I can say...ได้ไหมถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ

 

       นะโมะ ตัสสะ  มานะมิหัง ภะวันตุเต...เฮ้ยยยย!!ไม่ใช่ล่ะ>_<  แง้....ทำไมฉันมึนแบบนี้นะ? ท่องบทสวดมนต์ผิดๆถูกๆ ท่องยังไงก็ไม่จบซะที! เพราะนายคยองบ้าบอนั่นคนเดียว อ้ากกก>O<;; มาหาว่าฉันหลงรักอีตาผีดิบสติแสกนั่น ฮึ ฉันเลยต้องกลับมานอนว้าวุ่นทั้งคืนแบบเนี้ย!

 

~แอบหลงรักเธออยู่ แต่เธอคงดูไม่ออก.....”

 

   ยังไม่ทันที่เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของฉันจะสิ้นสุด ฉันรีบฉวยคว้ามากดรับทันที แอร๊ยยยย บ้า...ใครใช้เพลงนี่ฟ่ะ หลงรักบ้าบออะไรกัน ไม่จริ๊งงงงง!!!

 

“อาโหลว...คยอง นายโทรมาเพื่อ?” ฉันกรอดเสียงเจื้อยแจ้วลงไปตามสาย นายคยองเทโทรมาหาฉันเป็นเวลา อืม...ตี 1 อ๊ากก ตี 1!!! นี่ฉันยังไม่ได้นอน(เพราะนอนไม่หลับ) จนถึงตี 1 เลยเหรอเนี่ย? แล้ว...เฮ้ย โทโมะยังไม่กลับ ...ไปกับยัยแพท.....ตี 1....ไปไหน......ยังไม่กลับ....ไปกับยัยแพท....ตี.....

 

“เฮ้ย....ยัยไม้เสียบผี เธอฟังฉันอยู่หรือเปล่าฟ่ะ?!” ซี้ดดด~แสบแก้วหูชะมัด....(.__.) อ่า นี่ฉันมัวแต่เพ้อเจ้อถึงใครอยู่นะ ถึงไม่ได้ยินเสียงเรียกของอีตาบ้านี่เลย จริญญา ตื่นๆๆๆ ตื่นเด้ เธอจะคิดถึงเขาไม่ได้นะ ไม่ด้ายยย>__<

 

“ตะโกนหาอะไรย่ะ?”

 

“เธอนั้นแหละ ฉันเรียกจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้วก็ไม่ตอบกลับ นึกว่าตายไปแล้วซะอีก!”

 

“โอเค้..ฉันผิดT.T ว่าแต่ โทรมามีอะไร?”

 

“ก็แค่จะถามว่า ตกลงรู้ใจตัวเองหรือยัง?” เย้ยยยย! คยองเทยังไม่ลืมเรื่องบ้าๆนี่อีกเหรอ? เฮอะ ไอ้คำถามไร้สาระของนายนั่นมันใช้ตัดสินว่าฉัน รัก เขาไม่ได้หรอกน่า ไร้สาระ มันก็แค่เรื่องบังเอิญทั้งเพ!

 

“ฉันไม่เชื่อเธอหรอกแก้ว...ให้เดานะ ตอนนี้เธอคง...กำลังนอนไม่หลับ”

 

เฮ้ย!O___O!! รู้ได้ไง?

 

“ว้าวุ่น กระวนกระวาย...”

 

อ๊ากกกก ตาบ้านี่มีตาทิพย์เรอะ?T^T

 

“เพราะเขา....ไม่กลับบ้าน”

 

ใช่....เห...O___o จ๊ากกกก คยองเท....รู้ได้ยังไง?

 

“นี่คยอง...นายรู้ได้ไง แล้วตอนนี้นายอยู่ที่ไหน กับใคร อะไร ยัง? แล้ว.....” 

 

“โอ้ย...ฉันรู้แค่ว่าเขากำลังเมา เมามากกกกกด้วย  อยู่กับรุ่นพี่ที่ชื่อแพทอะไรนั่นแหละ ท่าทางจะโดนมอมเหล้าด้วยนะแก้ว” อ่ะ โดนมอมเหล้าไม่ได้การแล้ว><  เผลอไม่ได้เชียวนะยัยแพท ฮึ่มๆๆ-_-; เรื่องอะไรมาแย่งแฟนฉัน? เอาละ ถึงตอนนี้ก็คงต้องยอมรับว่าฉัน...ก็เป็นห่วงเขาเหมือนกันละน่า-////-

 

“นายอยู่ไหน?”

.

.

.

.

.

 

   ฉันยืนโต้เถียงกับยาม 2 คนอยู่หน้าผับ เนื่องจากอีตายามเขาไม่ให้ฉันเข้าไป ใช่แล้ว! วันนี้ยัยแพทนัดโทโมะออกมาหา และด้วยความที่เขากำลังหึงฉันกับคยองเท>//<(ใช่เหรอ?) ก็ดันไปตกหลุมพรางของแม่เสือสาวอย่างยัยแพทเข้าให้ ดีนะ ที่ตาคยองเทเห็นเค้าพอดี  พอฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ ก็เลยรีบกระโดดลงจากเตียงแล้วขึ้นรถวินมาทันที

 

แต่สุดท้ายก็โดนยามห้ามเข้าด้วยเหตุผลงี่เง่า ปัญญาอ่อนว่า

 

“สติดีหรือเปล่า? หนีออกมาจากโรงพยาบาลบ้าเหรอหนู ใส่ชุดนอนมาด้วย”

 

              อ๊ากกกก ใส่ชุดนอนเข้าผับมันผิดนักเหรอฟ่ะ! โกรธๆๆๆ-___-;  และแล้วด้วยปัญญาอันชาญฉลาดของฉัน ก็สามารถเอาตัวรอดมาได้โดยที่ฉันโกหกลุงยามไปว่า อ๊ากกกก นั่นๆๆๆจานบิน-__-;;(เหตุผลไก่กามาก) แต่ขอบบอกว่าตายาม 2 คนนั้นรีบหันไปมองทันที โฮะๆๆ ฉันว่าเหตุผลฉันแลดูไม่ฉลาดแล้วนะ ยังเจอคนที่หลงเชื่ออีก แสดงว่าเขาฉล๊าด ฉลาดน้อยกว่าฉัน (ไปๆมาๆชักด่าตัวเองล่ะ)>O<; แอ๊กกก อย่ามัวแต่แพร่ม ฉันต้องรีบวิ่งปรู๊ดเข้าไปข้างในทันที^[+++]^ จริญญาฉลาดไหมค่ะ??

“โว้>O< อะไรกันเนี่ย?” ฉันแทบเอามืออุดจมูกตัวเองทันที ก็ในนี้อ่ะ มันมีแต่กลิ่นแอลกอฮอลล์ไหนจะยังควันบุหรี่บ้าบอคอแตกนั่นอีก ยี้ แล้วผู้หญิงพวกนั้นก็ไม่อายกันเลยเนอะ...โยกย้ายส่ายสะโพกซะจนจะหลุดอยู่ล่ะ เฮ้อ เที่ยวกันไปได้ยังไงเนี่ย คนสวยไม่เข้าใจ><

 

“เอ่อ..น่ารัก ^^  ดื่มหน่อยไหมครับ?” ใคร...ก็ไม่รู้ เดินเข้ามาทักฉันพลางยื่นแก้วใส่น้ำสีๆ แง น้ำสีเหรอนั้นTT กินไม่ลงคร้า

 

“ไม่เอา” แหงล่ะ....ฉันตอบปฏิเสธทันควันพร้อมใบหน้าบึ้งตึง ก็ไม่รู้จักอ่ะ ฉันไว้ใจได้เหรอคนไม่เคยเจอกัน! เพราะฉะนั้นอีตานี่ไม่มีสิทธิ์โกรธฉันนะบอกให้! ใบหน้าหล่อฉายแววโมดหฉันเล็กน้อย แต่ฉันไม่สนคร่า ละจากผู้ชายคนนั้นมาได้ฉันก็รีบมองหาคยองเททันที หายหัวไปไหนของเขานะ?

 

“เฮ้...โห....แก้ว เธอเป็นห่วงเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่เปลี่ยนชุดก่อนหรือไง?”

 

คยองเทโผล่มาทางด้านหลังของฉันก่อนจะทักทายกวนประสาทเหมือนเดิม ให้ทำไงได้เล่าคนมันเป็นห่วง เอ้ย OXO  รีบนี่นา!

 

“พูดมาก..แล้วนี่ 2 คนนั้นอยู่ไหน?”

 

“โอเคๆ รู้แล้วว่ารัก เอ่อ เป็นห่วงพี่เขา ฉันบอกก็ได้...เธอลองมองตรงไปข้างหน้าสิ” แหม นายคยองเทนี่มันน่าตบปากจริงๆ กวนตล้อดดด>O<  ก่อนที่ฉันจะหันไปตามนิ้วเรียวที่ชี้ไปยังเป้าหมายของฉันในวันนี้

 

O o O  โอ้...รับไม่ได้คร้าT^T ยัยแพทนั่นกำลังนั่งตักโทโมะก่อนจะ..จะ...อ๊ากกกก ก้มลงจูบกับโทโมะ บาดตาบาดใจสุดๆ แง้....เจ็บอ่ะ เจ็บจี๊ดอ่ะTToTT

 

“ยอมเหรอ?”

 

“ไม่ยอม!!” ฉันเดินอาดๆเข้าไปตามแรงยุจากนายคองเท  คว้าเข้าที่ข้อมือของโทโมะ ออกแรงฉุดเขาเต็มกำลังจนยัยแพทกระเด็นลงจากตักเขาไปเลย ฮ่าๆ สะใจ แต่...

 

“เฮ้ย อะไรว่ะ? กะ...แก้ว เด็กผี เด็กผีของฉัน”

 

เขาพร่ำเพ้อด้วยความเมามายก่อนจะโผเข้ากอดฉัน หาว่าเป็นเด็กผีของเขา ฮึ่มๆๆ ยังไม่วายจะเรียกชื่อฉันประหลาดๆแบบนั้นอีก โว้ย ตาบ้า>O<;;  ส่วนฉันก็ได้แต่ดันตัวเขาออกเพราะเหม็นเหล้ามากอ่า ยี้ แหวะๆๆ

 

“โทโมะ มากับแพทนะ”

 

“ไม่ได้  โทโมะต้องกลับบ้านกับฉัน!”

 

“ยัยเด็กเมื่อวานซืน! เขามากับฉัน แกมากับแฟนแกก็กลับไปกับไอ้หน้าจืดนั่นสิ!” เสียงโห่หิ้วจากผู้คนที่เริ่มมุงรอบเรา มีทั้งแรงเชียร์ของทั้งฝั่งฉันและฝั่งยัยแพท อะโห~นี่ฉันเหมือนกำลังจะลงต่อยมวยโลกเลยนะเนี่ย!

 

“ก็ลองดูเซ่ –O- ถ้าเธอไม่ให้เขากลับละก็....เข้ามาแย่งไปเด้^^” ฉันถกแขนเสื้อนอนลายมิกกี้เมาท์ขึ้นพลางตั้งการ์ดเตรียมพร้อม ยัยนั่นกัดฟันชี้หน้าฉันด้วยความโกรธแค้น ก่อนที่ฉันจะเสียวๆสันหลังกับคำพูดของเธอ

 

“ยัยบ้า! ฝากไว้ก่อนเถอะ วันนึงแกต้องยกมือขอโทษฉัน ฮึๆ”

 

“ไม่มีวันนั้นหรอกย่ะ แบร่ๆ :’P”

 

         ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ยัยแพทอย่าไม่เชื่อว่าหล่อนจะทำอะไรฉันได้? แล้วยัยนั่นกับพวกก็เดินออกไป ฉันหันมาอีกทีโทโมะก็สลบไปแล้ว ลำบากฉันกับคยองเทที่ต้องหิ้วปีกเขากลับบ้านเวรกรรมอะไรของฉันว่ะเนี่ย><  หมอนี่ก็ตัวหนักเป็นบ้า เฮ้อ บางที...ฉันก็แอบหนักใจและกลัวๆกับคำขู่ของยัยแพทเหมือนกันนะ แต่เอาเถอะ ฉัน(คง)ดูแลตัวเองได้แหละ ตอนนี่คนที่น่าเป็นห่วงก็คือ  ไอ้ซากศพที่เหมือนจมกองเหล้ามาทั้งตัว คนเนี้ย!

 

   ในฐานะที่คยองเทเป็นผู้ชายที่แข็งแรงและฉันเป็นผู้หญิงที่แสนจะบอบบาง><  หมอนั่นเลยต้องเป็นคนแบกโทโมะขึ้นไปบนห้อง ฮ่าๆๆ สบายฉันเลย ขืนให้ฉันแบบกโทโมะขึ้นไป มีหวังพากันล้มกลิ้งคอหักตายคาบันไดแน่ๆYOY

 

“เอ้า แฟนใครจัดการเอาเอง” เฮ้ย บ้าน่าคยอง นายคงไม่ทิ้งเขาไว้ให้ฉันจัดการหรอกนะ

 

“อะไรย่ะ นายเปลี่ยนชุดให้เขาด้วยดิ”

 

“โวย...นี่มันตี 2 กว่าๆแล้ว ฉันง่วง กลับบ้านแล้วนะ ปวดหลังเป็นบ้าแฟนเธอตัวโคตรหนักเลยฟ่ะ-__-;;” หมอนั่นบ่นๆๆๆ และบ่นก่อนจะโบ้ยทิ้งภาระไว้ให้ฉัน แล้วบึ่งรถกลับบ้านเฉยเลย แง้...YOY อะไรหว้า!! เอาไงทีนี้???

 

“ทะ...โทโมะ”

 

“.....”

 

“โทโมะ!!!!”

 

“....”

 

“ผีดิบบบบบบ! >_O”  ฉันเพิ่มดีกรีเสียงให้ดังขึ้น ดังขึ้นอีก ปกติถ้าฉันเรียกเขาแบบนี้นี้ต้องหูผึ่งลุกขึ้นมาด่าฉันไปนานแล้ว สงสัยคงเมาจริง เฮ้อ ฉันต้องเปลี่ยนชุดให้อีตานี่จริงๆอ๋อ?T^T เอาก็เอาฟ่ะ!

 

ฉันหลับตาปี๋  ค่อยๆคลำๆไปตามตัวเขาหวังจะเจอกระดุมเสื้อ แต่...อ๊ากกกกก อะไรแข็งๆ อ๊ากกๆๆๆ ไม่ๆๆๆ อะไรอ่า แย้กก><  รู้สึกว่าแถวนี้มัน...กางเกง..O___O!!!! ดวงตาเบิกโพลงเลยฉัน อ้ออออ~…หัวเข็มขัดนี่เอง ถึงว่ามันแข็งผิดปกติ?>_<

 

“เอาละน้าค้าTOT” ฉันกลั้นใจปลดกระดุมเสื้อของเขาทีละเม็ดๆ จนหมด โอ้ว ขาวง่ะ=.,= ตานี่ข๊าวขาว มีซิกแพ็กด้วย แอร๊ยย อายๆๆๆ>///<   คนเมานอนปัดป่ายไปทั่วจนฉันทำอะไรไม่ถนัด โวะ-O- วุ่นวายชัด เขานะวุ่นวายกว่าฉันอีก เหอะ!

 

เอาล่ะเสื้อผ่านไปแล้ว เหลือก็แต่กุงเกง แอ้ ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วช่ะ?

 

พรึบ!

 

เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ฉันปลดเข็มขัดเขาได้ก็เลยรีบดึงกางเกงของเขาออกจนหมดรวด ทังยีนส์ บ๊อกเซอร์ หรือแม้แต่กระทั่ง เอ่อ..-///- ชั้นใน><~ ก่อนจะรีบเอาผ้าห่มผืนหนามาคลุมไว้ ไม่อยากเห็นหรอกย่ะ!

 

แง้....คนเปลือยอ่ะ ดูไม่ได้นะ แล้วตาฉันจะเป็นกุ้งยิงป่าวเนี่ย>< เฮ้อ ไม่มีทางเลือก ฉันค่อยๆใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นชำระร่างกายให้เขา เมื่อถูกรบกวนโทโมะก็ปัดป้องเป็นการใหญ่ ตอนหลับยังทำหน้าหงุดหงิดใส่อีก ฮึ่ย! เดี๋ยวจับปล้ำเลยหนิ>.,< วู้ ล้อเล่นๆๆๆ ตาบ้านี่นอนนิ่งๆจะได้ไหมหา??? โวยวายอยู่ได้!!

 

“อื้อ....ออกปายยยยย ยย~”

 

“โทโมะ นายอยู่เฉยๆได้มะ”

 

“โว้ย...อารายยยว่ะ...ยัยเด็ก....ผี หลอกหลอนฉาน...อู่ เอิ๊กกก...ด้ายยยย!!!” หมอนี่ปัดป่ายไปหมดจนฉันเข้าใกล้เขาไม่ได้เลยอ่ะ อ๊ากกก หยุดนะๆๆๆๆ อย่าเปิดผ้านะ นายโป๊ อยู่ อย่า!!!!

 

“แว้กกกก.โทโมะ อยู่นิ่งๆเซ่ เฮ้ย อย่าลุกๆๆๆ โธ่เว้ย!!!” ในเมื่อห้ามแล้วไม่ฟัง งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนแล้วกัน ดีดดิ้นดีนักใช่ไหม? ได้!!!!  ฉันยืนเท้าสะเอวด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะกระโดดลงไปนั่งคร่อมทับหน้าท้องอีตานี่ไว้ ได้ผล...โทโมะหยุดดิ้นแล้วนิ่งเฉย ด้วยความโมโหฉันก็เลยคว้าหมอนฟาดหน้าเขาไม่ยั้ง

 

“ตายซะๆๆ ๆๆ”

 

“ยัยบ้า ตีฉานทามมมายยย ว่ะ!”

 

O__O!!!~  อ่า~หมอนั่นโวยวายก่อนจะดึงหมอนออกจากมือฉันแล้วเขวี้ยงทิ้งไปไหนก็ไม่รู้อ่ะTT ตายแน่ฉัน ตายแน่ๆ โทโมะทำหน้าเหี้ยมโหดๆใส่ฉันก่อนที่เขาจะค่อยๆยันกายขึ้นเผชิญหน้ากับฉัน >///< แง้....คิดดูสิ เหมือนเรา 2 คนกำลังจะ....อ๊ากกก  อยู่ในท่วงท่าแบบนี้ใครไม่อายบ้างเล่า 

 

“อือ...ทำอะไร”

 

“นายนั่นแหละ..ทะ...ทำอะไร ฉัน ไปดี.....เฮือกกกก~O__O” ในนาทีที่ฉันกำลังจะลุกออกจากตัวเขา หมอนั่นกลับฉุดฉันลงมาอีก  โฮๆๆ ล่อแหลมเป็นบ้าเลยTTOTT

 

“จะไปหนายย นอนกับฉันที่นี่ แหละ ฮึ!” หมอนั่นพลิกตัวฉันนอราบอย่างรวดเร็วก่อนจะ...อ๊ากกกกกก  หนอนชาเขียว แง้YOY หมอนั่นตวัดผ้าห่มขึ้นหมายจะคลุมร่างฉันแต่ฉันดันบังเอิญตาดีเหลือไปเห็น โอ้ พระเจ้าYOY หนูจะเป็นตากุ้งยิงอะเปล่า โฮๆๆๆT^T

 

“นอนๆๆๆ” เมาแล้วปัญญาอ่อนนี่หว่าTOT แง้...นอนไม่หลับอะ มันติดตา ฮือออๆๆๆ

 

หมอนั่นหันหน้าเข้าหาฉันก่อนจะเขยิบเข้ามากอดไว้แน่น ฉันงี้นอนตัวแข็งทื่อเป็นหุ่นเลย แหงล่ะ....เขาไม่ได้ใส่อะไรเลยนะ ไม่กล้าโดนตัวเขาเลยT^T แก้วอยากตายยยย

 

“หลับสิ....ต้องรอให้ฉานนน ปล้ำ เหรอออ?” น่านปาก>[]< น่าตบจริงๆ ชิ!

 

“หลับก็ด้ายยยยย....”ฉันตอบกลับก่อนจะขมตานอน นอนหนอ นอนหนอ

 

จุ้บ~

 

O__O!

 

“ฝันดี เด็กน้อย” หมอนั่นยิ้มตาหยีหลังจากที่เขา....ไนท์คิสฉัน >///<  อ๊ะๆ ๆๆ หัวใจอย่าเต้นแรงสิ ใกล้กันขนาดนี้....เดี๋ยวเขาได้ยิน><”

 

 

..................................................................................................................................

อ่า การบ้านเยอะมากกกก

แต่เค้ามาอัพละ อิอิ^^