ลูกค้าหื่นกามกับสาวเด็กเสิร์ฟ

 (   ท่องไว้นะ ยัยแก้ว ลูกค้า ลูกค้า  ) เธอนั้นได้คิดในใจเพื่อ งบสติอารมณ์โกธรของเธอไว้ห้ามทำไรเกินเลย
 
“พี่ขอเอาแก้วได้ไหม ”  เขานั้นได้ถามเธออีกพร้อมจับมือเธอแบบแน่นกว่าเดิม
 
“ปล่อยค่ะพี่โทโมะ ”  เธอว่าเขาพร้อมดึงมือเธอออกจากมือเขา
 
“ไหมล่ะจร๊ ” เขานั้นจับมือเธอแต่ถามเธอขึ้น
 
“เมือไรพี่จร๊อาหารสักที  ลูกค้าเต็มร้านแล้ว”   เธอนั้นได้พูดแบบรีบๆแล้วดึงมืออกจากเขาแต่ก็ไม่ออกสักที
 
“ก็ได้จร๊ งันพี่ เอาเหมือนเดินล่ะกัน  คนเสิร์ฟก็คนเดิมนะ”    ประโยคสุดท้ายเขากระชิบข้างหูเธอ แล้วหอมไป
มือที่บางๆของแก้วที่เขานั้นจับอยู่ไม่ปล่อย
 
เมือเธอนั้นได้รับเมนูจากเขา ก็รีบชักมือออกแล้วเดินไปที่ครัวอย่างเร็ว
ปล่อยให้ชายหนุ่มนั้นยิ้มอยู่คนเดียว
 
ในครัว 
 
 
“อ่าวแก้ว ไหมรับเมนูช้าจังแก่ไปตั้งนานแล้วนิ  ” เฟย์แก้วนั้นที่เห็นเธอเข้าครัวก็รีบถามทันที
 
“ก็ ไอ ลูก ค้าบ้ากามคนนั้น อ่ะสิ ”  เธอนั้นได้บอกเพื่อนเธอไปอย่างอารมณ์เสีย
 
“ฉันเข้าใจแก่  แต่อย่าทำไรให้เขาโกธรล่ะ  เขายิ่งรวยด้วย โกธรขึ้นมาแก่โดนไล่ออกแน่ ”   เพื่อนของเธอนั้นรู้ดี
 
เลยว่าชายหนุ่มที่ชอบมา  แต๊ะอั๋ง แก้วนั้นเป็นคนอย่างไง
 
“นี่เฟย์แก่ช่วยไปเสิร์ฟโต๊ะ ไอบ้ากามแทนฉันหน่อยสิ ”  เธอนั้นได้วอนเพื่อนเธอให้ช่วยที
 
เพราะเธอนั้นไม่อยากไปเจอเขา
 
“ก็ได้ สิ ฉันเพื่อนแก่นะ”  เฟย์เพื่อนของแก้วนั้น
 
หลังจากทั้งคู่คุยกันเสร็จ
 
เฟย์นั้นได้ถือถาดอาหารโต๊ะ 4  หรือโต๊ะของโทโมะออกไป
 
”อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ ”  เสียงนั้นที่โทโมะนั้นรอฟังแต่กลับไม่ใช่เสียงแก้ว
 
“นี่แก้วไปไหน”   เขานั้นเมือรู้ว่าคนที่มาเสิร์ฟไม่ใช่แก้วคนที่เขานั้นต้องการโทโมะได้ตะคอกใส่เฟย์ทันที
 
“ออ คือ แก้ว ติดไปเสิร์ฟโต๊ะอื่นค่ะ” เฟย์นั้นได้ตอบเขาไปอย่าง กลัวๆ
 
“งันเอาอาหารนี่ไปเก็บ ฉันจะทานต่อเมือแก้วมาเสิร์เท่านั้น ” เขานั้นได้ไล่เฟย์ด้วยความโกธร
 
“แต่  ......  ”
“ไม่ต้องมาแต่  ถ้ามีปัญหาจะพบเจ้าของร้านเดี๋ยวนี้เลย” เขานั้นได้ตะคอกเฟย์ไปอีกที่
ก่อนที่เฟย์นั้นจะเดินไปห้องครัว
“เป็นไงบ้างยัยเฟย์  ”  แก้วนั้นได้ถามเพื่อนสาวทันทีเมือเห็นเพื่อนสาวเดินเข้ามา
 
“เขาไม่ยอมอ่ะแก่  ” เฟย์นั้นได้บอกเธอด้วยอาการที่เศร้าใจ
 
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปเสิร์ฟเองดีกว่า ”  เธอพูดพร้อมหยิบถาดอาหารไปที่โต๊ะเขา
 
“อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ”   เธอพูดพร้อมว่างอาหารไว้ที่โต๊ะเขา 
ก่อนเดินออกไปแต่เขานั้นได้ดึงมือเธอไว้ ไม่ให้ไป
“ทำไมไม่มาเสิร์ฟแต่ที่แรก ”  เขาจับมือเธอไว้พร้อมมองน่าเธอถามแบบโกธร
 
           “   ก็ติดลูกค้าโต๊ะอื่น นิ ”
เขาได้ฟังจากเธอแต่ก็ไม่ไรมากมาย  แล้วปล่อยให้เธอไปทำงาน
 
เวลาที่เขานั้นทานเขาแถบไม่มองไรนอนจากเธอ  ที่เธอนั้นเสิร์ฟโต๊ะนั้นโต๊ะนี้
จนเขานั้นเรียกเธอมาที่โต๊ะอีกเพื่อไรบ้างอย่าง
 
“ว่าไงค่ะจะรับไรเพิ่ม  ” เมือแก้วมาถึงโต๊ะ ก็ถามเขาทันที
“รับคนเสิร์ฟคนนี้ได้ป่าวคับ ”  เขานั้นได้มองเธอสายตาอย่างเจ้าเล่ห์
 
“ออ ไม่มีค่ะ ”  เธอนั้นได้อึ่งกับคำพูดของเขา ก่อน ปฎิเสทเขาไป
 
“งันมีนม ไหมอ่ะ”   เขาถามเธอ
“มีค่ะรับ นมไรดีค่ะ”    เธอนั้นถามเขาพร้อมจดลงกระดาษ
“เอานมคนสวยอย่างน้องแก้วคับ”    เขาบอกเธอไม่พอพร้อมทำท่าเหมือนคนดูดนม
 
ประโยคของเขาครั้งนี้ ทำให้เธอเริ่มจะทดไม่ไว้ได้แต่กัดฟัน
“แล้วตกลงจะรับไรไหมห่ะ ”  เธอนั้นได้ตะคอกใสเขาไปเต็มๆด้วยความโกรธของเธอที่อัดอั่นมานาน