never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป
 
 
 
 
 
 
    สาเหตุที่ทำให้ฉันต้องโทร.หากวินก็เพราะฉันกับพี่โทโมะยังงอนกันอยู่เพราะฉะนั้นฉันเลยจะแสดงให้พี่โทโมะเห็นว่าฉันไม่จำเป็นต้องง้อพี่เค้าก็ได้และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้อยากจะอยู่กับอากาศรอบๆตัวหรอกนะถึงจะมีพี่โทโมะอยุ่ด้วยมันก็คงไม่ต่างกันหรอกเชื่อสิ!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วๆทางนี้" ทันทีที่ฉันเดินพ้นประตูบริษัทฉันก็ได้ยินเสียงที่แสนจะคุ้นเคยดีพร้อมๆกับเจ้าตัวที่วิ่งมาหาฉัน
 
 
 
 
 
"อ้าวกวินมาเร็วจัง...เหงื่อแตกหมดเลย" ฉันบอกแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาซับเหงื่อให้กวิน
 
 
 
 
 
"ก็เราไม่อยากให้แก้วรอนานน่ะก็เลยรีบมา" โอ๊ยคนอะไรจะดีขนาดนี้
 
 
 
 
 
"งั้นเรารีบไปกันเหอะ...กวินเราไปเที่ยวกันมั้ย"
 
 
 
 
 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
 
 
 
 
 
 
"หืม??วันนี้มาแปลกแห๊ะ" กวินทำหน้าสงสัยในคำพูดของฉัน...ทำไมล่ะฉันจะชวนเค้าไปเที่ยวบ้างไม่ได้หรอ
 
 
 
 
 
"ตกลงจะไม่ไปใช่มั้ย..." ฉันถามกวินในขณะที่กำลังเดินไปที่รถ
 
 
 
 
 
"ไปสิๆแก้วอุตาส่าห์ขอเราทั้งทีฮ่าๆ" กวินบอกแล้วเปิดประตูให้ฉันเข้าไปนั่งแล้วปิดลงก่อนที่ตัวเองจะอ้อมไปอีกฝั่ง
 
 
 
 
 
"ก็แค่นั้นแหละว่าแต่...เราจะไปเที่ยวที่ไหนกันดีอ่ะ" ฉันเอ่ยถามกวินก่อนที่จะหันออกไปมองนอกหน้าต่าง...พี่โทโมะกำลังเดินมาหรอ
 
 
 
 
 
"ไม่รู้สิ...กินข้าวเฉยๆก็พอมั้ง" กวินเอ่ยบอกฉันก่อนจะมองไปตามสายตาฉัน
 
 
 
 
 
"อืมก็ได้ๆเลือกร้านให้แก้วด้วยแล้วกัน^^" ฉันตัดบทสั้นๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นไปพรางๆ
 
 
 
 
 
"เหอะๆตลอดอ่ะ" กวินเอื้อมมือขยี้หัวฉัน2-3ทีก่อนจะออกรถผ่านหน้าพี่โทโมะไปเฉยๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
   หลังจากที่ฉันกับกวินเราไปกินข้าวกันเรียบร้อยแล้วกวินก็อาสาพาฉันไปเที่ยวต่ออีกนิดๆหน่อยๆก่อนจะพามาส่งที่บ้าน ฉันยังไม่อยากกลับบ้านเลยด้วยซ้ำT^T แต่ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ไหนดีอีกอย่างถ้าฉันไปกับกวินแค่2ต่อ2กลับมาคงโดนพี่โทโมะฆ่าหั่นศพแน่ๆแค่นี้ฉัยว่าฉันกลับไปก็คงจะพิการแล้วล่ะT^T
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขอบคุณมากๆนะกวินแก้วโคตรมีความสุขอ่ะฮ่ะๆ" ฉันขอบคุณกวินเนื่องในโอกาสที่เค้าพาฉันไปเที่ยวในวันนี้
 
 
 
 
 
"ไม่เป็นซะหน่อย..." กวินก็ยังคงเป็นกวินอยู่เสมอๆไม่เคยปฏิเสธฉัน...
 
 
 
 
 
"เป็นไงแก้วไปเที่ยวมาสนุกมากมั้ย!?" บุคคลที่3เอ่ยขึ้นมาขัดจังหวะบทสทนาระหว่างฉันกับกวินแล้วคิดว่าใครล่ะ...
 
 
 
 
 
"ก็สนุกดีค่ะ...กวินไว้วันหลังเราไปเที่ยวกันอีกนะ^^" ประโยคฉันพูดกับพี่โทโมะแต่ประโยคที่2ฉันพูดกับกวิน
 
 
 
 
 
"เอ่อ...ก็ได้แต่เราไปก่อนนะ" กวินเอ่ยเบาๆกับฉันก่อนจะหันหลังแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
"มาคุยกันนให้รู้เรื่องนะแก้ว!!"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
   หลังจากที่กวินกลับไปแล้วฉันก็รีบเดินเข้าบ้านแล้วตรงดิ่งไปยังห้องของตัวเองก่อนที่โดนพี่โทโมะฆ่า....แต่ก็ยังไม่วายที่จะต้องมีเสียงของพี่โทโมะตามมาก่อกวนฉันถึงแม้ว่าฉันจะล็อคประตูห้องแล้ว เอาหมุนอุดหูก็แล้ว เปิดเพลงให้เสียงดังๆก็แล้วแต่ดูเหมือนว่าพี่โทโมะก็ยังคงไม่ยอมเลิกรา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วได้ยินที่พี่พูดอยู่ใช่มั้ย!!...ออกมาคุยกันให้รู้เรื่องนะแก้ว!!!" ใครจะโง่ออกไปตอนนี้ล่ะอกไปก็มีแต่ตายกับพิการ2ทางเท่านั้นแหละ ฉันไม่ออกไปหรอก!!
 
 
 
 
 
"ไม่!!แก้วง่วงแล้วพี่โทโมะไปนอนเหอะ" ฉันตะโกนกลับก่อนจะก้มหน้าเอาหมอนอุดหูอีกครั้ง...
 
 
 
 
 
"พี่ไม่เชื่อ!!อ๋อเดี๋ยวนี้เห้นไอ้กวินดีกว่าพี่แล้วใช่มะ!!" พี่โทโมะชักจะเอาใหญ่ล่ะเริ่มพูดถึงกวินอีกล่ะ-*-
 
 
 
 
 
"อย่าเอาเพื่อนแก้วไปเกี่ยวข้องนะพี่โทโมะ!!" ฉันถึงกับฟิวส์ขาดเดินไปเปิดประตูห้องแล้วยืนประจันหน้ากับพี่โทโมะ
 
 
 
 
 
 
"เหอะ!!แตะต้องไม่ได้เลยนะไอ้เพื่อนคนนี้น่ะ" พี่โทโมะแสระยิ้มแล้วพ่นลมหายใจใส่หน้าฉัน
 
 
 
 
 
"ใช่!!ถ้ารู้แล้วก็ช่วยๆเงียบสักทีแก้วรำคาญ!!" ฉันกระแทกเสียงใส่พี่โทโฒะก่อนจะปิดประตูในช่วงที่พี่โทโมะเผลอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
    ฉันปิดประตูหนีพี่โทโมะแล้วรีบอาบน้ำนอนทันทีโดยที่ไม่สนใจเสียงรบกวนจากข้างนอกเลย พี่โทโมะคงจะไม่ได้คิดว่าฉันคบชู้มั้ย? ไม่หรอกพี่โทโมะเค้ารู้จักฉันดี...แต่ถึงเค้าจะคิดฉันก็คงห้ามอะไรเค้าไม่ได้หรอก...เฮ้อ~~พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่แล้วกันนะ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไง...เมื่อคืนฝันดีมั้ยล่ะ" พอฉันก้าวลงบรรไดมาก็ได้ยินเสียงพี่โทโมะทันทีนี้คงจะตื่นก่อนฉันสินะ
 
 
 
 
 
"ไม่ค่อยดีค่ะ...ฝันว่ามีพวกโรคจิตมาก่อกวนอยุ่ที่ประตูน่ะค่ะ" ฉันเลยขอแขวะสักนิดสักหน่อยแล้วกัน5555+
 
 
 
 
 
"หรอ...นึกว่าได้ไปเที่ยวมาเมื่อวานแล้วจะทำให้ฝันดีซะอีก" ฉันรู้นะว่าพี่โทโมะก็กำลังแขวะฉันอยุ่เหมือนกัน!!
 
 
 
 
 
"5555+ชั่งคิดนะคะแต่ก็โอเคค่ะ" ฉันหัวเราะนิดๆก่อนจะเดินผ่านหน้าพี่โทโมะไป
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวแล้วจะไปไหนแต่เช้า" พี่โทโมะคว้าข้อมือฉันแล้วกระตุกเบาๆให้ฉันถลาเข้าไปหาตัวเอง
 
 
 
 
 
"ไปทำงานไงคะถามแปลก" ฉันลอยหน้าลอยตาพูดโดยไม่สนใจสายตาของพี่โทโมะเลยสักนิด
 
 
 
 
 
"นี่แก้ว!!"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อ่าอัพแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ5555+มาแบบรั่วๆ5555+(ยังไม่เลิก-*-) พอดีว่าฉลองวันคล้ายวันเกิดและวันแก่??(เมื่อวาน) เราเลยมาอัพให้2เรื่อง ก่อนจะขอตัวละลายหายไปอีกสักรอบ5555+ เวลาเราไม่ค่อยจะมี(เอาแต่นอน-*-)การบ้านก็เยอะ(แต่ไม่ทำ-*-)ไป-กลับก็ไกล(หลับตลอด-*-)
 
 
#ชีวิตเราน่าสงสารมั้ย?(ยังจะถาม-*-)