ท้องฟ้า....นาฬิกา....น้ำตา....หัวใจ....

9.9

เขียนโดย numspy

วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.55 น.

  11 ตอน
  49 วิจารณ์
  21.53K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) ว้าวุ่น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

โทโมะ: ช่วยขอฟางมาเป็นแฟนชั้นหน่อย

แก้ว: ~ตึก~ตึก~ตึก~ นะ นี่ แกพูดไรวะ

โทโมะ: น๊ะๆๆ ชั้นอยากให้หวายเห็นว่าไม่มีเค้าชั้นก็อยู่ได้

แก้ว: (นึกในใจ) ~แกนี่ไม่เคยเข้าใจชั้นเลยจีงๆ~ แล้วแกจริงจังป่าวละ?

โทโมะ: อืม ชั้นชอบฟางเวลายิ้ม เวลาที่ฟางหัวเราะ พูดก็เพราะ ฟังแล้วช่างเสนาะหู ((แหมๆๆมาเป็นกลอนเรย))

แก้ว: (นึกในใจ) ~สุดท้ายแกก็ไม่เคยสนใจชั้น~(พูดพลางมองหน้าเพื่อนชายที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุข อย่างถอดใจ)

โทโมะ: น๊าๆๆแก้ว ขอร้องละเพื่อนรักน๊าๆๆ (แล้วร่างสูงก็หยิกแก้มเพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่ออย่างหมั่นใส้)

แก้ว: โอ้ย พอแล้วชั้นเจ็บ เออๆๆ ก็ได้ๆ แต่ตอนนี้ต้องซ้อมก่อน

โทโมะ: คร๊าบบบบบบบ

แล้วแก้วก็ไปเปิดดนตรีที่อัดไว้สำหรับซ้อมร้อง

แก้ว: ชั้นแต่งเพลงใหม่มาอะ แกลองฟังดูน๊ะ

โทโมะ: อืม ดนตรีขึ้นเพราะดีน๊ะ เริ่มเลย

แก้ว:   ...ใกล้กับเทอแค่ไหน...ก็ยิ่งเหมือนยิ่งห่างยิ่งไกลกับเทอเท่านั้น

..ทุกๆครั้งคอยบอกตัวเองว่าเป็นแค่ฝัน...ทุกครั้งที่ใกล้กัน..และชั้นต้องกลั้นใจ

..แค่สมมุติว่าเรา”รักกัน” โลกใบนี้ก็พลัน..หยุดหมุนไป

..เกิดอะไรขึ้นมา..หละหัวใจ...จะเก็บอาการ..ได้อีกนานแค่ไหน...

..เนื่องจากตอนนี้มีคนๆนึงกำลังว้าวุ่นในใจ..

..จะทนเก็บคำๆนั้นเอาไว้ได้นานแค่ไหนไม่รู้เลย....ถ้าชั้นบอกความในใจแล้ว..จะเปลี่ยนอาไรไปได้หละเทอ...ฮู้..ฮู้..

..เนื่องเนื่องจากตอนนี้มีคนๆนึงกำลังฟุ้งซ่านเกินไป..

...ก็บความคิดถึงที่ยังไม่ถึงที่เทอไม่ซึ้งซักเท่าไหร...อธิฐานให้เป็นได้อย่างใจไม่ว่านานซักเท่าไร..

..มีคนนึงว้าวุ่นใจแค่ไหน...แต่เทอไม่รู้เลย....(ระหว่านที่ร้องเพลงแก้วก็ได้แต่มองไปทางโทโมะตลอด)

โทโมะ: อืมดีเลย สุดยอดอะ  ไปกันเหอะ ใกล้เรียนแล้ว

แก้ว: อืม

หลังเลิกเรียน

แก้ว: ฟาง

ฟาง: อ้าวมีไรแก้ว

แก้ว: เอ่อ คือ ขอเบอร์หน่อยดิ

ฟาง: ฮะ แก้วเอาไปทำไรอะ?

แก้ว: คือ...ฟางชอบโทโมะมั๊ย?

ฟาง: (หน้าแดงนิดๆ ...เขิน) อะ อืม ก็แอบชอบนะ

แก้ว: (ดีจังเลย ) คือโทโมะก็ชอบฟางอะ

ฟาง: *0* จะ ขริงเหรอ ฮิๆ ดีจัง

แก้ว: คือโทโมะจะขอฟางเป็นแฟนอะ เค้าให้ฟางไปเจอที่หลังโรงเรียนอะไปหาเค้าดิ

ฟาง: อะ อืม ขอบคุนน๊ะแก้ว (แล้วก็วิ่งจากไป)

แก้ว: (พูดกับตัวเอง) ขอให้มีความสุขมากๆน๊ะ โทโมะ...ชั้นคงทนที่จะเก็บความรู้สึกแบบไม่ใช่เพื่อนกับแกอีกต่อไปไม่ได้แล้วละ...(พูดจบก็เดินกลับบ้านคนเดียว)

จะเป็นไงต่อก็ช่วยติดตามด้วยน๊า เม้นด้วยคร๊าฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา