ข่าวลือ..นี้นายไม่เจ็บแต่ฉันเจ็บ!!

เริ่มของเรื่อง

ฉันไม่รู้ว่านี่ผ่านไปนานเท่าไหร่คาบน้ำตาที่ไหลออกมาไม่รู้ว่าตอนไหนความหนาวที่กินหัวใจฝนที่ตกลง

มาท้องฟ้าสายฝนที่มีสีเทาหม่นหมองผู้คนก็ต่างรีบกลับบ้านแต่ฉันกลับมานั่งคนเดียว......

โป๊ก!!

มีหนาใหญ่เขกหัวฉันทีนึงฉันมองแล้วยิ้มให้โทโมะใช่โทโมะเพื่อนรักของฉันที่ฉันน่ะรักมันข้างเดียวฉันรู้สึก

ชาหน้าตอนที่มันสัมภาษณ์ว่ามันไม่คิดอะไรกับฉันสักนิดฉันไม่อยากคิดรักมันคนเดียวจริงๆ..

โทโมะ:แกเป็นไรวะแก้ว

แก้ว:ปล่าวนิ

ฉันส่ายหน้าให้มันพลางมองฟ้าสีเทาฝนที่กำลังโรยมาคนรักที่เดินด้วยหนาวใจหรือเกินที่ฉันไม่ได้เป็นแฟน

มันฉันไม่ใชสเปคมันนี่นาสเปคมันน่ะเหรอต้องเรียบร้อย อ่อนหวาน อ่อนแอไม่ใช่ฉัน

โป๊ก!!

โทโมะ:แก้วเป็นอะไรแกเหมอตั้งแต่สัมภาษณ์แล้วนะ

แก้ว:แล้วแกจะเอาอะไรกับฉันกันเล่า!!ไปหาพิมพ์ซิอย่ามายุ่งกับฉัน!!

ฉันตะคอกมันน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างเจ็บปวดหัวใจที่ตอนนี้มันเจ็บทั่วอกจนฉันแทบจะทนไม่ไหว

เจ็บเหลือเกินทำไมฉันถึงได้ปวดใจแบบนี้

โทโมะ:เออ!!คนเขาเป็นห่วงก็เล่นตัวชอบทำให้เป็นห่วงอยู่ได้ยัยงี่เง่า

โทโมะเดินจากฉันไปฉันมองแผ่นหลังที่กว้างนานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันเจ็บปวดแบบนี้ฉันงี่เง่าอย่างที่มัน

บอกจริงๆซินะ

ฉันเดินตากฝนปล่อยน้ำตาที่เอ่อหล้นออกมาเจ็บเหลือเกินเจ็บหัวใจที่บอบช้ำข้างในเหลือเกิน

และแล้วก็กลายเป็นสีดำสนิทฉันไม่รับรู้อะไรอีกและฉันขอให้ฉันตายจากโลกใบนี้เสียทีฉันไม่เหลืออะไรอีก

แล้วความร้สึกที่ผิดหวังเศร้าโศกหดหู่

ฉันปรือตาขึ้นรู้สึกเจ็บมึนๆแต่อาการฉันเริ่มกำเริบอาการเจ็บหน้าอกฉันเจ็บเหลือเกินจนจะร้องๆห้ได้อยู่แล้ว

คงไม่มีใครเขาอยากช่วยฉันหลอก

ปัก!!

ฉันดิ้นไปมาจนล้มตกเตียงหัวฟาด

แม่แก้ว:แก้ว!!หนูเป็นอะไรมั๊ยลูก

แก้ว:หนูเจ็บเจ็บทรมานเหลือเกิน

ฉันร้สึกเจ็บหน้าอกมันไม่ไหวจริงๆจะตายอยู่แล้วเมื่อฉันพูดแม่ฉันเอายาอะไรสักอย่างให้ฉันกินแล้วอาการ

ของฉันมันก็ดีขึ้น

แม่แก้ว:หนูเป็นโรคหัวใจ

น้ำตาฉันล่วงทันทีทำไมกันฉันต้องเป็นแบบนี้

แก้ว:แม่อย่าบอกโทโมะนะแก้วไม่อยากให้มันเห็นแก้วในสภาพนี้

ฉันร้องไห้เพราะเจ็บใจเหลือเกินฉันอยากตายพ่อคะพาแก้วไปจากโลกใบนี้ทีแก้วท้อแล้วพอแล้ว

---------------------------------------------------------------------------------------------