แค่ได้รักเธอ
2) ความรู้สึกที่ไม่อาจเผย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ บริเวณในห้าง ufl
"เฮ้!!! ทุกคนฉันอยากดูหนังอ่ะ" โทโมะ
"นายจะดูเรื่องรัยอ่ะ มันไม่ค่อยจะมีหนังใหม่เข้าเลยนะ"
"ดูเรื่องนี้ก้อได้ ฉันอยากดูมานานแล้ว"
โทโมะชี้ไปทางป้ายโฆษณาหนังพร้อมกับทำหน้าอ้อนอย่างสุดชีวิต มันช่างดูเหมือนเด็ก 6 ขวบอยากได้ขนมจิงเชียว
"ก้อได้ก็ได้ งั้นฉันจะไปดูด้วย" แก้ว
"โอ้เย้เธอน่ารักที่สุดเยย เบบี๋"
โทโมะพูดพลางใช้มือบีบจมูกแก้วด้วยความเอ็นดูน่ารักน่าชัง
"โอ๊ย!!!! เจ็บนะปล่อย แล้วนายมีสิทรัยมาเรียกฉันเบบี๋" แก้ว
"สิทรัยไม้รู้ดิ ทำไปแล้ว" โทโมะ
"งั้นฉันขอบายนะ พอดีฉันดูแล้วน่ะ" ฟางพูดแทรกขึ้น
"เดี๋ยวฉันยุ่เป็นเพื่อนฟางดีกว่า"
"งั้นเรารีบไปดีกว่าเดี๋ยวซื้อตั๋วหนังไม่ทันปะ" โทโมะ
ทั้งสองรีบวิ่งไป โดยที่มีโทโมะเป็นคนจับมือแก้วเดินไปที่ขายตั๋ว ปล่อยให้ใครอีกคนได้แต่มองเค้าสองคนจับมือกันเดินไปด้วยความเจ็บปวดที่ใจอย่างบอกไม่ถูก
"ฟาง ๆๆ เป็นรัยเปล่า"ป็อปปี้
"ฮะ...ฮะ อ๋อเปล่าจ๊ะ"
"สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะไม่สบายรึเปล่าไปหาที่นั่งพักก่อนมั้ย"
"ก้อดีนะ...งั้นไปร้าน cafe''love ดีมั้ย"
"อื้อ"
ณ ร้าน cafe''love
"ฟางเอารัยดีอ่ะ"
"เอาอะรัยก้อได้นายสั่งเลย"
ป็อปปี้จัดการสั่งเครื่องดื่มที่ดังที่สุดของร้านและไม่นานก้อมีสาวเสริฟมาเสริฟให้
พอเครื่องดื่มมาเสริฟ ฟางก้อได้แต่นั่งเม่อค้นแครื่องดื่ม ในใจของเค้าตอนนี้มันช่างทรมานเมื่อนึกถึงภาพเมื่อกี้ เค้าได้แต่คิดในใจทำไมกันนะทำไมเค้าต้องมาแอบชอบคนที่ใกล้ตัวด้วย แล้วยังเหมือนกับว่าเค้าคนนั้นจะชอบเพื่อนของตัวเองที่สนิทมากๆ ทั้งที่เค้าก้อแอบชอบมานานตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกัน เค้าได้แต่เก็บความรู้สึกนี้เอาไว้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ