coffee in my heart : ReRunYS
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.25 น.
แก้ไขเมื่อ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 22.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) แก้วที่ 6
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
! เรื่องสั้นเรื่อง เอสเปรสโซ่ แก้วที่ 6 !
“ตายงฮวา อายุเท่าไหร่แล้วนะเรา...แต่งได้แล้วมั้ง? ลุงว่า”
“......................”
ลอบมองคนสวยที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะมุมริมสุดของงาน มือหนากำหมัดแน่น เก็บซ่อนความรู้สึกประหลาดของตัวเองเอาไว้ ค่อยๆไล่มองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ...
เดรสสีพีชติดลูกไม้ที่เขาไม่ชอบ
กระโปรงสั้นไม่ชอบ
เปิดหลังไม่ชอบ
ยิ้มไม่ชอบ
หัวเราะไม่ชอบ
แจกเบอร์ไม่ชอบ
ไม่ชอบ ....
ไม่ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ตายง! เป็นอะไรเหม่ออยู่ได้ คุณลุงคิมถามลูกอยู่นะ”
“เอ่อ..ขอโทษครับ ว่ายังไงนะครับคุณลุง”
“อายุเท่าไหร่แล้วนะเรา...แต่งได้แล้วมั้ง? ฮะฮะฮะ”
“32 ครับคุณลุง เรื่องแต่งยังไม่มีในสมองผมครับตอนนี้ ผมอยากโฟกัสที่งานมากกว่า และผมก็ยังไม่มีแฟนด้วยครับ”
“อ่าวแล้ว....??”
“เจสสิก้าเป็นเพื่อนน่ะครับ เพื่อนกินเพื่อนเที่ยวที่นู่น พอดีเธอมาพักผ่อนกับครอบครัวแต่ตัวเธออยากมาก่อนเลยให้ผมเป็นธุระเรื่องที่พักให้ ไม่อยากปล่อยไว้เหงาๆที่ห้องคนเดียวเลยชวนมาด้วยน่ะครับ”
“ฮ่าๆๆๆ งั้นลูกสาวของลุงยังมีสิทธิ์สินะ นะลูกเชยอง”
“คุณพ่อก็.....>/////<”
แอบเห็นลูกชายตัวดี เบนสายตาไปยังโต๊ะกลุ่มหนุ่มสาวที่ท้ายงานก็พอจะเข้าใจกับอาการของลูกว่าเป็นอะไร และก่อนที่จะมีใครมายกอะไรๆให้ใครต่อหน้าต่อตา คุณแม่ดีเด่นอย่างเธอจึงเปรยคำพูดออกมาเพื่อช่วย(ตรงไหน?)ให้ลูกชายหลุดออกจากภวังค์
“เอ๊ะ.....นั่นมันหลานซอฮยอนนี่ ดีจังปรับตัวเข้ากับเพื่อนใหม่ได้แล้วแม่ค่อยโล่งอก แต่กระโปรงดูจะสั้น ด้านหลังก็เปิดโล่งไปหน่อยนะ เฮ่อ...ชุดสาวๆสมัยนี้ แต่โดยรวมก็สวยมากๆแหล่ะเนอะคุณ เอ....เด็กคนนั้นหน้าตาหล่อดีนะคะ เห็นมองยายฮยอนไม่วางตาเลย”
“หลานฮยอนเค้าสวยมาตั้งนานแล้วคุณไม่รู้เหรอ? ใครอยู่ใกล้ๆก็ชอบ....ใช่ไหมยงฮวา?”
“เอ่อ.....ผมไม่ทราบครับ”
พอได้ยินคุณแม่เอ่ยถึงบุคคลที่สามออกมาก็รีบหันหน้าไปตามเสียงเรียกของหัวใจทันที...ไอเด็กหน้าอ่อน คิดจะแหยมเด็กพี่เหรอน้อง อย่าหาว่าพี่ไม่เตือนนะ!
โว้ย.....................ขัดใจ
@@@@@@@@
“ฮยอนกลับนะคะพี่ๆ”
“ถึงแล้วโทรมาบอก....บอกพี่มีอาร์ ด้วยนะครับน้องซอฮยอน”
“อ้าว แกห่วงแล้วทำไมให้โทรมาบอกฉันเล่า ...ไม่ต้องโทรบอกพี่นะคะน้องซอฮยอนจ๋า พี่แบตหมดโทรบอกจินอุนมันเลยดีกว่าจะได้ไม่เป็นห่วง”
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ทั้งเหนื่อยทั้งเบื่อ เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด สงสัยจะเกร็งจัดเพราะไอชุดนี้ของยายยุนอา นี่แหล่ะ เฮ่อ....ไม่น่าทำอะไรประหลาดๆเลย คิดได้ไงนะว่าเขาจะหวงน่ะ เขาไม่สนซักนิด โอ๋กันอยู่นั่นแหล่ะเพื่อนลูกครึ่งน่ะ ไหนจะลูกสาวหุ้นส่วนใหญ่นั่นอีก คุณหนูไฮโซสุดน่ารัก
เออ...ยอมรับอิจฉาเว้ย!!
ได้เวลาเจ้าหญิงต้องกลายร่างกลับไปเป็นกบจรจัดเหมือนเดิมเสียแล้ว ก่อนจะโบกมือล่ำลากับพี่ๆก็มีชายหนุ่มหน้าตาดี แสดงตัวอย่าเปิดเผยว่าเริ่มไม่อยากเป็นแค่เพื่อนร่วมงานอีกแล้วล่ะ ก็ในงานเธอน่ะแทบไม่ได้ลุกเลย พ่อเจ้าประคุณประเคนให้หมด ขอบคุณนะคะพี่จินอุน พี่นี่ทั้งหล่อทั้งมีน้ำใจ วันหลังจะแนะนำยายยุนอา ให้รู้จักนะคะ
“ไม่ต้องห่วง!”
“อ่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะเด็กๆ เดี๋ยวซอฮยอนกลับกับฉันเอง สบายใจได้นะจ๊ะ”
“เอ่อ ค่ะ//ครับ สวัสดีครับท่านประธาน คุณผู้หญิง ลาล่ะค่ะ// ครับ”
อย่ามาเกรียนแถวนี้นะน้อง ถึงพี่จะหล่อแต่พี่ก็โหดนะครับ เด็กพี่ครับไม่ต้องมาห่วง นี่ถ้าคุณแม่ไม่เข้ามาห้ามทัพก็กะว่าจะฉุดยายตัวแสบขึ้นรถต่อหน้ามันซะเลย แล้วดูคนของเขาดิ่
....ใช่ครับ เธอเป็นของเขา ของเขาๆๆๆๆๆ
ทำยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่สนว่าจะยิ้มให้ใคร
ไม่ให้ยิ้ม ไม่ชอบ หวง
หวงโว้ย...............
“ไว้คราวหน้าเรานัดทานข้าวกันนะคะพี่ยงฮวา บายค่ะ”
“ครับ บายครับน้องเชยอง”
“ขึ้นรถสิ”
“ฮยอนจะกลับกับคุณคุณลุงคุณป้า!”
“อย่าดื้อนะ ขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย!”
“ยงยูโอเคไหมเนี่ย? ทำไมต้องตะคอกแกด้วย โอ๋ๆเด็กดีไม่ต้องกลัวนะ ไปกับไอนี่ล่ะ เดี๋ยวขากลับบ้านยงจะได้มีเพื่อนนั่งรถกลับด้วย นี่ก็ดึกแล้วมันแอบดื่มไวน์มาเยอะเหมือนกัน ไอเป็นห่วงเขาน่ะ”
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวจะเดินไปขึ้นรถกับคุณพ่อคุณแม่จริงๆ จึงเผลอตะคอกให้ยายตัวแสบกลับมาขึ้นรถของตัวเอง เขาแอบขอคุณแม่ไว้ตั้งแต่ยังไม่ออกจากงานว่าให้หลานมากับเขา เจสสิก้าก็ทำหน้าที่ได้ดีเมื่อเห็นเขาตะคอกจนยายตัวแสบสะดุ้งตกใจก็รีบเข้าไปปลอบแล้วกล่อมให้มาขึ้นรถจนได้
เดี๋ยวป๋าจะจ่ายค่าห้องให้เองเพื่อนเอ๋ย
“ทำไมต้องใส่สั้นขนาดนั้น”
“ไอใส่กางเกงมั้ง?”
“ไหนจะเปิดหน้าเว้าหลังอีก”
“จะให้ปิดคอเต่ามาหรือไงยะ?”
“แลกเบอร์กับผู้ชายไม่เลือกหน้า”
“ที่นี่ ไอยังไม่มีเทเลโฟนใช้เลย?”
“แจกยิ้มให้ใครต่อใครไปทั่ว หน้าไม่อาย!!”
“นี่ !! ไอปากหมา ถึงไอจะเป็นเพื่อนยู ยูก็ไม่มีสิทธิ์มาว่าไอแบบนี้นะ ฮัสแบน(Husband)ยังไม่เคยด่าไอเลย”
“ชิ....ไออยากว่ามีอะไรไหม?”
“ถึงได้สักที เบื่อหมาบ้า! ซอฮยอนซิส(sister)ไม่ต้องลงไปส่งไอหรอก ฮัสแบนไอมาแล้วเดี๋ยวเขาจะลงมารับเอง กลับกันเหอะ อ้อ! ระวังด้วยนะ เดอะด๊อกแถวนี้มันยังไม่ได้ฉีดยา”
“ค่ะ คุณเจสสิก้า สวัสดีค่ะ”
“มานั่งข้างหน้า....”
“.................”
“เราน่าจะรู้นะว่าอารมณ์ตอนนี้ของน้าเป็นยังไง”
“เอ่อ........ค่ะ”
“เอาไป ไม่อยากเห็น น่าเกลียด!!”
จะเอ่ยปากปฏิเสธไม่ไปนั่งตามคำสั่งแต่ก็ทำไม่ได้ เขาดูน่ากลัวเกินไปในเวลานี้ กลิ่นไวน์เลิศรสราคาแพงคละคลุ้งออกมาจากเสื้อสูทตัวหรูที่ปกคลุมส่วนล่างของร่างกายเธออยู่ แอบมองเสี้ยวหน้าหล่อที่ตอนนี้มีเส้นเลือดบางเส้นปูดขึ้นมาอย่างเด่นชัด เขากำลังโกรธ...
เขาโมโหที่เธอแต่งตัวน่าเกลียดมาในงานเลี้ยงของเขา เขาโมโหที่เธอแจกเบอร์ให้กับพนักงานของเขา เขาโมโหที่เธอตามเขามาด้วย โมโหที่ขัดใจคุณลุงคุณป้าไม่ได้ ที่นั่งตรงนี้น่าจะเป็นของลูกสาวหุ้นส่วนคนนั้น คุณหนูไฮโซคนนั้น....ที่ไม่ใช่เธอ
แล้วจะอยู่ทำไม...?
“ฮยอนจะลงคอนโดยุนอา ... ข้างหน้า”
“จะเอาอะไร?”
“ฮยอนจะลงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
.
.
“จะรอที่รถ อย่านานนะ!”
เมื่อคนสวยของเขาปรารถนาแบบนั้น ก็ยากที่จะห้าม เรื่องดื้อน่ะที่หนึ่ง แล้วที่เขาเผลอพูดไปนั้นคนสวยคงจะน้อยใจบ้างอยู่เหมือนกันเลยออกอาการรับไม่ได้ที่เขาแปลกไปได้ขนาดนี้ อยากจะหาอะไรดื่มเพื่อระงับอารมณ์โมโหของตัวเองจึงเข้าไปจอดในปั๊มที่อยู่ห่างจากคอนโดเพื่อนยายตัวแสบไม่เท่าไหร่....เพื่อรอ
“ฮึก....ฮือ”
“นี่แก ฉันบอกให้แกโทรมา ไม่ใช่เอาหลักฐานบนใบหน้ามาให้เห็นใกล้ๆขนาดนี้ ไปเจออะไรมาวะเนี่ย?”
talk : อย่าได้สนใจ แค่จะเติมให้ฟิคมันจบเท่านั้น
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
