จำไว้!! ฉันไม่ยอม

พักกลางวัน
"โอ๊ย!!! ทำไมฉันต้องนั้งข้างไอ้บ้านั้นด้วย" แก้วบ่นด้วยความหงุดหงิด
 
"นี่ยัยแก้วไหนแกบอกว่าไม่รู้จักไงหะ? นี่มีเรื่องกับเค้าใช่มั้ยละ?" มีนถามแก้วที่กำลังดูดน้ำส้มอยู่
 
"ก็รู้จักอะนิดหน่อยอะนะ" แก้วตอบมีน
 
"อ้าวแก้ว! แล้วไปรู้จักกับเค้าได้ไงละ?" หวายถามแก้วต่อ
 
"โฮ่ก็เรื่องมันซวยมาก คืองี่ก็ตอนที่ฉันกำลังเดินเข้ามหาลัยอะ ฉันรีบมากๆแล้วยัยเฟย์ก็โทรมาบ่นทุก5นาทีเลย แล้ว..." แก้วกำลังจะพูดต่อแต่ถูกเฟย์ขัดก่อน
 
"นี่ยัยแก้วอย่าเวอร์ดิ ฉันไม่ได้โทรตามทุก5นาทีซะหน่อยนะ แล้วที่ฉันตามก็เพราะฉันกลัวแกเข้าเรียนสายต่างหาก นี่ฉันหวังดีนะ" เฟย์เถียงแก้วในขณะที่เคียวข้าวอยู่ในปากอย่างเอร็ดอร่อย
 
"โฮ่ นี่ยัยเฟย์แกอย่าพึ่งขัดดิฉันอุสาตั้งใจฟังยัยแก้วเล่านะ" มีนต่อว่าเฟย์
 
"นี่ เฟย์มูมมานจริงๆเลย ทำเป็นเด็กไปได้" ฟางต่อว่าเฟย์ พรางชี้นิ้วให้
 
"จ้าๆๆ นี่ฟางแกเป็นแม่หรือเพื่อนฉันกันแน่เนี้ย" เฟย์บ่นไปตามนิสัย
 
"เออๆ ช่างเหอะฟังแก้วเล่าต่อดีกว่า" หวายพูด
 
"อะๆๆ ต่อเลยนะก็คือฉันรีบมากๆ ก็เลยวิ่งสุดฝีเท้า แต่นายนั้นอะดันเปิดประตูรถมากระแทกหน้าฉัน ฉันเจ็บมากๆ แต่นายนั้นดันไม่ยอมขอโทดฉัน แล้วยังมาว่าฉันอีกว่าฉันเดินไม่ดูทาง" แก้วบ่นๆๆๆๆ เฟย์เลยฉวยโอกาสแยงไส่กรอกในจานแก้วกิน
 
"โธ่ แก้วแล้วทำไมแกไม่ขอโทดเค้าละ เรื่อจะได้จบๆไปละ" ฟางพูด
 
"นี่ ยัยฟางจะให้ฉันขอโทดได้งัยละ ก็ฉันไม่ผิดนิ" แก้วบ่น
 
"ช่ายๆๆๆ ยัยแก้วไม่ผิด เนี้ยพวกผู้ชายก็เป็นแบบนี้เหละ ดูอย่างนายจงเบสิน่ารำคาน" จินนี่เห็นด้วยกับแก้ว
 
"ช่ายๆๆๆ นายเคนตะด้วย วันๆนะไม่ทำอะไรเลยเอาแต่นั้งเหล่สาวๆในผับ" มีนเห็นด้วยเช่นกัน
 
"นี่อย่างลืมนายเขื่อนด้วย!!" เฟย์พูดในขณะที่ข้าวยังเต็มปากอยู่
 
"ช่าย พวกผู้ชายเฮ็งซวย!!!" สาวๆตะโกน ยกเว้นฟาง
 
"เออ... แต่ว่าพวกพวกชายอะนะก็ทำให้เราได้พบกับความรักที่แสนหวาน และก็โรเมนติกด้วยนะ" ฟางพูดพรางยิ้มแก้มปริ
 
"ช่าย ผู้หญิงคนนั้นพูดถูก อย่างน้อยผู้ชายก็สามารถหมอบความสุขให้ผู้หญิงได้" โทโมะพูด และผู้หญิงคนนั้นที่เค้าพูดถึงก็คือฟาง ช่ายเค้าได้ยินที่สาวๆพูด เพราะเค้าก็นั้งอยู่โตะตรงข้าวของพวกาวๆเอง แล้วโต๊ะที่เค้านั้งก็คือโต๊ะของ เขื่อน จงเบ เคนตะ และก็ป๊อปปี้
 
"เอ๊ะ นี่นายตามรังควานฉันขนานนี่เลยหรอเนี้ย" แก้วตะโกนใส่หน้าโทโมะอย่างแรง ก็พาเอาคนทั้งโรงอาหารมองกันยกใหญ่
 
"นี่เธอคิดว่าเธอมีอะไรให้ฉันต้องคอยตามนักรึไง โธ่น่าตาก็งั้นๆ แล้วดูรูปร่างตังเองซะก่อนแบนยังกับไม้กระดาน แล้วเรื่องเมื่อเช้าฉันยังเคลียกับเธอไม่จบเลยนะ" โทโมะไม่ยอมแพ้ เค้าก็ตะโกนใส่หน้าแก้วเหมือนกัน
 
"นี่นายว่าฉันไม่มีอะไรเลยหรอหะ!!!"
 
"ก็ช่ายนาสิ นี่นอกจากเป็นทอมแล้วยังหูตึงอีกหรือยังไงหะ"
 
"อร้าย!!!~~~ มันจะมากเกินไปแล้วนะ" แก้วพูดจบจบก็เอาน้ำสาดใส่หน้าโทโมะอย่างแรง 
 
"นี่ เธอทำเกินไปแล้วนะ" โทโมะตะโกนสุดเสียง
 
"แล้วจะทำไม นายขี่เก็ก!!!"
 
"นี่ๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะ ฉันขอร้อง โอ๊ย!!! นี่ยัยเฟย์ช่วยกันห้ามหน่อยสิ" ฟางอ้อนว้อนให้โทโมะกับแก้วเลิกทะเลาะกัน แต่ทั้งคู่คงไม่ยอมกันง่ายๆเป็นแน่ ฟางจึงต้องหันไปหาเฟย์ เพื่อให้เฟย์ช่วย
 
"แหะๆ คงไม่ทันแล้วละฟาง พวกนั้นเค้าเละกันหมดแล้ว" ป๊อปปี้พูดพรางยิ้มแหยะๆฟาง
 
"โธ่ ตายๆๆๆๆทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย งั้งนี่ป๊อปช่วยเราห้ามพวกนี้ก่อนดีกว่านะ" ฟางพวก พร้อมส่งยิ้มให้ป๊อปปี้
 
"อืมๆ เดี๋ยวเราช่วย" ป๊อปปี้พูดเสร็จ ก็พยายามช่วยฟางห้ามพวกนี้ไม่ให้ทะเลาะกัน
 
 
ข้างTK
"นี่ไอ้ขี้เก็ก ฉันเปื้อนไปหมดแล้วนะ!!!"
 
"อ้าวก็เธออย่างมาหาเรื่องฉันก่อนทำไมละ ยัยทอม"
 
"นี่นายจะมาโทดฉันหรอไอ้บ้า!!!"
 
ข้างKF
"นี่นายเขื่อน นายทำบ้าอะไรของนาย อาหารมันอร่อยจะตาย นายเอามาสาดใส่ฉันได้งัยหะ ฉันไปเหยียบหางนายต้องไหนยะ"
 
"ก็เอ้าคืนเมื่อเช้าไงละ เห้ยแล้วนี่เธอว่าฉันเป็นหมาหรอ ยัยหมูอ้วน"
 
"อร๊ายนายเขื่อนตายสะเถอะ!!!"
 
ข้างKM
"นี่ยัยมีน การที่เป็นคลาสโนว์ว่าเนี้ยนะ มันหนักส่วนไหนของเธอหะ"
 
"อ๋อไม่หรอกมันไม่หนักส่วนไหนของฉันหรอก แต่นายคิดว่าทำแบบนี้มันดีรึไง คอยดูเถอะนายจะไม่มีวันเจอคนที่รักนายจริงเลย"
 
"นี่เธอเป็นศัตรูฉันหรือเป็นแม่ฉันกันแน่หะ โธ่ๆๆก็งี้เหละนะก็คนมันหล่อนิ (มันเกี่ยวกันตรงไหน<<pupcake)"
 
"โห้ ถ้านายหล่อนะคนทั้งโลกก็ไม่มีใครขี้เหร่แล้วละ 555"
 
"นี่แหนะยัยมีนเธอว่าฉันหรอ"
 
"นี่ฉันเละหมดเลยนะไอ้เคนตะบ้า!!!"
 
ข้างJW
"หวายครับ ปล่อยเค้าเล่นกันไปเถอะ เราไปหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่า"
 
"แต่ฉันว่าน่าสนุกดีออกนะ นี่แหนะ"
 
"หวายอะ"
 
"นี่พวกเธอ หยุดนะ บอกให้หยุด หยุด!!!"
 
 
ต้องขอโทดจริงๆนะค่ะที่ห่างหายไปนาน พอดีไม่สบายนิดหน่อยค่ะติดน้องมา แหะๆ แต่จะหาเวลาว่างมาอัพต่อเรื่อยๆนะค่ะ