กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ
9.5
ออมอนี่cake
แชร์นิยายฟิคชั่น
8) ตอนที่ 5
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 5
"แก้ว กระเป๋าล่ะ"
"อ่าว? ลืม...ฮึ่ย ลืมตัว...ทุกทีมีคนขนให้ ยายแก้วยายบ้า เมื่อเช้าพึ่งหาเรื่องว่าเค้าไปหยกๆ จะกล้าสู้หน้าไหมวะเนี่ย..."
"ว้าย อ.โทโมะ เข้ามาได้ยังไงคะเนี่ย >///< // อ.คะ ปีหน้าพวกหนูขึ้นปี3 อ.ยังจะรอเป็นที่ปรึกษาพวกหนูอยู่ใช่ไหมคะ // อ.ขามาดูแลเด็กปี1บ้างนะคะ ฯลฯ"
"กระเป๋าเธอหนะ จริญญา -_- ขี้ลืมจังนะครับที่รัก เหม่ออะไรเอ่ย?....ระวังด้วย"
"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ อาจารย์ -.,-"
หลังจากยายฟางงัดเธอออกมาจากเบาะนุ่มนิ่มได้ ก็ลากเธอเข้ามาในห้องที่ยายกระต่ายบอกว่าใช้เป็นที่พักของเราในคืนนี้ ถูกคนดีจูงมือมาจองตรงที่ริมสุดชิดหน้าต่าง ลมทะเลพัดมาเบาๆพอจะทำให้รู้สึกตัว
รู้สึกตัวว่าตอนขึ้นรถมามือจะไม่ว่างเลย เวลานี้ขณะที่มือซ้ายจับอยู่กับมือเล็กๆของคนดีเอาไว้ มืออีกข้างเธอยังอุตส่าห์ว่างได้อีก ลืมอะไร.....
ปรกติเวลาไปไหนมาไหน คนตัวโตจะแย่งกระเป๋าไปถือแล้วให้เธอแบกเฉพาะเครื่องมือสื่อสาร ส่วนมือที่เหลืออีกข้างจะได้ไม่มีข้ออ้างมาพรากไปจากการเกาะกุมของคนเอาแต่ใจ เพราะคนจ่ายตังค์คือเขา ดังนั้นก็กรุณาอย่าขัดใจ กระเป๋าถือไม่จำเป็นอะไรสำหรับผู้หญิงเมื่อมีผู้ชายอยู่ข้างๆ ไม่รู้ทฤษฎีของใคร แต่ก็เป็นเช่นนั้นเรื่อยมา จนตัวเธอชินกับการมีเขาอยู่ใกล้ๆ
จริญญาไม่น่าเลย ที่ว่าจะแก้ค้งแก้แค้นอะไรนั่น ชักรู้สึกว่าจะเริ่มเลือนลางซะแล้วสิ
....
........
"มีน....มีอะไรหรือเปล่า มีนเงียบมากเลยนะตั้งแต่มาถึงที่นี่"
"อ่ะ...เปล่าหรอกจินนี่ คิดอะไรนิดหน่อย ...ขออย่าให้เจออะไรไม่ดีๆเลยนะ..."
"คุณแม่คะ สิ้นเดือนนี้ที่คณะจะไปรับน้องที่สวนผึ้งของลุงไผ่ รบกวนคุณแม่บอกคุณลุงให้หน่อยสิคะ ไม่ทราบว่าคุณลุงจะว่างหรือเปล่า"
"ที่สวนคงว่างจ้ะ มีนักท่องเที่ยวมาบ้าง แต่น้อยไม่ยุ่งหรอก ช่วงปีที่ผ่านมานี้ไม่รู้ เป็นยังไง ที่บ้านกวีนิลเกิดเรื่องบ่อยๆ คุณลุงเลยไม่ค่อยเปิดรับใครง่ายๆหนะ หนูจะมากี่วันล่ะลูก"
"ค้างคืนเดียวค่ะคุณแม่ ว่าแต่เกิดเรื่องอะไรหรือคะ?"
"มีคนเห็นว่ามีวิญญาณที่นั่นหนะลูก....."
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"ขอโทษที่เรียกตัวน้องปี2 มาในเวลาพักผ่อนแบบนี้นะคะ แต่พี่อยากให้เรามาคุยกันก่อนที่จะเริ่มงานกันในวันนี้และวันพรุ่งนี้หนะค่ะ น้องๆคงได้เข้าประชุมกับประธานรุ่นของน้องแล้ว พอจะทราบคร่าวๆแล้วใช่ไหมคะ"
"ครับน้องฟางจ๋าคนสวย พี่บอยแถลงน้องๆปี2ครบทุกถ้อยคำเลยครับพ้ม!"
"คือบ่ายนี้เราจะเข้าไปสวนผึ้งนะคะ รับฟังการบรรยายของคุณลุงไผ่ จัดกลุ่มให้น้องๆปี1 ประชุมเตรียมตัวทำกล่องเลี้ยงผึ้งของตัวเองในตอนเช้าวันพรุ่งนี้ค่ะ"
"ส่วนพรุ่งนี้ตอนกลางคืนเราจะพาน้องๆเข้าไปเดินเล่นชิวๆอีกฟากของสวนก่อนเดินทางกลับ .... ฮิฮิฮิ"
"พี่แก้วอ่า ทำเสียงคิกคักแบบนี้ ต้องพูดว่าหลอกน้องๆมากกว่ามั้งครับ"
"มะลิน้องรักพูดเกินไปอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ"
ยากกระต่ายเรียกรวมพลปี 2-3 ให้มาประชุมชี้แจงสิ่งที่เราต้องร่วมมือกันให้ผ่านพ้นไปด้วยดีใน1คืน1วันที่เราอยู่ที่นี่ ก่อนจะเดินทางกลับในเวลาพลบค่ำของวันพรุ่งนี้ ตั้งใจว่าจะให้น้องๆรู้จักวิถีชีวิตของชาวเลและการอยู่ร่วมกับธรรมชาติที่ยั่งยืนของลุงไผ่ แล้วมีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆเพื่อสร้างความประทับใจก่อนกลับ
เรื่องสนุกๆพึ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง อิอิ
.........
..........................
"ถ้าอย่างนั้นตอนปี1ไปดูสวนผึ้ง เราก็ไปทำฐานกันสิใช่ป่ะน้องเขื่อน"
"ครับพี่บอย เดี๋ยวเฉพาะผู้ชายไปครับ จะได้จัดหนักสะดวกๆหน่อย"
"ฟางอยากจะขอให้ อ.โทโมะไปด้วยหนะค่ะ จะได้ช่วยดูว่ามันรุนแรงเกินไปไหมอะไรยังงี้ ฟางไม่ค่อยไว้ใจเพื่อนตัวเองเท่าไหร่ รบกวนด้วยนะคะอาจารย์"
"ไม่มีปัญหาครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอฝากเพื่อนป๊อบไปดูผึ้งด้วยนะครับ คือเค้าสนใจพวกแมลงมากๆ"
"อ่อ ครับ แฮ่...ไม่สะกิดกันบ้างเลยนะไอเพื่อนยาก แต่ก็ขอบใจว่ะ ฮิฮิ..."
"ตกลงที่รักจะไปทำฐานประหลาดๆกับเขื่อนใช่ไหมจ๊ะ?"
"ฮึ อย่างแก้วใจนี่อ่ะนะ ต้องไปดูแลสาวๆปี2น้องๆปี1สิคร้าบเพื่อนเขื่อน แบร่"
คนสวยคงยังไม่หายโกรธเขา จึงยอมกลืนน้ำลายตัวเองทั้งที่สัญยิงสัญญากับเพื่อนรักหน้ากบว่าจะร่วมเดินทางไปทำฐานด้วยกัน กลับปฏิเสธเอาเสียดื้อๆซะอย่างนั้น
ไม่เป็นไร....กลับไปค่อยง้อก็แล้วกันนะครับ
ดีเสียอีกที่คนสวยไม่ไป เขาจะได้ทำงานง่ายขึ้น ได้รับมอบหมายให้ไปยังสถานที่ต้องสงสัยแบบนั้น เด็กๆไม่ควรได้รับอันตรายหรือถ้าจำเป็นก็ต้องน้อยที่สุด ก่อนจะส่งเพื่อนหน้าหมีให้ตามไปดูแลน้องสาวสุดที่รักและเพื่อนสนิทที่รักที่สุดอย่างน้องฟางหน้าหวานคนนั้น
ต้องรีบแก้คดีให้เร็วที่สุด เงียบที่สุด และตื่นเต้นน้อยที่สุด จะได้เป็นการรับน้องที่สมบูรณ์แบบตามจินตนาการของภรรยาสุดที่รัก
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"เชิญเด็กๆทางนี้ครับ นี่ลูกชายลุงครับ คุณวิชาเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านของที่นี่ครับ เค้ารักที่นี่เหมือนลุงนี่แหล่ะ วันนี้เค้าเห็นว่ามีเด็กๆมาเลยขอมาช่วยน่ะ ....สวนผึ้งของลุงมีเนื้อที่ประมาณ......"
"ดู ผช.ผญ.คนนี้ท่าทางจะรักที่นี่จริงๆนะ ดูสิเดินไม่รอใครเลย ใครบังคับให้มาน่ะ?"
...
.......
"ว้าว สวยจังแก้ว ดอกทานตะวันอาหารแสนอร่อยของน้องผึ้ง .... คู่รักแสนหวาน ....ดีจังเนอะ"
"หวานจังนะครับ....เอ่อ พี่หมายถึง ดอกทานตะวันมันหวานนะครับดูสิผึ้งมาตอมเยอะเลย อืม..เนอะ"
"อืม ค่ะพี่ป๊อบปี้....ฟางไม่รู้มาก่อนเลยนะคะว่าพี่ป๊อบปี้จะชอบแมลงด้วย เวลาเจอกันที่คอนโดแก้วก็ไม่เห็นพี่พูดถึง พี่ป๊อบปี้ทำงานเกี่ยวกับสัตว์หรือคะ?....เอ จะว่าไปแล้วฟางยังไม่ทราบเลยว่าพี่ป๊อบปี้ทำงานอะไร ... ?"
"หา...เอ่อ ครับ?"
ต้องขอบคุณเพื่อนรักต่างชาติที่ส่งตัวเขามาดูแลกระต่ายหวาน เอ่อ เขาหมายถึงดูแลเด็กๆทุกคนหนะครับ เดินตามวิทยากรท้องถิ่นมาก็ฟังเข้าหูซ้าย ทะลุออกทางหูขวาไปเป็นที่เรียบร้อย ในสายตามีแต่กระต่ายน้อยที่เวลานี้เปลี่ยนจากประธานรุ่นมาเป็นพิธีกรน้อยที่เอื้อนเอ่ยคำพูดเสนาะหูให้เขาฟัง ฟังจนเขาเบลอ งุนงงในตัวเอง เพราะปรกติคนสวยแทบจะไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำ
นี่เขาก็อยู่ในสายตาของกระต่ายน้อยใช่ไหมครับ?
"เอ่อ ฟางพูดอะไรผิดเหรอคะ อืม...สงสัยฟางคงพูดมากไป ขอโทษค่ะ"
"อ่ะ มะ มะ ไม่ใช่ครับ คือ....พี่ไม่คิดว่าน้องฟางจะสนใจ เอ่อคือพี่หมายถึง น้องฟางสังเกตพี่ด้วยเหรอครับตอนอยู่กับไอโมะ"
"เอ๋....ถึงฟางจะใส่ใจอ.โทโมะเป็นพิเศษ แต่ฟางก็ไม่ได้ละเลยสิ่งรอบตัวนี่คะ พี่ป๊อบปี้หนะทั้งน่ารัก นิสัยดี ดูแลฟางเป็นอย่างดีขอบคุณมากนะคะ ,,^__^,,"
"เอ่อ..ครับ ฮะฮะ >///< น้องฟางเรียกพี่ป๊อบเฉยๆก็ได้นะครับ พี่ไม่ถือ"
"อืม...ค่ะพี่ป๊อบ ^_^"
ก่อนที่จะไม่ได้คุยกับคนสวยต่อเพราะเขามัวแต่เงียบไป ด้วยเพราะอึ้งแต่สาวเจ้ากลับคิดว่าเขาไม่อยากคุย จึงรีบดึงสติสตางค์ของตัวเองกลับ แล้วชวนกระต่ายน้อยพูดคุย จนได้รับคำชมกลับมา หัวใจแทบเต้นออกนอกอก ป๊อบปี้เอ๋ยสู้นะเว้ย!!!
......
...........
อันตราย ห้ามเข้า
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #
ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 5
"แก้ว กระเป๋าล่ะ"
"อ่าว? ลืม...ฮึ่ย ลืมตัว...ทุกทีมีคนขนให้ ยายแก้วยายบ้า เมื่อเช้าพึ่งหาเรื่องว่าเค้าไปหยกๆ จะกล้าสู้หน้าไหมวะเนี่ย..."
"ว้าย อ.โทโมะ เข้ามาได้ยังไงคะเนี่ย >///< // อ.คะ ปีหน้าพวกหนูขึ้นปี3 อ.ยังจะรอเป็นที่ปรึกษาพวกหนูอยู่ใช่ไหมคะ // อ.ขามาดูแลเด็กปี1บ้างนะคะ ฯลฯ"
"กระเป๋าเธอหนะ จริญญา -_- ขี้ลืมจังนะครับที่รัก เหม่ออะไรเอ่ย?....ระวังด้วย"
"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ อาจารย์ -.,-"
หลังจากยายฟางงัดเธอออกมาจากเบาะนุ่มนิ่มได้ ก็ลากเธอเข้ามาในห้องที่ยายกระต่ายบอกว่าใช้เป็นที่พักของเราในคืนนี้ ถูกคนดีจูงมือมาจองตรงที่ริมสุดชิดหน้าต่าง ลมทะเลพัดมาเบาๆพอจะทำให้รู้สึกตัว
รู้สึกตัวว่าตอนขึ้นรถมามือจะไม่ว่างเลย เวลานี้ขณะที่มือซ้ายจับอยู่กับมือเล็กๆของคนดีเอาไว้ มืออีกข้างเธอยังอุตส่าห์ว่างได้อีก ลืมอะไร.....
ปรกติเวลาไปไหนมาไหน คนตัวโตจะแย่งกระเป๋าไปถือแล้วให้เธอแบกเฉพาะเครื่องมือสื่อสาร ส่วนมือที่เหลืออีกข้างจะได้ไม่มีข้ออ้างมาพรากไปจากการเกาะกุมของคนเอาแต่ใจ เพราะคนจ่ายตังค์คือเขา ดังนั้นก็กรุณาอย่าขัดใจ กระเป๋าถือไม่จำเป็นอะไรสำหรับผู้หญิงเมื่อมีผู้ชายอยู่ข้างๆ ไม่รู้ทฤษฎีของใคร แต่ก็เป็นเช่นนั้นเรื่อยมา จนตัวเธอชินกับการมีเขาอยู่ใกล้ๆ
จริญญาไม่น่าเลย ที่ว่าจะแก้ค้งแก้แค้นอะไรนั่น ชักรู้สึกว่าจะเริ่มเลือนลางซะแล้วสิ
....
........
"มีน....มีอะไรหรือเปล่า มีนเงียบมากเลยนะตั้งแต่มาถึงที่นี่"
"อ่ะ...เปล่าหรอกจินนี่ คิดอะไรนิดหน่อย ...ขออย่าให้เจออะไรไม่ดีๆเลยนะ..."
"คุณแม่คะ สิ้นเดือนนี้ที่คณะจะไปรับน้องที่สวนผึ้งของลุงไผ่ รบกวนคุณแม่บอก คุณลุงให้หน่อยสิคะ ไม่ทราบว่าคุณลุงจะว่างหรือเปล่า"
"ที่สวนคงว่างจ้ะ มีนักท่องเที่ยวมาบ้าง แต่น้อยไม่ยุ่งหรอก ช่วงปีที่ผ่านมานี้ไม่รู้ เป็นยังไง ที่บ้านกวีนิลเกิดเรื่องบ่อยๆ คุณลุงเลยไม่ค่อยเปิดรับใครง่ายๆหนะ
หนูจะมากี่วันล่ะลูก"
"ค้างคืนเดียวค่ะคุณแม่ ว่าแต่เกิดเรื่องอะไรหรือคะ?"
"มีคนเห็นว่ามีวิญญาณที่นั่นหนะลูก....."
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"ขอโทษที่เรียกตัวน้องปี2 มาในเวลาพักผ่อนแบบนี้นะคะ แต่พี่อยากให้เรามาคุยกันก่อนที่จะเริ่มงานกันในวันนี้และวันพรุ่งนี้หนะค่ะ น้องๆคงได้เข้าประชุมกับประธานรุ่นของน้องแล้ว พอจะทราบคร่าวๆแล้วใช่ไหมคะ"
"ครับน้องฟางจ๋าคนสวย พี่บอยแถลงน้องๆปี2ครบทุกถ้อยคำเลยครับพ้ม!"
"คือบ่ายนี้เราจะเข้าไปสวนผึ้งนะคะ รับฟังการบรรยายของคุณลุงไผ่ จัดกลุ่มให้น้องๆปี1 ประชุมเตรียมตัวทำกล่องเลี้ยงผึ้งของตัวเองในตอนเช้าวันพรุ่งนี้ค่ะ"
"ส่วนพรุ่งนี้ตอนกลางคืนเราจะพาน้องๆเข้าไปเดินเล่นชิวๆอีกฟากของสวนก่อนเดินทางกลับ .... ฮิฮิฮิ"
"พี่แก้วอ่า ทำเสียงคิกคักแบบนี้ ต้องพูดว่าหลอกน้องๆมากกว่ามั้งครับ"
"มะลิน้องรักพูดเกินไปอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ"
ยากกระต่ายเรียกรวมพลปี 2-3 ให้มาประชุมชี้แจงสิ่งที่เราต้องร่วมมือกันให้ผ่านพ้นไปด้วยดีใน1คืน1วันที่เราอยู่ที่นี่ ก่อนจะเดินทางกลับในเวลาพลบค่ำของวันพรุ่งนี้ ตั้งใจว่าจะให้น้องๆรู้จักวิถีชีวิตของชาวเลและการอยู่ร่วมกับธรรมชาติที่ยั่งยืนของลุงไผ่ แล้วมีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆเพื่อสร้างความประทับใจก่อนกลับ
เรื่องสนุกๆพึ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง อิอิ
.........
..........................
"ถ้าอย่างนั้นตอนปี1ไปดูสวนผึ้ง เราก็ไปทำฐานกันสิใช่ป่ะน้องเขื่อน"
"ครับพี่บอย เดี๋ยวเฉพาะผู้ชายไปครับ จะได้จัดหนักสะดวกๆหน่อย"
"ฟางอยากจะขอให้ อ.โทโมะไปด้วยหนะค่ะ จะได้ช่วยดูว่ามันรุนแรงเกินไปไหมอะไรยังงี้ ฟางไม่ค่อยไว้ใจเพื่อนตัวเองเท่าไหร่ รบกวนด้วยนะคะอาจารย์"
"ไม่มีปัญหาครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอฝากเพื่อนป๊อบไปดูผึ้งด้วยนะครับ คือเค้าสนใจพวกแมลงมากๆ"
"อ่อ ครับ แฮ่...ไม่สะกิดกันบ้างเลยนะไอเพื่อนยาก แต่ก็ขอบใจว่ะ ฮิฮิ..."
"ตกลงที่รักจะไปทำฐานประหลาดๆกับเขื่อนใช่ไหมจ๊ะ?"
"ฮึ อย่างแก้วใจนี่อ่ะนะ ต้องไปดูแลสาวๆปี2น้องๆปี1สิคร้าบเพื่อนเขื่อน แบร่"
คนสวยคงยังไม่หายโกรธเขา จึงยอมกลืนน้ำลายตัวเองทั้งที่สัญยิงสัญญากับเพื่อนรักหน้ากบว่าจะร่วมเดินทางไปทำฐานด้วยกัน กลับปฏิเสธเอาเสียดื้อๆซะอย่างนั้น
ไม่เป็นไร....กลับไปค่อยง้อก็แล้วกันนะครับ
ดีเสียอีกที่คนสวยไม่ไป เขาจะได้ทำงานง่ายขึ้น ได้รับมอบหมายให้ไปยังสถานที่ต้องสงสัยแบบนั้น เด็กๆไม่ควรได้รับอันตรายหรือถ้าจำเป็นก็ต้องน้อยที่สุด ก่อนจะส่งเพื่อนหน้าหมีให้ตามไปดูแลน้องสาวสุดที่รักและเพื่อนสนิทที่รักที่สุดอย่างน้องฟางหน้าหวานคนนั้น
ต้องรีบแก้คดีให้เร็วที่สุด เงียบที่สุด และตื่นเต้นน้อยที่สุด จะได้เป็นการรับน้องที่สมบูรณ์แบบตามจินตนาการของภรรยาสุดที่รัก
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"เชิญเด็กๆทางนี้ครับ นี่ลูกชายลุงครับ คุณวิชาเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านของที่นี่ครับ เค้ารักที่นี่เหมือนลุงนี่แหล่ะ วันนี้เค้าเห็นว่ามีเด็กๆมาเลยขอมาช่วยน่ะ ....สวนผึ้งของลุงมีเนื้อที่ประมาณ......"
"ดู ผช.ผญ.คนนี้ท่าทางจะรักที่นี่จริงๆนะ ดูสิเดินไม่รอใครเลย ใครบังคับให้มาน่ะ?"
...
.......
"ว้าว สวยจังแก้ว ดอกทานตะวันอาหารแสนอร่อยของน้องผึ้ง .... คู่รักแสนหวาน ....ดีจังเนอะ"
"หวานจังนะครับ....เอ่อ พี่หมายถึง ดอกทานตะวันมันหวานนะครับดูสิผึ้งมาตอมเยอะเลย อืม..เนอะ"
"อืม ค่ะพี่ป๊อบปี้....ฟางไม่รู้มาก่อนเลยนะคะว่าพี่ป๊อบปี้จะชอบแมลงด้วย เวลาเจอกันที่คอนโดแก้วก็ไม่เห็นพี่พูดถึง พี่ป๊อบปี้ทำงานเกี่ยวกับสัตว์หรือคะ?....เอ จะว่าไปแล้วฟางยังไม่ทราบเลยว่าพี่ป๊อบปี้ทำงานอะไร ... ?"
"หา...เอ่อ ครับ?"
ต้องขอบคุณเพื่อนรักต่างชาติที่ส่งตัวเขามาดูแลกระต่ายหวาน เอ่อ เขาหมายถึงดูแลเด็กๆทุกคนหนะครับ เดินตามวิทยากรท้องถิ่นมาก็ฟังเข้าหูซ้าย ทะลุออกทางหูขวาไปเป็นที่เรียบร้อย ในสายตามีแต่กระต่ายน้อยที่เวลานี้เปลี่ยนจากประธานรุ่นมาเป็นพิธีกรน้อยที่เอื้อนเอ่ยคำพูดเสนาะหูให้เขาฟัง ฟังจนเขาเบลอ งุนงงในตัวเอง เพราะปรกติคนสวยแทบจะไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำ
นี่เขาก็อยู่ในสายตาของกระต่ายน้อยใช่ไหมครับ?
"เอ่อ ฟางพูดอะไรผิดเหรอคะ อืม...สงสัยฟางคงพูดมากไป ขอโทษค่ะ"
"อ่ะ มะ มะ ไม่ใช่ครับ คือ....พี่ไม่คิดว่าน้องฟางจะสนใจ เอ่อคือพี่หมายถึง น้องฟางสังเกตพี่ด้วยเหรอครับตอนอยู่กับไอโมะ"
"เอ๋....ถึงฟางจะใส่ใจอ.โทโมะเป็นพิเศษ แต่ฟางก็ไม่ได้ละเลยสิ่งรอบตัวนี่คะ พี่ป๊อบปี้หนะทั้งน่ารัก นิสัยดี ดูแลฟางเป็นอย่างดีขอบคุณมากนะคะ ,,^__^,,"
"เอ่อ..ครับ ฮะฮะ >///< น้องฟางเรียกพี่ป๊อบเฉยๆก็ได้นะครับ พี่ไม่ถือ"
"อืม...ค่ะพี่ป๊อบ ^_^"
ก่อนที่จะไม่ได้คุยกับคนสวยต่อเพราะเขามัวแต่เงียบไป ด้วยเพราะอึ้งแต่สาวเจ้ากลับคิดว่าเขาไม่อยากคุย จึงรีบดึงสติสตางค์ของตัวเองกลับ แล้วชวนกระต่ายน้อยพูดคุย จนได้รับคำชมกลับมา หัวใจแทบเต้นออกนอกอก ป๊อบปี้เอ๋ยสู้นะเว้ย!!!
......
...........
อันตราย ห้ามเข้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
