รักนี้แสนสุดจะทน

หลายเดื่อนผ่านไป
“แม่คับแม่จะไปไหรเรอ”       โทโมะนั้นถามแม่เขาเมือเห็นแม่เขานั้นแต่ตัวออกไปข้างนอก
“ออ คือ  แม่จะไปบ้านหนูแก้วอ่ะจร๊ “     แม่เขาตอบไปแบบกล้า ๆกลัว
“แม่ไปทำไมเรอคับหรือแก้วกลับมาแล้ว “    เขาถามแม่แบบอยากรู้พร้อมยิ้มไป
“จร๊แก้วกลับมาแล้ว แม่เลยจร๊ไปดู หลานด้วย”     แม่ได้ตอบเขาไป
“งันแม่คับผมไปด้วยผมอยากเห็นแก้วกับลูก”   เขาพร้อมขอร้องแม่แล้วยิ้มไปเมื่อรู้ว่าแก้วกลับมา
“คงยังไม่ได้หรอกลูกคือหนูแก้วห้ามไว้   “   แม่เขาบอกเขาไปพร้อมความสงสารลูก
“ไม่เป็นไรคับ แก้วเขาคงโกธรมอยู่”      โทโมะได้บอกกับแม่พร้อมน่าเศร้า
“จร๊ไงก็อยู่บ้านก่อนนะแล้วแม่จะกลับ”    แม่เขาบอกกับโทโมะก่อนออกบ้านไป
ปล่อยให้เขานั่งร้องไห้  อยู่คนเดียว
 
 
บ้านแก้ว
แก้วนั้นได้กลับมาบ้านได้ไม่กี่วัน พร้อมมีลูกของแก้วนั้นมาด้วย แม่ของแก้วโทรไปบอกทางโทโมะ
แก้วนั้นตอนนี้กำลังอุ้มลูกสาวของเธออยู่ของเธอในแค่ 2เดื่อนกว่าๆ หยอกล้อเล่นกับลูก
จนแม่โทโมะเดินเข้ามาในบ้าน
“สวัคดีค่ะคุณน้า มาได้ไงค่ะ “    เธอได้ถามแม่โทโมะสงสัยว่ารู้ได้ไง
“แม่บอกเองลูก”      แม่แก้วได้บอกลูกของตนให้หายสงสัย
“ไหนขอดูน่าหลานได้ไหมจร๊”     แม่โทโมะได้ขอแก้วที่อุ้มลูกอยู่
“ได้สิค่ะ”    เธอยิ้มพร้อม ส่งลูกให้ 
“ น่ารักน่าชังจังแล้วชื่ออะไรล่ะหื้ม “     แม่โทโมะได้ถามเธอ
“ชื่อมาโกะ ค่ะ “   เธอนั้นได้ตอบ   พร้อมรับลูกคืน
“วันนี้ก็ไม่ได้ซื้อไรมาฝากเลยอ่ะค่ะ”      แม่โทโมะได้บอกกับแม่แก้ว
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ “   แม่แก้วนั้พูด  
 แก้วนั้นที่เห็นว่าผู้ใหญ่คุยกันอยู่นั้นเลยพาลูกขึ้นห้อง
แก้วนั้นมาถึงห้องก็ร้องไห้ เพราะเธอนั้นได้กลับมาบ้านมันทำให้แก้วนั้นลืมเขาไม่ได้
“มาโกะลูกแม่ ถึงลูกจร๊ไม่มีพ่อนะ แต่ลูกยังมีแม่ และแม่จะดูแลลูกให้ดีที่สุด”
เธอนั้นได้พูดลูกพร้อมร้องไห้เสียใจ  ที่ลูกเกิดมานั้น ไม่มีพ่อ
 
บ้านโทโมะ 
 
“แม่คับ แก้วเป็นไงบ้าง คับ แล้วลูกผมน่าเหมือนผมหรือแก้วมากกว่ากันคับ”   เมือโทโมะเห็นแม่เขานั้นเข้าบ้านมาเข้าเลยรีบถาม
“แก้ว ก็ สบายดีลูก  ส่วนหลานอ่ะ ผู้หญิง ชื่อ มาโกะ น่าตาคงทางแก้วอ่ะลูก “    แม่เขาได้บอกเขาไป
“งันลูกของผมคงจะน่ารักเหมือนแก้วน่าดูเลย”     เขานั้นได้คุยกับแม่เขา  
“จร๊ งันแม่ขอตัวนะ “  แม่เขาพูดก่อนขึ้นข้างบนไป
 
โทโมะนั้นได้ขึ้นไปในห้อง
ในใจตอนนี้ของเขาอยากเจอลูกอยากรู้ว่าน่าตาลูกจะน่ารักอย่างที่เขาคิดไหม อยากเห็นน่าคนที่เขานั้นรัก อยากดูแลทั้งแม่และลูก แต่ไม่รู้ว่าเขานั้นจะมีโอกาสอีกไหม  เพราะเขาเคยปล่อยโอกาสที่ดีไป 
“ ป่า นี้ลูกกับแก้วจะเป็นอย่างไรนะ “   เขานั้นได้พูดออกมาพร้อมหลับไป
 
เช้าวันใหม่
เขานั้นได้ลงจากห้องนอน เห็นแม่ของเขากำลังเอาของหลายอย่างมาก และไปไหนสักแห่ง
“แม่คับแม่จะไปไหนเรอของเต็มเลย”    เขาได้ถามแม่เมือเห็นของมากมาย  
“แม่ไปบ้านหนูแก้วอ่ะลูก  เอาของใช้ไปให้หลาน”
“แม่คับ ผมอยากไปหาแก้วกับลูก ผมคิดถึงเขามากนะๆ “   เขานั้นขอร้องแม่พร้อมน้ำใสๆไหลออกมา
“โทโมะ เดี๋ยวแม่จะรองคุยกับหนูแก้วดูนะลูก  แม่ไปล่ะ  “  แม่เขากล่าวก่อน ขึ้นรถไป
   
แต่ความที่เขานั้นอยากเจอแก้วกับลูกเขาเลยขับรถตามแม่ไป 
 
บ้านของแก้ว
แก้วนั้นที่กำลังเล่นกำลูกอยู่ เมือเธอนั้นลูกว่าแม่โทโมะมา แก้วเลยไปต้อนรับ
“คุณน้าสวัสคดีค่ะ  มาโกะดูสิใครมาเอ๋ย “   เธอนั้นที่เขามาทักทายแม่โทโมะแล้วอุ้มลูกและคุยกับลูกของเธอ
“แล้วแม่หนูอยู่ไหนจร๊  อยู่ในบ้านค่ะ”      เธอบอกแม่โทโมะแล้วที่เขาไปหาแม่เธอพร้อมมากมาย
“ปะลูกไปสวนน่าบ้านกับแม่ดีกว่า “       เธอพูดกับลูกก่อนไปสวนน่าบ้านของเธอ
 
ด้าน โทโมะ 
โทโมะนั้นตอนนี้เขาขับรถมาจอดหน้าบ้านแก้วเขาลงมาเพื่อจะแอบดูว่าเป็นไงบ้าง
เขาได้มองไปสักพักเขาก็เห็นแก้วที่อุ้มลูกเด็กอ่อน ที่กำลังหอมแก้ม หยอดล้อเล่นกับลูก
เขานั้นก็น้ำตาไหล ภาพๆนี้ เป็นที่เขาไม่เห็นเลยมาก่อน  เขาได้เห็นลูกที่ ยังเล็กมากน้ำตาของความ
เป็นพ่อก็ไหล   ไหลไม่หยุด    เขาคิดว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้เห็นด้วยแต่สุดท้ายเขาก็ได้เห็น    
 เขาได้นึกว่าลูกเขานั้น่ารักแค่ไหนแต่สิ่งที่เห็นลูกเขาในวันนี้
ลูกเขาน่ารักกว่าที่คิด  กับหญิงที่เขารัก ที่เขาเคยทำร้ายเธอมาก่อน        เขาปล่อยให้แก้วอยู่กับแค่สองคนได้ไง
เขานั้นเป็นพ่อที่ไม่ดีเลยที่ไม่มีโอกาสดูแลลูกและ ไม่ได้ บอกรัก ลูกเลย .....
และตอนนี้เขาอยากจะบอกกับว่า        “ พ่อรักลูกนะ ลูกพ่อ”
 
 
 
ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษด้วยนะ  คิดไม่ค่อยออกด้วยอ่ะ    ถ้ามันแย่จริงๆก็บอกนะจะได้เขียนใหม่