I can say...ได้ไหมถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ

 

       โทโมะพาฉันกลับบ้านหลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกัน ไม่ได้พูดะไรกันอีกเลย จนเช้านี้ฉันลงมานั่งกินข้าวต้มฝีมือเขา ก็อยากจะถามเขาเหมือนกันว่าเมื่อวาน  เอ่อ....จูบฉัน เพื่ออะไร?!

 

“เมื่อวาน....”

 

“กินข้าวซะ...” ชิ ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรต่อเลย หมอนั่นก็ขัดซะและ....บ้าเอ้ย คนหรือสก๊อตไบร์ทกันน่ะ?

 

“นาย....”

 

“ไม่หิวก็เอาไปให้หมาข้างบ้านกินก็ได้นะ”

 

--* ตาบ้านี่....โรคจิตหรือไงกัน?

 

“คือเรื่องเมื่อคืน....”

 

“โธ่เว้ย...ยัยเด็กบ้า คนจะกินข้าวมาแง้วๆอะไรอยู่ได้น่ารำคาญ!”

 

“ฉันก็แค่อยากรู้ว่านายมาจูบฉันทำไม?!!!”   O___O! อะไรแว้....ตะคอกใส่ฉันทำไมง่ะT^T คนสวยเซนซิทีฟนะเฟ้ยTToTT  ฉันก็เลยสวนกลับทันควันด้วยพลั้งปาก ไม่เพียงแต่เขาที่นิ่งอึ้ง ฉันก็ด้วยแหละT_Tให้ตาย...เรื่องแบบนี้ใครเขาให้ถามกันเล่า จริญญาเอ๋ย~~~~

 

"....."

 

"ทำไม?"

 

"....."

 

"จูบฉันไปเพื่ออะไรอ่ะ^^"

 

"โว้ย! ถามอยู่ได้ฉันก็อายเป็นนะเว้ย ..."O__O!!อาย??

 

"....."

 

“ทำไม? แตะต้องไม่ได้งั้นสิ....ฉันไม่ใช่แฟนเธอนี่ ถึงขึ้นไหนกันแล้วล่ะ”

 

 ฉันนิ่งอึงไปอย่างตกใจ ขั้นไหน? ขึ้นบ้าขั้นบออะไรอ่ะ? แฟนฉัน? ใครว่ะแฟนฉัน-*- เขาประสาทไปหรือเปล่า?

 

“พูดงี้หมายความว่าไง?”

 

“รู้อยู่แก่ใจ!..ก็ไอ้เกาหลีแฟนเธอไงล่ะ....ถ้าจะกอดกันซะขนาดนั้น ฉันแนะนำเลยนะ....ว่าไปอยู่กับมันเลยจะดีกว่า เหอะ!”

 

“แฟน....เกาหลี.......คยองเท?”

 

เห...O___o โทโมะคิดว่าคยองเทเป็นแฟนฉันเหรอ? ไอ้บ้า! คยองเทเป็นเพื่อนสนิมของฉันต่างหากล่ะ- - * ไม่รู้แล้วอวดฉลาดจริงๆ คนงี่เง่า เหอะๆ เนี่ยเหรอ....โทโมะคนดัง แห่งวิทยาลัยดนตรีปิตาซัส! บ้าบอคอแตก>O<;;

 

“คยองเท ไม่ใช่แฟนฉัน เขาเป็นเพื่อน.....”

 

“เพื่อนเหรอ หึ”

 

 

 

“เฮ้...ตัวเล็ก เธอไม่กลับบ้านรึไง^^” หนุ่มหน้าหล่อเกาหลีเดินตรงเข้ามาหาแก้วที่ยืนหน้ามุ่ย เพียงเพราะรอใครบางคนมารับแต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะมาเสียที  หันมาก็เจอหนุ่มหล่อเพื่อนสนิทตรงเข้ามากอดคอทักทายเมื่อเคย

 

“คยอง...หัวฉันยุ่งหมดละน่า~”~”

 

“โห.....เตะได้ไหม? เรียกชื่อชั้นให้มันเต็มๆหน่อยเหอะน่า....”นายกิมจิบ่นเป็นหมีกินน้ำผึ้ง เมื่อฉันเรียกชื่อเขาด้วยใจความกะทัดรัดนั่น ฮ่าๆ นายคยองน่าขำจริงๆ><

 

“อ่าๆ เออ...ฉันไปก่อนนะ พอดีมีธุระ” ตัดบทกับเพื่อนชายก่อนจะชิ่งหนี แต่เค้าดันคว้าคอเสื้อเอไว้ ส่งผลให้คนตัวเล็กเวถลาเข้าหาอ้อมกอดอบอุ่นของเขา จนคนที่เดินตรงมายังเธอเบนเส้นทางเพื่อหลบหลีกด้วย....ไม่พอใจ!

 

“ปล่อยได้แล้ว><”

 

“บ๊าย บายยัยเด็กน้อย^O^;” เขาโบกมือหยอยๆก่อนที่แก้วจะรีวิ่งหนีออกมาด้วยความอาย และคนที่หวังจะมารับก่อนหน้านั้นก็เดินกลับไปในทางเดิมที่เดินมา

 

โรงอาหารวิทยาลัยปิคาซัส

 

“โทโมะ เป็นไรเปล่าว่ะ? เหยียบอุจจาระสุนัขมาหรือไง? ดูทำหน้าเข้า-*-“ โทโมะเดินกลับมาด้วยความหงุดหงิดหลังจากอุตส่าห์ข้ามไปฝั่งมัธยมเพื่อรอรับเด็กงี่เง่าคนนึงที่ประกาศปาวๆให้เขาไปรับ แต่พอไปรับตัวเองกลับอยู่กับแฟน! บ้าเหอะ....ถ้าให้เขาเข้าไปตอนนั้น เขาก็น่าแตกละสิ เพราะเรื่องที่เธอประกาศว่าเป็นแฟนเขาไปเมื่อเช้า ถ้าทุกคนรู้ว่ามันเป็นเรื่องโกหกทั้งที่เธอมีแฟนตัวจริงอยู่แล้ว เขาก็ซวยนะสิ!

 

“เปล่า!”

 

“อ่าๆ แล้วตกลงเรื่องที่เขาลือว่าแกคบเด็กมัธยม มันเป็น.....”

 

“.....”

 

““โทโมะ...โทโมะ...ไอ้โทโมะโว้ยย!!”

 

“ไอ้เขื่อน-__-;; ตะโกนทำบ้าอะไร?”

 

“นี่แกอย่าบอกนะ...ว่าโดนผู้หญิงหอมแก้มทีเดียวถึงกับเพ้อไปเลย ฮ่าๆๆๆ เด็กใหม่แกเหรอ??”

 

.

.

.

.

.

 “ฮึ..ยัยเด็กผีเนี่ยเป็นของฉัน...เป็นแฟน ไป..กลับบ้านได้แล้ว คืนนี้ฉันกับยัยนี้ต้องเคลียกันอีกยาว”

 

 

 

“นี่ถ้าฉันไม่ไปเห็นกับตา ก็จะเชื่ออยู่หรอก เหอะ”

 

 

 

เขาว่าพลางสบถใส่หน้าฉัน ตกลงแล้ววันนั้นเขาไปรับฉันแล้วบังเอิ๊ญ บังเอิญ เห็นฉันกับอีตาคยอง? น่านไง>[]<

เขาโกรธฉันแน่ๆเลยอ่ะ  ก็ไม่บอกเองนี่นา....โทษฉันไม่ได้นะ :(

 

อา.....โทโมะจะโกรธฉันหรือเปล่าเอ่ย? บ้าดิ...แล้วฉันจะแคร์เขาทำไม ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย ชิ (แต่ก็กลัวเขาโกรธอยู่ดีอะแหละ)

 

“คยอง...เอ่อ...เท ก็แค่ช่วยรับฉันไว้ ฉันจะล้ม เขาแค่ช่วย!”

 

“บอกทำไม?”

 

“เผื่อคนแถวนี้อยากรู้!~”  ฉันเถียงกลับไปแค่นั้นเราก็ต่างไม่พูดกันอีกจนกระทั่งนั่งรถมาโรงเรียนด้วยกัน นี่ก็เย็นแล้วด้วย เขาไม่มารับฉันT_T พอไปหาที่วิทยาลัยพี่เขื่อนก็บอกว่า

 

“มันออกไปกับแพทอ่า”

 

TT____TT

 

ฉันเดินคอตกกลับมาฝั่งมัธยมตามเดิม ก้เห็นอีตาคยองเทซ้อมบาสอยู่ ฉันรู้ว่าคยองเทไม่ได้คิดเกินเลยกับฉันหรอก(มั้ง) หมอนั่นเห็นฉันเศร้าๆเลยเดินเข้ามาถามไถ่อาการ

 

“พี่เขาไปกับผู้หญิงเหรอ?”

 

“เขาโกรธฉันT_T”

 

“ฉันจะไม่ถามเธอนะว่าเขาโกรธเธอเรื่องอะไร เพราะมันเป็นเรื่องของคนรักกัน”

 

“คนรัก?”

 

“ใช่.....เธอรักเขา”

 

บ้า....จู่ๆคยองเทก็พูดบ้าๆขึ้นมา รักงั้นเหรอ? ตลก ฮ่าๆๆๆ>O< ฮะๆ ฮะ อะ...เอ่อ....ความรักเป็นยังไงฉันยังไม่รู้จักเลย ไม่รู้จริงๆนะ>< ฉันเลยยอมเล่าความจริงเรื่องแกล้งเป็นแฟนโทโมะให้คยองเทฟัง เผื่อหมอนั่นจะเลิกคิดบ้าๆว่าฉันหลงรักตาปีศาจโทโมะอ่ะ!

 

“เหรอ?” ทำไมน้ำเสียงเขาไม่ดูตื่นเต้นเลยอ่ะ คิดว่าฉันโกหกหรือไงกันเล่า ชิ!

 

“ไม่เชื่อเหรอ ฉันพูดเรื่องจริงนะ”

 

“เชื่อสิ....เชื่อว่าเธอแกล้งเป็นแฟนหลอกกับพี่เขา แต่......”

 

“แต่อะไรเล่า พูดมาสิ!”

 

“แต่ฉันไม่เชื่อ.....ว่าเธอไม่รักเขา!” นี่ยังไม่หยุดคิดบ้าๆแบบนี้อีกเหรอ????

 

ไม่จริงหรอก...ฉันไม่มีวันหลงรักเขาแน่ๆ ผู้ชายในฝันของฉันต้องเป็นแบบนี้...

1.ใจดี ซึ่งหมอนั่น ฉันให้.....-10  ขนาดมาวันแรกเขายังไม่ช่วยถือกระเป๋าให้ฉันเลยYOY

2.หล่อ เอ่อ ...10+>///< ไม่ได้อยากจะชม แค่พูดตามความเป็นจริงอะนะ-///-

3.นิสัยดี พูดเพราะ ไม่ล่วงเกินฉัน  อ๊ากกก>O<...เอาไป-10  .... หมอนั่นนะเหรอนิสัยดี เสียสุดๆ พูดเพราะ อันนี้เป็นไปไม่ได้คร้า เว้ย โว้ย ใส่ฉันตล้อดดด~  ส่วอันสุดท้า เอ่อ...คือ จูบเอาๆแบบเนี้ย เหอะ!

 

สรุปเอาเลย หมอนั่นติดลบสิบคะแนน= =  โห่ๆๆๆ ^O^ ฉันไม่ได้รักเขา ไม่ได้รัก ไม่ได้ ไม่....รัก!

 

“เฮ้ย....แก้ว เอางี้ๆ....เธอทำตามที่ฉันบอกนะ ถ้าฉันพูดอะไรออกไปแล้วมันตรงกับที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้นะ...ให้พยักหน้า แต่ถ้าไม่...ก็ปฏิเสธ โอเค้....” ฉันพยักหน้ารับ หมอนี่จะชวนฉันเล่นเกมเหรอO__O??

 

“เวลาเธอเห็นหน้าเขาทีไร...หัวใจมันจะเต้นโครมครามรู้สึกแปลกๆแบบไม่มีเหตุผล”

 

อ่า....เอ่อ...อื้ม>///<

 

“เห็นเขาคุยกับใคร คุยกับใครก็รู้สึกไม่พอใจ ไม่ชอบ นู่นนี่นั่น?”

 

ชิ วันนี้ไปกับยัยแพทนี่><

 

“อยากรู้ว่าเขาชอบอะไร อะไรนะที่เป็นสิ่งที่โปรดปราน?”

 

ว่าแต่...ตกลงเขาชอบซูชิ หรือ สปาเกตตี้ปลาเค็มนะ?

 

“เธอเริ่มกลัวว่าเขาจะมีหวานใจแล้ว มีคนที่เขารักที่ไม่ใช่เธอ?”

 

ตกลง...เขายังชอบพี่แพทอยู่หรือเปล่า??? แง้YOY

 

“สุดท้ายนะ....เธอไม่เคยรู้สึกรังเกียจสัมผัสของเขา แต่กับรู้สึกดีเวลาที่เขา...ล่วงเกิน??”

 

จูบ>///< อ๊ากกกก ก็ใช่อีกอ่ะ แต่เมื่อกี๊ว่าไงนะ...ข้อสุดท้าย แล้วฉันปฏิเสธข้อไหนไปแล้วบ้างเนี่ย โอ๊ยๆๆๆ ไหนๆๆๆๆ

 

“สรุปว่า มันไม่ใช่ใช่ไหม? ฉันไม่ได้รักเขาใช่ป่ะคยองเทTT”

 

“ฮึๆ” หมอนั่นแสยะยิ้มให้ฉันพลงหัวเราะหึๆ แอ้...ตาบ้า น่ากลัวอ่ะ แล้วตกลงฉันตอบไปยังไงบ้างเล่า-*- จะจำได้ไหมอ่ะ??

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

“รู้หรือเปล่ายัยเบบี๋....เธอนะก้มหัวให้ฉัน ทุกข้อ!”

 

..............................................................................................................................

โย่ววว การบ้านเยอะมากกกกกกกกก กกกก'

ปั่นๆๆๆๆแล้วก็มาลงแบบเวิ่นเว่อแล้วนะคร้าบบบ

จิบิๆ>O<;;