Secret diary หวนหัวใจให้หาเธอ Ver.TK P.1

 
 
 
ผมทำลายความเงียบลงด้วยการชวนเธอกลับบ้านเพื่อบดบังความขวยเขินของทั้งผมและเธอ มือของเรา
 
ประสานกันอีกครั้ง สองมือที่ประสานกันและกันกวัดไกวกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางสายลมที่พัดปลิวทั่ว
 
ทั้งร่างกายของทั้งผมและเธอ ราวกับต้องการเป็นเพื่อนกับเราทั้งสองอีกคน
 
 
 
 
 
 
 
สายลมดูเหมือนจะยิ่งแรงขึ้นไปเรื่อยๆ ใบไม้ที่เคยสงบนิ่งกลับโยกย้ายไปมาจนดูน่ากลัว เมฆที่บดบังพระ
 
จันทร์วงโตเกาะกลุ่มกันเป็นก้อนใหญ่บดบังทั่วทั้งท้องฟ้า ตามมาด้วยแสงแปรบปราบที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า
 
สีมน ไม่นานนักกลุ่มน้ำจากท้องฟ้าก็เทลงมาอย่างไม่เป็นท่า จากน้อยเป็นมากขึ้น  คลื่นลมในท้องทะเลที่
 
ผมและเธอพึ่งจะไปเล่นมา โบกกัดเซาะกับพื้นทรายสีขาวสะอาดอย่างรุนแรง กลุ่มคลื่นที่เคลื่อนไหวไปมา
 
อย่างรุนแรงซัดเอาน้ำใสเค็มขึ้นมาทางฝังพื้นทรายขาวอย่างฉกรรจ์
 
 
 
 
 
 
 
 
ชาวบ้านที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี ต่างวิ่งกรูกันมาเพื่อที่จะดูสถานการณ์ ก่อนที่จะแบ่งแยกกันออกไปเพื่อ
 
ไปแจ้งข่าวสารกับผู้คนที่เหลือในหมู่บ้าน ผู้ชายถูกแบ่งแยกให้วิ่งไปดูทีเรือของตนเองเพื่อหาผลกระทบ
 
เนื่องจากน้ำทะเลที่หนุนสูงขึ้นจนทำให้ระดับน้ำเพิ่มขึ้นจนสูงเกือบเท่าเรือประมงของพวกเขา  อีกส่วนนึงวิ่ง
 
ไปบอกข่าวกับพวกที่เหลืออย่างกระเสือกกระสน ผู้หญิงถูกแบ่งให้วิ่งไปที่บ้านของตนเพื่อไปเก็บข้าวเก็บข้าว
 
ให้อยู่ในระดับสูงกว่าน้ำให้มากที่สุด เสื้อผ้านับสิบตัวของแต่ละครอบครัวถูกเก็บอย่างรีบร้อน พวกเพื่อนๆที่
 
ผมเคยไปเล่นด้วยบ่อยๆ ต่างเต็มไปด้วยคราบน้ำตาบนใบหน้า ดวงตาหลายดวงมีน้ำใสๆเอ่อคลอ ปากก็ร้อง
 
เรียกหาแม่เป็นพัลวัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พายุเข้าอีกแล้วหรอ(?) ”
 
 
 
 
 
 
ผมละจากภาพเบื้องหน้า หันมามองเพื่อนสาวที่ตอนนี้จับมือผมแน่น ดวงตามีน้ำใสเอ่อคลอไม่ต่างกับเพื่อนๆ
 
ของผมเสียเท่าไหร่  ก่อนที่จะละจากจับมือเป็นกอดผมเอาไว้ ตัวเธอสั่นระริก สะอื้นไห้อยู่กับอกของผม
 
ผมเอื้อมมือไปลูบหลังเธอ ก่อนจะรั้งร่างเพื่อนสาวให้ออกมาจากอ้อมกอด
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องกลัวนะ ..เราอยู่แก้วจะไม่เป็นอะไร ”
 
 
 
 
 
“อื้อ.. อย่าทิ้งแก้วนะแก้วกลัว ”
 
 
 
 
 
“อืม.. ตอนนี้โทโมะว่าเรากลับบ้านไม่ทันแล้วหล่ะ ไปหาที่หลบฝนกันก่อนเถอะนะ ”
 
 
 
 
“เอาสิ .. แก้วก็กลัวจนกลับบ้านไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”
 
 
 
 
 
ดวงตาหวานบีบคั้นน้ำตาหยดสุดท้าย ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะของเราทั้งสองคน ความกลัวถูกกลืน
 
ลงคอไปแทนที่ด้วยความอบอุ่นของกันและกัน ริมฝีปากที่ฉีกยิ้มจนเห็นฟันน้ำนมสีขาวขุ่น ส่งมอบรอยยิ้มนี้
 
มาให้จนผมต้องก้มหน้างุดเพื่อบดบังอาการหัวใจกำเริบดัง‘ตุบตับตุบตับ’ ในอกของผม (>//<) ก่อนที่เธอ
 
จะรู้ตัวว่าผมกำลังเขินอย่างเห็นได้ชัด ผมรีบคว้าข้อมือน้อยๆของเธอ นำทางไปยังแหล่งกำบังฝน
 
 
 
 
“อ่า .. ถึงแล้ว แก้วเข้าไปก่อนเลย ”
 
 
 
 
“อื้ม ขอบใจนะ ”
 
 
 
 
 
 
ศาลาหลังเก่าที่ผุพังไปตามกาลเวลา หลังคาไม้ที่ผุพรุนเป็นรู ทำให้หยดน้ำไหลรินลงมาที่พื้น สถานที่นี้
 
พอที่จะกำบังฝนได้เพียงชั่งคราวเสียเท่านั้น หากแต่จะไปหาที่ที่เลิศหรูมานี้เสียก็เห็นจะไม่ทันการ คงจะ
 
ได้แต่ภาวนาให้ฝนเจ้ากรรมนั้นหยุดตกเสียไวไว (~[]~)
 
 
 
 
 
~ซ่าซ่าซ่า~
 
 
 
 
 
ฝนที่เทลงมาบนพื้นดินยังไม่ลดความรุนแรงแรงลง สายฝนที่ปะทะกับลมพายุอย่างรุนแรงสาดโดนที่ตัว
 
ผมและเธอประปราย เนิ่นนานเกือบชั่วโมงที่ผมและเธอคุดคู้อยู่ในศาลาหลังเก่าหลังนี้ ก่อนที่พายุจะสงบ
 
ลงเสียดื้อๆ ราวกับมีคนห้ามปราบความโกรธาของมันไว้โดยพริบตา เด็กที่คุ้นชินกับทะเลอย่างผมย่อม
 
ไม่มีผลกระทบอย่างไรมากมายอยู่แล้ว ติดแต่เพื่อนสาวของผมคนนี้สิ ที่นั่งคดตัวกอดร่างกายอันสั่นเทา
 
ของตัวเอาไว้ จนผมอดสงสารเธอเสียไม่ได้
 
 
 
“นี่มันเป็นความผิดของผมสินะ.. ที่พาเธอมาเจออะไรแบบนี้ ”
 
 
 
 
 
หยาดน้ำขนาดใหญ่ค่อยลดตัวลงมาเป็นละอองฝนบางเบากลบเกลื่อนความน่ากลัวเมื่อครู่ที่ผ่านมา สายลม
 
ที่พัดโบกอย่างรุนแรงสงบลง หลงเหลือแต่เพียงลมอ่อนที่พัดปลิวทั่วใบไม้  ต้นไม้หลายต้นหักโค่นลงแต่
 
ไม่มีผลกระทบใดใดต่อผู้คนในหมู่บ้าน กลุ่มเมฆก้อนใหญ่ค่อยๆ กระจายออกจากกันเป็นหย่อมๆ  บรรยากาศ
 
โดยทั่วไปค่อนจะกลับมาเป็นดังเดิมแล้ว เพียงพอที่จะรับรองความปลอดภัยของทั้งและเพื่อนสาว
 
 
 
 
 
 
 
กิ่งไม้ที่หักโค่นลงมาเป็นกิ่งเล็กกิ่งน้อยตกเกลื่อนกลาด อยู่ทั่วพื้นฝุ่นที่ชุ่มช่ำไปด้วยหยาดน้ำใส่ที่คอบคลุม
 
อยู่ทั่วทุกอณู  สีเท้าน้อยๆก้าวข้ามผ่านสิ่งต่างๆรอบข้างที่เป็นขวากหนามของการเดินทาง สองมือที่กวัดไกว
 
ผ่านอุปสรรค์ตรงหน้าอย่างไม่แยแส เพียงจุดมุ่งหวังเพียงอย่างเดียวของเขาและเธอ ..
 
 
 
 
 
 
“บ้านของเพื่อนสาวอย่าง...แก้ว”
 
 
 
 
*******************************************************************
อ่ะครับ ไม่เม้นก็ไม่เป็นไร:') .. ไรเตอร์รู้ว่าไรเตอร์เเต่ห่วยมั่กมาก แต่ก็ต้องอัพไว้ก่อนที่จะไม่ได้อัพอีก
ฝันดีครับรีดเดอร์ :D