Please love me รักฉันได้ไหม?

1 ปีผ่านไป ~
 
ตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมา แก้วก็อาศัยอยู่บ้านของโทโมะ(ถ้าไปอยู่บ้านป๊อปก็กลัวทางบ้านของฟางเข้าใจผิด ถ้าอยู่บ้านฟางก็เกรงใจเพราะบ้านฟางอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่)เขาก็ได้พิสูตรความจริงใจที่มีให้แก้วได้เห็น โดยไม่ออกไปเที่ยว(กลางคืน) ตามใจแก้วทุกอย่าง ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี แต่ดูเหมือนว่าฝ่ายหญิงจะยังไม่ยอมใจอ่อน -- ทั้งที่ความจริงใจอ่อนให้ตั้งนานแล้ว(อ้าว! =0=)
"แก้ว วันนี้แก้วอยากไปไหนไหม?"
"ไม่อ่ะ วันนี้รู้สึกเมื่อยแปลกๆอยากพักอยู่บ้าน"
"งั้น................เรามาหาอะไรทำดีไหม?"น้ำเสียงหื่นๆบวกกับที่บ้านโทโมะไม่มีใครอยู่
"อะ อะไร! "พูดพร้อมลุกหนี เมื่อเห็นโทโมะใช้สายตามองขึ้นไปบนห้อง
"โมะหมายถึงไปนอนต่างหาก คิดไปถึงไหน- -"
"ยังไงก็ต้องคิดไว้ก่อน คนอย่างโมะหื่นจะตาย!"
"โธ่! แก้ว -0- เมื่อไรจะใจอ่อนให้โมะสักทีล่ะ นี่มันผ่านมาปีนึงแล้วนะ "
"ต่อให้มันผ่านมา 10 ปีแต่โทโมะยังทำตัวไม่ดี วันที่โมะรอคอยมันก็จะไม่มี"แทนที่เธอจะโกรธหรืออารมณ์เสีย แต่กับกลั้นหัวเราะเอาไว้ ก็หน้าเขาน่ะสิ๊! บูดซะยิ่งกว่าตูดเป็ดตูดลิงซะอีก --
"-3-"
"อิอิ >< โมะเลิกทำหน้าอย่างนั้นเถอะ มันดู เอ่อ.......คิคิ 5555555555!!!"ไปกันใหญ่ -*-
"แก้ว - -+"
"555 ขอโทษๆ ........เอ่อ! วันนี้ป๊อปกับฟางจะมาทานข้าวที่บ้าน ออกไปซื้อของกันเถอะ"
"อ้าว! ไหนบอกอยากอยู่บ้าน"
"ก็เพิ่งนึกออกนิ :3"
"อย่างทำหน้าอย่างนั้นได้ไหม? เดียวโมะอดใจไม่ไหว ~"บทหื่นมาอีกแล้ว - -
"ลองดูสิ! ถ้าอดไม่ไหวจริงๆ แก้วจะกลับอเมริกา!"
"แก้วววววววว~ TT พอๆๆๆ ไปซื้อของกันเถอะ"
   @ ห้าง...?(คิดเอาเอง)
"โมะๆเอาน้ำปลามาด้วยขวดนึง ที่บ้านหมดแล้ว"เมื่อมาถึงก็จัดการสั่งชายหนุ่มให้หยิบนู่นหยิบนี้ ไม่ว่าจะเป็นวัตถุดิบในการทำอาหาร เช่นผักต่างๆ เนื้อหมู เนื้อปลา ไหนจะของใช้ส่วนตัวอีก(ยกเว้น บรา กกน. และ ผ้า อนม. ^^)ทำเอาชายหนุ่มถึงกับหอบเลยที่เดียว
"เหนื่อยแล้วหรอ? ยังซื้อของไม่ครบเลยนะ"เห็นชายหนุ่มเริ่มมีเหงื่อไหลบวกกับเริ่มเดินช้าลงเรื่อยๆจงหยุดแล้วนั่งพัก
"แก้วววว โมะว่าเราเดินมาเกือบจะรอบห้างแล้วนะ ยังซื้อไม่ครบอีกหรอ?"
"ยัง! ขาดอีกอย่างนึง"
"อะไรหรอ?"
"ก็.....รองเท้าไง โมะจำไม่ได้หรอว่าเมื่อหลายวันก่อนสุนัขข้างบ้านมันเอาไปกัดจนขาดเลย แก้วเลยอยากไปซื้อใหม่"
"okๆ งั้นไปกันเถอะ"กำลังจะลุกแต่ถูกหญิงสาวผลัก(เบาๆ)ให้ลงไปนั่งที่เดิม
"เดี๋ยวๆๆๆๆ! แก้วไปคนเดียวก็ได้"
"แต่................"
"ไปอเมริกาวันไหนดีน๊าาาาา~"
"ก็ได้ๆ -3-"
"อิอิ งั้นนั่งรออยู่ตรงนี้นะ แค่ 15 นาที.....รอได้ใช่ไหม?"
"แน่นอน ;)"
"งั้นไปละนะ..เฝ้าของด้วย"เดินไปยังร้านรองเท้าที่ถูกใจ เพียงไม่ถึง 10 นาทีก็ได้มาแล้ว 2 คู่ - - จ่ายเงินเสร้จเรียบร้อยกำลังจะเดินไปหาชายหนุ่ม แต่ดันไปชนกับใครเข้าก็ไม่รู้
"ขะ ขอโทษคะ! พิชชี่!"
"อ้าว แก้ว! กลับมาตอนไหนเนี่ย" พิชชี่ เพื่อนสนิทของแก้วกับฟางตอนอยู่อเมริกา เดินทางกลับไทยมาก่อนแก้วและฟาง 1 เดือน เพื่อมาแต่งงานกับ'เกล'แฟนสาวสุดที่รัก ที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมปลาย
"ก็หลังจากพิชกลับมาไทยได้ประมาณเดือนนึงนั้นแหละ ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปงานแต่ง :("
"ไม่เป็นไรๆ แค่แก้วกับฟางส่งข้อความมาอวยพรเรา เราก็ดีใจแล้ว แหม ไม่ได้เจอแค่ปีเดียว เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ~"
"พิชต่างหากที่เปลี่ยน ตั้งแต่แต่งงานเนี่ยดูมีความสุขจังนะ"
"5555 แน่นอน ว่าแต่แก้วมากับใครล่ะ?"
"เอ่อ........คนๆนั้นแหละ"
"คนที่แก้วเคยเล่าให้เราฟังน่ะหรอ?"
"อะ อืม"
"ดีกันแล้วหรอ? เร็วจังเลย"
"ยังๆๆ ฉันให้เขาพิสูตรตัวเอง ฉันไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆหรอก"
"แต่แก้วกลับอ่อนใจให้เขาตั้งแรกๆแล้วใช่ไหมละ ;')"หญิงสาวชะงักกับคำพูดของเพื่อนชายเล็กน้อย......เอ่อ....มันรู้ได้ไง --
"บ้า! ไม่ใช่ซะหน่อย -/-"
"5555 ฉันคงจะเดาถูกตามเคย"พิชชี่น่ะเป็นพวกชอบเดาใจคนอื่น เดาทีไรก็ถูกตลอด จึงมีหลายคนแนะนำให้ไปเป็นหมอดู - -^
"พอๆ - -+ แล้วพิชมากับใคร?"
"เรามาคนเดียว พอดีนัดลูกค้าไว้ แล้วเพิ่งคุยกับลูกค้าเสร็จเมื่อกี้นี่เอง กำลังจะกลับแล้วเนี่ย"
"หรอ? แล้วเกลเป็นไงบ้างล่ะ?"
"ก็......... 4 เดือนแล้ว -///-"
"จริงอ่ะ! โห!เร็วนะเนี่ย คลอดเมื่อไรบอกนะ เดี๋ยวจะไปช่วยเลี้ยง 555"ยืนคุยกันอย่างสนุกสนานตามประสาเพื่อนที่นานๆเจอกันที โดยลืมไปเลยว่าได้บอกอะไรกับชายหนุ่มไว้
.
.
.
"โธ่เว้ย! ไหนบอก 15 นาทีไง นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ!"พูดขึ้นมาอย่างหัวเสีย เมื่อเธอปล่อยให้เขารอนานเกินกำหนด กวาดสายตามองไปรอบๆก็ยังวี่แววของหญิงสาว จึงตัดสินใจเอาของไปเก็บที่รถแล้วกลับเข้ามาเดินหา...
.
.
.
"เฮ้ย!"
"55 อ้าว! เป็นอะไรล่ะแก้ว?"คุยกำลังสนุกแต่ต้องตกใจเมื่อเพื่อนสาวร้องออกมา
"พะ พิชชี่ กี่โมงแล้ว!"
"อะ เอ่อ ตอนนี้..."ชักช้าไม่ได้ดั่งใจเธอเลยต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเอง เวรกรรมหน๊อออออ! ดันลืมใส่นาฬิกามา
"พระเจ้าช่วยยยยยยยย! ยัยแก้วเอ๊ย! งานเข้าแล้ววววววว!~"
"???"
"แก้ว!!"เสียงเข้มๆทำให้เธอต้องหันไปมอง
"ทะ โทโมะ"
"ไหนบอก 15 นาที นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ!"
"เอ่อ...."
"คนนี่หรอแก้ว?"พิชชี่ถาม(ไม่ดูสถานการณ์ - -')
"โทโมะ นี่ พะ..."
"กลับบ้าน!"ลากหญิงสาวไปทันทีที่พูดจบ ปล่อยให้พิชชี่ยืนงงๆอยู่คนเดียว แต่ก็พอจะรู้อ่ะนะ
 
'คนนี่น่ะหรอ?.........ขี้หึงเป็นบ้าเลย! แก้วหลงรักได้ไงว่ะ -..-^'
 
----------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ  มันสั้นเนอะ - -
ฝันดี >3< จุ๊บๆ!