WAITING FOR HER(TK)

เช้าวันใหม่ของการเริ่มต้นสัปดาห์ แก้วยังคงไปมหาลัยกับโทโมะตามปกติ ในคลาสแรกทั้งแก้วและโทโมะต้องเรียนด้วยกัน(คนละคณะแต่บ้างวิชาก็เรียนเหมือนกัน)แก้วยังคงเรียนไปหลับไป ส่วนโทโมะยังคงตั้งใจจดตามที่อาจารย์อธิบาย จนกระทั้ง
ครื้น ครื้น~
"ฮัลโหล"
(กะ แก้ว มาหาหน่อย)
ตื้ด ตื้ด~
ฟึ่บแก้วลุกขึ้นแล้วเก็บของและออกจากห้องเรียนอย่างรีบร้อย ทิ้งให้คนที่นั่งข้างๆมองตามอย่างปวดร้าว
"เธอไปหาเค้าอีกแล้วหล่ะซิ"บ่นกับตัวเองเบา การจดงานเลยหยุดไว้แค่ตรงนั้น
 
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจากวันเป้นเดือน กวินยังคงโทรมาขอให้แก้วไปด฿แลอยู่บ่อยๆ ซึ่งมันก็บั่นทอยความเชื่อใจของโทโมะลงไปที่ละเล็กละน้อย เพราะเค้ายังคงนั่งรอเธอกลับห้องทุกวันบ้างวันก็เย็น แต่บ้างวันดึกมาเลยก็มี
 
22 มิถุนายน
"แก้ววันนี้อยู่กินข้าวเย็นที่ห้องซักวันได้ไหม๊ ฉันมีอะไรบ้างอย่างจะให้"
"ได้ซิ ว่าแต่อะไรหล่ะ"
"ความลับหล่ะ ใบ้ให้มีอย่างนึ่งที่ฉันไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเลยหล่ะตั้งใจทำให้เธอคนเดียวเลยน่ะเนี่ย"
"อ่าตื่นเต้นแล้วซิ"
"อย่าลืมหล่ะ"
"จร้าไม่ลืม..."แยกกันไปเรียน
"ฉันจะรอเธอนะ"พูดแล้วเดินไปที่รถเพื่อกลับไปคอนโดเพื่อเตรียมของบ้างอย่างให้แก้ว เพื่อเป็นของขวัญวันเกิด เจ้าตังคงยังไม่ทันนึกหล่ะซิว่าวันนี้วันเิกิดตัวเอง
 
09.00P.M.
โทโมะนั่งรออยู่นานก่อนตัดสินใจโทรหาแก้ว
"แก้วเธออยู่ไหนเป็นอะไรรึเปล่า"
(โทโมะฉันสบายดี แต่กวินกำลังแย่"
"เธอบอกว่าเธอจะมากินข้าวเย็นกับฉันนะ"
(ฉันรู้ ฉันจำได้ เดี๋ยวฉันจะรีบไปให้เร็วที่สุด"
ตื้ด ตื้ด~
"ยังไงเค้าก็สำคัญกว่าฉันอยู่ดีซินะ"โทโมะตัดพ้อกับตัวเอง
ล
บ้านกวิน
"กวินเป็นไงบ้าง"
"เปล่าฉันไม่เป็นไร"
"กะ ก็นายเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวนิ๊"
"เปล่าฉันแข็งแรงดี"
"นายหลอกฉัน"หันหน้าไปมองแม่กวินด้วยเพราะท่านเป็นคนขอร้องให้เธอช่วยดูแลกวินถ้าท่านไม่ขอแก้วคงไม่ต้องคอยวิ่งมาดูกวินวันหล่ะหลายรอบ จนจะทำให้เธอกับโทโมะมีปัญหากันอยู่แล้ว
"อย่าโทดแม่กวินขอให้แม่ช่วยเอง"
"ทำไมนายทำอย่างนี้"
"ก็ให้แก้วกลับมาเหมือนเดิมอีกไงหล่ะ"
"มันไม่มีวันเหมือนเดิมแล้ว คนที่ฉันรักมันไม่ใช่นายอีกต่อไแล้วกวิน"
"ทำไมเราเมื่อก่อนเรารักกันจะตาย แล้วทำไมว้นนี้มันไม่เหมือนเดิม แก้วเธอเป็นอะไร"
"นายต่างหากที่ทำให้เราไม่เหมือนเดิม นายทิ้งฉัน"
"ฉันขอโทดแต่ฉันจำเป็นต้องไป"
"และอะไรทำให้นายจำเป็นต้องไปโดยไม่บอกแัน"
"ก็เค้ามีผู้หญิงอีกคนไงหล่ะ"ผู้หญิงน่าตาน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามา
"พิม!!มาได้ไงเนี่ย"
"ไม่มาจะรู้เหรอว่ากวินเป็นยังไง บอกว่าจะกลับมาเคลียกับยัยนี้ให้จบ แต่ที่พิมเห็นมันไม่ใช่"
"ใช่เราเลิกกันนานแล้วคุณไม่ต้องกังวล"แก้วพูดจบรีบวิ่งออกมาเพื่อที่จะเรียกแท๊กซี่รีบไปหาโทโมะทิ้งกวินกับพิมไว้ข้างหลัง ให้ไปเคลียกันเอง
 
11.50P.M.
"โทโมะ"แก้วรีบวิ่งมาเปืดประตูพร้อมเรียกชื่อโทโมะ แต่แล้วก็เจอแต่ความว่างเปล่า ในห้องไฟยังคงปิดมืดสนิท แก้วเดิอนไปเปิดสวิตซ์ไฟ
 
.......................................................................
ใกล้จบแล้วน๊ะค๊ะโหวด+เม้นด้วยน๊ะค๊ะ