รวมฟิคสั้น KF

love not say พูดไม่ออกว่ารักเธอ ♥
 
 
“ทำไมมาช้าจังเขื่อน เฟย์นั่งรอจนรากจะงอกแล้วนะ -0-”ทุกครั้งเมื่อเธอเรียนเสร็จ เธอจะมานั่งรอเขาที่หน้าตึกกิจกรรม“พอดีอาจารย์เขาสอนเพลินน่ะ เลยเลิกช้า”ที่จริงจะว่าเรียนก็คงจะไม่ใช่ เพราะทั้งคาบเขาเอาแต่นั่งคิดเรื่องเธอ สรุปคือความรู้ที่อาจารย์สอนไม่เข้าสมองเลย -.-
“หรอ? งั้นไม่เป็นไร รีบกลับกันเถอะ เห็นวันนี้คุณแม่บอกว่าจะทำผัดผักกับหมูทอดให้กิน ...ไปกินด้วยกันไหม?”“หึ ไม่ต้องถามก็ได้มั้ง”เพราะเขาก็ไปกินเกือบทุกวัน = = หลังจากนั้นก็พากันขี่จักรยานกลับบ้าน
“เฟย์ กลับมาแล้วหรอลูก? อ้าว! ตาเขื่อน”
“สวัสดีครับคุณอา”ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำที่บ้าน แล้วกลับมาทานอาหารที่นี้
“โหย! แม่คะ ทำไมวันนี้ทำอาหารเยอะจัง?”
“ก็ของโปรดตาเขื่อนนิ แม่รู้อยู่แล้วว่ายังไงเขื่อนก็ต้องมากินข้าวด้วย เลยทำให้พิเศษ”
“ขอบคุณครับ”เธอหมั่นไส้เขาเล็กๆ แต่ก็นะ ในตอนนี้เขาก็เปรียบสเมือนสมาชิกอีกคนหนึ่งของครอบครัว เมื่อทุกอย่างพร้อมก็ลงมือทานกันอย่างอร่อย และไม่นานพ่อของเฟย์ก็เปิดประเด็น
“เฟย์ ลูกจะเรียนจบแล้วใช่ไหม?”
“ค่ะ ทำไมหรอคะ?”
“พ่อกับแม่คิดว่า........จะให้ลูกไปเรียนต่อที่อเมริกา”
   เคร้ง ~ !!!
“ทะ ทำไมคะพ่อ”ช้อนส้อมหล่นกระทบกับจานเสียงดัง ก่อนที่เธอจะถามเหตุผลของพูดเป็นพ่ออย่างตกใจ
“พ่ออยากให้ลูกไปเรียนเกี่ยวกับการบริหารที่นู่น จะได้มาช่วยพ่อกับแม่บริหารงานทางนี่ได้”
“แต่พ่อคะ! หลักสูตรที่นี่ก็ใช้ได้นะคะ ทำไมต้องไปไกลถึงอเมริกาด้วย”
“ฟังนะเฟย์ หลักสูตรของไทยกับอเมริกามันต่างกันนะ ลูกลองดูบริษัทอื่นๆสิ เขาใช้หลักสูตรสากลกันหมดแล้ว ถ้าบริษัทเราไม่พัฒนาตามคนอื่น เราอาจเสียลูกค้า และแน่นอน มีสิทธิ์ล้มละลายด้วย”“แต่....!”“เรื่องนี่พ่อกับแม่คิดดีแล้วนะเฟย์ ลูกไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ!”
“มะ ไม่! เฟย์ไม่ไป เฟย์ไม่อยากไป ไม่เอา! ฮือออออ~”เธอวิ่งออกจากบ้านไป ทั้งพ่อและแม่ต่างเรียกก็ไม่หัน
“ยัยเฟย์!”
“ตาเขื่อน ไปดูน้องให้หน่อยสิลูก!”
“คะ ครับ!”วิ่งออกไปตาม หาแทบทุกมุมก็ไม่เจอ จนสุดท้าย ไปชะงักกับเสียงสะอื้นของใครสักคนอยู่บริเวณข้างบ้านของเขื่อน อยู่นี่เอง.........เฟย์
“ฮึก ...ฮึกๆ ฮืออออออออ”
“........เฟย์”
“ขะ เขื่อน! เฟย์ไม่อยากไป เฟย์อยากอยู่ที่นี้ เฟย์ควรทำยังไงดี ฮือออๆ!”เธอดึงตัวเขาเข้าไปกอดและร้องไห้อย่างหนัก เขาก็ได้แต่ยืนให้เธอระบายอยู่อย่างนั้น ไม่พูดอะไรออกมา ไม่ใช่ว่าเขาไม่ตกใจนะ เขาน่ะ...ช็อกเลยต่างหาก! - -
“เฟย์ใจเย็นๆ เขื่อนว่าเฟย์ไปคุยกับคุณอาดีๆก่อนดีกว่านะ”
“พ่อไม่มีเหตุผล! พูดอะไรไปพ่อก็ไม่เข้าใจหรอก ฮึก ๆ”
“แต่ที่คุณอาเค้าทำไปก็เพราะอนาคตของเฟย์นะ”
“ฮึกๆ ฮือออออ.....”
“ลองคิดดูสิ ถ้าเฟย์ไปเรียนที่นู่นนะ ก็จะได้เจอเพื่อนใหม่ ได้ความรู้ใหม่ๆ ได้อะไรอีกเยอะแยะเลย”
“แต่..........”เฟย์หยุดร้องไห้ก่อนจะเงยหน้าถามเขื่อน
“เชื่อเขื่อนสิ ^^ มันไม่นานหรอก อย่างน้อยก็แค่ 2 ปีเอง”
“…………….”เธอก้มหน้าคิดอย่างหนัก ที่นี้มีความทรงจำหลายอย่าง แต่ที่อเมริกาก็มีประสบการณ์ใหม่ๆรอเธออยู่..
“…………….”
“กะ ก็ได้”
“อืมๆ ดีแล้ว งั้นเฟย์ไปเปรียบความเข้าใจกับคุณอาใหม่นะ”
“แล้วเขื่อนไม่ไปด้วยหรอ?”
“ไม่หรอก เขื่อนอิ่มแล้ว อีกอย่างเขื่อนก็มีงานต้องทำด้วย กว่าจะเสร็จคงดึก”
“หรอ.......ดูแลตัวเองด้วยนะ”เธอพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ส่วนเขาก็ต้องนั่งเครียดอยู่ที่ห้องนอน ใกล้แล้ว......ใกล้ได้เวลาที่เขาจะต้องบอกเธอแล้ว แต่จะทำยังไงล่ะ? ปากหนักอย่างนี่จะพูดได้รึเปล่า - -
 
วันต่อมา
“เฟย์”เนื่องจากว่าวันนี้ทั้งสองไม่มีเรียน เขื่อนจึงตื่นสายได้ -0-
“อะไรหรอเขื่อน?”
“อ่ะ!”เค้ายื่นจดหมายให้
“อะไร?”
“จดหมายไง - -”
“กวนนะ - - หมายถึงเอามาให้ทำไม”
“อ่านดูสิ”เธอรับจดหมายมาอย่างงงก่อนจะแกะอ่าน
 
เฟย์......
เขื่อนคิดดูแล้วนะ เขื่อนคิดว่าเฟย์ดีเกินไปที่จะมาเป็นเพื่อนกับเขื่อน อย่าเจอกันอีกเลย...
....เขื่อน
 
“เขื่อน!”พอเธออ่านจบคนที่ให้จดหมายเธอก็หายไปเสียแล้ว เธอรีบตามหาทั้งในบ้านของเค้า และในทุกๆที่........แต่ไม่เจอ(หนีไปเร็วดีแท้ - -)
“ขะ เขื่อน นายไปไหน! ฮึก ฮืออออๆ!”ที่เขาเลือกจะหนี.....เพราะแค่ว่าเขาไม่กล้า เขาไม่กล้าจะบอก เขาไม่กล้าแสดงออก ถ้าเธอไป เขาคงทนไม่ได้ เลยขอไปเอง...ดีกว่า
 
 
1 ปีต่อมา ณ อเมริกา
“รับอะไรดีครับ”เธอเดินเข้ามาในร้านกาแฟซึ่งเจ้าของเป็นคนไทย ก็จะเดินไปนั่งโต๊ะในสุด
“ขอลาเต้แก้วนึงค่ะ”เธอพูดโดยไม่มองหน้าพนักงาน แต่เสียงของเขาทำให้เธอรู้สึกคุ้น
“คะ ครับ สักครู่ครับ”แต่เขารีบเดินหนี
“ดะ เดี๋ยว! นาย นาย!อย่าเพิ่งไป!”เธอลุกขึ้นยืนและตะโกนออกไป......ใช่แน่ๆ คนที่หนีเธอมา!
“ผมต้องทำงาน ขอโทษนะครับ!”เขาไม่ยอมหันกลับมาทางเธอ ได้แต่ยืนหันหลังให้อย่างนั้น
“เขื่อน! นายจะหนีฉันทำไม”ลูกค้าหลายคนเริ่มมองมาที่ทั้งคู่ ถ้าเป็นฝรั่งเขาก็ไม่เข้าใจหรอก แต่ถ้าลูกค้าคนไทย เขาก็พอใจเข้าใจ นิดๆ - -  ในที่สุดเขาก็ต้องหันหน้าไปหาเธอ......แล้วก็ใช่อย่างที่เธอคิด
“เออ.....กะ เกิดอะไรขึ้นครับ”เจ้าของร้านออกมาถามไถ่เรื่องราว แต่ก็ได้คำตอบที่ไม่ตรงคำถาม?
“ฉันขอยืมตัวลูกน้องคุณ สักแปปนึง!”เธอลากตัวเขาออกจากร้าน ไปยังที่ๆไม่ค่อยมีคน
“ฟะ เฟย์ เขื่อนต้องไป...”
“หนีเฟย์มาทำไม?!”เขาอุตส่าห์เอาเงินที่เขาเก็บออมบินหนีเธอมาถึงอเมริกา เพราะคิดว่าคงจะไม่เจอกัน แต่......ฟ้าก็ยังแกล้งเขาอยู่ดีสิน๊าา
“………………”
“หนีเฟย์แค่เพราะว่าเฟย์เป็นเพื่อนที่ดีเกินไปงั้นหรอ? เหอะ! ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆเฟย์ว่าเขื่อนคงจะบอกเฟย์ตั้งแต่แล้วแหละ ขอความจริงได้มะ!?!”
“เออ.....”
“เขื่อนรู้มั้ย ฮึกก ว่าเฟย์ต้องร้องไห้เพราะเขื่อน เพราะเขื่อนหนีเฟย์มา! เขื่อนปล่อยให้เฟย์ต้องไปมหาลัยคนเดียว ต้องนั่งเหงาคนเดียว เขื่อนใจร้ายมากเลยยย ฮึก! ฮืออออๆ”
“……..ขอโทษ”เขาคว้าเธอไปกอดด้วยความคิดถึง เขาไม่คิดว่าจะทำให้เธอร้องไห้...
“ฮึก บอกเฟย์ได้มั้ย ว่ารู้สึกยังไงกับเฟย์กันแน่”เธอปาดน้ำตาอย่างลวกๆ แล้วมองหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบ
“เขื่อน.....อะ เอ่อ......พูดไม่ออก”
“ไปไกลๆเลยนะ คนบ้า!”เธอผลักเขาก่อนจะเดินหนี แต่คิดว่าเขาจะปล่อยหรอ? เขาเดินตามแล้วคว้าเธอมา.....บอกคำว่ารักผ่านริมฝีปาก
“OxO”เค้าผละเธอออกเบาๆ ก่อนจะกอดเธออย่างอบอุ่น..
“รู้รึยัง? ว่าเขื่อนรู้สึกยังไง”
 
 
 
 
-รัก ไม่จำเป็นต้องพูด แสดงออกทางความรู้สึกก็ได้-
 
 
THE END
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------
 
สิ้นคิดไปนิดดดดด - - ตอนจบมันเลยจบออกมาแบบนี้ -*-
 
-0- หันมาอ่านเขื่อนเฟย์บ้างก็ได้นะท่านผู้อ่านนน -3- (เม้นน้อยเหลือเกิ๊นนนนน - -)
 
ขอบคุณนะคะที่อ่าน+เม้น โดยเฉพาะ .....
 
narami เราเป็นกำลังใจให้เธอนะ สู้! ^_^ (เพราะเธอคือเม้นแรกของ love not say TT)