coffee in my heart : ReRunYS
2.3
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.25 น.
7 ตอน
0 วิจารณ์
15.05K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 22.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
3) แก้วที่ 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
เรท : รักใสๆไร้สาระ
สถานะ : รีรัน coffee in my heart
เรื่องสั้นเรื่อง เอสเปรสโซ่ แก้วที่ 3
“เข้าใจยัง? ตัวแสบ”
“อ่า มากมายเลยอ่ะ ที่ รร.น่าจะจ้างครูแบบ เป็ด เยอะๆนะ ทั้งหล่อทั้งฉลาด ฮ่าๆๆ”
“พูดมากน่า แล้วก็เลิกกอดได้แล้ว ....ทำไปๆเดี๋ยวจะรอตรวจ ถ้าไม่เสร็จพรุ่งนี้โดนตีไม่รู้ด้วย”
“ครับผม เดี๋ยวเสร็จแล้วจะเรียกนะเป็ด ก้าบๆๆ”
ในเมื่อเจ้าตัวแสบยังไงก็ไม่คิดที่จะให้ความเคารพ เขาเองก็ไม่รู้จะเคารพตัวเองว่าเป็นน้าขึ้นมาทำไม จึงเอ่ยชวนหญิงสาวคุยไปแบบทื่อๆเหมือนเพื่อนคุยกันมันซะเลย ก่อนจะไปสะอึกกับคำว่าหล่อของยายตัวแสบที่มาพร้อมกับกอดคอแต๊งกิ้วแบบที่เจ้าตัวชอบทำตอนเด็กๆ รู้สึกถึงความร้อนภายในร่างกายเอาเสียดื้อๆ ทำยังกับเด็กหนุ่มๆที่มีหญิงสาวใส่กระโปรงสั้นๆน่ารักๆมาชื่นชมข้างสนามบาสฯ
เป็นอะไรไปวะ พ่อนักบริหาร ...นั่นหลานนะเว้ย!!
ตัดสินใจหนีความคิดของตัวเองหันหลังให้แล้วทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงนุ่ม ทั้งนุ่ม ทั้งหอม...
เผลอเอ่ยชมชายหนุ่มด้านหลังทั้งยังมอบกอดอุ่นๆให้อีกทีด้วยความเคยชิน โดยลืมคิดไปว่าตอนนี้ตัวเธอเองรู้สึกแปลกๆกับเขา แอบรู้สึกไม่เหมือนเดิม...แอบกลัวว่าเขาจะจับได้แล้วห่างออกไป ไม่มาหาไม่มาใกล้อีก ต่อไปอย่าทำอีกนะซอฮยอน....
ยังไงซะเธอก็เป็นได้แค่หลานของเขาเท่านั้น
ลอบมองเสี้ยวหน้าหล่อของติวเตอร์ที่บัดนี้จมสู่ห้วงความฝันไปเรียบร้อย ผมสีน้ำตาลเข้มกับเรียวปากสีชมพู เธอคงยังเด็กเกินไปที่จะรับรู้ว่าความรู้สึกที่เป็นอยู่ตอนนี้ของตัวเองเรียกว่าอะไร เธอคิดอย่างไรกับเขา และที่เธอกำลังจะทำต่อไปนี้มันผิดหรือเปล่า....? เมื่อไหร่กันนะจะโตพอที่จะรับรู้ได้สักที
“จุ๊บ....ฝันดีนะคะองค์ชายยงฮวาขององค์หญิงฮยอน”
@@@@@@@@@@@@
“จุ๊บ....ฝันดีนะคะองค์ชายยงฮวาขององค์หญิงฮยอน”
เมื่อคืนเขาฝันประหลาด ไอบ้าเอ๊ย.... ไปฝันลามกกับหลานของตัวเองได้ไงวะ!!? ถึงจะแค่จุ๊บุๆก็เหอะ เด็กอายุ 14 ขวบ ท่องไว้เพื่อนท่องไว้ ค่อยๆลุกจากเตียงขึ้นมาเจอกับผ้าลูกไม้พันเต็มตัว เฮ้ย!! อะไรครับเนี่ย โดนของแต่เช้าหรือเปล่าไม่แน่ใจ ก่อนจะลุกออกมาจากเตียงด้วยความยากลำบาก มองออกไปรอบๆห้องที่มีแต่ตุ๊กตาเป็ดตัวสีส้มกับผ้าลูกไม้เต็มไปหมด สยองสิครับงานนี้ นี่เป็ดยังไม่ตื่นอีกใช่ไหมต้องเอาไม้ตบหน้าครับ ตบๆๆๆ
“เป็ด ตื่นยัง ฮยอนสายแล้วนะ”
“หา....ห้องยายตัวแสบ!!!”
“ทำหน้าประหลาดๆแต่เช้าเลยนะเป็ดรีบกลับไปอาบน้ำเลย ให้เวลา 10 นาทีไม่งั้นฮยอนเข้าเรียนคาบแรกไม่ทันแน่ๆ”
“อ่ะ เคๆเดี๋ยวน้ามารับ แป๊บ!!”
ตื่นเช้ามาก็รีบอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับเตรียมอาหารใส่ปิ่นโตไปทานที่โรงเรียน โดยไม่ลืมแบ่งให้คนบนห้องด้วย เห็นคนเดินสะโหลสะเหลลงมาแล้วทำท่าประหลาดใจ คงสงสัยว่าทำไมถึงได้มานอนที่นี่ล่ะมั้ง ฮ่าๆๆๆ ก็ทำออกบ่อยตอนเด็กๆอ่ะนะ
เมื่อคืนพอทำการบ้านเสร็จเธอก็ต้านทานแรงโน้มถ่วงของที่นอนไม่ไหว จึงหลับไปทั้งที่ไม่ได้ปลุกน้าชายขึ้นมาตรวจการบ้าน
ไม่รู้ว่าหัวใจตัวเองรู้สึกพองโตแค่ไหนที่ได้อยู่ใกล้ๆเขาแบบนั้น...ทั้งคืน
@@@@@@@@@@@@
“นิโคล ยุนอา รอด้วยๆๆๆ” เมื่อลงจากรถน้าชายได้ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเรียกเพื่อนในกลุ่มให้รอทันที
“ยายองค์หญิงซอฮยอนให้ว่องเลยย่ะ” ยุนอาหันมาดุที่วันนี้เธอแอบสายอีกแล้ว
“เค้ามาส่งทุกวันเลยเหรอ? ไม่เบื่อบ้างหรือไง ต้องมาตามเด็ก......อย่างเธอ” ยายนิโคลปากเปราะ ไม่พูดใครเค้าก็ไม่ว่าหล่อนเป็นใบหรอกย่ะ ชิ !!!
“หมายความว่าไงอะนิโคล?” ใช่ พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงยะ?
“ก็น้าของยายฮยอนน่ะ อายุตั้ง 24 แล้ว เรื่องแฟนก็คงไม่ต้องพูดถึงหน้าตาเจ้าชู้ขนาดนั้นอ่ะ แล้วเค้าจะเอาเวลาที่ไหนไปอี๋อ๋อกันวะ”
ใช่จะบื้อเรื่องที่เพื่อนๆพูดกันอย่างออกรส เรื่องของเธอมั้ง?...เขาคอยมารับมาส่ง สอนการบ้าน พาไปเที่ยวในวันหยุด ใช่...เป็นแบบนี้ตั้งแต่จำความได้ เคยแอบได้ยินคุณป้าพูดว่า หลานน่าสงสารนะ ถ้ายงฮวาไม่รีบอะไร ก็พาหลานไปส่งให้น้าซอนมีเค้าหน่อย
ที่เขาทำก็เพราะคุณป้าขอไว้ ไม่ใช่เพราะเธอดื้อใส่เขาเสียเมื่อไหร่....
“เช้าส่ง เย็นรับ ดึกๆสอนการบ้าน”
“เป็ดไม่มีแฟนซะหน่อย ไม่เห็นพาผู้หญิงที่ไหนเข้าบ้านสักที”
“เค้าต้องบอกแกด้วยเหรอซอฮยอน .... แกต้องเข้าใจนะเค้าเป็นผู้ใหญ่ เค้าไม่อยากติดอยู่กับเด็กๆอย่างแกตลอดหรอกนะ ถึงแกจะชอบอยู่ติดเค้าก็เหอะ”
“พวกแกพูดแบบนี้ต้องการจะบอกอะไร? ฉันไม่โง่นะพูดมาเหอะ ฉันเข้าใจง่าย”
แฟนเหรอ?..ไม่มีทาง เป็ดไม่เคยผู้หญิงมาที่บ้าน เพื่อนนักเรียนที่เคยมาหาก็เจอเธอโวยวายซะกระจายตั้งแต่เธออยู่ ป.5 นับตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีเพื่อนผู้หญิงมาหาอีก เปลี่ยนเป็นเป็ดไปหายายผู้หญิงพวกนั้นถึงบ้านแทนก็เท่านั้นเอง
ที่เพื่อนพูดๆมาตั้งแต่เช้าเนี่ยอยากจะบอกอะไรกับเธอกันแน่? ตอนนี้พวกเราก็อยู่ในวัยรุ่นกันทั้งนั้นจะชอบใคร ปลื้มใครบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือไง ทำไมเธอผิดตรงไหนกัน? นั่นไม่ใช่น้าแท้ๆสักหน่อย
ฮึ! ทำเป็นบ่น แล้วก็อีกอย่างนะ ....เธอไม่ใช่เด็กธรรมดานะยะ
ขอโทษเหอะ....เธอน่ะเป็นเด็กแก่แดด
“เค้าเป็นน้า แกเป็นหลาน...จบป้ะ?”
บอกแล้วไงว่าไม่ใช่น้าแท้ หลานแท้!!!!!!!!!
@@@@@@@@@@@@
“ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานนะลูก รีบๆกลับมาล่ะ 7-8 ปีแป๊บเดียวเอง”
“ขอบคุณยงฮวาที่ช่วยดูแลน้ากับหลานนะจ๊ะ ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ซอฮยอนก็โตแล้วดูแลตัวเองได้”
“ไอลูกรัก กลับมาอย่าลืมหลานผมทองให้ข้าซัก 3-4 คนนะเว้ย! ฮ่าๆๆๆ”
“ยายตัวแสบ.....อา จูฮยอนล่ะครับ? ไม่เห็นตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว...แม่เห็นหรือเปล่าครับ?”
“จูฮยอนมีสอบพรุ่งนี้ก็เลยขอตัว ฝากน้ามาบอกให้เราเดินทางปลอดภัย”
เมื่อเรียนจบ เขาก็อยากเรียนบริหารในสาขาอื่นๆในที่ใหม่ๆบ้าง จึงขอคุณพ่อคุณแม่ไปเรียนต่อที่เมืองนอก และคิดว่าหลังจากเรียนโทจบแล้วคงจะหางานที่นั่นทำสักพัก ถือโอกาสหาตลาดการค้าให้กับพ่อของเขาด้วยเสียเลย
แอบน้อยใจใครบางคนที่คิดถึงใจจะขาด คือ คิดถึงแบบน้าแบบหลานอ่ะนะครับ ไม่มีอะไรจริงจริ๊ง...
แอบอยากเห็นเจ้าตัวแสบมาส่งให้ชื่นใจสักครั้งก่อนจะไม่ได้เจอกันอีกนาน แต่ยายตัวดีก็มีข้ออ้างเรื่อยเปื่อย เป็นแบบนี้มาได้สักพักแล้วล่ะครับ ไม่รู้อะไรดลใจให้เปลี่ยนไปแบบข้ามวันแบบนั้น หรือไปแอบรู้อะไรมาล่ะ?
หวังว่าคงจะไม่ไปแอบรู้ว่าเขารู้สึกแปลกๆด้วยหรอกนะ
หรือวันนั้น ไม่ได้ทำแค่สอนการบ้านวะ?!....
“ฮึก.....ฮือ เป็ดทิ้งฮยอนไปแล้ว ฮึก...”
สาวน้อยวัย 14 สะอื้นตัวโยนอยู่บนที่นอนลายลูกไม้ มือข้างหนึ่งกอดตุ๊กตาเป็ดแสนน่าเกลียดเอาไว้แน่น เลโก้สีส้มกระจายเต็มห้อง น้ำตาเจ้ากรรมยังไหลไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพัก เคยดูซีรี่ส์ญี่ปุ่นมาก็หลายเรื่อง ฉากที่นางเอกร้องไห้เสียใจเมื่อพระเอกจากไปแบบไม่มีวันกลับ
ทั้งเจ็บ ทั้งเศร้า ทั้งเหงา….ทั้งรัก
ตอนนี้เธอก็คงเป็นนางเอกสินะ ถึงได้เจ็บที่หัวใจขนาดนี้....นางเอกฮยอนมีความรักใช่หรือเปล่าคะ?
to b con...
รื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
เรท : รักใสๆไร้สาระ
สถานะ : รีรัน coffee in my heart
เรื่องสั้นเรื่อง เอสเปรสโซ่ แก้วที่ 3
“เข้าใจยัง? ตัวแสบ”
“อ่า มากมายเลยอ่ะ ที่ รร.น่าจะจ้างครูแบบ เป็ด เยอะๆนะ ทั้งหล่อทั้งฉลาด ฮ่าๆๆ”
“พูดมากน่า แล้วก็เลิกกอดได้แล้ว ....ทำไปๆเดี๋ยวจะรอตรวจ ถ้าไม่เสร็จพรุ่งนี้โดนตีไม่รู้ด้วย”
“ครับผม เดี๋ยวเสร็จแล้วจะเรียกนะเป็ด ก้าบๆๆ”
ในเมื่อเจ้าตัวแสบยังไงก็ไม่คิดที่จะให้ความเคารพ เขาเองก็ไม่รู้จะเคารพตัวเองว่าเป็นน้าขึ้นมาทำไม จึงเอ่ยชวนหญิงสาวคุยไปแบบทื่อๆเหมือนเพื่อนคุยกันมันซะเลย ก่อนจะไปสะอึกกับคำว่าหล่อของยายตัวแสบที่มาพร้อมกับกอดคอแต๊งกิ้วแบบที่เจ้าตัวชอบทำตอนเด็กๆ รู้สึกถึงความร้อนภายในร่างกายเอาเสียดื้อๆ ทำยังกับเด็กหนุ่มๆที่มีหญิงสาวใส่กระโปรงสั้นๆน่ารักๆมาชื่นชมข้างสนามบาสฯ
เป็นอะไรไปวะ พ่อนักบริหาร ...นั่นหลานนะเว้ย!!
ตัดสินใจหนีความคิดของตัวเองหันหลังให้แล้วทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงนุ่ม ทั้งนุ่ม ทั้งหอม...
เผลอเอ่ยชมชายหนุ่มด้านหลังทั้งยังมอบกอดอุ่นๆให้อีกทีด้วยความเคยชิน โดยลืมคิดไปว่าตอนนี้ตัวเธอเองรู้สึกแปลกๆกับเขา แอบรู้สึกไม่เหมือนเดิม...แอบกลัวว่าเขาจะจับได้แล้วห่างออกไป ไม่มาหาไม่มาใกล้อีก ต่อไปอย่าทำอีกนะซอฮยอน....
ยังไงซะเธอก็เป็นได้แค่หลานของเขาเท่านั้น
ลอบมองเสี้ยวหน้าหล่อของติวเตอร์ที่บัดนี้จมสู่ห้วงความฝันไปเรียบร้อย ผมสีน้ำตาลเข้มกับเรียวปากสีชมพู เธอคงยังเด็กเกินไปที่จะรับรู้ว่าความรู้สึกที่เป็นอยู่ตอนนี้ของตัวเองเรียกว่าอะไร เธอคิดอย่างไรกับเขา และที่เธอกำลังจะทำต่อไปนี้มันผิดหรือเปล่า....? เมื่อไหร่กันนะจะโตพอที่จะรับรู้ได้สักที
“จุ๊บ....ฝันดีนะคะองค์ชายยงฮวาขององค์หญิงฮยอน”
@@@@@@@@@@@@
“จุ๊บ....ฝันดีนะคะองค์ชายยงฮวาขององค์หญิงฮยอน”
เมื่อคืนเขาฝันประหลาด ไอบ้าเอ๊ย.... ไปฝันลามกกับหลานของตัวเองได้ไงวะ!!? ถึงจะแค่จุ๊บุๆก็เหอะ เด็กอายุ 14 ขวบ ท่องไว้เพื่อนท่องไว้ ค่อยๆลุกจากเตียงขึ้นมาเจอกับผ้าลูกไม้พันเต็มตัว เฮ้ย!! อะไรครับเนี่ย โดนของแต่เช้าหรือเปล่าไม่แน่ใจ ก่อนจะลุกออกมาจากเตียงด้วยความยากลำบาก มองออกไปรอบๆห้องที่มีแต่ตุ๊กตาเป็ดตัวสีส้มกับผ้าลูกไม้เต็มไปหมด สยองสิครับงานนี้ นี่เป็ดยังไม่ตื่นอีกใช่ไหมต้องเอาไม้ตบหน้าครับ ตบๆๆๆ
“เป็ด ตื่นยัง ฮยอนสายแล้วนะ”
“หา....ห้องยายตัวแสบ!!!”
“ทำหน้าประหลาดๆแต่เช้าเลยนะเป็ดรีบกลับไปอาบน้ำเลย ให้เวลา 10 นาทีไม่งั้นฮยอนเข้าเรียนคาบแรกไม่ทันแน่ๆ”
“อ่ะ เคๆเดี๋ยวน้ามารับ แป๊บ!!”
ตื่นเช้ามาก็รีบอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับเตรียมอาหารใส่ปิ่นโตไปทานที่โรงเรียน โดยไม่ลืมแบ่งให้คนบนห้องด้วย เห็นคนเดินสะโหลสะเหลลงมาแล้วทำท่าประหลาดใจ คงสงสัยว่าทำไมถึงได้มานอนที่นี่ล่ะมั้ง ฮ่าๆๆๆ ก็ทำออกบ่อยตอนเด็กๆอ่ะนะ
เมื่อคืนพอทำการบ้านเสร็จเธอก็ต้านทานแรงโน้มถ่วงของที่นอนไม่ไหว จึงหลับไปทั้งที่ไม่ได้ปลุกน้าชายขึ้นมาตรวจการบ้าน
ไม่รู้ว่าหัวใจตัวเองรู้สึกพองโตแค่ไหนที่ได้อยู่ใกล้ๆเขาแบบนั้น...ทั้งคืน
@@@@@@@@@@@@
“นิโคล ยุนอา รอด้วยๆๆๆ” เมื่อลงจากรถน้าชายได้ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเรียกเพื่อนในกลุ่มให้รอทันที
“ยายองค์หญิงซอฮยอนให้ว่องเลยย่ะ” ยุนอาหันมาดุที่วันนี้เธอแอบสายอีกแล้ว
“เค้ามาส่งทุกวันเลยเหรอ? ไม่เบื่อบ้างหรือไง ต้องมาตามเด็ก......อย่างเธอ” ยายนิโคลปากเปราะ ไม่พูดใครเค้าก็ไม่ว่าหล่อนเป็นใบหรอกย่ะ ชิ !!!
“หมายความว่าไงอะนิโคล?” ใช่ พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงยะ?
“ก็น้าของยายฮยอนน่ะ อายุตั้ง 24 แล้ว เรื่องแฟนก็คงไม่ต้องพูดถึงหน้าตาเจ้าชู้ขนาดนั้นอ่ะ แล้วเค้าจะเอาเวลาที่ไหนไปอี๋อ๋อกันวะ”
ใช่จะบื้อเรื่องที่เพื่อนๆพูดกันอย่างออกรส เรื่องของเธอมั้ง?...เขาคอยมารับมาส่ง สอนการบ้าน พาไปเที่ยวในวันหยุด ใช่...เป็นแบบนี้ตั้งแต่จำความได้ เคยแอบได้ยินคุณป้าพูดว่า หลานน่าสงสารนะ ถ้ายงฮวาไม่รีบอะไร ก็พาหลานไปส่งให้น้าซอนมีเค้าหน่อย
ที่เขาทำก็เพราะคุณป้าขอไว้ ไม่ใช่เพราะเธอดื้อใส่เขาเสียเมื่อไหร่....
“เช้าส่ง เย็นรับ ดึกๆสอนการบ้าน”
“เป็ดไม่มีแฟนซะหน่อย ไม่เห็นพาผู้หญิงที่ไหนเข้าบ้านสักที”
“เค้าต้องบอกแกด้วยเหรอซอฮยอน .... แกต้องเข้าใจนะเค้าเป็นผู้ใหญ่ เค้าไม่อยากติดอยู่กับเด็กๆอย่างแกตลอดหรอกนะ ถึงแกจะชอบอยู่ติดเค้าก็เหอะ”
“พวกแกพูดแบบนี้ต้องการจะบอกอะไร? ฉันไม่โง่นะพูดมาเหอะ ฉันเข้าใจง่าย”
แฟนเหรอ?..ไม่มีทาง เป็ดไม่เคยผู้หญิงมาที่บ้าน เพื่อนนักเรียนที่เคยมาหาก็เจอเธอโวยวายซะกระจายตั้งแต่เธออยู่ ป.5 นับตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีเพื่อนผู้หญิงมาหาอีก เปลี่ยนเป็นเป็ดไปหายายผู้หญิงพวกนั้นถึงบ้านแทนก็เท่านั้นเอง
ที่เพื่อนพูดๆมาตั้งแต่เช้าเนี่ยอยากจะบอกอะไรกับเธอกันแน่? ตอนนี้พวกเราก็อยู่ในวัยรุ่นกันทั้งนั้นจะชอบใคร ปลื้มใครบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือไง ทำไมเธอผิดตรงไหนกัน? นั่นไม่ใช่น้าแท้ๆสักหน่อย
ฮึ! ทำเป็นบ่น แล้วก็อีกอย่างนะ ....เธอไม่ใช่เด็กธรรมดานะยะ
ขอโทษเหอะ....เธอน่ะเป็นเด็กแก่แดด
“เค้าเป็นน้า แกเป็นหลาน...จบป้ะ?”
บอกแล้วไงว่าไม่ใช่น้าแท้ หลานแท้!!!!!!!!!
@@@@@@@@@@@@
“ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานนะลูก รีบๆกลับมาล่ะ 7-8 ปีแป๊บเดียวเอง”
“ขอบคุณยงฮวาที่ช่วยดูแลน้ากับหลานนะจ๊ะ ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ซอฮยอนก็โตแล้วดูแลตัวเองได้”
“ไอลูกรัก กลับมาอย่าลืมหลานผมทองให้ข้าซัก 3-4 คนนะเว้ย! ฮ่าๆๆๆ”
“ยายตัวแสบ.....อา จูฮยอนล่ะครับ? ไม่เห็นตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว...แม่เห็นหรือเปล่าครับ?”
“จูฮยอนมีสอบพรุ่งนี้ก็เลยขอตัว ฝากน้ามาบอกให้เราเดินทางปลอดภัย”
เมื่อเรียนจบ เขาก็อยากเรียนบริหารในสาขาอื่นๆในที่ใหม่ๆบ้าง จึงขอคุณพ่อคุณแม่ไปเรียนต่อที่เมืองนอก และคิดว่าหลังจากเรียนโทจบแล้วคงจะหางานที่นั่นทำสักพัก ถือโอกาสหาตลาดการค้าให้กับพ่อของเขาด้วยเสียเลย
แอบน้อยใจใครบางคนที่คิดถึงใจจะขาด คือ คิดถึงแบบน้าแบบหลานอ่ะนะครับ ไม่มีอะไรจริงจริ๊ง...
แอบอยากเห็นเจ้าตัวแสบมาส่งให้ชื่นใจสักครั้งก่อนจะไม่ได้เจอกันอีกนาน แต่ยายตัวดีก็มีข้ออ้างเรื่อยเปื่อย เป็นแบบนี้มาได้สักพักแล้วล่ะครับ ไม่รู้อะไรดลใจให้เปลี่ยนไปแบบข้ามวันแบบนั้น หรือไปแอบรู้อะไรมาล่ะ?
หวังว่าคงจะไม่ไปแอบรู้ว่าเขารู้สึกแปลกๆด้วยหรอกนะ
หรือวันนั้น ไม่ได้ทำแค่สอนการบ้านวะ?!....
“ฮึก.....ฮือ เป็ดทิ้งฮยอนไปแล้ว ฮึก...”
สาวน้อยวัย 14 สะอื้นตัวโยนอยู่บนที่นอนลายลูกไม้ มือข้างหนึ่งกอดตุ๊กตาเป็ดแสนน่าเกลียดเอาไว้แน่น เลโก้สีส้มกระจายเต็มห้อง น้ำตาเจ้ากรรมยังไหลไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพัก เคยดูซีรี่ส์ญี่ปุ่นมาก็หลายเรื่อง ฉากที่นางเอกร้องไห้เสียใจเมื่อพระเอกจากไปแบบไม่มีวันกลับ
ทั้งเจ็บ ทั้งเศร้า ทั้งเหงา….ทั้งรัก
ตอนนี้เธอก็คงเป็นนางเอกสินะ ถึงได้เจ็บที่หัวใจขนาดนี้....นางเอกฮยอนมีความรักใช่หรือเปล่าคะ?
to b con...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
