากคุณไม่ได้สักที ผมจะประมูลมาให้ได้...อัญมณีแห่งหัวใจ พรุ่งนี้ 10.00 โมงมาหาวิเวียนแล้วเจอกันที่นี่นะครับ ...จุ๊บ...”
“แต่ฉันอยากดูเดี๋ยวนี้....คุณพาไปได้ไหม?”
“น้องสาวฉันแค่อยากรู้ว่าอัญมณีที่ว่าเป็นของจริงหรือของเก๊กันแน่....”
“...อันตรายนิดหน่อยนะ...”
“ฉันจะไป”
“((ดูนายนั่นจะรักเธอจริงๆ...เวลามองตาเค้าพี่รู้สึกเหมือนมองตาผีดิบโทโมะยังไงไม่รู้))”
ไม่อยากอ่าน....แต่เราอยากอัพ 55555
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter"
ตอน อัญมณีแห่งหัวใจ ตอนที่ 3
“ไปรู้จักคิงของโลกมืดนั่นได้ยังไงกันน่ะแก้ว?พี่สงสัยมาตลอดแต่ก็ไม่กล้าถามเราสักที กลัวโทโมะมันบ้าขึ้นมา”
“เค้า เป็นเหมือนเหรียญอีกด้านหนึ่งของโทโมะค่ะพี่เฟย์ เหมือนหยินหยาง มีแค่ใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้ แต่ก็อยู่ร่วมกันแบบสันติไม่ได้เหมือนกัน แก้วเจอเค้าที่ดีว่าเมื่อปีที่แล้ว และบังเอิญเข้าไปไขปริศนาอะไรนั่นแหล่ะค่ะให้เจ้านายก็เลยได้เจอกับโทโมะ คนหนึ่งคือจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ อีกคนเป็นตำรวจลับๆที่มีความสามารถเกินควบคุม”
ระหว่าง รอลงไปยังที่หมาย ก็พากันไปเดินเที่ยวชมเมืองหาร้านอาหารอร่อยข้างทางทานเป็นการฆ่าเวลา แล้วพี่สาวแก้มบุ๋มก็เอ่ยถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอ เขา และคิงของโลกมืดที่เจ้าตัวสงสัยมานาน ก่อนจะเล่าให้พี่เฟย์ฟัง ภาพในอดีตก็ค่อยๆหมุนคืนกลับมาหาเธออีกครั้ง ทั้งความสุขและความเจ็บปวดแค่ในช่วงสั้นๆมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย
เธอ เจอคิงถูกกลุ่มวัยรุ่นทำร้ายอยู่ข้างทางรถไฟ ที่เธอแอบหนีคุณแม่ขึ้นไปเที่ยวรอบเมืองตัวคนเดียว ลงรถไฟมากลับพบชายหนุ่มนอนกุมหัวกุมท้องอยู่จึงเข้าไปดู หาน้ำหาอาหารมาให้ แน่ล่ะแม่สอนว่าเจอคนตกทุกข์ต้องช่วยเหลืออย่าดูดาย ลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็เอาแต่ตามเธอแจ มารอเธอที่สถานีรถไฟตลอดทั้งอาทิตย์ที่อยู่ที่นั่น พาเธอเที่ยวชมรอบเมืองโดยไม่บ่นอะไรสักคำ
“คบกับผมได้ไหมครับคิวตี้...”
“..............................”
ก่อนหมดซัมเมอร์ เขามาลาพร้อมกับขอคำตอบที่เขาเฝ้าถามเธออยู่ทุกวัน
@@@@@@@@@@@@@
“แก้ว เจอผู้ชายคนนั้นก่อนโทโมะ? มิน่าล่ะหมอนั่นถึงได้หัวฟัดหัวเหวี่ยงตลอดเมื่อแก้วต้องไปที่นั่น ...ความรู้สึกว่าตัวเองมาทีหลัง เหมือนเป็นคนแพ้”
“คิคิ”
โท โมะกับเธอเจอกันที่ร้านเล็กๆ แต่จะให้เรียกว่าเจอก็คงจะไม่ใช่ทั้งหมด ต้องพูดว่าทะเลาะกันอย่างรุนแรงดูจะถูกมากกว่า คิดแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้เด็กโข่งตัวโตหน้าญี่ปุ่นพูดสำเนียงฝรั่งปร๋อ ยืนเถียงกับเธอเป็นชั่วโมงแค่เรื่องตุ๊กตาเคโรโระตัวละไม่กี่บาท ยังไงก็ไม่ยอมจะแย่งเธอให้ได้ แม้ว่าเธอจะหยิบทีหลังแต่เธอก็เห็นก่อนนะ! (จริงเหรอ?)สุดท้ายเธอก็ได้ไปเพราะบิดาของเด็กโข่งเข้ามาเคลียให้ โดยแลกกับการแก้ปริศนาง่ายๆให้นิดหน่อยประมาณว่าลุงจนปัญญาจริงๆ
“หนูแก้วเก่งจัง ลุงแก้ตั้งนานก็แก้ไม่ได้ เอ้านี่ เคโรโระของหนูจ้ะ ไปทำงานกับลุงนะ”
“พ่อได้ไงอ่ะครับ ผมเห็นก่อนนะ!! ฮึ่ย !! จะให้ยายนี่ไปอยู่กับเรา? ไม่เอานะครับ พ่อ !!!”
“ขอบคุณค่ะ...อะไรนะคะ??”
และแล้วก็ได้เข้ามาอยู่ในกองปราบจิตป่วน City Hunter โดยไม่ได้เจตนา
@@@@@@@@@@@@@
“แต่ หัวใจของแก้วอยู่ที่โทโมะ...มันอยู่ที่เขาเสมอ ถึงแก้วจะไม่ได้เจอโทโมะ หัวใจดวงนี้ก็ไม่สามารถไปอยู่ที่ใครคนอื่นได้ โจ๊กเกอร์เค้าก็รู้นะคะความจริงข้อนี้”
“แต่ว่าแก้วก็ยังเป็นที่หนึ่งในใจเค้า?....”
“แต่ครั้งนี้อาจไม่เป็นอย่างนั้น เค้าอาจจะไม่ไว้ใจแก้วอีกแล้วก็ได้นะคะ”
ถูก ขอให้เข้าไปอยู่ที่บ้านของเด็กโข่งโดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เนื่องจากคุณแม่ของเธอต้องกลับประเทศไทยด่วนจึงไม่อยากให้อยู่คนเดียว แรกๆก็ดูจะเกลียดเธอเข้าไส้เพราะคนในบ้านต่างเทใจมาให้เธอหมด เธอทำอะไรก็ดูขัดหูขัดตาผีดิบไปเสียทุกอย่าง กลางคืนช่วยงานที่กองปราบลับๆของบ้านกับโทโมะเด็กโข่งผู้เอาแต่ใจ กลางวันไปอ่านหนังสือในห้องสมุดและเดินเล่นกับเพื่อนผู้อ่อนโยนอย่างโจ๊ก เกอร์
"แก้ว!!!เธอจะคบกับฉัน....ได้ใช่ไหม?"
"....เห?...อะไรนะคะ"
เมื่อหมดซัมเมอร์เด็กโข่งก็เข้ามาขอคำตอบที่ถามเธอเพียงแค่ครั้งเดียว
หัวใจของเธอเป็นของเขาตั้งแต่วันนั้น...วันที่แย่งตุ๊กตาเคโรโระ
@@@@@@@@@@@@@
“อยากมาดูอะไรครับครั้งนี้ที่มา?”
“อัญมณีแห่งหัวใจ....อยากได้ไม่ใช่อยากดู”
“เห...เป็นครั้งแรกที่ควีนอยากได้ของประมูล ชักสนุกแล้วสิ...ถ้าผมประมูลมาได้ จะได้อะไรตอบแทนกันนะ?”
“คุณจะได้รู้ว่าจริงๆแล้วในหัวใจของฉันมีใครอยู่...”
โจ๊ก เกอร์ หรือคิงของโลกมืดไม่ใช่วัยรุ่นไก่กาทั่วไป ที่เขาบังเอิญถูกกลุ่มวัยรุ่นรุมทำร้ายในวันนั้น เพราะเขาหนีลูกน้องออกมาเที่ยว ปรกติแล้วไม่มีใครเข้าใกล้เขาได้เลยในระยะ 1 เมตร
เขา เล่าให้เธอฟังทุกครั้งที่เจอกัน งานของเขา หัวขโมยแห่งโลกมืด เปลี่ยนของสกปรกให้เป็นของสะอาดได้ภายในพริบตา รับจ้างฆ่าโดยไม่ทิ้งร่องรอย ได้ฟังครั้งแรกก็คิดไปเองว่าไอเด็กบ้านี่ถ้าจะมีปัญหากับสมองขั้นรุนแรง ก็เลยไม่อยากขัด ความฝันของเด็กๆมัน จู่ๆก็พาเธอไปที่นั่นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว กลัวเหลือเกิน....ไม่น่าไปว่ามันบ้าเลยให้ตาย
ดีนะที่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้
เขา สารภาพว่าทังรักทั้งหลงเธอ เหมือนอย่างที่โทโมะเป็น เขากับโทโมะไม่มีอะไรที่เทียบกันไม่ได้ทั้งอายุ รูปร่างหน้าตา การศึกษา ความสามารถ...มีเพียงอย่างเดียวที่แตกต่างกัน เขาเหมือนอยู่ในด้านมืดไม่เคยเห็นแสงไฟ เฝ้าแต่คิดว่าโลกช่างไร้ความยุ
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter"
ตอน อัญมณีแห่งหัวใจ ตอนที่ 3
“ไปรู้จักคิงของโลกมืดนั่นได้ยังไงกันน่ะแก้ว?พี่สงสัยมาตลอดแต่ก็ไม่กล้าถามเราสักที กลัวโทโมะมันบ้าขึ้นมา”
“เค้า เป็นเหมือนเหรียญอีกด้านหนึ่งของโทโมะค่ะพี่เฟย์ เหมือนหยินหยาง มีแค่ใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้ แต่ก็อยู่ร่วมกันแบบสันติไม่ได้เหมือนกัน แก้วเจอเค้าที่ดีว่าเมื่อปีที่แล้ว และบังเอิญเข้าไปไขปริศนาอะไรนั่นแหล่ะค่ะให้เจ้านายก็เลยได้เจอกับโทโมะ คนหนึ่งคือจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ อีกคนเป็นตำรวจลับๆที่มีความสามารถเกินควบคุม”
ระหว่าง รอลงไปยังที่หมาย ก็พากันไปเดินเที่ยวชมเมืองหาร้านอาหารอร่อยข้างทางทานเป็นการฆ่าเวลา แล้วพี่สาวแก้มบุ๋มก็เอ่ยถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอ เขา และคิงของโลกมืดที่เจ้าตัวสงสัยมานาน ก่อนจะเล่าให้พี่เฟย์ฟัง ภาพในอดีตก็ค่อยๆหมุนคืนกลับมาหาเธออีกครั้ง ทั้งความสุขและความเจ็บปวดแค่ในช่วงสั้นๆมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย
เธอ เจอคิงถูกกลุ่มวัยรุ่นทำร้ายอยู่ข้างทางรถไฟ ที่เธอแอบหนีคุณแม่ขึ้นไปเที่ยวรอบเมืองตัวคนเดียว ลงรถไฟมากลับพบชายหนุ่มนอนกุมหัวกุมท้องอยู่จึงเข้าไปดู หาน้ำหาอาหารมาให้ แน่ล่ะแม่สอนว่าเจอคนตกทุกข์ต้องช่วยเหลืออย่าดูดาย ลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็เอาแต่ตามเธอแจ มารอเธอที่สถานีรถไฟตลอดทั้งอาทิตย์ที่อยู่ที่นั่น พาเธอเที่ยวชมรอบเมืองโดยไม่บ่นอะไรสักคำ
“คบกับผมได้ไหมครับคิวตี้...”
“..............................”
ก่อนหมดซัมเมอร์ เขามาลาพร้อมกับขอคำตอบที่เขาเฝ้าถามเธออยู่ทุกวัน
@@@@@@@@@@@@@
“แก้ว เจอผู้ชายคนนั้นก่อนโทโมะ? มิน่าล่ะหมอนั่นถึงได้หัวฟัดหัวเหวี่ยงตลอดเมื่อแก้วต้องไปที่นั่น ...ความรู้สึกว่าตัวเองมาทีหลัง เหมือนเป็นคนแพ้”
“คิคิ”
โท โมะกับเธอเจอกันที่ร้านเล็กๆ แต่จะให้เรียกว่าเจอก็คงจะไม่ใช่ทั้งหมด ต้องพูดว่าทะเลาะกันอย่างรุนแรงดูจะถูกมากกว่า คิดแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้เด็กโข่งตัวโตหน้าญี่ปุ่นพูดสำเนียงฝรั่งปร๋อ ยืนเถียงกับเธอเป็นชั่วโมงแค่เรื่องตุ๊กตาเคโรโระตัวละไม่กี่บาท ยังไงก็ไม่ยอมจะแย่งเธอให้ได้ แม้ว่าเธอจะหยิบทีหลังแต่เธอก็เห็นก่อนนะ! (จริงเหรอ?)สุดท้ายเธอก็ได้ไปเพราะบิดาของเด็กโข่งเข้ามาเคลียให้ โดยแลกกับการแก้ปริศนาง่ายๆให้นิดหน่อยประมาณว่าลุงจนปัญญาจริงๆ
“หนูแก้วเก่งจัง ลุงแก้ตั้งนานก็แก้ไม่ได้ เอ้านี่ เคโรโระของหนูจ้ะ ไปทำงานกับลุงนะ”
“พ่อได้ไงอ่ะครับ ผมเห็นก่อนนะ!! ฮึ่ย !! จะให้ยายนี่ไปอยู่กับเรา? ไม่เอานะครับ พ่อ !!!”
“ขอบคุณค่ะ...อะไรนะคะ??”
และแล้วก็ได้เข้ามาอยู่ในกองปราบจิตป่วน City Hunter โดยไม่ได้เจตนา
@@@@@@@@@@@@@
“แต่ หัวใจของแก้วอยู่ที่โทโมะ...มันอยู่ที่เขาเสมอ ถึงแก้วจะไม่ได้เจอโทโมะ หัวใจดวงนี้ก็ไม่สามารถไปอยู่ที่ใครคนอื่นได้ โจ๊กเกอร์เค้าก็รู้นะคะความจริงข้อนี้”
“แต่ว่าแก้วก็ยังเป็นที่หนึ่งในใจเค้า?....”
“แต่ครั้งนี้อาจไม่เป็นอย่างนั้น เค้าอาจจะไม่ไว้ใจแก้วอีกแล้วก็ได้นะคะ”
ถูก ขอให้เข้าไปอยู่ที่บ้านของเด็กโข่งโดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เนื่องจากคุณแม่ของเธอต้องกลับประเทศไทยด่วนจึงไม่อยากให้อยู่คนเดียว แรกๆก็ดูจะเกลียดเธอเข้าไส้เพราะคนในบ้านต่างเทใจมาให้เธอหมด เธอทำอะไรก็ดูขัดหูขัดตาผีดิบไปเสียทุกอย่าง กลางคืนช่วยงานที่กองปราบลับๆของบ้านกับโทโมะเด็กโข่งผู้เอาแต่ใจ กลางวันไปอ่านหนังสือในห้องสมุดและเดินเล่นกับเพื่อนผู้อ่อนโยนอย่างโจ๊ก เกอร์
"แก้ว!!!เธอจะคบกับฉัน....ได้ใช่ไหม?"
"....เห?...อะไรนะคะ"
เมื่อหมดซัมเมอร์เด็กโข่งก็เข้ามาขอคำตอบที่ถามเธอเพียงแค่ครั้งเดียว
หัวใจของเธอเป็นของเขาตั้งแต่วันนั้น...วันที่แย่งตุ๊กตาเคโรโระ
@@@@@@@@@@@@@
“อยากมาดูอะไรครับครั้งนี้ที่มา?”
“อัญมณีแห่งหัวใจ....อยากได้ไม่ใช่อยากดู”
“เห...เป็นครั้งแรกที่ควีนอยากได้ของประมูล ชักสนุกแล้วสิ...ถ้าผมประมูลมาได้ จะได้อะไรตอบแทนกันนะ?”
“คุณจะได้รู้ว่าจริงๆแล้วในหัวใจของฉันมีใครอยู่...”
โจ๊ก เกอร์ หรือคิงของโลกมืดไม่ใช่วัยรุ่นไก่กาทั่วไป ที่เขาบังเอิญถูกกลุ่มวัยรุ่นรุมทำร้ายในวันนั้น เพราะเขาหนีลูกน้องออกมาเที่ยว ปรกติแล้วไม่มีใครเข้าใกล้เขาได้เลยในระยะ 1 เมตร
เขา เล่าให้เธอฟังทุกครั้งที่เจอกัน งานของเขา หัวขโมยแห่งโลกมืด เปลี่ยนของสกปรกให้เป็นของสะอาดได้ภายในพริบตา รับจ้างฆ่าโดยไม่ทิ้งร่องรอย ได้ฟังครั้งแรกก็คิดไปเองว่าไอเด็กบ้านี่ถ้าจะมีปัญหากับสมองขั้นรุนแรง ก็เลยไม่อยากขัด ความฝันของเด็กๆมัน จู่ๆก็พาเธอไปที่นั่นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว กลัวเหลือเกิน....ไม่น่าไปว่ามันบ้าเลยให้ตาย
ดีนะที่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้
เขา สารภาพว่าทังรักทั้งหลงเธอ เหมือนอย่างที่โทโมะเป็น เขากับโทโมะไม่มีอะไรที่เทียบกันไม่ได้ทั้งอายุ รูปร่างหน้าตา การศึกษา ความสามารถ...มีเพียงอย่างเดียวที่แตกต่างกัน เขาเหมือนอยู่ในด้านมืดไม่เคยเห็นแสงไฟ เฝ้าแต่คิดว่าโลกช่างไร้ความยุติธรรม แต่โทโมะเปรียบเหมือนแสงสว่าง มองโลกในแง่ดี มีความคิดในทางบวกเสมอ
แม้จะรู้ว่าเธอเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่เขา แต่เขาก็เฝ้ารำพันว่าจะรอวันนั้น
วันที่เธอจะหันกลับไป...เขายังคงจะยืนอยู่ที่เดิมเพื่อรอ รอควีนของคิง
@@@@@@@@@@@@@
“มิยูกิเป็นไงบ้าง? ดื้อเหมือนเดิมล่ะสิ แค่กๆๆ”
“คุณเป็นอะไร? ไปหาหมอหรือยัง?....พาฉันไปดูยาที่คุณมีเดี๋ยวนี้เลย!”
“เพราะ อย่างนี้ไง ผมถึงตัดใจจากคุณไม่ได้สักที ผมจะประมูลมาให้ได้...อัญมณีแห่งหัวใจ พรุ่งนี้ 10.00 โมงมาหาวิเวียนแล้วเจอกันที่นี่นะครับ ...จุ๊บ...”
“แต่ฉันอยากดูเดี๋ยวนี้....คุณพาไปได้ไหม?”
“น้องสาวฉันแค่อยากรู้ว่าอัญมณีที่ว่าเป็นของจริงหรือของเก๊กันแน่....”
“...อันตรายนิดหน่อยนะ...”
“ฉันจะไป”
“((ดูนายนั่นจะรักเธอจริงๆ...เวลามองตาเค้าพี่รู้สึกเหมือนมองตาผีดิบโทโมะยังไงไม่รู้))”
-------------- ไม่อยากอ่าน แต่เราอยากลง 5555
ติธรรม แต่โทโมะเปรียบเหมือนแสงสว่าง มองโลกในแง่ดี มีความคิดในทางบวกเสมอ
แม้จะรู้ว่าเธอเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่เขา แต่เขาก็เฝ้ารำพันว่าจะรอวันนั้น
วันที่เธอจะหันกลับไป...เขายังคงจะยืนอยู่ที่เดิมเพื่อรอ รอควีนของคิง
@@@@@@@@@@@@@
“มิยูกิเป็นไงบ้าง? ดื้อเหมือนเดิมล่ะสิ แค่กๆๆ”
“คุณเป็นอะไร? ไปหาหมอหรือยัง?....พาฉันไปดูยาที่คุณมีเดี๋ยวนี้เลย!”
“เพราะ อย่างนี้ไง ผมถึงตัดใจจากคุณไม่ได้สักที ผมจะประมูลมาให้ได้...อัญมณีแห่งหัวใจ พรุ่งนี้ 10.00 โมงมาหาวิเวียนแล้วเจอกันที่นี่นะครับ ...จุ๊บ...”
“แต่ฉันอยากดูเดี๋ยวนี้....คุณพาไปได้ไหม?”
“น้องสาวฉันแค่อยากรู้ว่าอัญมณีที่ว่าเป็นของจริงหรือของเก๊กันแน่....”
“...อันตรายนิดหน่อยนะ...”
“ฉันจะไป”
“((ดูนายนั่นจะรักเธอจริงๆ...เวลามองตาเค้าพี่รู้สึกเหมือนมองตาผีดิบโทโมะยังไงไม่รู้))”
-------------- ไม่อยากอ่าน แต่เราอยากลง 5555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
