Secret diary หวนหัวใจให้หาเธอ Ver.TK P.1
Li_Devils_Love
2) เรือนเก่า..ศาลาเเห่งความทรงจำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ผมทำลายความเงียบลงด้วยการชวนเธอกลับบ้านเพื่อบดบังความขวยเขินของทั้งผมและเธอ มือของเรา
ประสานกันอีกครั้ง สองมือที่ประสานกันและกันกวัดไกวกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางสายลมที่พัดปลิวทั่ว
ทั้งร่างกายของทั้งผมและเธอ ราวกับต้องการเป็นเพื่อนกับเราทั้งสองอีกคน
สายลมดูเหมือนจะยิ่งแรงขึ้นไปเรื่อยๆ ใบไม้ที่เคยสงบนิ่งกลับโยกย้ายไปมาจนดูน่ากลัว เมฆที่บดบังพระ
จันทร์วงโตเกาะกลุ่มกันเป็นก้อนใหญ่บดบังทั่วทั้งท้องฟ้า ตามมาด้วยแสงแปรบปราบที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า
สีมน ไม่นานนักกลุ่มน้ำจากท้องฟ้าก็เทลงมาอย่างไม่เป็นท่า จากน้อยเป็นมากขึ้น คลื่นลมในท้องทะเลที่
ผมและเธอพึ่งจะไปเล่นมา โบกกัดเซาะกับพื้นทรายสีขาวสะอาดอย่างรุนแรง กลุ่มคลื่นที่เคลื่อนไหวไปมา
อย่างรุนแรงซัดเอาน้ำใสเค็มขึ้นมาทางฝังพื้นทรายขาวอย่างฉกรรจ์
ชาวบ้านที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี ต่างวิ่งกรูกันมาเพื่อที่จะดูสถานการณ์ ก่อนที่จะแบ่งแยกกันออกไปเพื่อ
ไปแจ้งข่าวสารกับผู้คนที่เหลือในหมู่บ้าน ผู้ชายถูกแบ่งแยกให้วิ่งไปดูทีเรือของตนเองเพื่อหาผลกระทบ
เนื่องจากน้ำทะเลที่หนุนสูงขึ้นจนทำให้ระดับน้ำเพิ่มขึ้นจนสูงเกือบเท่าเรือประมงของพวกเขา อีกส่วนนึงวิ่ง
ไปบอกข่าวกับพวกที่เหลืออย่างกระเสือกกระสน ผู้หญิงถูกแบ่งให้วิ่งไปที่บ้านของตนเพื่อไปเก็บข้าวเก็บข้าว
ให้อยู่ในระดับสูงกว่าน้ำให้มากที่สุด เสื้อผ้านับสิบตัวของแต่ละครอบครัวถูกเก็บอย่างรีบร้อน พวกเพื่อนๆที่
ผมเคยไปเล่นด้วยบ่อยๆ ต่างเต็มไปด้วยคราบน้ำตาบนใบหน้า ดวงตาหลายดวงมีน้ำใสๆเอ่อคลอ ปากก็ร้อง
เรียกหาแม่เป็นพัลวัน
“ พายุเข้าอีกแล้วหรอ(?) ”
ผมละจากภาพเบื้องหน้า หันมามองเพื่อนสาวที่ตอนนี้จับมือผมแน่น ดวงตามีน้ำใสเอ่อคลอไม่ต่างกับเพื่อนๆ
ของผมเสียเท่าไหร่ ก่อนที่จะละจากจับมือเป็นกอดผมเอาไว้ ตัวเธอสั่นระริก สะอื้นไห้อยู่กับอกของผม
ผมเอื้อมมือไปลูบหลังเธอ ก่อนจะรั้งร่างเพื่อนสาวให้ออกมาจากอ้อมกอด
“ไม่ต้องกลัวนะ ..เราอยู่แก้วจะไม่เป็นอะไร ”
“อื้อ.. อย่าทิ้งแก้วนะแก้วกลัว ”
“อืม.. ตอนนี้โทโมะว่าเรากลับบ้านไม่ทันแล้วหล่ะ ไปหาที่หลบฝนกันก่อนเถอะนะ ”
“เอาสิ .. แก้วก็กลัวจนกลับบ้านไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”
ดวงตาหวานบีบคั้นน้ำตาหยดสุดท้าย ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะของเราทั้งสองคน ความกลัวถูกกลืน
ลงคอไปแทนที่ด้วยความอบอุ่นของกันและกัน ริมฝีปากที่ฉีกยิ้มจนเห็นฟันน้ำนมสีขาวขุ่น ส่งมอบรอยยิ้มนี้
มาให้จนผมต้องก้มหน้างุดเพื่อบดบังอาการหัวใจกำเริบดัง‘ตุบตับตุบตับ’ ในอกของผม (>//<) ก่อนที่เธอ
จะรู้ตัวว่าผมกำลังเขินอย่างเห็นได้ชัด ผมรีบคว้าข้อมือน้อยๆของเธอ นำทางไปยังแหล่งกำบังฝน
“อ่า .. ถึงแล้ว แก้วเข้าไปก่อนเลย ”
“อื้ม ขอบใจนะ ”
ศาลาหลังเก่าที่ผุพังไปตามกาลเวลา หลังคาไม้ที่ผุพรุนเป็นรู ทำให้หยดน้ำไหลรินลงมาที่พื้น สถานที่นี้
พอที่จะกำบังฝนได้เพียงชั่งคราวเสียเท่านั้น หากแต่จะไปหาที่ที่เลิศหรูมานี้เสียก็เห็นจะไม่ทันการ คงจะ
ได้แต่ภาวนาให้ฝนเจ้ากรรมนั้นหยุดตกเสียไวไว (~[]~)
~ซ่าซ่าซ่า~
ฝนที่เทลงมาบนพื้นดินยังไม่ลดความรุนแรงแรงลง สายฝนที่ปะทะกับลมพายุอย่างรุนแรงสาดโดนที่ตัว
ผมและเธอประปราย เนิ่นนานเกือบชั่วโมงที่ผมและเธอคุดคู้อยู่ในศาลาหลังเก่าหลังนี้ ก่อนที่พายุจะสงบ
ลงเสียดื้อๆ ราวกับมีคนห้ามปราบความโกรธาของมันไว้โดยพริบตา เด็กที่คุ้นชินกับทะเลอย่างผมย่อม
ไม่มีผลกระทบอย่างไรมากมายอยู่แล้ว ติดแต่เพื่อนสาวของผมคนนี้สิ ที่นั่งคดตัวกอดร่างกายอันสั่นเทา
ของตัวเอาไว้ จนผมอดสงสารเธอเสียไม่ได้
“นี่มันเป็นความผิดของผมสินะ.. ที่พาเธอมาเจออะไรแบบนี้ ”
หยาดน้ำขนาดใหญ่ค่อยลดตัวลงมาเป็นละอองฝนบางเบากลบเกลื่อนความน่ากลัวเมื่อครู่ที่ผ่านมา สายลม
ที่พัดโบกอย่างรุนแรงสงบลง หลงเหลือแต่เพียงลมอ่อนที่พัดปลิวทั่วใบไม้ ต้นไม้หลายต้นหักโค่นลงแต่
ไม่มีผลกระทบใดใดต่อผู้คนในหมู่บ้าน กลุ่มเมฆก้อนใหญ่ค่อยๆ กระจายออกจากกันเป็นหย่อมๆ บรรยากาศ
โดยทั่วไปค่อนจะกลับมาเป็นดังเดิมแล้ว เพียงพอที่จะรับรองความปลอดภัยของทั้งและเพื่อนสาว
กิ่งไม้ที่หักโค่นลงมาเป็นกิ่งเล็กกิ่งน้อยตกเกลื่อนกลาด อยู่ทั่วพื้นฝุ่นที่ชุ่มช่ำไปด้วยหยาดน้ำใส่ที่คอบคลุม
อยู่ทั่วทุกอณู สีเท้าน้อยๆก้าวข้ามผ่านสิ่งต่างๆรอบข้างที่เป็นขวากหนามของการเดินทาง สองมือที่กวัดไกว
ผ่านอุปสรรค์ตรงหน้าอย่างไม่แยแส เพียงจุดมุ่งหวังเพียงอย่างเดียวของเขาและเธอ ..
“บ้านของเพื่อนสาวอย่าง...แก้ว”
*******************************************************************
อ่ะครับ ไม่เม้นก็ไม่เป็นไร:') .. ไรเตอร์รู้ว่าไรเตอร์เเต่ห่วยมั่กมาก แต่ก็ต้องอัพไว้ก่อนที่จะไม่ได้อัพอีก
ฝันดีครับรีดเดอร์ :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
