ลูกค้าหื่นกามกับสาวเด็กเสิร์ฟ

 (   ท่องไว้นะ ยัยแก้ว ลูกค้า ลูกค้า  ) เธอนั้นได้คิดในใจเพื่อ งบสติอารมณ์โกธรของเธอไว้ห้ามทำไรเกินเลย

“พี่ขอเอาแก้วได้ไหม ”  เขานั้นได้ถามเธออีกพร้อมจับมือเธอแบบแน่นกว่าเดิม

“ปล่อยค่ะพี่โทโมะ ”  เธอว่าเขาพร้อมดึงมือเธอออกจากมือเขา

“ไหมล่ะจร๊ ” เขานั้นจับมือเธอแต่ถามเธอขึ้น

“เมือไรพี่จร๊อาหารสักที  ลูกค้าเต็มร้านแล้ว”   เธอนั้นได้พูดแบบรีบๆแล้วดึงมืออกจากเขาแต่ก็ไม่ออกสักที

“ก็ได้จร๊ งันพี่ เอาเหมือนเดินล่ะกัน  คนเสิร์ฟก็คนเดิมนะ”    ประโยคสุดท้ายเขากระชิบข้างหูเธอ แล้วหอมไป

มือที่บางๆของแก้วที่เขานั้นจับอยู่ไม่ปล่อย

เมือเธอนั้นได้รับเมนูจากเขา ก็รีบชักมือออกแล้วเดินไปที่ครัวอย่างเร็ว

ปล่อยให้ชายหนุ่มนั้นยิ้มอยู่คนเดียว

ในครัว 

“อ่าวแก้ว ไหมรับเมนูช้าจังแก่ไปตั้งนานแล้วนิ  ” เฟย์แก้วนั้นที่เห็นเธอเข้าครัวก็รีบถามทันที

“ก็ ไอ ลูก ค้าบ้ากามคนนั้น อ่ะสิ ”  เธอนั้นได้บอกเพื่อนเธอไปอย่างอารมณ์เสีย

“ฉันเข้าใจแก่  แต่อย่าทำไรให้เขาโกธรล่ะ  เขายิ่งรวยด้วย โกธรขึ้นมาแก่โดนไล่ออกแน่ ”   เพื่อนของเธอนั้นรู้ดี

เลยว่าชายหนุ่มที่ชอบมา  แต๊ะอั๋ง แก้วนั้นเป็นคนอย่างไง

“นี่เฟย์แก่ช่วยไปเสิร์ฟโต๊ะ ไอบ้ากามแทนฉันหน่อยสิ ”  เธอนั้นได้วอนเพื่อนเธอให้ช่วยที

เพราะเธอนั้นไม่อยากไปเจอเขา

“ก็ได้ สิ ฉันเพื่อนแก่นะ”  เฟย์เพื่อนของแก้วนั้น

หลังจากทั้งคู่คุยกันเสร็จ

เฟย์นั้นได้ถือถาดอาหารโต๊ะ 4  หรือโต๊ะของโทโมะออกไป

”อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ ”  เสียงนั้นที่โทโมะนั้นรอฟังแต่กลับไม่ใช่เสียงแก้ว

“นี่แก้วไปไหน”   เขานั้นเมือรู้ว่าคนที่มาเสิร์ฟไม่ใช่แก้วคนที่เขานั้นต้องการโทโมะได้ตะคอกใส่เฟย์ทันที

“ออ คือ แก้ว ติดไปเสิร์ฟโต๊ะอื่นค่ะ” เฟย์นั้นได้ตอบเขาไปอย่าง กลัวๆ

“งันเอาอาหารนี่ไปเก็บ ฉันจะทานต่อเมือแก้วมาเสิร์เท่านั้น ” เขานั้นได้ไล่เฟย์ด้วยความโกธร

“แต่  ......  ”

“ไม่ต้องมาแต่  ถ้ามีปัญหาจะพบเจ้าของร้านเดี๋ยวนี้เลย” เขานั้นได้ตะคอกเฟย์ไปอีกที่

ก่อนที่เฟย์นั้นจะเดินไปห้องครัว

“เป็นไงบ้างยัยเฟย์  ”  แก้วนั้นได้ถามเพื่อนสาวทันทีเมือเห็นเพื่อนสาวเดินเข้ามา

“เขาไม่ยอมอ่ะแก่  ” เฟย์นั้นได้บอกเธอด้วยอาการที่เศร้าใจ

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปเสิร์ฟเองดีกว่า ”  เธอพูดพร้อมหยิบถาดอาหารไปที่โต๊ะเขา

“อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ”   เธอพูดพร้อมว่างอาหารไว้ที่โต๊ะเขา 

ก่อนเดินออกไปแต่เขานั้นได้ดึงมือเธอไว้ ไม่ให้ไป

“ทำไมไม่มาเสิร์ฟแต่ที่แรก ”  เขาจับมือเธอไว้พร้อมมองน่าเธอถามแบบโกธร

           “   ก็ติดลูกค้าโต๊ะอื่น นิ ”

เขาได้ฟังจากเธอแต่ก็ไม่ไรมากมาย  แล้วปล่อยให้เธอไปทำงาน

เวลาที่เขานั้นทานเขาแถบไม่มองไรนอนจากเธอ  ที่เธอนั้นเสิร์ฟโต๊ะนั้นโต๊ะนี้

จนเขานั้นเรียกเธอมาที่โต๊ะอีกเพื่อไรบ้างอย่าง

“ว่าไงค่ะจะรับไรเพิ่ม  ” เมือแก้วมาถึงโต๊ะ ก็ถามเขาทันที

“รับคนเสิร์ฟคนนี้ได้ป่าวคับ ”  เขานั้นได้มองเธอสายตาอย่างเจ้าเล่ห์

“ออ ไม่มีค่ะ ”  เธอนั้นได้อึ่งกับคำพูดของเขา ก่อน ปฎิเสทเขาไป

“งันมีนม ไหมอ่ะ”   เขาถามเธอ

“มีค่ะรับ นมไรดีค่ะ”    เธอนั้นถามเขาพร้อมจดลงกระดาษ

“เอานมคนสวยอย่างน้องแก้วคับ”    เขาบอกเธอไม่พอพร้อมทำท่าเหมือนคนดูดนม

ประโยคของเขาครั้งนี้ ทำให้เธอเริ่มจะทดไม่ไว้ได้แต่กัดฟัน

“แล้วตกลงจะรับไรไหมห่ะ ”  เธอนั้นได้ตะคอกใสเขาไปเต็มๆด้วยความโกรธของเธอที่อัดอั่นมานาน