แค่ได้รักเธอ
5.6
อ้อย
แชร์นิยายฟิคชั่น
3) เป็นแฟนกัน.....นะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"หนังสนุกหรือเปล่าแก้ว" โทโมะถาม หลังจากที่เดินออกจากโรงหนัง
"สนุกสิโทโมะ สนุกมากๆ เลย พระเอกหล่อมากเลยล่ะ"แก้วพูด พร้อมกับทำตาเป็นประกาย จนคนมองรู้สึกหมั่นไส้
"นี่ๆ น้อยๆ หน่อย"โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจเล็กน้อย
"ก็หล่อจริงๆ นี่นา"
"ไม่รู้ล่ะ งอนแล้ว"
"โอ๋ๆ อย่างอนเลยนะค่ะ ไปกินไอศกรีมกันนะ นะนะ"
"เฮ้อ!! ไปก็ไป แก้วก็รู้ว่าผมแพ้ลูกอ้อนยังจะอ้อนอีก"โทดมะพูดพลางขยี้ผมแก้วอย่างเอ็นดู
"อ่าา อย่าทำสิ ผมเสียทรงหมด >3<"
:::ร้านไอศกรีม:::
"รับอะไรดีคะ"พนักงานสาวพูด แต่สายตากลับมองไปที่โทโมะ ทำให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามรู้สึกหงุดหงิด
"แก้วเอาอะไร"โทโมะถมแก้ว โดยที่ไม่สนใจพนักงานสาวเลยสักนิด เขารู้ว่าเธอมองเขา แต่เขาไม่ได้ชอบสักหน่อย เขาชอบคนตรงหน้าเขาต่างหาก
"ไม่รู้โทโมะสั่งเลย"
"เอ่อ งั้นเอาเป็นออติเมตช็อกโกแลตฟองดูล่ะกันครับ"โทโมะสั่งและส่งเมนูคืนให้พนักงาน
"ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ"พนักงานสาวพูดพลางส่งสายตาหวานเยิ้มให้โทโมะ ก่อนจะเดินออกไป
"ชิ"แก้วสบถเบาๆ
"เป็นอะไรไป หืม"
"เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย"แก้วพูด แต่ใบหน้ากลับบึ้งตึง
"โกหกไม่ดีนะครับ"
"แก้วไม่ได้โกหก"
"งั้นบอกมาสิว่าเป็นอะไร"
"แค่หงุดหงิด"
"หงุดหงิดเรื่องอะไรล่ะ"
"ก็....."
"ออติเมตช็อกโกแลตฟองดูมาเสิร์ฟแล้วค่ะ"ก่อนที่แก้วจะพูดอะไรออกมา เสียงแหลมๆ ของพนักงานสาวก็ดังออกมาแทรกเสียก่อน
"เสิร์ฟเสร็จแล้วก็ไปสิคะ"แก้วพูดขึ้น เพราะไอศกรีมก็เสิร์ฟแล้ว ยังจะยืนอยู่อีก หงุดหงิดๆ - -
"เอ่อ..ค่ะ!!"พนักงงานสาวพูด แล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป
"หงุดหงิดอีกแล้วนะ หึงเหรอครับ"โทโมะพูดล้อ
"ไม่ได้หึง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"คำตอบของหญิงสาวทำเขาถึงกับสะอึก แต่ใครจะรู้ว่าเธอก็เจ็บกับคำพูดของเธอเช่นกัน
"นั่นสิ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แก้วจะหึงทำไมล่ะ เนอะ"โทดมะพูด พร้อมกับฝืนส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้
"อื้อ ว้าว อันนี้อร่อยจัง"แก้วตอบ ก่อนจะเบนไปสนใจไอศกรีมแทน และพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกน้อยใจของตนเอง
"แก้ว"อยู่โทโมะก็เรียกแก้ว ด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"หือ ? มีอะไรหรอ"
"เอ่อ..เป็น..แฟนกันนะ"
เคร้ง
เสียงช้อนตกกระทบกับโต๊ะ เนื่องจากตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
“เอ่อ...”
“ไม่เป็นไร ถ้าแก้วไม่ได้รักโทโมะ ขอโทษนะ”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าอย่างเห็นได้ชัด พยายามฝืนสุดๆ เพื่อที่จะสื่อว่าตัวเขาเองไม่เป็นไร
“กลับบ้านเถอะ”โทโมะพูดขึ้น หลังจากที่เงียบอยู่นาน แก้วไม่ได้ทักท้วงอะไร เดินตามโทโมะออกไป
“โทโมะ ที่พูด หมายความว่ายังไง”แก้วถามขึ้น ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ที่หน้าบ้านของแก้ว โทโมะเป็นคนขับรถมาส่งแก้ว
“หมายความอย่างที่พูด ผมรักแก้วจริงๆ นะ”โทโมะเอื้อนเอ่ยคำพูดที่ทำให้คนฟังถึงกับหน้าขึ้นสี ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบเขา ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักเขา เธอรักเขามากต่างหาก ที่เธอถามเพราะตั้งการความมั่นใจเท่านั้น
“ตกลงคบกันนะ”โทโมะพูดพลางทำตาปริบๆ อย่างออดอ้อน
“อืม.....-/////-”
“อะไรนะ อืม แปลว่าอะไรอ่ะ”
“////>3<//// ตกลง เป็นแฟนกัน ก็ได้”แก้วพูดด้วยท่าทางเขินอาย และนั่นมันยิ่งทำให้โทโมะมองว่าน่ารักเข้าไปใหญ่
“จริงนะ ผมรักแก้วที่สุดเลย”โทโมะตะโกนอย่างดีใจ และเผลอตัวโน้มหน้าเข้าไปจูบแก้ว หญิงสาวได้แต่เขินหน้าแดง
"สนุกสิโทโมะ สนุกมากๆ เลย พระเอกหล่อมากเลยล่ะ"แก้วพูด พร้อมกับทำตาเป็นประกาย จนคนมองรู้สึกหมั่นไส้
"นี่ๆ น้อยๆ หน่อย"โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจเล็กน้อย
"ก็หล่อจริงๆ นี่นา"
"ไม่รู้ล่ะ งอนแล้ว"
"โอ๋ๆ อย่างอนเลยนะค่ะ ไปกินไอศกรีมกันนะ นะนะ"
"เฮ้อ!! ไปก็ไป แก้วก็รู้ว่าผมแพ้ลูกอ้อนยังจะอ้อนอีก"โทดมะพูดพลางขยี้ผมแก้วอย่างเอ็นดู
"อ่าา อย่าทำสิ ผมเสียทรงหมด >3<"
:::ร้านไอศกรีม:::
"รับอะไรดีคะ"พนักงานสาวพูด แต่สายตากลับมองไปที่โทโมะ ทำให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามรู้สึกหงุดหงิด
"แก้วเอาอะไร"โทโมะถมแก้ว โดยที่ไม่สนใจพนักงานสาวเลยสักนิด เขารู้ว่าเธอมองเขา แต่เขาไม่ได้ชอบสักหน่อย เขาชอบคนตรงหน้าเขาต่างหาก
"ไม่รู้โทโมะสั่งเลย"
"เอ่อ งั้นเอาเป็นออติเมตช็อกโกแลตฟองดูล่ะกันครับ"โทโมะสั่งและส่งเมนูคืนให้พนักงาน
"ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ"พนักงานสาวพูดพลางส่งสายตาหวานเยิ้มให้โทโมะ ก่อนจะเดินออกไป
"ชิ"แก้วสบถเบาๆ
"เป็นอะไรไป หืม"
"เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย"แก้วพูด แต่ใบหน้ากลับบึ้งตึง
"โกหกไม่ดีนะครับ"
"แก้วไม่ได้โกหก"
"งั้นบอกมาสิว่าเป็นอะไร"
"แค่หงุดหงิด"
"หงุดหงิดเรื่องอะไรล่ะ"
"ก็....."
"ออติเมตช็อกโกแลตฟองดูมาเสิร์ฟแล้วค่ะ"ก่อนที่แก้วจะพูดอะไรออกมา เสียงแหลมๆ ของพนักงานสาวก็ดังออกมาแทรกเสียก่อน
"เสิร์ฟเสร็จแล้วก็ไปสิคะ"แก้วพูดขึ้น เพราะไอศกรีมก็เสิร์ฟแล้ว ยังจะยืนอยู่อีก หงุดหงิดๆ - -
"เอ่อ..ค่ะ!!"พนักงงานสาวพูด แล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป
"หงุดหงิดอีกแล้วนะ หึงเหรอครับ"โทโมะพูดล้อ
"ไม่ได้หึง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"คำตอบของหญิงสาวทำเขาถึงกับสะอึก แต่ใครจะรู้ว่าเธอก็เจ็บกับคำพูดของเธอเช่นกัน
"นั่นสิ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แก้วจะหึงทำไมล่ะ เนอะ"โทดมะพูด พร้อมกับฝืนส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้
"อื้อ ว้าว อันนี้อร่อยจัง"แก้วตอบ ก่อนจะเบนไปสนใจไอศกรีมแทน และพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกน้อยใจของตนเอง
"แก้ว"อยู่โทโมะก็เรียกแก้ว ด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"หือ ? มีอะไรหรอ"
"เอ่อ..เป็น..แฟนกันนะ"
เคร้ง
เสียงช้อนตกกระทบกับโต๊ะ เนื่องจากตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
“เอ่อ...”
“ไม่เป็นไร ถ้าแก้วไม่ได้รักโทโมะ ขอโทษนะ”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าอย่างเห็นได้ชัด พยายามฝืนสุดๆ เพื่อที่จะสื่อว่าตัวเขาเองไม่เป็นไร
“กลับบ้านเถอะ”โทโมะพูดขึ้น หลังจากที่เงียบอยู่นาน แก้วไม่ได้ทักท้วงอะไร เดินตามโทโมะออกไป
“โทโมะ ที่พูด หมายความว่ายังไง”แก้วถามขึ้น ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ที่หน้าบ้านของแก้ว โทโมะเป็นคนขับรถมาส่งแก้ว
“หมายความอย่างที่พูด ผมรักแก้วจริงๆ นะ”โทโมะเอื้อนเอ่ยคำพูดที่ทำให้คนฟังถึงกับหน้าขึ้นสี ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบเขา ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักเขา เธอรักเขามากต่างหาก ที่เธอถามเพราะตั้งการความมั่นใจเท่านั้น
“ตกลงคบกันนะ”โทโมะพูดพลางทำตาปริบๆ อย่างออดอ้อน
“อืม.....-/////-”
“อะไรนะ อืม แปลว่าอะไรอ่ะ”
“////>3<//// ตกลง เป็นแฟนกัน ก็ได้”แก้วพูดด้วยท่าทางเขินอาย และนั่นมันยิ่งทำให้โทโมะมองว่าน่ารักเข้าไปใหญ่
“จริงนะ ผมรักแก้วที่สุดเลย”โทโมะตะโกนอย่างดีใจ และเผลอตัวโน้มหน้าเข้าไปจูบแก้ว หญิงสาวได้แต่เขินหน้าแดง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
3.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
