Season ฤดูกาลของความรัก
To_oNg0909
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ(ต่อ) ฤดูฝน The Rainy (เขื่อน เฟย์)
“เข้าไปอาบน้ำ แล้วเอานี่ใส่ไปก่อน”
โยนเสื้อของตัวเองกับกางเกงบอลตัวเล็กให้หญิงสาวเข้าไปเปลี่ยน หญิงสาวเพียงแค่พยักหน้าเนือยๆก่อนจะเดิน
เข้าไปในห้องน้ำ
หันกลับมาสนใจกองกระดาษกับกระเป๋าของยัยแปลกที่เปียกโชก
ชิบ!! เปียกพรมหมด คีบของทั้งหมดขึ้นมา แต่น้ำก็ยังคงหยดติ๋งๆลงมาจากกระเป๋าของยัยนั้นอยู่
สมุดสเก็ตภาพ เรียนศิลปะงั้นเหรอ ถือวิสาสะเปิดดูสมุดสเก็ตของหญิงสาวดู
“อ๊าย ไม่ได้นะ”
“เฮ้ย”
หญิงสาวพุ่งตัวเข้ามาคว้าสมุดสเก็ตในมือชายหนุ่มคืน แต่เพราะไม่ทันตั้งตัวทำให้ทั้งคู่หงายหลังล้มลงไปด้วยกัน
ทั้งคู่
“ยัยแปลกลุกออกไปดิว่ะ มันหนักนะเว้ย”
“อ๊ะ ขอโทษ”
หญิงสาวถดตัวลงขึ้นนั่งกอดสมุดภาพของตัวเองไว้แนบอก สายตากล่าวหาที่ชายหนุ่มถือวิสาสะเปิดภาพของเธอดู
“ยัยแปลก เธอวาดรูปนูดหรือไงกันเนี่ย”
เขื่อนถดตัวหนีอย่างหวาดระแวง
“ไม่ใช่ซะหน่อย เขาเรียกDrawing* ตั้งหาก” แก้วตัวเสียงอุบอิบ แก้มแดงเถือกเพราะความเขิน
*Drawing เป็นการสร้างภาพจากการร่างลายเส้นที่รวดเร็ว นิยมใช้กับการวาดโครงร่างมนุษย์ และรูปทรงต่างๆค่ะ
“อ๊ะ...”
เธอถลาเข้าไปหาร่างสูงพลางถลกเสื้อชายหนุ่มขึ้น
“กล้ามเนื้อสมบูรณ์แบบมากๆ หน้าท้องเป็นลอน”
ยัยแปลกลากนิ้วไปตามกล้ามเนื้อของผม ยะยัยบ้า มัน...สยิวนะเว้ย ==”
“เป็นแบบให้หน่อยนะ” ยัยแปลกขึ้นมาคล่อมตัวผมไว้ทั้งตัว พลางทำท่าว่า
ถ้าผมไม่ตกลงยัยนี่กัดหูผมขาดแน่
สุดท้ายผมก็ต้องมายืนถอดเสื้อท้าสายตาโรคจิตของยัยแปลก เพื่อเป็นแบบให้ยัยนี่วาดรูป
“นี่ยัยแปลก เสร็จยังว่ะ เมื่อยนะเว้ย == ”
“อะไรกัน พึ่ง2ชั่วโมงเอง ไม่อึดเลย”
“ยัย...”
โธ่โว้ยผมหล่ะ อยากจะงับหัวยัยนี่ชะมัด รู้ได้ไงว่าผมไม่อึด ผมนะโครตอึดนะครับพี่น้อง(หมายถึงยืนนิ่งอ่ะนะ)
“เฮ้อ...”
“เสร็จซะที”
ผมทิ้งตัวลงนอนราบทั้นที โอ๊ย ผมว่าผมได้ยินเสียงกล้ามเนื้อตัวเองส่งเสียงประท้วงเลยอ่ะ
ยัยนี่เป็นฆาตกรจับพูกันชัดๆ
คุณลองยืนนิ่งซัก 5 ชั่วโมงดูซิแล้วคุณจะรู้
“ขอบคุณนะ วันพุธนี้นายลองไปตึกศิลปะตอนเที่ยงนะ”
“อือ” ผมครางรับทั้งๆที่ยังหลับตานั้นแหละ
“อย่างลืมนะ”
เสียงยัยแปลกหายไปแล้วแต่ผมไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้ผมโครตเพลียเลยอ่ะ
“หนาวเว้ย”
“ก็นี่มันเข้าหน้าหวานแล้วนี่หว่า” เสียงเพื่อนที่ยืนข้างๆข่วยไขข้อข้องใจ
“ไอ้เขื่อน เมิงไปดูที่ตึกศิลปะเร็ว”
“เฮ้ยย” ผมได้แต่วิ่งตามแรงลากของไอ้เพื่อนเวร แต่เดี๋ยวนะตึกศิลปะ เหมือนยัยแปลกจะบอกให้
ผมไปที่ตึกศิลปะวันนี้หรือเปล่าว่ะ
เฮ้ย นั้นมัน... ผมยืนมองภาพตัวเองเปลือยท่อนบนตาค้าง ฝีมือยัยแปลกไม่ใช่เล่นๆเลย
“เมิงมาเป็นแบบให้น้องเฟย์วาดตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ ทำเป็นเงียบ”
“เฟย?ใครว่ะ”
“อย่าทำมึนๆ ก็คนที่วาดรูปเมิง เฟย์ ดาวเด่นของมอเรา”
ผมมองหน้าเพื่อนมึนๆ ทำไมผมไม่เห็นจะรู้จักยัยนี่เลยว่ะ
“แต่เห็นว่าบินไป โรมตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ”
“ไปไหนนะ”
“โรม รู้สึกน้องเขาจะได้ทุนเรียนต่อมั้ง เห็นว่ารูปเมิงเป็นผลงานทิ้งทวนของน้องเขา”
ผมได้แต่ฟังเรื่องที่เพื่อนพูดแบบมึนๆ อะไรกัน ทำไมผมต้องรู้สึกแปลกๆแบบนี้ด้วย หรือจะเป็นเพราะ ยัยแปลก...
เขือนยกมือกุมหน้าอกข้างซ้ายที่กำลังเต้นแรงอย่างแปลกใจ รักแรกพบมันไม่ได้มีแต่ในนิยายหรอกใช่มั้ยครับ
หึ แต่ผมกลับรู้ตัวว่ารักในวันที่คน คนนั้นหายไปจากชีวิตผมแล้วนี่ซิ น่าตลกชะมัด....
บทสรุปความรักของเขาจะเป็นอย่างไร คงต้องรอติดติดตาม ผู้หญิงในสายฝน....
ToP ♥ รักแรกพบมันไม่ได้มีแต่ในนิยายหรอกใช่มั้ยครับ BY KOEN
~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬
โว้ๆ จบแล้วค่ะกับ รักฤดูฝน หวังว่าทุกคนคงชอบกันนะ เจอกันกับตอนหน้าของฤดูหนวาค่ะ
เกร็ดความรู้ ฤดูฝจจะอยู่ในช่วง เดือน กรกฎคมถึงเดือน ตุลาคมค่ะ
เจอกันตอนหน้าค่ะ จ๊วฟ ♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
