ท้องฟ้า....นาฬิกา....น้ำตา....หัวใจ....

ด้านโทโมะ

ฟาง: โทโมะคะ

โทโมะ: (หันมาหาฟาง) ฟางเอ่อ...คือเราชอบฟางอะ เป็แฟนกับเราน๊ะ

ฟาง: อะ อืม ค่ะ ฟางก็ชอบโทโมะมานานแล้วเหมือนกัน

โทโมะ: เย๊ส เอ่อ..ขอเรียกว่าที่รักได้ปะ????

ฟาง: (เขิน>/////<) อะ....อืม....ก็ได้

โทโมะ: งั้นที่รักเค้าไปส่งน๊ะ กลับบ้านกันดีกว่า

ฟาง: อะ อืม ค่ะ

แล้วโทโมะก็เดินจูงมือฟางกลับบ้าน

บ้านแก้ว

แม่แก้ว: แก้ว...ตกลงจะไปอยู่กับแม่ที่อเมริกามั๊ย???

แก้ว: ไปจ๊ะ แก้วเปลี่ยนใจแล้ว...แก้วจะไปเรียนต่อที่โน่น แม่จะไปวันไหนเหรอ?

แม่แก้ว: อืม...ก็อีก 2 วันแก้วจะมีคอร์นเสิร์ตไม่ใช่เหรอ? งั้นวันที่ 3 ตอนเที่ยงละกัน

แก้ว: (ใจหายนิดๆ) ~ทำไมเร็วจังน๊ะ...~อะ อืมค่ะแม่แก้วขอร้องแม่เรื่องนึงจะได้มั๊ย?

แม่แก้ว: หือ??

....เช้าวันต่อมา....

วันนี้แก้วมาโรงเรียนแต่เช้า โดยไม่รอโทโมะ

โทโมะ: แก้วทำไมไม่รอชั้นละ??

แก้ว: (พูดอย่างเย็นชา) นายไม่มากับฟางเหรอ??

โทโมะ: แกเป็นไร?

แก้ว: (นึกในใจ)~ก็เป็นคนที่แอบรักแกซิถามได้~  ป่าว ไปซ้อมดนตรีก่อนน๊ะ แกจะไปหาฟางก็ได้น๊ะ ชั้นแค่ต้องการซ้อมเสียงที่จะแสดงในวันพรุ่งนี้ (พูดเสร็จก็เดินออกไป)

โทโมะ: (ตะโกนเรียกชื่อตาม) แก้วๆ เดี๋ยวก่อน แกเป็นไรวะ? เออๆๆชั้นไปหาฟางก็ได้เดี๋ยวพาฟางไปนั่งดูเราซ้อมดีกว่า

.....ห้องฟาง...

โทโมะ: ฟางคร๊าบ

ฟาง: อ้าวโทโมะ มีอาไรป่าวคะ?

โทโมะ: ไม่มีแล้วเค้ามาหาตะเองไม่ได้เหรอ?

ฟาง: ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย เค้าก็นึกว่าจะมีอาไรให้ช่วย โอ๋ๆๆๆ อย่างอนเลยน๊ะ(ว่าแล้วก็เกาคางโทโมะเบาๆ)

โทโมะ: 555+ เค้าล้อเล่น คือจะมาชวนฟางไปดูเราซ้อมดนตรี อะไปน๊า น๊ะๆๆๆๆๆๆ(ว่าแล้วก็ทำตาปริบๆอ้อนฟาง)

ฟาง: คิกๆ อืม ไปก็ได้ เมื่อไหร่ละ?

ทโมะ: ตอนนี้เลยไปกัน

ฟาง: งั้นไปเลย

...ห้องซ้อมดนตรี...

เมื่อโทโมะเปิดประตูเข้ามาก็เห็นแก้วกำลังนั่งแล่นเมาส์ออกแกนอยู่ ซึ่งวันนี้เสียงของมันฟังแล้วช่างหดหู่เหลือเกิน เสียงมันไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อน เสียงแห่งความร่าเริง...สนุกสนาน ของเมาส์ออแกนมัน...หายไป...

โทโมะ: วันนี้เมาส์ออแกนของแกฟังดูเศร้าจัง....ไม่มีอารมณ์เป่าเหรอ??

แก้ว: คงงั้น แล้วแกพาใครมาวะ?

โทโมะ: อ๋อ ชั้นพาฟางมาดูชั้นซ้อมดนตรีอะ เมื่อวานขอบคุณแกมากน๊ะที่ทำให้เรารักกัน

แก้ว: (นึกในใจ)~ไม่แฟร์เลยอะ...หัวใจแกยิ้ม...แต่หัวใจชั้น..มันกำลังร้องให้~ อืม แกไปซ้อมเหอะ

โทโมะ: อูย ปวดฉี่อะ ไปฉี่ก่อนน๊ะ ฝากฟางด้วยไปละ

...หลังจากที่โทโมะออกไป....

แก้ว: ฟาง

ฟาง: หือ...มีไรเหรอแก้ว???

แก้ว: คือชั้นมีเรื่องจะขอร้องอะ สัญญากับแก้วได้มั๊ยว่าฟางจะทำตาม??

ฟาง: อืม ได้ซิว่ามาเลย

แก้ว: แก้วอยากจะขอให้ฟางรักโทโมะให้มากๆ ขออย่าทิ้งโทโมะ เพราะมันยังอ่อนต่อโลกใบนี้มาก มันเคยเสียน้ำมามากแล้ว...ชั้นไม่อยากเห็นน้ำตาของมันอีก....ฟางทำเพื่อเราได้มั๊ย??

ฟาง: ทำไมละ?

แก้ว: เพราะชั้นอาจจะไม่ได้อยู่ปลอบมันอีก....ขอร้องละแล้วก็อย่าบอกเรื่องที่ชั้นพูดกับฟางให้โทโมะฟังน๊ะ ขอบคุณ

ฟาง: อืม ฟางจะรักโทโมะให้มากที่สุด

แก้ว: อืม...ฝากด้วยน๊ะ  นั่นไงไอ้โมะมาแล้วชั้นไปน๊ะ ถ้ามันถามบอกว่าชั้นปวดหัวไม่ต้องห่วง บาย..

แล้วแก้วก็เดินออกจากห้องไป

แก้ว: อีกแค่วันเดียวเท่านั้นที่เวลาของชั้นจะหมด...ทำไมมันเร็วจังน๊ะ..

เม้นด้วยน๊าๆๆๆๆๆ  ใกล้จบแล้ว