Season ฤดูกาลของความรัก
To_oNg0909
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ทะเลก็มี ทำไมพวกนายไม่พาไปรับน้องที่ทะเลห๊ะ เอาที่มันมีแดดอ่ะเข้าใจมั้ย” ยัยนี่หันมาโวยใส่ผม
“นี่มันหน้าหนาว เธอไปไหนมันก็หนาวเหมือนเดินนั้นแหละ ==”
“อ๊าก ฉันเกลียดอากาศหนาว อยากได้อากาศร้อน แสงแดดอุ่นๆ ฮือ T^T”
ยัยนี่ ต่างกกับผมได้แบบสุดขั้วมาก ผมโครตรักอากาศหนาว เกลลียดโครตกับอากาศร้อน
คงเพราะผมเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นมั้ง (เกี่ยว?) เลยชินกับอากาศเย็นๆ
“เราจะเริ่มกิจกรรมแรกกันเลยนะครับ ขอให้น้องเตรียมตัวให้พร้อม”
หึ ถึงเวลาสนุกแล้วซิ (มันมีแต่หมดเวลาสนุกแล้วซิเว้ยยย)
กิจกรรมที่ว่า มันทำเอารุ่นน้องหลายๆคนอ้าปากค้าง แต่ที่ออกอาการมาสุดก็คงไม่พ้นใครนอกจาก ยัยขี้หนาว ที่
นอกจากอ้าปากค้าง(มากกว่าเพื่อน) ยัยนี่ยังออกฤทธิ์ให้พวกผมกุมขมับด้วยการแหกปากโวยวายลั่นป่าอีกตั้งหาก
“เธอจะโวยอะไรนักหนาว่ะ ก็แค่ว่ายน้ำข้ามฝั่งเอง”
“เอง!! นายพูดมาได้ไงว่า เอง” ยังนั้นทวนเสียงสูง เอ่อก็แค่ว่ายน้ำตอนที่อากาศติดลบเท่านั้นเอง จะ
อะไรกกันหนักหนา
“ถ้าฉันเป็นตะคริวแล้ว แล้วจมน้ำหล่ะ”
“น้ำมันแค่เขา ==”
“ถ้า...ถ้ามีปลิง งู ไส้เดือน”
“โว้ย ยัยนี่ มันไม่อะไรหรอกน่า เดินๆข้ามไปเลยเร็ว”
ผมผลักยัยนั้นลงน้ำไป ยัยนี่ก็ตอบสนองด้วยการเสียหลักล้มลงกลางน้ำเย็นๆ ไม่พอยัยนี่ ยังลากผมให้ร่วงลงไป
ด้วย
“ทำอะไรของเธอว่ะ ยัยบ้า” ผมแทบจะกินหัวยัยนี่ได้อยู่แล้ว ใช่ ผมชอบอากาศหนาว แต่ไม่ชอบ
เปียกตอนหนาวๆเข้าใจมั้ย?
“กะ ก็นายผลักอ่ะ”
ยัยนั้นทำปากเบ้ใส่ผม โว้ย ทำไมผมต้องพาตัวเองมาพัวพันกับยัยนี่ด้วยว่ะ
สุดท้ายก็ต้องเป็นผมนั้นแหละที่พายัยนี้เดินลุยน้ำข้ามฝั่งไปเพื่อทำกิจกรรมต่อไป
“ไอ้โมะ?”
เพื่อนคนอื่นในคณะขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าผมหิ้วยัยนี่ขึ้นฝั่งมาพร้อมกัน
“เออ ไม่ต้องถามมาก จะต้องทำอะไรอีก”
ผมตอบกลับด้วยใบหน้าหงุดหงิด ทำให้พวกมันไม่กล้าซักอะไรมาก บอกกิจกรรมต่อไปให้ทำเท่านั้น
“เฮ้ออออ” ยัยนี่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หลังจากจบกิจกรรมรับน้องได้(ซักที)
“ฉันต้องเป็นคนถอนหายใจมากกว่ามั้ง ยัยเบอะ” ผมดีดหน้าผากยัยนี่ด้วยความหมั่นไส้
“ก็เพราะนาย นั้นแหละ”
อีกแระ โทษผมตลอดอ่ะ ยัยเด็กนี่
“อ๊ะ กินเข้าไป ถ้าไปสบายฉันจะลำบากไปด้วย”
โยนยาแก้วไข้ที่เอาติดมาด้วย โยนใส่ร่างบางที่ยังนั่งจุมบุกอยู่ที่เดิม
“ใจดีกับเขาก็เป็น”
“นี่ ถ้าเจอกันที่มอ นายจะทักฉันมั้ย”
ผมขมวดคิ้วกับประโยคชวน งงของยัยเด็กนี่
แล้วทำไมผมต้องไม่ทักว่ะ คนไม่ใช่หมา แค่ทักจะได้กัด
“ไม่รู้ คิดดูก่อน”
“ชิ ถ้าไม่มีฉันแล้วนายจะรู้สึก”
ยัยนั้นลุกขึ้นชี้หน้าผม แลบลิ้นให้ก่อนจะวิ่งหนีกลับเข้าห้องตัวเองไป
อะไรว่ะ ทำไมต้องใจกกันสั่นกับประโยคของยัยนั้นด้วย
“ชิ ถ้าไม่มีฉันแล้วนายจะรู้สึก”
ไม่มีทาง ผมจะต้องรู้สึกอะไร เหงา คำๆนี้แว๊บเข้ามาในหัวผมทันที โทโมะสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆของตัวเอง
ไม่มีทาง จะเหงาไปทำไม ไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยซักหน่อย...รึเปล่าว่ะโทโมะยกมือกุมหัวด้วยความกลัดกลุ้ม
เฮ้ย ไปนอนๆ ซักหลอนเข้าไปทุกที ท่าทางผมจะอยู่ใก้ลยัยนั้นมากไปหน่อย
“แม่งร้อน”
ผมโวยออกมา หลังจากเช็ดเหงื่อให้ตัวเองเป็นรอบที่10 ของวัน
“ก็มันเข้าหน้ารอ้นแล้วนี่หว่า เออ ทำไมตั้งแต่กลับจากรับน้องไปเห็นน้องแก้ว แวะมาหาเมิงเลยว่ะ”
“ยัยนั้นจะมาหากรูทำไมว่ะ?”
“อ้าวก็เห็นสนิทกัน”
นั้นซิ ยัยนั้นหายไปไหนนะ ไหนว่าชอบหน้าร้อน แล้วเธอหายไปไหนนะ ยัยขี้หนาว...
ติดตามบทสรุปของเขาและเธอได้ใน ผู้หญิงในลมหนาว
ToP ♥ “ชิ ถ้าไม่มีฉันแล้วนายจะรู้สึก” BY KAEW
~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬
แอบรู้สึกผิดที่หายไปนาน อย่าเพิ่งตามาฆ่ากันนะ ก็เน็ตมันโดนตัดอ่า เพิ่งจะเล่นได้วันนี้เอง ฮือ
เขาขอโทษ ใจเย็นๆก่อนนะพี่น้อง เอาเป็นว่าเจอกันฤดูร้อนตอนหน้านะค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
