ข่าวลือ..นี้นายไม่เจ็บแต่ฉันเจ็บ!!

9.6

เขียนโดย natmint

วันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 17.13 น.

  5 session
  68 วิจารณ์
  13.81K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) แปลกไป!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แปลกไป!!

ฉันมองนาฬิกาที่หมุนไปโดยไม่ถอยหลังฉันเห็นผู้คนมากมายเดินไปมาบนโลกนี้แต่ฉันน่ะเหรอกับต้อง

นอนอยู่โรงพยาบาลเพราะโรคหัวใจบ้าๆนี่หัวใจที่ผู้คนเหล่าพันล้านไม่เห็นค่าจริงๆของมันแต่ทว่าหัวใจ

ดวงนี้ฉันกลับให้มันกลับให้ไอ้โทโมะของยัยพิมพ์!!น่าสมเพชไหมละฉันน่ะ!!

ตึก!!

ฉันทุบโตเสียงดังน้ำตาที่ไหลออกมากเงียบๆความรู้สึกที่ไม่อยากอยู่บนโรคนี้

~ฉันนั้นรู้ว่าไม่ได้พอแต่ไม่ได้ขอความเห็นใจ...~

ฉันรับโทรศัพท์สุดโหลของฉันอย่างรวดเร็ว

แก้ว:(ฮัลโหล)

โทโมะ:เห๊ยแกอยู่ไหนวะไม่เห็นหลายวันแล้วเข้ามาทำงานเลยนะ!

แก้ว:อื้อเด๊วฉันจะเข้าไปไปรอก่อนเลย

ฉันขอโทษนะโทโมะฉันคงไม่เหมือนเดิมคงไม่สนุกสนานร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว

เปาะ!!น้ำตาของฉันที่ไหลออกมาทั้งเจ็บใจสมเพชตัวเองรักไอ้โทโมะข้างเดียวทั้งๆที่โทโมะไม่สนใจแถม

ฉันก็เป็นโรคหัวใจเพราะเครียดมากไปอีกสมเพชจริงๆ!!

แก้ว:โถ่เว๊ย!!ฮือๆ

ฉันสบถออกมาอย่างโมโหตัวเองเมื่อไหร่แกจะตายสักทียัยแก้ว!!

                          ณ ที่Kamikaze

ฉันเดินเข้ามาในที่ทำงานของฉันผ้คนมากมายดีใจกันใหญ่แต่ฉันกลับใส่แว่นสีชาปิดบังน้ำตาที่มันไหล

ออกมาถ้าทุกคนรู้ว่าฉันเป็นโรคหัวใจเขาคงจะเสียใจถ้าเหล่าแฟนคลับที่จิ้นฉันกับโทโมะคงเสียใจที่ฉันกับ

มันคงรักกันไมได้!!ฉันต้องปิดบังเพื่อแฟนคลับที่ฉันรักและคนที่ฉันรัก!!

โทโมะ:มาแล้วเหรอวะแมร่งโดดงานนะแกอะ!!

โทโมะด่าฉันชุดใหญ่แต่ปกติฉันต่อยมันแต่ฉันกลับเงียบลงจนมันเงียบไป

โทโมะ:แกเป็นอะไรหือ

โทโมะยืนหน้าใกล้ฉันกว่าเดิม

หัวใจบ้าๆแกเต้นเร็วหัวใจฉันรู้สึกเจ็บเหลือเกินที่มันทำงานไม่ได้เหมือนเดิม

แก้ว:เอาหน้าแกออกไป

ฉันพูดพลางเอายาออกมากิน

โทโมะ:ปกตืแกจะไปวิ่งออกกำลังกายไม่ใช่หรอ

โทโมะหันมาถามด้วยความแปลกใจแต่ทว่าวันนี้ฉันกลับใส่แว่นสีชาไม่ยอมถอดทำตัวเงียบขรึม

แก้ว:ฉันคงทำแบบนั้นไมได้อีกแล้วสักวันแกจะรู้เองโทโมะถึงวันนั้นฉันคงความสุขมากที่ได้ไปหาพ่อฉันที่

นั้น

โทโมะ:แกร้องไห้

โทโมะเห็นน้ำต่าใสๆขอฉันที่ไหลลินออกมา

แก้ว:ฉันปล่าว

ฉันพูดอย่างก้าวร้าวจนโทโมะเงียบ

โทโมะ:อ๋ออื้อว่าแต่แกกินยาไรขอดูหน่อยดิ

โทโมะที่กำลังเอื้อมไปจับถุงยาฉัน

แก้ว:ไม่ได้!!

ฉันพูดจบก็รีบเอาถุงยาไปแล้ววิ่งออกจากที่ทำงานฉัน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา