Season ฤดูกาลของความรัก
9.0
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
3) รักฤดูหนาว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฤดูหนาว Winter(โทโมะ แก้ว)
ผมนั่งหันหลังให้กลุ่มเพื่อนกับรุ่นน้องที่กำลังประชุมกันเรื่องสถานที่รับน้องของปีนี้
สายลมเย็นๆมันทำให้สมองปลอดโปร่งได้ที่สุดแล้วนะผมว่า...
“ปีนี้ราจะไปรับน้องที่ปายกันนะครับน้องๆ”
เสียงเพื่อนในคณะตะโกนแหกปากบอกน้องๆปีหนึ่ง ที่หันไปคุยกันเองอย่างตื่นเต้นทันที ที่รู้ว่าตัวเองจะได้ไปรับ
น้องที่ไหน
“ไม่เอา”
เสียงใสเหวขึ้นกลางอากาศ ทำเอาบรรยากาศรอบข้างเงียบกริบลงได้ไปโดยปริยาย ผมหันไปมองเจ้าของเสียง
ใบหน้าหวานที่มีแววดื้อดึงอยู่ในที หึ ท่าทางจะฤทธ์เยอะใช่เล่น
“ไม่เอา ไม่ไปปาย” เจ้าตัวยังคงยืนยังเจตนาเดิม ทั้งๆที่เพื่อนที่นั่งข้างๆเจ้าตัวสะกิดเตือนยิก
ผมแอบมองเพื่อนบางคนในคณะที่เริ่มคิ้วกระตุก ก็กว่าจะได้ไอ้สถานทั่บร้องนี้มา เพื่อนผมบางคนแทบจะวางมวย
กับเพื่อนต่างคณะเพราะแย่งสถานที่ด้วยซ้ำ
“น้องแก้ว พอจะบอกเหตุผลได้มั้ยครับ”
“แก้วไม่ชอบอากาศหนาว”
เหตุผลของยัยนั้นทำเอาผมกลั้นหัวเราะไม่อยู่จริงๆ ฮ่าๆ ไม่ชอบอากาศ เจ๋งแหะยัยนี่ : )
“ไอ้โมะ จัดการดิ”
เมื่อไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรไปเถียงกับยัยนั้น ไอ้เพื่อนเวรมันเลยโยนมาให้ผมจัดการแทน
“ถ้าใครเรื่องมากไม่ไป ก็เตรียมตัวเรียนซ้ำปี1 เพราะไม่ผ่านกิจกรรมได้เลย”
ผมพูดจบ ก็เดินหนีออกมาจากสถานที่ประชุมทันที ชิ่งก่อนที่ยัยนั้นจะทันได้แย้งๆงครับ
“อ๊ากกก”
แต่ผมว่า ผมได้ยินเสียงยัยขี้หนาวโวยวายตามหลังมานะ
วันรับน้อง
น้องปีหนึ่งต่างลากสังขารของตัวเองมาขึ้นรถบัสที่รุ่นพี่จัดไว้ให้ด้วยสภาพซักกะตาย
เพราะโดนเรียกมารวมตัวตั้งแต่ตี2 อย่างว่าแต่รุ่นน้องเลยครับ ผมเองก็อยากจะกระโดดถีบขาคู่ใส่ไอ้คนต้นคิด
เหมือนกัน นั่งรถบัสไปเชียงรายเนี่ยนะ
เจริญเหอะเมิง
ขึ้นรถได้ผมก็ตรงไปจับจองพื้นที่ด้านหลังรถทันที กะนอนยาวครับงานนี้
“ใครว่ะ”
อยากจะกระชากผ้าห่มของคนที่นอนคลุมโปงอยู่ออกดู ว่าใครมันบังอาจมาแย่งที่นอนของผมกัน แต่เพราะความ
เป็นคนมีมารยาทดี ผมเลยดันคนในผ้าห่มเข้าไปนอนชิดใน ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ยกมือขึ้นกอดอกหลับไปทันที
หนัก ความรู้สึกแรกที่เรียกให้ผมลิมตาขึ้นมา ทั้งๆที่ไม่อยากลืมตาซักนิด
มองต้นเหตุ เวรยัยนี่มาได้ไงว่ะ
ยัยขี้หนาว ที่ไม่รู้ว่ามานอนตักผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมยังหลับสนิทหลับลึกอีกตั้งหาก
“ถึงไหนแล้วว่ะ”
หันไปถามเพื่อนที่มันนั่งอยู่ข้างๆ
“ใก้ลแล้ว แต่เมิงเอาเสื้อหนาวมาแค่นี้จะไหวเหรอว่ะ ไอ้โมะ”
เพื่อนมองกระเป๋าเป้ใบเล็กที่ผมเอาติดตัวมาด้วย ต่างจากเพื่อนคนอิ่นที่ขนมาอย่างกับว่ามันจะย้ายไปอยู่ขั้วโลก
เหนือยังไงยังงั้น
“เมิงมันชอบอากาศหนาวนี่หว่า”
“ตามนั้น”
ผมพยักหน้าให้ ก่อนจะเบนสายตากลับมามองคนที่ยังนอนหลับตาพลิ้มบนตักตัวเอง
เวลาหลับก็ดูไม่มีพิษสงดีหรอก หึถ้ายัยนี่รู้ว่ามีกิจกรรมอะไรรออยู่ คงได้วีนจนปายแทบแตก
ในที่สุดหลังจากนั่งรถมาอย่างทรหดและอดทน พวกเราเกือบ 50 ชีวิตก็มาถึงจุดหมายจนได้ เพราะภาคของผมมัน
เป็นหนึ่งในภาคของคณะใหญ่ ที่ไม่ค่อยมีคนเลือกเรียน และคนที่เรียนส่วนมากก็เป็นผู้ชายซะเยอะ ผู้หญิงในภาค
ผมแทบจะเรียกว่าเป็นของหายากดด้วยซ้ำ ทำให้พวกเราส่วนใหญ่จะสนิทกันค่อนข้างมาก
ไอ้กิจกรรมรับน้องทีว่ามันก็แค่กิจกรรมบังหน้า เพราะจริงๆ มันอยากมาเที่ยวกันเองมากกว่า
“เดี๋ยวน้องๆเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องพักแล้ว มารวมตัวกันใน10นาทีนะครับ”
มีเสียงบ่นของน้องๆบางคนดังมาให้ได้ยิน แต่ที่ดังที่สุดก็คงจะเป็นของยัยขี้หนาวนั้นแหละ เห็นโวยวายเรื่องอากาศ
ตั้งแต่ลงรถมาแล้ว
“หนาวจะตาย ไอ้รุ่นพี่โรคจิต เฮงซวย”
“ด่ารุ่นพี่ท่าทางจะอยากโดนทำโทษ”
ผมกระซิบคนที่หันมามองผมตาโต ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
“นายก็อย่าบอกคนอื่นดิ”
ยัยนี่ ได้ข่าวว่าผมเผ็นหนึ่งในรุ่นพี่นะ เออ เอากับคุณเธอซิครับ
ผมมองอุปกรณ์กันหนาวของยัยนี่แล้ว แทบอยากจะถอดเสื้อตัวเองออกเพราะความร้อนแทนเลย
ที่ปิดหู ถุงมือ หมวก รองเท้าบู๊ท เอ่อ ยัยนี่กำลังคิดว่าเรามาตามหาหมีขั้วโลกรึเปล่าครับ
“เพราะนาย ฉันเลยต้องทนกับอากาศบ้าๆนี่” ร่างบางบ่นอุบอิบ
เออ โทษผมอีกแน่ะ ==
ToP ♥ “นายก็อย่าบอกคนอื่นดิ” BY KAEW
~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬
มาแล้วน้า กับรักฤดูหนวา มีใครรออยู่บ้างอ่าาาาาา
ฮ่าๆ เอาเป็นว่าไปรอลุ้นคู่นี้ต่อในอีกครึ่งที่เหลือแล้วกันเนอะ
สำหรับคนที่ยังไม่รู้? สามตอนแรกจะเป็นการบอกเล่าเรื่องราวผ่านมุมมองของสามหนุ่มนะค่ะ แล้วอีกสามตอนจะ
เป็นของสามสาวที่จะมาสรุปเรื่องราวอีกที เอาเป็นว่าใจเย้นๆน้า ค่อยๆอ่านกันไปเนอะ ^^
เจอกันตอนหน้าคร้า ^+++^
ผมนั่งหันหลังให้กลุ่มเพื่อนกับรุ่นน้องที่กำลังประชุมกันเรื่องสถานที่รับน้องของปีนี้
สายลมเย็นๆมันทำให้สมองปลอดโปร่งได้ที่สุดแล้วนะผมว่า...
“ปีนี้ราจะไปรับน้องที่ปายกันนะครับน้องๆ”
เสียงเพื่อนในคณะตะโกนแหกปากบอกน้องๆปีหนึ่ง ที่หันไปคุยกันเองอย่างตื่นเต้นทันที ที่รู้ว่าตัวเองจะได้ไปรับ
น้องที่ไหน
“ไม่เอา”
เสียงใสเหวขึ้นกลางอากาศ ทำเอาบรรยากาศรอบข้างเงียบกริบลงได้ไปโดยปริยาย ผมหันไปมองเจ้าของเสียง
ใบหน้าหวานที่มีแววดื้อดึงอยู่ในที หึ ท่าทางจะฤทธ์เยอะใช่เล่น
“ไม่เอา ไม่ไปปาย” เจ้าตัวยังคงยืนยังเจตนาเดิม ทั้งๆที่เพื่อนที่นั่งข้างๆเจ้าตัวสะกิดเตือนยิก
ผมแอบมองเพื่อนบางคนในคณะที่เริ่มคิ้วกระตุก ก็กว่าจะได้ไอ้สถานทั่บร้องนี้มา เพื่อนผมบางคนแทบจะวางมวย
กับเพื่อนต่างคณะเพราะแย่งสถานที่ด้วยซ้ำ
“น้องแก้ว พอจะบอกเหตุผลได้มั้ยครับ”
“แก้วไม่ชอบอากาศหนาว”
เหตุผลของยัยนั้นทำเอาผมกลั้นหัวเราะไม่อยู่จริงๆ ฮ่าๆ ไม่ชอบอากาศ เจ๋งแหะยัยนี่ : )
“ไอ้โมะ จัดการดิ”
เมื่อไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรไปเถียงกับยัยนั้น ไอ้เพื่อนเวรมันเลยโยนมาให้ผมจัดการแทน
“ถ้าใครเรื่องมากไม่ไป ก็เตรียมตัวเรียนซ้ำปี1 เพราะไม่ผ่านกิจกรรมได้เลย”
ผมพูดจบ ก็เดินหนีออกมาจากสถานที่ประชุมทันที ชิ่งก่อนที่ยัยนั้นจะทันได้แย้งๆงครับ
“อ๊ากกก”
แต่ผมว่า ผมได้ยินเสียงยัยขี้หนาวโวยวายตามหลังมานะ
วันรับน้อง
น้องปีหนึ่งต่างลากสังขารของตัวเองมาขึ้นรถบัสที่รุ่นพี่จัดไว้ให้ด้วยสภาพซักกะตาย
เพราะโดนเรียกมารวมตัวตั้งแต่ตี2 อย่างว่าแต่รุ่นน้องเลยครับ ผมเองก็อยากจะกระโดดถีบขาคู่ใส่ไอ้คนต้นคิด
เหมือนกัน นั่งรถบัสไปเชียงรายเนี่ยนะ
เจริญเหอะเมิง
ขึ้นรถได้ผมก็ตรงไปจับจองพื้นที่ด้านหลังรถทันที กะนอนยาวครับงานนี้
“ใครว่ะ”
อยากจะกระชากผ้าห่มของคนที่นอนคลุมโปงอยู่ออกดู ว่าใครมันบังอาจมาแย่งที่นอนของผมกัน แต่เพราะความ
เป็นคนมีมารยาทดี ผมเลยดันคนในผ้าห่มเข้าไปนอนชิดใน ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ยกมือขึ้นกอดอกหลับไปทันที
หนัก ความรู้สึกแรกที่เรียกให้ผมลิมตาขึ้นมา ทั้งๆที่ไม่อยากลืมตาซักนิด
มองต้นเหตุ เวรยัยนี่มาได้ไงว่ะ
ยัยขี้หนาว ที่ไม่รู้ว่ามานอนตักผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมยังหลับสนิทหลับลึกอีกตั้งหาก
“ถึงไหนแล้วว่ะ”
หันไปถามเพื่อนที่มันนั่งอยู่ข้างๆ
“ใก้ลแล้ว แต่เมิงเอาเสื้อหนาวมาแค่นี้จะไหวเหรอว่ะ ไอ้โมะ”
เพื่อนมองกระเป๋าเป้ใบเล็กที่ผมเอาติดตัวมาด้วย ต่างจากเพื่อนคนอิ่นที่ขนมาอย่างกับว่ามันจะย้ายไปอยู่ขั้วโลก
เหนือยังไงยังงั้น
“เมิงมันชอบอากาศหนาวนี่หว่า”
“ตามนั้น”
ผมพยักหน้าให้ ก่อนจะเบนสายตากลับมามองคนที่ยังนอนหลับตาพลิ้มบนตักตัวเอง
เวลาหลับก็ดูไม่มีพิษสงดีหรอก หึถ้ายัยนี่รู้ว่ามีกิจกรรมอะไรรออยู่ คงได้วีนจนปายแทบแตก
ในที่สุดหลังจากนั่งรถมาอย่างทรหดและอดทน พวกเราเกือบ 50 ชีวิตก็มาถึงจุดหมายจนได้ เพราะภาคของผมมัน
เป็นหนึ่งในภาคของคณะใหญ่ ที่ไม่ค่อยมีคนเลือกเรียน และคนที่เรียนส่วนมากก็เป็นผู้ชายซะเยอะ ผู้หญิงในภาค
ผมแทบจะเรียกว่าเป็นของหายากดด้วยซ้ำ ทำให้พวกเราส่วนใหญ่จะสนิทกันค่อนข้างมาก
ไอ้กิจกรรมรับน้องทีว่ามันก็แค่กิจกรรมบังหน้า เพราะจริงๆ มันอยากมาเที่ยวกันเองมากกว่า
“เดี๋ยวน้องๆเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องพักแล้ว มารวมตัวกันใน10นาทีนะครับ”
มีเสียงบ่นของน้องๆบางคนดังมาให้ได้ยิน แต่ที่ดังที่สุดก็คงจะเป็นของยัยขี้หนาวนั้นแหละ เห็นโวยวายเรื่องอากาศ
ตั้งแต่ลงรถมาแล้ว
“หนาวจะตาย ไอ้รุ่นพี่โรคจิต เฮงซวย”
“ด่ารุ่นพี่ท่าทางจะอยากโดนทำโทษ”
ผมกระซิบคนที่หันมามองผมตาโต ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
“นายก็อย่าบอกคนอื่นดิ”
ยัยนี่ ได้ข่าวว่าผมเผ็นหนึ่งในรุ่นพี่นะ เออ เอากับคุณเธอซิครับ
ผมมองอุปกรณ์กันหนาวของยัยนี่แล้ว แทบอยากจะถอดเสื้อตัวเองออกเพราะความร้อนแทนเลย
ที่ปิดหู ถุงมือ หมวก รองเท้าบู๊ท เอ่อ ยัยนี่กำลังคิดว่าเรามาตามหาหมีขั้วโลกรึเปล่าครับ
“เพราะนาย ฉันเลยต้องทนกับอากาศบ้าๆนี่” ร่างบางบ่นอุบอิบ
เออ โทษผมอีกแน่ะ ==
ToP ♥ “นายก็อย่าบอกคนอื่นดิ” BY KAEW
~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬
มาแล้วน้า กับรักฤดูหนวา มีใครรออยู่บ้างอ่าาาาาา
ฮ่าๆ เอาเป็นว่าไปรอลุ้นคู่นี้ต่อในอีกครึ่งที่เหลือแล้วกันเนอะ
สำหรับคนที่ยังไม่รู้? สามตอนแรกจะเป็นการบอกเล่าเรื่องราวผ่านมุมมองของสามหนุ่มนะค่ะ แล้วอีกสามตอนจะ
เป็นของสามสาวที่จะมาสรุปเรื่องราวอีกที เอาเป็นว่าใจเย้นๆน้า ค่อยๆอ่านกันไปเนอะ ^^
เจอกันตอนหน้าคร้า ^+++^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
