รักนี้แสนสุดจะทน

หลายเดื่อนผ่านไป

“แม่คับแม่จะไปไหรเรอ”       โทโมะนั้นถามแม่เขาเมือเห็นแม่เขานั้นแต่ตัวออกไปข้างนอก

“ออ คือ  แม่จะไปบ้านหนูแก้วอ่ะจร๊ “     แม่เขาตอบไปแบบกล้า ๆกลัว

“แม่ไปทำไมเรอคับหรือแก้วกลับมาแล้ว “    เขาถามแม่แบบอยากรู้พร้อมยิ้มไป

“จร๊แก้วกลับมาแล้ว แม่เลยจร๊ไปดู หลานด้วย”     แม่ได้ตอบเขาไป

“งันแม่คับผมไปด้วยผมอยากเห็นแก้วกับลูก”   เขาพร้อมขอร้องแม่แล้วยิ้มไปเมื่อรู้ว่าแก้วกลับมา

“คงยังไม่ได้หรอกลูกคือหนูแก้วห้ามไว้   “   แม่เขาบอกเขาไปพร้อมความสงสารลูก

“ไม่เป็นไรคับ แก้วเขาคงโกธรมอยู่”      โทโมะได้บอกกับแม่พร้อมน่าเศร้า

“จร๊ไงก็อยู่บ้านก่อนนะแล้วแม่จะกลับ”    แม่เขาบอกกับโทโมะก่อนออกบ้านไป

ปล่อยให้เขานั่งร้องไห้  อยู่คนเดียว

บ้านแก้ว

แก้วนั้นได้กลับมาบ้านได้ไม่กี่วัน พร้อมมีลูกของแก้วนั้นมาด้วย แม่ของแก้วโทรไปบอกทางโทโมะ

แก้วนั้นตอนนี้กำลังอุ้มลูกสาวของเธออยู่ของเธอในแค่ 2เดื่อนกว่าๆ หยอกล้อเล่นกับลูก

จนแม่โทโมะเดินเข้ามาในบ้าน

“สวัคดีค่ะคุณน้า มาได้ไงค่ะ “    เธอได้ถามแม่โทโมะสงสัยว่ารู้ได้ไง

“แม่บอกเองลูก”      แม่แก้วได้บอกลูกของตนให้หายสงสัย

“ไหนขอดูน่าหลานได้ไหมจร๊”     แม่โทโมะได้ขอแก้วที่อุ้มลูกอยู่

“ได้สิค่ะ”    เธอยิ้มพร้อม ส่งลูกให้ 

“ น่ารักน่าชังจังแล้วชื่ออะไรล่ะหื้ม “     แม่โทโมะได้ถามเธอ

“ชื่อมาโกะ ค่ะ “   เธอนั้นได้ตอบ   พร้อมรับลูกคืน

“วันนี้ก็ไม่ได้ซื้อไรมาฝากเลยอ่ะค่ะ”      แม่โทโมะได้บอกกับแม่แก้ว

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ “   แม่แก้วนั้พูด  

 แก้วนั้นที่เห็นว่าผู้ใหญ่คุยกันอยู่นั้นเลยพาลูกขึ้นห้อง

แก้วนั้นมาถึงห้องก็ร้องไห้ เพราะเธอนั้นได้กลับมาบ้านมันทำให้แก้วนั้นลืมเขาไม่ได้

“มาโกะลูกแม่ ถึงลูกจร๊ไม่มีพ่อนะ แต่ลูกยังมีแม่ และแม่จะดูแลลูกให้ดีที่สุด”

เธอนั้นได้พูดลูกพร้อมร้องไห้เสียใจ  ที่ลูกเกิดมานั้น ไม่มีพ่อ

บ้านโทโมะ 

“แม่คับ แก้วเป็นไงบ้าง คับ แล้วลูกผมน่าเหมือนผมหรือแก้วมากกว่ากันคับ”   เมือโทโมะเห็นแม่เขานั้นเข้าบ้านมาเข้าเลยรีบถาม

“แก้ว ก็ สบายดีลูก  ส่วนหลานอ่ะ ผู้หญิง ชื่อ มาโกะ น่าตาคงทางแก้วอ่ะลูก “    แม่เขาได้บอกเขาไป

“งันลูกของผมคงจะน่ารักเหมือนแก้วน่าดูเลย”     เขานั้นได้คุยกับแม่เขา  

“จร๊ งันแม่ขอตัวนะ “  แม่เขาพูดก่อนขึ้นข้างบนไป

โทโมะนั้นได้ขึ้นไปในห้อง

ในใจตอนนี้ของเขาอยากเจอลูกอยากรู้ว่าน่าตาลูกจะน่ารักอย่างที่เขาคิดไหม อยากเห็นน่าคนที่เขานั้นรัก อยากดูแลทั้งแม่และลูก แต่ไม่รู้ว่าเขานั้นจะมีโอกาสอีกไหม  เพราะเขาเคยปล่อยโอกาสที่ดีไป 

“ ป่า นี้ลูกกับแก้วจะเป็นอย่างไรนะ “   เขานั้นได้พูดออกมาพร้อมหลับไป

เช้าวันใหม่

เขานั้นได้ลงจากห้องนอน เห็นแม่ของเขากำลังเอาของหลายอย่างมาก และไปไหนสักแห่ง

“แม่คับแม่จะไปไหนเรอของเต็มเลย”    เขาได้ถามแม่เมือเห็นของมากมาย  

“แม่ไปบ้านหนูแก้วอ่ะลูก  เอาของใช้ไปให้หลาน”

“แม่คับ ผมอยากไปหาแก้วกับลูก ผมคิดถึงเขามากนะๆ “   เขานั้นขอร้องแม่พร้อมน้ำใสๆไหลออกมา

“โทโมะ เดี๋ยวแม่จะรองคุยกับหนูแก้วดูนะลูก  แม่ไปล่ะ  “  แม่เขากล่าวก่อน ขึ้นรถไป

แต่ความที่เขานั้นอยากเจอแก้วกับลูกเขาเลยขับรถตามแม่ไป 

บ้านของแก้ว

แก้วนั้นที่กำลังเล่นกำลูกอยู่ เมือเธอนั้นลูกว่าแม่โทโมะมา แก้วเลยไปต้อนรับ

“คุณน้าสวัสคดีค่ะ  มาโกะดูสิใครมาเอ๋ย “   เธอนั้นที่เขามาทักทายแม่โทโมะแล้วอุ้มลูกและคุยกับลูกของเธอ

“แล้วแม่หนูอยู่ไหนจร๊  อยู่ในบ้านค่ะ”      เธอบอกแม่โทโมะแล้วที่เขาไปหาแม่เธอพร้อมมากมาย

“ปะลูกไปสวนน่าบ้านกับแม่ดีกว่า “       เธอพูดกับลูกก่อนไปสวนน่าบ้านของเธอ

ด้าน โทโมะ 

โทโมะนั้นตอนนี้เขาขับรถมาจอดหน้าบ้านแก้วเขาลงมาเพื่อจะแอบดูว่าเป็นไงบ้าง

เขาได้มองไปสักพักเขาก็เห็นแก้วที่อุ้มลูกเด็กอ่อน ที่กำลังหอมแก้ม หยอดล้อเล่นกับลูก

เขานั้นก็น้ำตาไหล ภาพๆนี้ เป็นที่เขาไม่เห็นเลยมาก่อน  เขาได้เห็นลูกที่ ยังเล็กมากน้ำตาของความ

เป็นพ่อก็ไหล   ไหลไม่หยุด    เขาคิดว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้เห็นด้วยแต่สุดท้ายเขาก็ได้เห็น    

 เขาได้นึกว่าลูกเขานั้น่ารักแค่ไหนแต่สิ่งที่เห็นลูกเขาในวันนี้

ลูกเขาน่ารักกว่าที่คิด  กับหญิงที่เขารัก ที่เขาเคยทำร้ายเธอมาก่อน        เขาปล่อยให้แก้วอยู่กับแค่สองคนได้ไง

เขานั้นเป็นพ่อที่ไม่ดีเลยที่ไม่มีโอกาสดูแลลูกและ ไม่ได้ บอกรัก ลูกเลย .....

และตอนนี้เขาอยากจะบอกกับว่า        “ พ่อรักลูกนะ ลูกพ่อ”

ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษด้วยนะ  คิดไม่ค่อยออกด้วยอ่ะ    ถ้ามันแย่จริงๆก็บอกนะจะได้เขียนใหม่