WAITING FOR HER(TK)

เช้าวันใหม่ของการเริ่มต้นสัปดาห์ แก้วยังคงไปมหาลัยกับโทโมะตามปกติ ในคลาสแรกทั้งแก้วและโทโมะต้องเรียนด้วยกัน(คนละคณะแต่บ้างวิชาก็เรียนเหมือนกัน)แก้วยังคงเรียนไปหลับไป ส่วนโทโมะยังคงตั้งใจจดตามที่อาจารย์อธิบาย จนกระทั้ง

ครื้น ครื้น~

"ฮัลโหล"

(กะ แก้ว มาหาหน่อย)

ตื้ด ตื้ด~

ฟึ่บแก้วลุกขึ้นแล้วเก็บของและออกจากห้องเรียนอย่างรีบร้อย ทิ้งให้คนที่นั่งข้างๆมองตามอย่างปวดร้าว

"เธอไปหาเค้าอีกแล้วหล่ะซิ"บ่นกับตัวเองเบา การจดงานเลยหยุดไว้แค่ตรงนั้น

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจากวันเป้นเดือน กวินยังคงโทรมาขอให้แก้วไปด฿แลอยู่บ่อยๆ ซึ่งมันก็บั่นทอยความเชื่อใจของโทโมะลงไปที่ละเล็กละน้อย เพราะเค้ายังคงนั่งรอเธอกลับห้องทุกวันบ้างวันก็เย็น แต่บ้างวันดึกมาเลยก็มี

22 มิถุนายน

"แก้ววันนี้อยู่กินข้าวเย็นที่ห้องซักวันได้ไหม๊ ฉันมีอะไรบ้างอย่างจะให้"

"ได้ซิ ว่าแต่อะไรหล่ะ"

"ความลับหล่ะ ใบ้ให้มีอย่างนึ่งที่ฉันไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเลยหล่ะตั้งใจทำให้เธอคนเดียวเลยน่ะเนี่ย"

"อ่าตื่นเต้นแล้วซิ"

"อย่าลืมหล่ะ"

"จร้าไม่ลืม..."แยกกันไปเรียน

"ฉันจะรอเธอนะ"พูดแล้วเดินไปที่รถเพื่อกลับไปคอนโดเพื่อเตรียมของบ้างอย่างให้แก้ว เพื่อเป็นของขวัญวันเกิด เจ้าตังคงยังไม่ทันนึกหล่ะซิว่าวันนี้วันเิกิดตัวเอง

09.00P.M.

โทโมะนั่งรออยู่นานก่อนตัดสินใจโทรหาแก้ว

"แก้วเธออยู่ไหนเป็นอะไรรึเปล่า"

(โทโมะฉันสบายดี แต่กวินกำลังแย่"

"เธอบอกว่าเธอจะมากินข้าวเย็นกับฉันนะ"

(ฉันรู้ ฉันจำได้ เดี๋ยวฉันจะรีบไปให้เร็วที่สุด"

ตื้ด ตื้ด~

"ยังไงเค้าก็สำคัญกว่าฉันอยู่ดีซินะ"โทโมะตัดพ้อกับตัวเอง

ล

บ้านกวิน

"กวินเป็นไงบ้าง"

"เปล่าฉันไม่เป็นไร"

"กะ ก็นายเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวนิ๊"

"เปล่าฉันแข็งแรงดี"

"นายหลอกฉัน"หันหน้าไปมองแม่กวินด้วยเพราะท่านเป็นคนขอร้องให้เธอช่วยดูแลกวินถ้าท่านไม่ขอแก้วคงไม่ต้องคอยวิ่งมาดูกวินวันหล่ะหลายรอบ จนจะทำให้เธอกับโทโมะมีปัญหากันอยู่แล้ว

"อย่าโทดแม่กวินขอให้แม่ช่วยเอง"

"ทำไมนายทำอย่างนี้"

"ก็ให้แก้วกลับมาเหมือนเดิมอีกไงหล่ะ"

"มันไม่มีวันเหมือนเดิมแล้ว คนที่ฉันรักมันไม่ใช่นายอีกต่อไแล้วกวิน"

"ทำไมเราเมื่อก่อนเรารักกันจะตาย แล้วทำไมว้นนี้มันไม่เหมือนเดิม แก้วเธอเป็นอะไร"

"นายต่างหากที่ทำให้เราไม่เหมือนเดิม นายทิ้งฉัน"

"ฉันขอโทดแต่ฉันจำเป็นต้องไป"

"และอะไรทำให้นายจำเป็นต้องไปโดยไม่บอกแัน"

"ก็เค้ามีผู้หญิงอีกคนไงหล่ะ"ผู้หญิงน่าตาน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามา

"พิม!!มาได้ไงเนี่ย"

"ไม่มาจะรู้เหรอว่ากวินเป็นยังไง บอกว่าจะกลับมาเคลียกับยัยนี้ให้จบ แต่ที่พิมเห็นมันไม่ใช่"

"ใช่เราเลิกกันนานแล้วคุณไม่ต้องกังวล"แก้วพูดจบรีบวิ่งออกมาเพื่อที่จะเรียกแท๊กซี่รีบไปหาโทโมะทิ้งกวินกับพิมไว้ข้างหลัง ให้ไปเคลียกันเอง

11.50P.M.

"โทโมะ"แก้วรีบวิ่งมาเปืดประตูพร้อมเรียกชื่อโทโมะ แต่แล้วก็เจอแต่ความว่างเปล่า ในห้องไฟยังคงปิดมืดสนิท แก้วเดิอนไปเปิดสวิตซ์ไฟ

.......................................................................

ใกล้จบแล้วน๊ะค๊ะโหวด+เม้นด้วยน๊ะค๊ะ