ข่าวลือ..นี้นายไม่เจ็บแต่ฉันเจ็บ!!

เริ่มของเรื่อง
ฉันไม่รู้ว่านี่ผ่านไปนานเท่าไหร่คาบน้ำตาที่ไหลออกมาไม่รู้ว่าตอนไหนความหนาวที่กินหัวใจฝนที่ตกลง
มาท้องฟ้าสายฝนที่มีสีเทาหม่นหมองผู้คนก็ต่างรีบกลับบ้านแต่ฉันกลับมานั่งคนเดียว......
โป๊ก!!
มีหนาใหญ่เขกหัวฉันทีนึงฉันมองแล้วยิ้มให้โทโมะใช่โทโมะเพื่อนรักของฉันที่ฉันน่ะรักมันข้างเดียวฉันรู้สึก
ชาหน้าตอนที่มันสัมภาษณ์ว่ามันไม่คิดอะไรกับฉันสักนิดฉันไม่อยากคิดรักมันคนเดียวจริงๆ..
โทโมะ:แกเป็นไรวะแก้ว
แก้ว:ปล่าวนิ
ฉันส่ายหน้าให้มันพลางมองฟ้าสีเทาฝนที่กำลังโรยมาคนรักที่เดินด้วยหนาวใจหรือเกินที่ฉันไม่ได้เป็นแฟน
มันฉันไม่ใชสเปคมันนี่นาสเปคมันน่ะเหรอต้องเรียบร้อย อ่อนหวาน อ่อนแอไม่ใช่ฉัน
โป๊ก!!
โทโมะ:แก้วเป็นอะไรแกเหมอตั้งแต่สัมภาษณ์แล้วนะ
แก้ว:แล้วแกจะเอาอะไรกับฉันกันเล่า!!ไปหาพิมพ์ซิอย่ามายุ่งกับฉัน!!
ฉันตะคอกมันน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างเจ็บปวดหัวใจที่ตอนนี้มันเจ็บทั่วอกจนฉันแทบจะทนไม่ไหว
เจ็บเหลือเกินทำไมฉันถึงได้ปวดใจแบบนี้
โทโมะ:เออ!!คนเขาเป็นห่วงก็เล่นตัวชอบทำให้เป็นห่วงอยู่ได้ยัยงี่เง่า
โทโมะเดินจากฉันไปฉันมองแผ่นหลังที่กว้างนานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันเจ็บปวดแบบนี้ฉันงี่เง่าอย่างที่มัน
บอกจริงๆซินะ
ฉันเดินตากฝนปล่อยน้ำตาที่เอ่อหล้นออกมาเจ็บเหลือเกินเจ็บหัวใจที่บอบช้ำข้างในเหลือเกิน
และแล้วก็กลายเป็นสีดำสนิทฉันไม่รับรู้อะไรอีกและฉันขอให้ฉันตายจากโลกใบนี้เสียทีฉันไม่เหลืออะไรอีก
แล้วความร้สึกที่ผิดหวังเศร้าโศกหดหู่
ฉันปรือตาขึ้นรู้สึกเจ็บมึนๆแต่อาการฉันเริ่มกำเริบอาการเจ็บหน้าอกฉันเจ็บเหลือเกินจนจะร้องๆห้ได้อยู่แล้ว
คงไม่มีใครเขาอยากช่วยฉันหลอก
ปัก!!
ฉันดิ้นไปมาจนล้มตกเตียงหัวฟาด
แม่แก้ว:แก้ว!!หนูเป็นอะไรมั๊ยลูก
แก้ว:หนูเจ็บเจ็บทรมานเหลือเกิน
ฉันร้สึกเจ็บหน้าอกมันไม่ไหวจริงๆจะตายอยู่แล้วเมื่อฉันพูดแม่ฉันเอายาอะไรสักอย่างให้ฉันกินแล้วอาการ
ของฉันมันก็ดีขึ้น
แม่แก้ว:หนูเป็นโรคหัวใจ
น้ำตาฉันล่วงทันทีทำไมกันฉันต้องเป็นแบบนี้
แก้ว:แม่อย่าบอกโทโมะนะแก้วไม่อยากให้มันเห็นแก้วในสภาพนี้
ฉันร้องไห้เพราะเจ็บใจเหลือเกินฉันอยากตายพ่อคะพาแก้วไปจากโลกใบนี้ทีแก้วท้อแล้วพอแล้ว
---------------------------------------------------------------------------------------------