coffee in my heart : ReRunYS

รื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
 
 
! เรื่องสั้นเรื่อง เอสเปรสโซ่  แก้วที่ 5 !
 
 
 
 
“เป็ด.....เอ่อ  น้ายง สวัสดีค่ะ...เพื่อนของฮยอนถ้าน้ายังจำได้ นี่ยุนอา  นี่นิโคลค่ะ”
“อ่ะ ซอฮยอน ....น้องนิโคลน้องยุนอา สวัสดีครับ”
 
 
 
 
 
 
“โตขึ้นตั้งเยอะแน่ะ ฮ่าๆๆๆ นี่น้าแก่เร็วหรือยังไงไม่รู้แฮะ”
“ค่ะ วันนี้ค่อนข้างร้อนไม่ทราบว่าเป็นอะไร สงสัยฝนจะตก”
“???....สบายดีนะ”
“ค่ะ ฮยอนเรียบจบแล้วค่ะ”
“............”
 
 
 
 
 
หลังจากที่ได้พบกับเขาเธอก็เอาจิตหลุดออกไปจากวงโคจรของดวงอาทิตย์ เขาพูดเขาถามอะไรก็ได้แต่นิ่ง หรือไม่ก็ตอบคำถามผิดๆถูกๆ ไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลย
 
 
 
 
หัวใจจ๋า...หยุดทำบ้าๆแบบนี้สักที มีสติหน่อยสิ!
 
 
 
 
 
ก่อนขึ้นรถกลับก็แยกไปส่งยายนิโคลไปญี่ปุ่นเห็นว่ามีคิวถ่ายละครเรื่องใหม่  ส่วนยุนอา คุณยายให้มารับเด็กมัธยมฯเตรียมแอดมิดชั่น(?) ก็ที่ยายนิโคลมันแช่งน่ะแหล่ะ เห็นว่าเด็กหน้าไทยโคตรติดยายยุนอา เลย เหมือนใครไม่รู้แฮะ!!?
 
 
 
 
 
นั่นสิ แต่คงไม่เหมือนเธอหรอก เพราะยายยุนอา ไม่ได้ติดนายหน้าหล่อนั่น
 
 
 
 
แต่เธอ...กลับเอาตัวเองไปติดไว้กับเขาเสียแน่นเลย
 
 
 
 
@@@@@@@@
 
 
 
 
 
“จะกลับมาอยู่เลยหรือว่ามาเที่ยว เดี๋ยวก็กลับคะ?”
 
 
 
 
 
พอจะตั้งสติสตางค์ได้ก็กลับมาถึงบ้านของตนเองเสียแล้ว ก่อนจะลงรถก็เลยเอ่ยถามคำถามที่ค่อนข้างอยากจะรู้เป็นอันดับสองขึ้นมา อยากให้อยู่นานๆไม่อยากให้ไปไหนอีกเลย
 
 
 
 
 
 
คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า?....นั่นอันดับหนึ่งนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“มาอยู่เลย....คิดถึง”
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทุกคนที่นี่ก็คิดถึง....ค่ะ อ้อ! เย็นนี้มีสปาเกตตี้นะคะ”
 
 
 
 
 
 
 
 
ก้มหน้าตอบด้วยใบหน้าติดสีแดงระเรื่อ ก่อนเอ่ยบอกถึงอาหารโปรดของเขาแล้วเปิดประตูลงจากรถ พร้อมกับวิ่งเข้าบ้านไปโดยไม่หันหลังกลับมามองอีก ,,>___< ,, โว้ย...........เขินที่สุดในโลก
 
 
 
 
 
 
 
ยายตัวแสบของเขาเป็นสาวซะแล้วสินะ ….. น่ารักชะมัด!
 
 
 
 
 
@@@@@@@@
 
 
 
 
 
“ในฐานะเลขาคนสวยของท่านประธาน เริ่ดอ่ะฮยอน สวยว่ะแก”
“ฉันทำบัญชีย่ะ แกอย่าเว่อร์ได้ไหม นี่มันไม่ใช่งานฉันนะ โบว์เพชรอะไรนี่เอาออกเหอะ”
“อยากให้ยายนิโคลมาเห็นจัง...อย่าดีกว่าปากมันพาจนทุกที”
“สั้นไปไหมอ่ะ ด้านหลังก็เว้าไปหน่อยนะยุนอา ”
“โอย ไม่สั้นหรอก งานกลางคืนก็งี้แหล่ะ เว้านิดๆหน่อยๆ....ไม่ดีเหรอ? หรือแกไม่อยากรู้แล้วว่า จริงๆแล้วน้ายงฮวาของแกเขาก็แอบมีใจให้กับแก เหมือนที่แกมีใจให้เค้ามาตั้ง 8 ปีหรือเปล่า”
 
 
 
 
 
 
 
สุดท้ายเธอก็ตกลงปลงใจมาทำงานบัญชีให้บริษัทของคุณลุงจนได้ ก็มันง่ายต่อการเข้าทำงานที่สุดแล้วนี่เนอะ แต่เธอก็จะพยายามทำงานให้ดีเว่อร์ๆใครๆเค้าจะได้ไม่นินทาเอาได้ เฮ่อ....แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว ดูยายจิ้งจอกพวกนั้นที่จ้องจะกินตับเธอเสียก่อนสิ'ฉันไม่ได้อยากใช้เส้นนะยะ T^T '
 
 
 
 
 
วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของเธอ เธอเข้ามาแต่เช้ากลับพบว่าตัวเองถูกกระเด็นไปเป็นเลขาเจ้านาย อ้าว? เธอจบบัญชีมาเนี่ยนะ จะให้ทำงานเลขาได้ไงอ่ะ...แต่ก็เอาวะ เพื่อคุณลุง เป็นเลขาคุณลุงก็ดี คุณลุงใจดีออกจะรักเราด้วย คงไม่ลำบากใจที่จะทำงานด้วยกันแน่ๆ ซอฮยอนเอ๋ย รอดแล้ว....
 
 
 
 
ตกเย็นมีงานเลี้ยงต้อนรับลูกชายเจ้าของบริษัท ที่ได้ยินมาว่าจะเข้ามาบริหารงานต่อจากผู้เป็นพ่อก็เลยต้องขนพนักงานมาแต่งตัวไฮโซผูกโบว์เพชรให้สมเกียรติเสียหน่อย แต่ดูเธอสิเดรสสีพีชประดับลูกไม้น่ารักยังกับเด็กมหา’ลัย กระโปรงสั้นเหนือเข่า ไหนจะเว้าไปครึ่งหลังนั่นอีก
 
 
 
 
 
T^T ซอฮยอนไม่ได้เซ็กซี่ขนาดต้องเอาอะไรๆมาโชว์ได้หรอกนะ
 
 
 
 
 
ถึงอย่างนั้นก็เถียงยายยุนอาไม่ได้ สไตล์ลิสเค้าเดินทางมาไกล เข้าใจเค้าหน่อยถ้ามัวตินั่นบ่นนี่เธออาจจะกลายร่างเป็นสาวใช้ก่อนเวลา 0 นาฬิกา
 
 
 
 
 
 
“มันจะพิสูจน์อะไรได้ แฟนของเค้ามาอยู่ทนโท่แกก็เห็น”
 
 
 
 
 
 
พูดแล้วก็แอบเจ็บแปลบที่หัวใจ เมื่อวานหลังจากงานเลี้ยงเล็กๆที่บ้านจบลง ก็มีสายตรงของใครบางคนโทรฯมาตามให้ไปรับที่สนามบิน ทั้งยังต้องไปเฝ้ากันที่โรงแรมถึงเช้าอีก ฮึ! แล้วทำไมไม่มาด้วยกันตั้งแต่แรก จะได้ไม่ต้องถ่อความสวย ใส น่ารักๆไปรับให้เมื่อยตุ้ม
 
 
 
 
 
“ไม่เห็น ยายแหม่มคนนั้นก็แค่เป็นเพื่อนที่รู้จักกันที่โน่น แล้วบังเอิญตามมาที่นี่ เลยได้เข้างานฟรีเพราะมีเพื่อนเป็นเจ้าของบริษัท...เชื่อฉันวันนี้เขาต้องมองแต่แก ฉันจะจัดการยายนั่นให้เอง”
 
 
 
 
 
“แกรู้ตัวไหม ว่าแกชักเหมือนยายนิโคลเข้าไปทุกทีแล้วนะยุนอา ...ขอบใจเพื่อน แกไม่ต้องทำอะไรเลยกลับบ้านไปๆ”
 
 
 
 
 
“โทรรายงานฉันด้วย คืนนี้?”
“เออๆๆๆ รู้แล้วไปได้แล้ว”
 
 
 
 
 
 
เมื่อเห็นยายยุนอา ที่ยังไงๆก็ไม่ยอมลดละในการปฏิบัติภารกิจครั้งนี้แน่ๆ เธอก็เลยออกปากไล่ไปประมาณว่า แกไม่ต้องฉันจะจัดการเอง โอมั้ย? แล้วจะโทรไปรายงานให้ทราบทันทีที่เจ้าหญิงกลายร่าง
 
 
 
 
 
 
นั่นสิ เธอมันก็แค่เจ้าหญิง...พาสทาม
 
 
 
 
 
 
 
“ยินดีต้อนรับผู้บริหารคนใหม่ครับ คุณจอง ยงฮวา”
“ครับ ขอบคุณคุณลุงมากครับที่เป็นหุ้นส่วนที่ดีของคุณพ่อเสมอมา ต่อจากนี้ไปขอความกรุณาด้วยนะครับ”
“ขอบคุณที่ทุกคนมาร่วมงานในคืนนี้ และขอให้ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่เพื่อบริษัทของเราด้วยนะครับ”
 
 
 
 
 
 
 
@@@@@@@@
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นไงแกเลขาคนใหม่ของท่านประธานฯ”
“สวยนะนั่น เดรสสั้นสีพีชฉันอยากใส่มั่งอ่ะ ....ดูซิ เด็กนะ เหมือนเพิ่งจบใหม่ๆ”
“ไปชวนเค้ามานั่งด้วยสิ ดูเก้ๆกังเหมือนยังไม่มีเพื่อนนะ”
“แหม แก นางเอกตลอด....เออ จินอุนแกไปชวนน้องเค้าสิ เดี๋ยวมีคนไม่หวังดีมาลากไปก่อน”
 
 
 
 
 
 
ออกไปยืนลังเลอยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียวงานแบบนี้ ก็พึ่งจะเคยมาครั้งแรกในชีวิต ไหนจะไอชุดเกือบโป๊ของยายยุนอาอีก นึกอยากย้อนเวลาไม่ให้มันกลับไปแล้วสิ อย่างน้อยก็มีเพื่อนยืนล่ะวะค่ะ
 
 
 
 
สักพักก็มีชายหนุ่มหน้าตาดี ดูแล้วคงจะรุ่นๆเดียวกันไม่อย่างนั้นก็อาจจะแก่กว่าสักปีสองปีเห็นจะได้ เดินยิ้มกรุ้มกริ่มเข้ามาหา...แน่ะ แอบคิดอะไรกับเธอหรือเปล่า ?
 
 
 
 
ปรากฏว่าที่แท้พี่ๆในโต๊ะริมสุดออกความเห็นให้เขาเข้ามาชวนเธอไปนั่งด้วย เห็นยืนนานกลัวจะเมื่อยว่างั้น!
หน้าแตกเลยยายกบฮยอน
 
 
 
 
 
เดินตามไปนั่งด้วยอย่างเสียไม่ได้ แลกเปลี่ยนคำทักทายกันครู่ใหญ่ก่อนจะแจกเบอร์แลกsnsกันไปมา อย่างน้อยเธอก็คงต้องทำงานอยู่ที่นี่อีกนาน มีเพื่อนเยอะๆก็ดีเหมือนกัน ก่อนจะแอบเผลอไปมองที่โต๊ะใหญ่ตรงกลางงาน ผมสั้นปิดหน้าผากสีดำสนิทนั่นกับดวงตาหมาป่าและริมฝีปากสีชมพู....
 
 
 
 
 
 
ฮึ่ย....หันหน้ามาพอดีได้ไง >o<
 
 
 
 
 
โอย ใจเต้นโครมครามเลยเรา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายงฮวา อายุเท่าไหร่แล้วนะเรา...แต่งได้แล้วมั้ง? ลุงว่า”…………..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
to b con.