Secret diary หวนหัวใจให้หาเธอ Ver.TK P.1
Li_Devils_Love
1) บันทึกของชายผู้ชรา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“แก้ว เด็กน้อยผู้มีรอยยิ้มร่าเริงทุกครั้ง ไม่มีวันไหนเลยที่ผมได้เห็นน้ำตาของเธอ ผมและ
เธอเราสนิทกันมาก เราไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่บ่อยๆ จนเมื่อเราเติบโตขึ้น จากเพื่อนกลาย
เป็นคู่รักที่รักกันมากแต่ด้วยฐานะของผมและแก้วต่างกัน ทำให้ที่บ้านของแก้วไม่ค่อยชอบ
ผมเสียเท่าไหร่ แต่มันยังไม่ตัดทอนกำลังใจเท่าเมื่อรู้ว่าทางบ้านแก้วย้ายออกไปจากที่นี่
...แล้วเราก็ไม่ได้พบกันอีกเลย ”
สมุดบันทึกเล่มเก่าของผู้เฒ่าคนนึงสิ้นสุดลงเพียงแค่นี้ ปากกาถูกยืดให้อยู่กับที่ เหมือนเวลาที่หยุดเอาไว้
ลมพัดกระทบผิวงามชรา เหมือนมนสะกดให้เขาตกลงไปในห้วงลึกของช่วงหนึ่งแห่งความหลังภายใต้จิต
สำนึกที่เขาไม่เคยลืมเลือน ข้อความในกระดาษจบลงพียงเท่านี้ ห้วงลึกของจิตใจฉุดดึงให้เขาผุดลงไป
ความหลังอีกครั้ง ..
60 ปีก่อนหน้านี้
‘
‘
‘
‘
“เราไปเล่นน้ำกันนะโทโมะ”
เสียงเรียกของเพื่อนสาวที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ขอร้องปนบังคับให้ผมไปเล่นน้ำด้วยกัน (= =*)
มือคนละข้างของเราประสานกันก่อนจะกวัดไกวที่พร้อมกับเท้าที่ก้าวทอดเดิน ผมและเธอยังเป็นเด็กเรียน
ในระดับชั้นมัธยมศึกษาต้น เราอยู่โรงเรียนเดียวกัน เธอได้รับเลือกเป็นดรัมเมเยอร์ของโรงเรียน ซึ่งผมก็เป็น
แค่เด็กกำพร้าจนๆคนนึง เธอไม่คู่ควรพอที่จะเป็นเพื่อนกับผมด้วยซ้ำ แต่เธอก็เลือกที่จะเป็นเพื่อนกับผม
แม้ว่าทั้งพ่อและแม่ของเธอจะไม่ชอบผมก็ตาม (^o^)
~ ซ่าซ่าซ่า ~
น้ำจากอุ้งมือน้อยๆถูกสาดลงบนใบหน้าและลำตัวของผม พลันอุ้งมือของผมก็ตวัดน้ำเข้าใส่เธอเหมือนกัน
เราสองคนเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน จนลืมเวลาไปเสียว่าตอนนี้มันดึกมากแล้ว เดี๋ยวแก้วจะโดนพ่อแม่
ของเธอดุเอา (^ ^* )
“แก้วดึกมากแล้ว ..เรากันบ้านกันเถอะ ”
“จริงด้วยสิเรากลับบ้านกัน”
ผมยื่นมือไปฉุดเพื่อนสาวคนสวยของผมให้ขึ้นจากน้ำ ตอนนี้มันก็ค่ำแล้วกระแสลมเริ่มแรงขึ้นมา ด้วยภูมิอา
กาศในหมู่บ้านของผมเป็นหมู่บ้านติดทะเล ลมหนาวที่นี้จึงหนาวแบบจับขั้วหัวใจเลยทีเดียว คนจนแบบผม
มันด้านจนไม่มีความรู้สึกหนาวแล้วเสียสิ (^ ^ )
แขนเล็กกอดเกี่ยวบริเวณหน้าอกที่ขึ้นเนินเล็กน้อย เพื่อบรรเทาความหนาวเย็น ยิ่งเราก้าวเดินไปเท่าไหร่ดู
เหมือนว่าลมก็จะยิ่งทวีความรุนแรงเสียตามไปด้วย ยิ่งตัวเราเต็มไปด้วยน้ำทั้งตัวแบบนี้ มีหวังเธอได้หนาว
ตายแน่
“หนาวหรอ? ”
“อื้อ .... ”
ผมฉุดรั้งมือเธอให้หยุดเดิน ก่อนที่จะมอบความอบอุ่นให้เธอตามวิธีสากล(=o=) คือการมอบความอบอุ่น
ให้กันผ่านการ "กอด' ผมสอดมือเข้าไปในวงแขนเล็กก่อนจะหยุดนิ่งอยู่สักพักใหญ่เพื่อส่งมอบความอบอุ่น
ให้แก่เธอ
การ “ ให้ ” ผลลัพธ์ที่ตอบกลับมาคือการ “ ให้ ”ของอีกคนเสมอ
ความร้อนผ่าวที่ส่งผ่านกันและกันทางร่างกาย กำลังเดินทางอยู่นานเพื่อไปหาอีกคน เหมือนกระแสไฟที่
ถูกส่งผ่านทางสายไฟก่อนจะผ่านกระบวนการจนได้เป็นไฟฟ้า นานพอที่จะชาร์ตความอบอุ่นของกันและกัน
จนเต็มเปี่ยมเนื้อแนบชิดกันเหมือนแม่เหล็กต่างขั้วที่กระทบเข้าหากัน เหมือนแรงดึงดูดของกันและกันผลักดัน
ให้ผมและเธอส่งผ่านความอบอุ่นนี้นานจนไม่อยากถอดถอนกลับมาในโลกของความเป็นจริง(?) เราสองคน
ผละร่างกายที่อบอุ่นจากไอความร้อนที่พวยพุ่งออกมาของกันและกันในทันที แทนที่ด้วยความขวยเขินที่
ผุดขึ้นที่ใบหน้าของผมและเธออย่างช่วยไม่ได้..
“เพิ่งรู้นะว่าการเป็นคนดี มันทรมานแบบนี้...นี่เอง”
“ เอ่อ.. เรากันบ้านกันเถอะ ”
“ อื้อ ”
******************************************************************
เอ่อ...อันนี้เป็นฟิคที่เเต่งไว้นานมากแล้ว --* ...แล้วมันก็ห่วยมากๆๆด้วย คือ
กระผมเอามาแก้ขัดฟิคทุกเรื่องที่เเต่งเอาไว้ เนื่องจากโดน
ไวรัสรับประทานไปเสียเเล้ว
กราบขอโทษรีดเดอร์ทุกคนนะครับ .. ช่วงนี้งานเยอะมากอาจจะไม่ได้ตามอ่านตามเม้นไรเตอร์บางคนผม
ต้องขออภัยด้วยนะ แล้วจะพยายามตามเม้นนะครับ :) [ส่วนฟิคทุกเรื่องที่โดนไวรัสจะพยายามไปขุด
จากถังขยะมาอัพนะครับ= =;] เม้น+โหวตหน่อยก็ดีนะ เป็นกำลังใจให้ฟิคขัดดอกเรื่องนี้ซักนิดนึง ฮ่าฮ่าฮ่า =0= ''
ไรเตอร์ไปทำงานต่อแล้วครับ ....#ฟิ้ว วววว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
